2018.09.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.434.2018.2.PG
z 4 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz wskazanie imienia i nazwiska osoby, której podpis znajduje się na dołączonym do wniosku oświadczeniu, o którym mowa w sekcji J formularza ORD-IN.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem domu jednorodzinnego i zamierza przeprowadzić inwestycję polegającą na jego remoncie. Firmy, którym już zlecono poszczególne prace wystawiają na Wnioskodawcę faktury VAT.

Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca planuje wynajem pokoi/apartamentów ulokowanych w wyremontowanym budynku. Każdy pokój będzie wyposażony w łazienkę i aneks kuchenny.

Klientów Wnioskodawca będzie pozyskiwał poprzez serwisy internetowe typu airbnb lub booking (wówczas płatność za rezerwację dokonywana będzie za pośrednictwem danego serwisu), jak również bezpośrednio. W ramach usługi Wnioskodawca będzie oferował umeblowany pokój lub apartament z pościelą i ręcznikami, jednak bez usług dodatkowych, typowych dla hoteli, takich jak pralnia itp. Cennik obejmował będzie wynajem pokoju/apartamentu za dobę, a nie za osobę (wyjątek będzie stanowiła dostawka powyżej określonej ilości osób).

Ponadto, w dalszej kolejności Wnioskodawca zamierza oferować jako dodatkową opcję śniadania w stałej cenie doliczanej do ceny wynajmu, jak również inne usługi jak np. wynajem nart, wynajem rowerów, transfer z lotniska.

Budynek, który zamierza wyremontować Wnioskodawca będzie wykorzystywany tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług wynajmu pokoi i nie będzie wykorzystywany do działalności zwolnionej lub niepodlegającej VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) – będącym uzupełnieniem wniosku – Wnioskodawca wskazał, że usługi najmu pokoi/apartamentów będzie świadczył na rzecz wszystkich podmiotów zainteresowanych taką usługą, zarówno na rzecz osób fizycznych (np. turystom, osobom przebywającym służbowo lub rekreacyjnie na danym terenie) jak i osób prawnych (np. przedsiębiorstw poszukujących miejsca zakwaterowania swoich pracowników na czas szkolenia).

Pokoje/apartamenty, o których mowa we wniosku, wynajmowane są w celu zapewnienia miejsc krótkotrwałego zakwaterowania dla zainteresowanych.

Pokoje/apartamenty, o których mowa we wniosku, wynajmowane są na okres trwający od jednej doby, do kilkunastu dni (zgodnie z zapotrzebowaniem podmiotów zainteresowanych).

Z umowy zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami nie wynika jednoznacznie, że pokoje/apartamenty są wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe, bowiem celem wynajmu jest zapewnienie miejsca krótkotrwałego zakwaterowania na potrzeby turystyczne lub biznesowe.

Wynajem nieruchomości nie wiąże się ze stałym interesem życiowym wynajmujących, a najem nie zmierza bezpośrednio do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najemców, wobec czego w ocenie Wnioskodawcy umowa nie dotyczy wynajmu nieruchomości na cele wyłącznie mieszkaniowe.

W ocenie Wnioskodawcy, celem umowy jest zapewnienie usługi jedynie krótkotrwałego zakwaterowania, w tym nierzadko na potrzeby prowadzonej przez najemców działalności gospodarczej (jak w przypadku najmu pokoi na rzecz przedsiębiorstw wynajmujących pokoje swoim pracownikom podczas wyjazdów służbowych).

Wnioskodawca dokonuje wynajmu pokoi/apartamentów na własny rachunek.

Wnioskodawca wskazuje, że nie występował do Głównego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o sklasyfikowanie usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, jednak w jego ocenie klasyfikacja statystyczna usług najmu pokoi/apartamentów, będących przedmiotem wniosku zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) to: 55.10.10.0 – Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe.

Dodatkowo w piśmie tym Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym stanie faktycznym zostało jedynie zasygnalizowane, że w przyszłości Wnioskodawca rozważa świadczenie usług dodatkowych w postaci opcji śniadania, wynajmu nart czy rowerów, natomiast obecnie nie świadczy tego typu usług.

Wobec tego zadane pytanie nie obejmowało powyższych świadczeń, a Wnioskodawca w ramach złożonego dnia 26 czerwca 2018 r. wniosku nie oczekuje odpowiedzi na zadane pytania w zakresie usług dodatkowych.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca w tak sformułowanym pytaniu jest zainteresowany wyłącznie zastosowaniem obniżonej 8% stawki podatku VAT do najmu pokoi/apartamentów (bez ww. świadczeń dodatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy usługi, które będzie świadczył Wnioskodawca to najem pokoi opodatkowany stawką 8% VAT?
Czy Wnioskodawca będzie miał pełne prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z planowanej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi, które będzie świadczył Wnioskodawca to najem pokoi opodatkowany stawką 8% VAT.
Wnioskodawca będzie miał pełne prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z planowanej inwestycji.

