Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.280.2018.1.TR
z 28 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 17 maja 2016 r. sąd rejonowy na podstawie wniosku Zainteresowanej dokonał podziału majątku wspólnego, działu spadku i zniesienia współwłasności zabudowanej nieruchomości.

Przedmiotem zniesienia współwłasności był udział wynoszący 1/6. Współwłasność Zainteresowana znosiła sądownie ze swoim bratem, gdyż Wnioskodawczyni wcześniej posiadała już udział wynoszący 5/6 w prawie własności nieruchomości opisanej wyżej, z czego 1/6 otrzymała w drodze postanowienia o nabyciu spadku z dnia 22 kwietnia 1992 r. po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni, a udział 4/6 otrzymała od swojej matki w drodze umowy darowizny z dnia 17 marca 2008 r.

Sąd rejonowy zasądził na rzecz brata Zainteresowanej spłatę przez Zainteresowaną z udziału 1/6 powyższej nieruchomości. Spłata wynosząca 47 333,33 zł miała nastąpić w terminie dwóch lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia w związku z obowiązkiem spłaty ustawowej przez Sąd na rzecz brata Zainteresowanej z udziału 1/6 powyższej nieruchomości, Wnioskodawczyni była zmuszona do sprzedaży tej nieruchomości, gdyż nie posiada środków pieniężnych na spłatę na rzecz brata.

Sąd rejonowy przeprowadził poprzez biegłego rzeczoznawcę majątkowego wycenę tej nieruchomości, w tym również udziału do spłaty.

Dnia 20 czerwca 2017 r. Zainteresowana sprzedała tę nieruchomość za kwotę 290 000,00 zł.

W związku z tym, do urzędu skarbowego Wnioskodawczyni złożyła PIT-39 związany z uzyskanym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości. W złożonym PIT-39 Zainteresowana wpisała następujące kwoty:

• pozycja 20 – 48 333,33 (przychód);
• pozycja 21 – 1 390,00 (koszty uzyskania przychodów) jako faktura VAT;
• pozycja 23 – 46 943,33 (dochód);
• pozycja 25 – 46 943,33 (kwota dochodu zwolnionego);
• pozycja 26 – 0 (podstawa obliczenia podatku);
• pozycja 27 – 0 (podatek od dochodów);
• pozycja 29 – 0 (podatek należny);
• pozycja 34 – 0 (kwota do zapłaty).
  
  

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie posiada dokumentu, który potwierdzałby spłatę na rzecz brata Wnioskodawczyni z udziału 1/6 w wysokości 47 333,33 zł.

W związku z tym w PIT-39 w pozycji 25 jako kwocie stanowiącej koszty uzyskania przychodów Zainteresowana nie mogła wpisać kwoty będącej spłatą na rzecz jej brata z udziału 1/6.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w sytuacji Wnioskodawczyni, będzie ona musiała przychód uzyskany ze zbycia 1/6 udziału w nieruchomości wydatkować do dnia 31 grudnia 2019 r. na własne cele mieszkaniowe, tak by nie zapłacić należnego podatku wraz z odsetkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia udziału 1/6 nieruchomości może być dokument potwierdzający spłatę kwoty 47 333,33 zł z udziału 1/6 nieruchomości na rzecz brata Zainteresowanej?
2. Czy kosztami uzyskania przychodów mogą być koszty poniesione przez Zainteresowaną przy sądowym zniesieniu współwłasności, tj. opłata za wniosek do sądu, opinia biegłego rzeczoznawcy powołanego przez sąd, jako poniesienie opłat administracyjnych?
3. Czy ciąży na Zainteresowanej obowiązek zakupu nieruchomości w kwocie równej przychodowi, uzyskanej ze zbycia nieruchomości i na cele mieszkaniowe w ciągu 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w przypadku, gdyby kosztem uzyskania przychodu nie byłby dokument potwierdzający spłatę na rzecz brata Zainteresowanej kwoty 47 333,33 zł w odniesieniu do udziału 1/6 nieruchomości?
4. Czy kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia udziału 1/6 nieruchomości może być zapłacony podatek PCC-3 w dniu 22 czerwca 2016 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Dokument stanowiący spłatę kwoty 47 333,33 zł na rzecz brata Zainteresowanej w związku z odpłatnym zniesieniem współwłasności stanowi koszt uzyskania przychodów. Z kolei przychód ze sprzedaży udziału 1/6 wyniósł 48 333,33 zł, więc formalny zarobek ze sprzedaży udziału 1/6 przedmiotowej nieruchomości wyniósł 1 000 zł.
2. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione przez Zainteresowaną przy sądowym zniesieniu współwłasności – opłata za wniosek do sądu, opinia biegłego rzeczoznawcy powołanego przez sąd rejonowy. W ocenie Zainteresowanej, są to dokumenty stwierdzające poniesienie opłat administracyjnych. W tym miejscu, Wnioskodawczyni powołała się na broszurę wydaną przez Ministerstwo Finansów „Opodatkowanie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości” – strona 4.
3. W przypadku gdyby dokument potwierdzający spłatę na rzecz brata Zainteresowanej kwoty 47 333,33 zł w odniesieniu do udziału 1/6 nieruchomości nie mógłby być uznany jako koszt uzyskania przychodu, wówczas musiałaby zakupić nieruchomość w kwocie równej przychodowi ze zbycia nieruchomości na cele mieszkaniowe w ciągu 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.
   Natomiast w przypadku, gdyby ten dokument stanowiący spłatę na rzecz brata Zainteresowanej mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, wówczas po dodaniu do tego kosztu kwoty z faktury VAT – 1 390,00 zł, oznaczałoby to, że koszty przekraczają przychód, nie ma dochodu do opodatkowania z uwagi na powstałą stratę. W związku z tym, Zainteresowana nie musiałaby do końca 2019 roku kupić nieruchomości na cele mieszkaniowe. W taki przypadku, Zainteresowana musiałaby złożyć korektę zeznania PIT-39.
4. Zapłacony przez Zainteresowaną podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie złożonej deklaracji PCC-3 stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż opodatkowaniu podlega umowa o dział spadku oraz umowa o zniesienie współwłasności w części dotyczącej spłaty. Kwota podatku do zapłaty – 947,00 zł. Powyższą kwotę Wnioskodawczyni zapłaciła w dniu 22 czerwca 2016 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przywołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Zainteresowana w 2017 r. sprzedała mieszkanie, które zostało nabyte przez Wnioskodawczynię w następujący sposób:

• w udziale (1/6) w drodze spadku po ojcu zmarłym 22 kwietnia 1992 r.,
• w udziale (4/6) w drodze darowizny od matki w dniu 17 marca 2008 r.,
• w udziale (1/6) w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego, działu spadku i zniesienia współwłasności w roku 2016, w rezultacie czego Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości.
  
  

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi IV Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Art. 1037 § 1 ww. Kodeksu stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z jego art. 211 i 212 zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Odnosząc wyżej przywołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w roku 2017 nieruchomości, w części przypadającej na udziały nabyte:

• w drodze spadku po ojcu, zmarłym w roku 1992,
• jak również w części nabytej w drodze darowizny od matki w roku 2008,

nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast zbycie tejże nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w roku 2016 stanowi dla Wnioskodawczyni, źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. artykułu, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Stosownie do ust. 3 ww. art. 19, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Na podstawie art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Wątpliwość Zainteresowanej budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości spłaty na rzecz brata dokonanej w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego, działu spadku i zniesienia współwłasności w roku 2016, w rezultacie czego Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości, poniesionych przez Zainteresowaną przy sądowym zniesieniu współwłasności: opłaty za wniosek do sądu, opinii biegłego rzeczoznawcy powołanego przez sąd, jako poniesionych opłat administracyjnych, jak również zapłaconego przy tym podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, konieczne jest wyjaśnienie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży przedmiotowego udziału w nieruchomości, uwzględniającego powyższe wątpliwości wskazane przez Wnioskodawczynię.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że – jak wyjaśniono wyżej – przychodem ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, podlegającym opodatkowaniu, jest jego wartość przypadającą proporcjonalnie na udział w nieruchomości nabyty w roku 2016 w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego, działu spadku i zniesienia współwłasności.

Mając na uwadze fakt, że przedmiotowy udział w nieruchomości będący przedmiotem wniosku Zainteresowana nabyła odpłatnie, gdyż została zobowiązana do spłaty na rzecz brata, koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tejże części należy ustalić w oparciu o art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W rezultacie, co do zasady, spłata na rzecz spadkobiercy (brata) stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w ww. części przypadające na udział nabyty w roku 2016, ale tylko wówczas gdy będzie udokumentowana.

Kwestią bezsporną jest, że w roku 2016 w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego, działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła prawo do nieruchomości, które (w udziale 1/6) wcześniej należało także do innego współwłaściciela (brata). Współwłaściciel utracił prawo własności do udziału w nieruchomości. Sąd przyznał mu bowiem spłatę od Wnioskodawczyni, w zamian za utracone prawo do udziałów w nieruchomości. Spłata na rzecz byłego współwłaściciela jest zatem dla Wnioskodawczyni niejako ceną nabycia prawa do udziału w nieruchomości, które należało do pozostałego współwłaściciela. Zatem wypłaconą faktycznie i udokumentowaną kwotę zasądzoną tytułem spłaty na rzecz brata Wnioskodawczyni może uznać jako koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia prawa do lokalu.

Analogicznie, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć podatek od czynności cywilnoprawnych, który Wnioskodawczyni zapłaciła z tytułu opisanego nabycia udziału (1/6) w nieruchomości, koszty sądowe związane z tym nabyciem oraz koszty biegłego rzeczoznawcy, gdyż wszystkie te wydatki były niezbędne, aby Wnioskodawczyni mogła nabyć prawo do 1/6 udziału w nieruchomości.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, Zainteresowanej przysługuje prawo do uznania za koszty uzyskania przychodu ze zbycia nabytego w roku 2016 udziału w nieruchomości:

• udokumentowanej spłaty na rzecz brata,
• kosztów poniesionych przy sądowym zniesieniu współwłasności, tj. opłaty za wniosek do sądu i kosztów opinii biegłego rzeczoznawcy,
• zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych,

ponieważ stanowią one koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, należy przy tym stwierdzić, że podstawą opodatkowania w niniejszej sprawie jest dochód, który podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, rozpatrywanie kwestii poruszonej w pytaniu nr 3, dotyczącym zwolnienia przedmiotowego, nie jest zasadne, gdyż zgodnie z wolą Wnioskodawczyni, uzależniła ona zadanie tego pytania jedynie od przypadku zaistnienia rozstrzygnięcia stwierdzającego, że „kosztem uzyskania przychodu nie byłby dokument potwierdzający spłatę”, a takie w rozpatrywanej sprawie nie zapadło.

Jednocześnie informuje się również, że organ interpretacyjny nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń wynikających z przedmiotowego wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ interpretacyjny obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanego zbycia, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.