Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.403.2018.2.KP
z 20 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.) uzupełnionym w dniu 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 27 sierpnia 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 27 sierpnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 sierpnia 2018 r. nr KDIP-3.4012.403.2018.1.KP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, czynny podatnik VAT od 2006 roku, Beata L. - współmałżonka (nie była i nie jest czynnym podatnikiem VAT).

Wnioskodawca 16 grudnia 2014 r. kupił 1/2 udziału w niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer 227/1 o powierzchni 11 685 m². Działka ta stanowiła grunty orne, nie miała aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca dokonał zakupu do swojego majątku osobistego (rozdzielność majątkowa z współmałżonką) za kwotę 165 000 zł. Działka była kupiona jako forma oszczędności środków na przyszłość.

Wnioskodawca 6 września 2016 r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży 1/2 udziałów w ww. nieruchomości na rzecz firmy N. sp. z o.o. za kwotę 443 000 zł netto + 23 % VAT pod warunkiem wprowadzenia na ww. nieruchomości miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.

29 grudnia 2016 r. dla ww. działki uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (na prośbę właścicieli działki) który objął powierzchnie 9063 m² z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, pozostała część nieruchomości tj. 2622 m² nadal stanowi grunt rolny bez aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 7 września 2017 r. została rozwiązana przedwstępna umowa sprzedaży zawarta w dniu 6 września 2016 r.

2 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z małżonką do majątku wspólnego (14 listopada 2017 r. została zniesiona rozdzielność majątkowa) kupili pozostałe 1/2 udziału w ww. nieruchomości za kwotę 290 000 zł.

Po dokonaniu zakupu Wnioskodawca posiada 3/4 udziału a małżonka 1/4 udziału w ww. nieruchomości.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają sprzedać 100% udziału w nieruchomości za kwotę 800 000 zł (plus ewentualny VAT). Kupujący to firma, płatnik podatku VAT. Wnioskodawca wraz z małżonką nie pobrali zaliczki dotyczącej ww. transakcji. Cała kwota zostanie uiszczona po podpisaniu aktu notarialnego.

Wnioskodawca nigdzie nie reklamował zamiaru sprzedaży ww. nieruchomości, kupujący poprzez osoby trzecie dowiedział się, iż Wnioskodawca wraz z małżonką posiadają nieruchomość, którą można wykorzystać pod zabudowę mieszkaniową i nawiązał kontakt z Wnioskodawcą.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, iż działka opisana we wniosku nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była też przedmiotem najmu, dzierżawy i nie była również udostępniona osobom trzecim. Działka nie służy do celów rolniczych, obecnie jest porośnięta chwastami. Wnioskodawca nie wykorzystywał tej działki w prowadzonej działalności gospodarczej i zakupił ją celem lokaty kapitału. Wnioskodawca nie wprowadził i nie wprowadzi mediów na działkę, nie wydzielił dróg, nie grodził i nie uzbrajał terenu działki. Zainteresowany poniósł jedynie koszty pracy urbanistki, która opracowała miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Obecnie ponosi koszty pracy urbanistki w celu dokonania zmiany w ww. planie zagospodarowania, które mają na celu zwiększenie ilości kondygnacji budynków, które w przyszłości mogą powstać na tej działce (z 3 do 4). Wynagrodzenie urbanisty to wydatki około 15000 na przestrzeni ostatnich 4 lat w celu przygotowania i modyfikacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie będzie udzielał żadnych pełnomocnictw nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca wraz z małżonką, osoby fizyczne, sprzedające swój prywatny majątek są dla wyżej opisanej transakcji podatnikami? Czy ta transakcja może korzystać ze zwolnienia w VAT, czy musi być dla niej naliczona podstawowa stawka VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Transakcja opisana nie powinna być objęta 23% podatkiem VAT i nie powinna być przez Wnioskodawcę wykazana w deklaracji VAT. Powołując się na art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uważa, że zarówno On jak i jego małżonka nie występują w charakterze podatnika. Opisana sprzedaż jest jednorazową transakcją i dotyczy prywatnego majątku Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodowa (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, czynny podatnik VAT od 2006 roku, 16 grudnia 2014 r. kupił 1/2 udziału w niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer 227/1 o powierzchni 11 685 m². Działka ta stanowiła grunty orne, nie miała aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca dokonał zakupu do swojego majątku osobistego (rozdzielność majątkowa z współmałżonką). Działka była kupiona jako forma oszczędności środków na przyszłość. Wnioskodawca 6 września 2016 r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży 1/2 udziałów w ww. nieruchomości na rzecz firmy N. Sp. z o.o. pod warunkiem wprowadzenia na ww. nieruchomości miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. 29 grudnia 2016 r. dla ww. działki uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (na prośbę właścicieli działki), który objął powierzchnię 9063 m² z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, pozostała część nieruchomości tj. 2622 m² nadal stanowi grunt rolny bez aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. 7 września 2017 r. została rozwiązana przedwstępna umowa sprzedaży. 2 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z małżonką do majątku wspólnego (14 listopada 2017 r. została zniesiona rozdzielność majątkowa) kupili pozostałe 1/2 udziału w ww. nieruchomości za kwotę 290 000 zł. Po dokonaniu zakupu Wnioskodawca posiada 3/4 udziału a małżonka 1/4 udziału w ww. nieruchomości. Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają sprzedać 100% udziału w nieruchomości za kwotę 800 000 zł (plus ewentualny VAT). Kupujący to firma, płatnik podatku VAT. Cała kwota zostanie uiszczona po podpisaniu aktu notarialnego. Wnioskodawca nigdzie nie reklamował zamiaru sprzedaży ww. nieruchomości, kupujący poprzez osoby trzecie dowiedział się, że Wnioskodawca posiada nieruchomość, którą można wykorzystać pod zabudowę mieszkaniową i nawiązał kontakt z Wnioskodawcą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki oraz opodatkowania transakcji sprzedaży niniejszej działki.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym grunty) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że – wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku – sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie stanowić rozporządzania majątkiem osobistym, gdyż Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu sprzedaży przedmiotowej działki wystąpił o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, dodatkowo w celu podniesienia atrakcyjności posiadanego gruntu Wnioskodawca dokonuje zmian w ww. planie zagospodarowania, które mają na celu zwiększenie ilości kondygnacji budynków, które w przyszłości mogą powstać na tej działce (z 3 do 4). Ponadto Wnioskodawca poniósł nakłady finansowe na działkę w postaci kosztów pracy urbanistki w celu dokonania zmiany w ww. planie zagospodarowania w wysokości około 15000 zł. Zatem działania te wskazują na wykonywanie czynności dostawy nieruchomości w sposób profesjonalny.

Zaznaczyć przy tym należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawcę działań nie może mieć wpływu to, że działka będąca przedmiotem sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Podobnie okoliczności, że Wnioskodawca nie podejmował zorganizowanych działań, które zwiększałyby atrakcyjność nieruchomości, przykładowo takich jak: uzbrojenie, czynności marketingowych.

Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w działce będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i z tego tytułu Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku do towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, planowana dostawa udziału w działce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem dostawy będzie udział w niezabudowanej działce nr 227/1. Dla ww. działki Wnioskodawca wystąpił o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ będzie to grunt przeznaczony pod zabudowę.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,
  

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że skoro Wnioskodawca nie wykorzystywał tej działki w prowadzonej działalności gospodarczej oraz działka nie służy do celów rolniczych, obecnie jest porośnięta chwastami, to nie można uznać, że przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowego gruntu nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Bowiem jak wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 227/1 jako gruntu budowlanego podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Pana małżonkę, może Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.