2018.08.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.481.2018.1.JP
z 17 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie składników majątkowych nie stanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie składników majątkowych nie stanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polską spółka akcyjną prowadząca działalność gospodarczą jako operator systemu dystrybucyjnego. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca działa w ramach grupy kapitałowej („Grupa …”).

Na przełomie 2017 i 2018 r. Grupa … przeprowadziła szereg reorganizacji prowadzonej działalności, w tym m.in. reorganizacji dotyczącej działalności serwisowej w obszarze dystrybucji, działalności zarządzania majątkiem oświetleniowym oraz działalności administracyjnej. Celem ich przeprowadzenia było wdrożenie opracowanych modeli biznesowych w Grupie …, wpisujących się w realizację przyjętego w dniu 25 kwietnia 2016 r. nowego „Modelu Biznesowego Grupy …”. W ramach tych reorganizacji pomiędzy spółkami z Grupy dochodziło m.in. do sprzedaży różnego rodzaju rzeczowych składników majątku.

W reorganizacji uczestniczył również Wnioskodawca. W ramach podjętych czynności reorganizacyjnych z udziałem Wnioskodawcy oraz spółki pod firmą … Dystrybucja Serwis spółka akcyjna („Spółka”) doszło do przeniesienia pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą na podstawie trzech umów sprzedaży rzeczy ruchomych/aktywów majątkowych („Transakcja”). W ramach tych umów Spółka przeniosła na rzecz Wnioskodawcy prawo własności środków trwałych oraz niskocennych składników majątkowych (zapasy, materiały). Wśród sprzedawanych aktywów znajdowały się: samochody osobowe i użytkowe oraz specjalistyczne pojazdy użytkowe z osprzętem, np. przyczepami ciężarowymi, urządzenia i maszyny techniczne oraz specjalistyczne narzędzia, jak np. młot hydrauliczny, szczypce do zaciskania, szczotki prętowe, wiertarki diamentowe, piły wraz z zestawami drążków izolowanych, przecinarki, uziemiacze, a także materiały i akcesoria biurowych, np. kontenery biurowe, drobne artykuły biurowe itp. Sprzedawane składniki aktywów były wolne od obciążeń na rzecz osób trzecich.

Majątek sprzedany przez Spółkę do Wnioskodawcy był wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby świadczenia usług serwisowych w obszarze dystrybucji na rzecz Wnioskodawcy. Usługi te dotyczyły w szczególności:

eksploatacji (pogotowie energetyczne, usuwanie awarii, prace pianowe, działania doraźne),
inwestycji (działania w zakresie prac wysokospecjalistycznych, przyłączania klientów),
usług zewnętrznych (odpłatna eksploatacja obcych urządzeń, budowa urządzeń energetycznych dla obcych inwestorów),
usług specjalistycznych, oświetleniowych (obsługa serwisowa majątku),
organizacji zaopatrzenia materiałowego.

Na skutek Transakcji, dalsza realizacja usług przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy będzie niecelowa, a także niemożliwa z uwagi na wyzbycie się majątku i pracowników.

Do przeniesienia aktywów związanych z wyżej opisaną działalnością serwisową doszło w związku z realizacją projektu „Optymalizacja organizacji serwisu w obszarze dystrybucji”. Celem wdrożenia ww. projektu była integracja w zakresie usług serwisowych poprzez ich ujednolicenie i uporządkowanie polegające na przekazaniu do Wnioskodawcy odpowiedzialności za ten rodzaj działalności w ramach Grupy … (skupiony do tej pory także w innych podmiotach jak Wnioskodawca). Podkreślić należy, że już przed reorganizacją tego tytułu działalność była prowadzona przez Wnioskodawcę, a na skutek ww. działań doszło do centralizacji tych funkcji i zwiększenia skali działań w tym obszarze prowadzonych przez Wnioskodawcę. Po reorganizacji, w Spółce nadal prowadzona jest działalność w zakresie zarządzania zleceniami zewnętrznymi, związanymi z działalnością serwisową.