UZASADNIENIE

Ad 1)

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2017.1221 t.j. z dnia 2017.06.24, dalej jako: „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z kolei w pozycji 163 Załącznika Nr 3 do ustawy, który stanowi wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8%, wymienione zostały usługi w grupowaniu PKWiU 55 „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zatem, w sytuacji gdy usługa mieści się w grupowaniu: PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez niego usługa jest usługą związaną z zakwaterowaniem, w związku z czym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki w wysokości 8%.

Ad 2)

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest powstanie zobowiązania podatkowego.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przypadku Wnioskodawcy, warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie spełniony, ponieważ efekty realizowanego zadania będą w całości związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w ramach realizacji inwestycji, gdyż wydatki te będą służyły do prowadzenia działalności gospodarczej. W zaistniałej sytuacji zajdzie ewidentny związek pomiędzy dokonywanymi zakupami a przychodem ze sprzedaży jaki otrzyma Wnioskodawca, wobec czego będzie on miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem domu jednorodzinnego i zamierza przeprowadzić inwestycję polegającą na jego remoncie. Firmy, którym już zlecono poszczególne prace wystawiają na Wnioskodawcę faktury VAT. Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca planuje wynajem pokoi/apartamentów ulokowanych w wyremontowanym budynku. Każdy pokój będzie wyposażony w łazienkę i aneks kuchenny. W ramach usługi Wnioskodawca będzie oferował umeblowany pokój lub apartament z pościelą i ręcznikami, jednak bez usług dodatkowych, typowych dla hoteli, takich jak pralnia itp. Cennik obejmował będzie wynajem pokoju/apartamentu za dobę, a nie za osobę (wyjątek będzie stanowiła dostawka powyżej określonej ilości osób). Budynek, który zamierza wyremontować Wnioskodawca będzie wykorzystywany tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług wynajmu pokoi i nie będzie wykorzystywany do działalności zwolnionej lub niepodlegającej VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że usługi najmu pokoi/apartamentów będzie świadczył na rzecz wszystkich podmiotów zainteresowanych taką usługą, zarówno na rzecz osób fizycznych (np. turystom, osobom przebywającym służbowo lub rekreacyjnie na danym terenie) jak i osób prawnych (np. przedsiębiorstw poszukujących miejsca zakwaterowania swoich pracowników na czas szkolenia). Pokoje/apartamenty, o których mowa we wniosku, wynajmowane są w celu zapewnienia miejsc krótkotrwałego zakwaterowania dla zainteresowanych. Pokoje/apartamenty, o których mowa we wniosku, wynajmowane są na okres trwający od jednej doby, do kilkunastu dni (zgodnie z zapotrzebowaniem podmiotów zainteresowanych). Z umowy zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami nie wynika jednoznacznie, że pokoje/apartamenty są wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe, bowiem celem wynajmu jest zapewnienie miejsca krótkotrwałego zakwaterowania na potrzeby turystyczne lub biznesowe. W ocenie Wnioskodawcy, celem umowy jest zapewnienie usługi jedynie krótkotrwałego zakwaterowania, w tym nierzadko na potrzeby prowadzonej przez najemców działalności gospodarczej (jak w przypadku najmu pokoi na rzecz przedsiębiorstw wynajmujących pokoje swoim pracownikom podczas wyjazdów służbowych). W ocenie Wnioskodawcy, klasyfikacja statystyczna usług najmu pokoi/apartamentów, będących przedmiotem wniosku zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, to: 55.10.10.0 – Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości m.in. dotyczące tego czy usługi, które będzie świadczył to najem pokoi opodatkowany 8% stawką podatku VAT.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka ta wynosi 8%) pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”. Ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Ponadto, ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Ponadto, zgodnie z pkt 1 objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że w przypadku gdy towar lub usługa wymieniony w załączniku nr 3 do ustawy, jednocześnie na mocy innego przepisu korzysta ze zwolnienia od podatku lub podlega opodatkowaniu stawką niższą niż 8%, to zapis załącznika nie znajduje dla danego towaru lub usługi zastosowania.

Analizując zatem przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca zamierza wynajmować pokoje/apartamenty na rzecz zarówno osób fizycznych (turystom, osobom przebywającym służbowo lub rekreacyjnie na danym terenie) jak i osób prawnych (np. przedsiębiorstw poszukujących miejsca zakwaterowania swoich pracowników na czas szkolenia) i są one wynajmowane w celu zapewnienia miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.10.10.0 jako Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe, to na podstawie poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, usługi te są opodatkowane obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Wnioskodawca jest także zainteresowany kwestią pełnego prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z planowanej inwestycji.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak zostało wyżej rozstrzygnięte wynajem przez Wnioskodawcę pokoi/apartamentów w celu zapewnienia miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.10.10.0 jako Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe, są opodatkowane obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że budynek, który zamierza wyremontować będzie wykorzystywany tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług wynajmu pokoi i nie będzie wykorzystywany do działalności zwolnionej lub niepodlegającej VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc zatem powyższe informacje pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z planowaną inwestycją, ponieważ w niniejszej sytuacji są spełnione warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania należy stwierdzić, że:

usługi, które będzie świadczył Wnioskodawca to najem pokoi opodatkowany 8% stawką podatku zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy;
Wnioskodawca będzie miał pełne prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z planowanej inwestycji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin