INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 06 lipca 2009r. sygn. akt I SA/GL 189/09, wniosku z dnia 03 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 24 lipca 2008 r.), uzupełnionego w dniu 28 października 2008r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 15 października 2008r. Znak IBPB3/423-619/08/BG wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 28 października 2008 r.

W dniu 24 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB3/423-619/08/BG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 30 października 2008r. Pismem z dnia 06 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 12 listopada 2008 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 08 grudnia 2008 r. Znak: IBPBI/2/423W-101/08/BG odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 12 grudnia 2008r. Pismem z dnia 07 stycznia 2009r. wniesiono skargę na w/w interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 11 lutego 2009 r. Znak: IBPBI/2/4240-4/09/BG, IBRP/007-6/09 udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 06 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/GL 189/09 uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 czerwca 2011 r. Sygn. akt II FSK 260/10 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 25 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank poniósł stratę polegającą na rozliczeniu uprzednio poniesionych nakładów inwestycyjnych na inwestycję w lokalu znajdującym się na nieruchomości. Lokal ten, stanowiący własność Spółki z o.o., został przez Bank wynajęty na podstawie umowy najmu z dnia 20 lipca 2004 r. Umowa najmu zawarta pierwotnie na okres dwóch lat została aneksem nr 2 przedłużona na czas nieokreślony. Umowa najmu została wypowiedziana przez Bank w dniu 14 września 2006r. - okres wypowiedzenia wynosił 6 miesięcy. Z dniem 30 marca 2007 r. stosunek najmu wygasł. Zgodnie z dokumentem "Karta analityczna składnika MT" - wartość nakładów poniesionych na przystosowanie w/w lokalu do prowadzenia działalności bankowej wyniosła 217.601,46 zł i taka wartość została przyjęta do amortyzacji jako wartość początkowa dla inwestycji w obcym środku trwałym - dokument OT z 31 marca 2005r. Na wartość tą złożyły się koszty następujących prac: roboty modernizacyjne; wykonanie i montaż drzwi aluminiowych; wymiana podłóg; prace remontowo budowlane; modernizacja instalacji elektrycznej; przebudowa instalacji przeciwpożarowej; opracowanie dokumentacji projektowej i aranżacji oraz koszt materiałów zużytych w trakcie prac. Zgodnie z umową najmu w przypadku jej rozwiązania najemca jest zobowiązany zwrócić nieruchomość w stanie w jakim została mu ona wydana w dniu zawarcia umowy. W związku z zakończeniem umowy najmu została dokonana likwidacja inwestycji w obcym obiekcie - dokument LT/08483/2007 (likwidacja środka trwałego). Wartość straty Banku rozpoznanej z tytułu likwidacji wyniosła 175.041,11zł (wg dokumentu: "protokół likwidacji rzeczowego składnika majątku").

W związku z powyższym zadano m. in. pytanie czy wartość poniesionej przez Bank straty z tytułu likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym, stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z treści wniosku wynika, iż pytanie dotyczy m. in. art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.,) dalej „updop” kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ponadto nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Mając na uwadze powyższe przepisy prawa Bank uważa, że straty z tytułu likwidacji inwestycji w obcych środkach trwałych są kosztem uzyskania przychodów we wszystkich innych przypadkach aniżeli przypadek wymieniony ekspressis verbis w treści art. 16 ust. 1 pkt 6 updop. Inwestycja w obcym środku trwałym stanowi środek trwały - art. 16a ust. 2 updop. Pojęcie "straty w wyniku likwidacji środka trwałego" nie zostało zdefiniowane w updop ani w systemie prawa podatkowego. Niemniej jednak ustawa o rachunkowości, reguluje likwidację środka trwałego jako następstwo wycofania tego środka z użytkowania na skutek decyzji podatnika. Podobnie updop, która likwidację środka trwałego rozpoznaje w sytuacji, gdy następuje utrata przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności. Strata, która następuje "w wyniku" likwidacji - jest wartością ekonomiczną wynikającą z rozliczenia wcześniejszego kosztu (w tym przypadku sumy poniesionych nakładów inwestycyjnych) a wartością rozliczonych tych nakładów w kosztach uzyskania przychodów poprzez dokonane odpisy amortyzacyjne.

Zatem prawidłowa interpretacja pojęcia: "straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych" jest następująca:

• strata jest wartością ekonomiczną (a nie faktyczną),
• strata wynika z likwidacji (jest następstwem likwidacji - wyraźny zapis updop),
• likwidacja jest następstwem decyzji podatnika o utracie możliwości dalszego korzystania z rzeczy (inwestycji),
• likwidacja jest innego rodzaju zdarzeniem niż utrata środka trwałego (vide art. 32 ustawy o rachunkowości),
• sekwencja zdarzeń przy rozpoznaniu "straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych" jest następująca: podatnik stwierdza, że dany obiekt nie będzie już dalej wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności; tym samym podatnik stwierdza, że inwestycja w obcym obiekcie nie będzie mogła być już dłużej wykorzystywana; podatnik podejmuje decyzję, że wycofuje inwestycję z użytkowania (sporządza dokument księgowy LT); podatnik rozlicza stratę z wartości netto (niezamortyzowanej) inwestycji i stratę tę rozlicza w kosztach uzyskania przychodów.
  
  

Przy sporządzaniu przedmiotowego wniosku uwzględniono orzeczenia sądów administracyjnych w tym: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 29 września 2005 r., sygn. akt. I SA/Kr 2032/ 02, Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2005r., sygn. akt FSK 2169/04 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 marca 1995 r. sygn. akt 1688/94). Przy przygotowywaniu niniejszego wniosku wzięto również pod uwagę tezy z wyroku WSA w Gliwicach z dnia 26 lutego 2008 sygn. akt I SA/Gl 341/07 przy czym z uwagi na inną sytuację faktyczną (brak straty wynikającej z likwidacji inwestycji) Bank stoi na stanowisku, że wyrok ten nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 24 października 2008 r. Znak: IBPB3/423-619/08/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 06 lipca 2009 r. Sygn. akt I SA/GI 189/09 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29 czerwca 2011 r. Sygn. akt II FSK 260/10.

W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in. iż skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu, „zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. A contrario z tego przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodów będzie strata w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części, w jakiej te środki i wartości nie zostały zamortyzowane (pokryte sumą odpisów amortyzacyjnych). Tę regułę zapisaną w art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawodawca ograniczył w art. 16 ust. 1 pkt 6, stwierdzając w nim, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności gospodarczej. Ograniczenie to polega więc na tym, że art. 16 ust. 1 pkt 6 dotyczy wyłącznie środków trwałych, środków trwałych zlikwidowanych i środków trwałych, których utrata przydatności gospodarczej nie była skutkiem zmiany rodzaju działalności (….)

Dla prawidłowej wykładni omawianej normy prawnej znaczenie ma także rozumienie użytego w niej zwrotu normatywnego "strat powstałych w wyniku likwidacji". Nie jest konieczne, jak przyjął to sąd pierwszej instancji definiowanie samego słowa "strata", tak jak powinno to mieć miejsce w przypadku art. 16 ust. 1 pkt 5, bowiem z treści tego zwrotu normatywnego wynika, że strata jest konsekwencją likwidacji. Innymi słowy, jeżeli w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, który utracił przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, powstała strata, to strata ta jest kosztem uzyskania przychodów. Niezbędne jest natomiast ustalenie znaczenia słowa likwidacja, ponieważ likwidacja środka trwałego w sytuacji opisanej w przepisie powoduje stratę.

Ponieważ ustawa nie definiuje tego pojęcia, zgodnie z regułami wykładni językowej, należy odwołać się do znaczenia jakie nadaje mu język polski. Likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PMN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia, likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy pozbycie się, np. poprzez zwrot środka trwałego wynajmującemu przed upływem okresu najmu, czy okresu pełnej amortyzacji, jeżeli jest to racjonale z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i ma związek z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Likwidacja środka trwałego jest co do zasady racjonalnym wyborem podatnika. Na ten wybór podatnika należy patrzeć wyłącznie przez pryzmat ustawowych przesłanek jakimi są utrata przydatności gospodarczej i rodzaj prowadzonej działalności. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjne, jeżeli likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, będzie wynikiem utraty jego przydatności gospodarczej w ramach tego samego rodzaju działalności to powstała strata będzie zawsze kosztem uzyskania przychodów. Oczywiście powstaje pytanie kiedy środek trwały utraci swoją przydatność gospodarczą. Na ten aspekt ustawowej przesłanki należy patrzeć przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych, które pozwolą przyjąć, że mimo konsekwencji w postaci straty działanie podatnika ma swoje uzasadnienie ekonomiczne i związek z przychodem. Na przykład wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu i zawarcie nowej na innych warunkach, może skutkować większymi przychodami. Podobnie za uzasadnione ekonomicznie można uznać świadome zawarcie umowy najmu na okres krótszy niż okres amortyzacji i liczyć się z powstaniem straty z tytułu niemożliwości zamortyzowania całości inwestycji w obcym środku trwałym, jeżeli podatnik wykaże, że jego działanie jest ekonomicznie uzasadnione i ma związek z przychodem.

Mając na uwadze powyższe prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z dnia 03 lipca 2008r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Powyższy przepis art. 15 ust. 6 updop jest modyfikowany przez art. 16 ust. 1 pkt 5 updop który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop. Tak wiec kosztem uzyskania przychodów będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności.

Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PMN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia, likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy pozbycie się, np. poprzez zwrot środka trwałego wynajmującemu przed upływem okresu najmu, czy okresu pełnej amortyzacji, jeżeli jest to racjonale z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i ma związek z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Likwidacja środka trwałego jest co do zasady racjonalnym wyborem podatnika. Na ten wybór należy patrzeć przez pryzmat ustawowych przesłanek jakimi są utrata przydatności gospodarczej i rodzaj prowadzonej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca poniósł stratę wynikają z rozliczenia uprzednio poniesionych nakładów inwestycyjnych w wynajętym lokalu. Na wartość nakładów złożyły się roboty modernizacyjne; wykonanie i montaż drzwi aluminiowych; wymiana podłóg; prace remontowo budowlane; modernizacja instalacji elektrycznej; przebudowa instalacji przeciwpożarowej; opracowanie dokumentacji projektowej i aranżacji oraz koszt materiałów zużytych w trakcie prac. Zgodnie z umową najmu w przypadku jej rozwiązania najemca jest zobowiązany zwrócić nieruchomość w stanie w jakim została mu ona wydana w dniu zawarcia umowy. W związku z zakończeniem umowy najmu została dokonana likwidacja inwestycji w obcym obiekcie - dokument (likwidacja środka trwałego). Wartość straty rozpoznana została wg protokołu likwidacji.

W świetle powyższego możliwość zaliczenia powstałej straty do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać przez pryzmat kryterium ekonomicznego i związku z przychodem. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż działanie Wnioskodawcy ma swoje ekonomiczne uzasadnienie, a likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, będzie wynikiem utraty jego przydatności gospodarczej w ramach tego samego rodzaju działalności Wnioskodawcy. Zatem skoro przepis art. 16 updop zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienia strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z innych przyczyn aniżeli wskazane w treści w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, oznacza to, że straty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.