Niezależnie od ww. umów sprzedaży rzeczy ruchomych, w ramach reorganizacji, pomiędzy Wnioskodawcą a Spółka doszło do podpisania porozumienia o przejściu 662 pracowników („Porozumienie”), zatrudnionych dotychczas w Spółce i realizujących zadania w zakresie działalności serwisowej. Jest to przede wszystkim wykwalifikowany personel realizujący zadania w zakresie działalności serwisowej, obejmującej szeroko rozumiane: eksploatację (w tym pogotowie energetyczne), inwestycje (w tym przyłączania klientów), usługi zewnętrzne (w tym eksploatację obcych urządzeń), usługi specjalistyczne, oświetlenie (obsługę serwisową majątku) oraz organizację zaopatrzenia materiałowego. Na podstawie Porozumienia, Wnioskodawca - jako nowy pracodawca - zobowiązał się zaoferować przejmowanym pracownikom warunki zatrudnienia nie mniej korzystne, niż w ramach dotychczasowych stosunków pracy. Dodatkowo, Wnioskodawca oraz Spółka zobowiązały się do prowadzenia wspólnej działalności socjalnej - tak, aby przekazywani pracownicy korzystali m.in. z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na zasadach obowiązujących przed tym przejęciem. Wnioskodawca jako nowy pracodawca w stosunku do przejętych pracowników zobowiązał się również do wypłaty tym pracownikom premii rocznej za 2017 rok – z zastrzeżeniem, iż środki te będą pochodzić od dotychczasowego pracodawcy.

W związku z reorganizacją, Wnioskodawca zawarł ze Spółką również porozumienia w przedmiocie przejęcia praw i obowiązków z niektórych umów wiążących Spółkę z podmiotami trzecimi (porozumienia dot. ok. 30 umów). Były to umowy dotyczące następujących usług: koszenie trawy na terenach stacji elektroenergetycznych, badanie i rekultywacja środowiska gruntowo-wodnego, pranie odzieży roboczej, remontowo-budowlanych, okresowych kontroli technicznych oraz kompleksowego zarządzania regulacją wzrostu roślinności w pobliżu linii elektroenergetycznych. Na mocy ww. porozumień, Wnioskodawca nie przejął od Spółki żadnych wymagalnych zobowiązań względem dostawców tych usług - Spółka pozostała zobowiązana do spłaty należności powstałych do dnia zawarcia porozumienia.

Pozostała część umów wiążących Spółkę, a związanych z działalnością serwisową, w tym w większości m.in. umowy o kluczowym znaczeniu z punktów widzenia przedmiotu tej działalności, tj. umowy dot. usług remontowych oraz usuwania awarii, (łącznie ponad 250 umów) została przez Spółkę rozwiązana lub wypowiedziana przed dokonaniem Transakcji w okresie od września do grudnia 2017 r.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że w zakresie umów rozwiązanych/wypowiedzianych przez Spółkę przed Transakcją, Wnioskodawca po Transakcji zawarł nowe umowy. Zawarcie tych nowych umów nastąpiło po przeprowadzeniu przez Wnioskodawcę odpowiedniego postępowania przetargowego. Umowy te zostały zawarte z 25 nowymi wykonawcami i w sposób autonomiczny (niezależnie od postanowień umów wiążących uprzednio Spółkę) kształtują prawa i obowiązki ich stron.

Będące przedmiotem zawartych umów sprzedaży aktywa majątkowe przed wdrożoną reorganizacją zostały poddane wycenie. Większość z tych aktywów została wyceniona przez powołanego przez Spółkę rzeczoznawcę majątkowego. W odniesieniu natomiast do składników majątkowych nabytych przez Spółkę po dniu 31 marca 2017 r. część z tych składników została wyceniona przez komisję powołaną w tym celu przez Prezesa Zarządu Spółki. Pozostałe z tych składników majątkowych zostały sprzedawane po wartości księgowej.

Przenoszone składniki majątkowe w postaci wymienionych powyżej środków trwałych i materiałów nie stanowiły oddziału w Spółce. Obszar działalności serwisowej w Spółce był ulokowany w dwóch pionach: w Pionie Dyrektora ds. Serwisu SN i nN (SG) oraz Pionie Dyrektora ds. WN i EAZ (WN). Struktura dzieliła się na Regiony oraz Wydziały. Komórki organizacyjne były podzielone zgodnie z prowadzoną działalnością oraz obszarem działania. Taka struktura została zatwierdzona uchwałą Rady Nadzorczej Spółki nr 8A/111/2016 z dnia 29 września 2016 r. oraz wprowadzona do stosowania w Spółce Zarządzeniem nr 24/2016 z dnia 3 października 2016 r., z mocą obowiązującą od dnia 1 października 2016 r.

Dla ww. składników majątkowych wykorzystywanych w Spółce do prowadzenia działalności serwisowej nie był prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto, Spółka nie sporządzała dla aktywności podejmowanej w obszarze działalności serwisowej osobnego bilansu, nie weryfikowała również na bieżąco wyniku bilansowego dla tego obszaru. Spółka przed Transakcją nie prowadziła takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, który pozwalał na odrębne, bezpośrednie przypisywanie przychodów i kosztów dla tego obszaru działalności. Zbywany majątek nie posiadał własnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych. Jedynie w związku z wdrożoną reorganizacją, a tym samym zaniechaniem przez Spółkę prowadzenia znaczącej działalności w obszarze działalności serwisowej, w sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy 2017, Spółka była zobowiązana do przygotowania bilansu oraz rachunku wyników dla tego obszaru działalności. Co istotne ww. bilans oraz rachunek wyników zostały sporządzone wyłącznie z uwzględnieniem wartości szacunkowych/statystycznych, gdyż nie było możliwe bezpośrednie przypisanie przychodów i kosztów ani składników majątkowych, które w ramach Transakcji zostały przeniesione na Wnioskodawcę.

W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Wnioskodawcę przez Spółkę inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, w takie, które mogą być uznane za ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanym majątkiem, m.in.:

firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa,
prawa niematerialne w postaci licencji,
środki pieniężne Spółki (w kasie i na rachunkach bankowych);
know-how Spółki;
księgi handlowe Spółki;
długi obciążające Spółkę;
należności i zobowiązania handlowe Spółki.

Dla przeprowadzonej reorganizacji w ramach której doszło do nabycia przez Wnioskodawcę składników majątkowych od Spółki i przejęcia części pracowników, Wnioskodawca w terminie wynikającym z przepisów prawa, sporządzi dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a tej ustawy. Z uwagi na fakt, że wdrożona reorganizacja stanowiła „restrukturyzację działalności”, obok przygotowania ww. dokumentacji Wnioskodawca wykaże ją w dokumentacji grupowej (Master File).

Zarówno Wnioskodawca jak i Spółka posiadają status czynnych podatników podatku VAT. Nabycie - w ramach Transakcji - ww. aktywów rzeczowych nastąpiło w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy po stronie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym do jego nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej, powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ww. czynność?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie Ustawy VAT, przedmiot Transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę ze Spółką nie stanowił przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem Transakcji były jedynie poszczególne składniki majątkowe w postaci środków trwałych oraz materiałów stanowiących własność Spółki, które na skutek zawartych umów sprzedaży rzeczy ruchomych zostały przeniesione ze Spółki na Wnioskodawcę. W konsekwencji powyższego po stronie Wnioskodawcy powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących dokonanie Transakcji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia przysługiwania Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku VAT w pierwszej kolejności zależna jest od potwierdzenia, że transakcja nabycia od Spółki rzeczy ruchomych stanowiła odpłatną dostawę towarów, a tym samym jej przedmiotem nie była zorganizowana część przedsiębiorstwa („ZCP”).

Definicja legalna pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” została zawarta w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT. Zgodnie z tymi przepisem ZCP to „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.” Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie orzecznictwa sadowego oraz wydawanych interpretacji indywidualnych dla ustalenia rzeczywistego charakteru przedmiotu danej umowy należy posiłkować się pojęciem przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55[1] Kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz innych praw rzeczowych do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W nawiązaniu do przywołanych powyżej przepisów, przedmiot Transakcji, aby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien charakteryzować się następującymi cechami:

stanowić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół tych składników majątkowych powinien być organizacyjnie wyodrębniony w strukturze przedsiębiorstwa,
zespół tych składników majątkowych powinien być finansowo wyodrębniony w strukturze przedsiębiorstwa,
zespół tych składników majątkowych powinien pełnić określone funkcje gospodarcze oraz mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te przypisane zadania gospodarcze.

Wymienione powyżej przesłanki powinny zostać spełnione łącznie.

Ad. 1

Zorganizowana część przedsiębiorstwa to przede wszystkim zespół składników materialnych i niematerialnych. Jak wprost wynika z sformułowanej w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT definicji ZCP, w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny wchodzić te składniki majątkowe, które - w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych - są niezbędne z punktu widzenia możliwości realizowania przez ZCP przypisanych mu funkcji gospodarczych i które stanowią składniki majątku o charakterze materialnym i niematerialnym. Powyższe oznacza, że o ile wyłączenie niektórych składników z masy majątkowej zmieniającej właściciela nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to status ZCP posiadać będzie jedynie taka masa majątkowa, która stanowi niezbędne minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są, aby wyłącznie z ich wykorzystaniem, nabywca miał możliwość prowadzenia takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca. W skład zespołu składników majątkowych i niemajątkowych składających się na przedsiębiorstwo muszą wchodzić, co najmniej oprócz rzeczowych składników majątkowych, prawa niezbędne do prowadzenia określonej działalności (w tym koncesje, licencje czy zezwolenia, o ile są wymagane). – Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2017 r. (sygn.. akt I SA/Rz 611/17)

W tym kontekście należy wskazać, że przedmiotem Transakcji były głównie składniki o charakterze materialnym w postaci środków trwałych oraz materiałów. W ramach Transakcji na Wnioskodawcę nie zostały przeniesione aktywa niematerialne, w postaci np. licencji lub innych praw o charakterze niematerialnym. Przedmiotem Transakcji nie było również przejęcie przez Wnioskodawcę jakichkolwiek wymagalnych zobowiązań Spółki. O ile dodatkowo w ramach wdrażanej reorganizacji pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką doszło do Porozumienia w przedmiocie przejścia pracowników, które na gruncie prawa pracy stanowiło przejęcie zakładu pracy w rozumieniu art. 23[1] Kodeksu pracy, to z punktu widzenia definicji ZCP, przejętych pracowników per se nie można traktować jako składnika zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wystąpienie związku przejmowanych pracowników z przenoszonymi składnikami majątkowymi nie jest wystarczające dla przesądzenia, że składniki te stanowiły zorganizowany zbiór składników majątkowych o charakterze materialnym i niematerialnym, w tym zobowiązań. Analogicznie, fakt przejęcia przez Wnioskodawcę praw i obowiązków z niektórych umów łączących Spółkę z podmiotami trzecimi nie powoduje automatycznie, że przenoszone na Spółkę aktywa stanowiły zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych.

Ad.2.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym. Zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie (potencjalnie spełniających definicję ZCP) winien posiadać określone miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Może być nim zarówno oddział, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, wydział, placówka handlowa itp. W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników/obszarów działalności danego podmiotu.

W odniesieniu do scharakteryzowanej powyżej przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego przeniesionych na Wnioskodawcę aktywów majątkowych związanych z prowadzoną dotychczas przez Spółkę działalnością serwisową w obszarze dystrybucji, należy wskazać, że ten obszar działalności w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Spółki nie stanowił osobnego oddziału lub zakładu. Aktywa te funkcjonowały w Spółce w ramach osobnego pionu, tj. w ramach formy o znacznie mniejszym stopniu wyodrębnienia niż oddział lub zakład. O ile zatem możliwe jest stwierdzenie, że aktywa te cechował pewien stopień wyodrębnienia organizacyjnego w strukturze Spółki, to ten element sam w sobie nie jest wystarczający dla przesądzenia, że przedmiotem Transakcji dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką była zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W kontekście przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego warto dodatkowo zauważyć, że cały analizowany obszar działalności Spółki nie był osobno zarządzany, w tym sensie, że w strukturze Zarządu Spółki zarządzanie tym obszarem nie zostało powierzone konkretnie wyznaczonej w tym celu osobie - Pion Dyrektora ds. Serwisu SN i nN (SG) oraz Pion Dyrektora ds. WN i EAZ (WN podlegał pod Wiceprezesa Zarządu, natomiast działalność związana z zarządzaniem zleceniami zewnętrznymi podlegała Prezesowi Zarządu. Żadna z tych osób, w związku z Transakcją, nie opuściła zarządu Spółki, w celu pełnienia analogicznych funkcji w Zarządzie Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, ze w ramach Transakcji nie doszło do przeniesienia nieruchomości lub praw do jakiejkolwiek nieruchomości. W interpretacjach części organów podatkowych często podkreśla się, że prawa te stanowią istotny element majątku, który może przesądzać o statusie pewnej masy majątkowej jako ZCP.

Ad.3.

Do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za jednostkę wyodrębnioną finansowo wystarczy wskazanie istnienia podstawowych przejawów odrębności finansowej od pozostałej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe zachodzi już wtedy, gdy możliwe jest, na podstawie prowadzonych przez podatnika ewidencji, przyporządkowanie do ZCP pewnych elementarnych danych finansowych. Co najmniej musi zatem wystąpić sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest odrębne określenie podstawowych danych finansowych, takich jak przychody i koszty, aktywa i pasywa, należności i zobowiązania do przedmiotowej części przedsiębiorstwa. W tym sensie finansowe oddzielenie składników materialnych i niematerialnych (łącznie ze zobowiązaniami) rozumiane jest jako wykonywanie działalności lub funkcji w oparciu o osobny bilans i rachunek zysków i strat, tymczasowy bilans lub budżet, itp. O wyodrębnieniu finansowym może również świadczyć posiadanie własnego rachunku bankowego (lub subkonta w ramach rachunku przedsiębiorstwa), czy też sprawowanie okresowej kontroli sytuacji finansowej.

Jak wynika z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w Spółce w zakresie obszaru działalności związanego z usługami serwisowymi w obszarze dystrybucji nie występowała jednoznaczna granica pomiędzy finansami dotyczącymi zbywanego majątku, a odnoszącymi się do pozostałych składników majątku Spółki. W szczególności, o braku wyodrębnienia finansowego zbywanego majątku świadczyło to, że na potrzeby tego majątku w Spółce:

nie była prowadzona odrębna od pozostałej części przedsiębiorstwa księgowość;
nie był sporządzany odrębny bilans;
nie występowały odrębne służby finansowo-księgowe, czy kadrowo-płacowe przypisane do zbywanego majątku;
nie był również prowadzony osobny rachunek bankowy lub subkonto.

W konsekwencji, w Spółce nie istniała możliwość określenia pozycji finansowej wyłącznie w zakresie majątku nabytego przez Wnioskodawcę (tj. wskazania przychodów i kosztów, aktywów i pasywów dotyczących wyłącznie tego majątku), w tym wyrażająca się możliwością sporządzenia odrębnego sprawozdania finansowego prezentujące w sposób rzeczywisty
(tj. w oparciu o rzeczywiste przychody i koszty a nie wartości szacunkowe / statystyczne) wynik dla tego obszaru działalności Spółki. Powyższe zdaniem Wnioskodawcy przemawia za niemożliwością stwierdzenia, że nabywany przez Wnioskodawcę majątek w Spółce cechowała odrębność finansowa, warunkująca możliwość przypisania temu majątkowi statusu ZCP.

Ad.4.

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 7 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Rz 611/17): „Co do zasady sam zespół składników materialnych zwykle nie jest wystarczający do uznania za zorganizowane przedsiębiorstwo Zespół składników majątkowych, aby stanowić ZCP, powinien nie tylko być wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej i finansowej w istniejącym przedsiębiorstwie, lecz również powinien być przeznaczony do realizowania określonych zadań gospodarczych oraz być zdolny do funkcjonowania w sposób samodzielny zarówno w ramach przedsiębiorstwa, jak i poza nim. Powyższe oznacza, że ZCP stanowi taki zespół aktywów, jaki jest wystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 327/16) podkreślił, że „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy." O funkcjonalnej całości nie można mówić w odniesieniu do składników, które można wykorzystać do prowadzenia działalności, funkcjonalną całość stanowią takie, które funkcjonalnie nie wymagają w tym celu podejmowania żadnych dodatkowych (istotnych) działań.

Na ocenę możliwości funkcjonowania danego zbioru składników majątkowych jako niezależnego przedsiębiorstwa nie ma przy tym znaczenia ani wartość ani ilość zbywanych składników majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, nabyte przez Niego składniki majątkowe nie posiadały samodzielnie zdolności do funkcjonowania w obrocie jako niezależne przedsiębiorstwo. Dla możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem nabytych składników majątkowych konieczne jest bowiem ich funkcjonowanie w ramach struktury przedsiębiorstwa bądź Spółki bądź Wnioskodawcy, tj. jego uzupełnienie o dodatkowe elementy.

Rekapitulując przedstawione powyżej argumenty, zdaniem Wnioskodawcy wobec niespełnienia przez nabyte składniki majątkowe warunków wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego w ramach przedsiębiorstwa Spółki, przedmiotem Transakcji nie było ZCP w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Tym samym sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy stanowiących własność Spółki rzeczy ruchomych stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że ciężarem podatku VAT nie powinni być obciążeni podatnicy VAT w tym zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do wykonywania działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, pod warunkiem istnienia związku pomiędzy wydatkami w związku z którymi występuje podatek VAT naliczony, a sprzedażą opodatkowaną VAT realizowaną przez podatnika. Przepisy nie wskazują jednak jaki charakter (pośredni czy bezpośredni) ma mieć związek pomiędzy zakupami (podatkiem naliczonym) a sprzedażą opodatkowaną. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku Transakcji występuje związek ze sprzedażą opodatkowaną realizowaną przez Wnioskodawcę. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nabyte składniki majątkowe Wnioskodawca będzie wykorzystywał do wykonywania działalności opodatkowanej. Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT jako operator systemu dystrybucyjnego. Z wykorzystaniem nabytych składników majątkowych Wnioskodawca rozwinie swoją działalność w obszarze serwisowym, co będzie miało bezpośredni wpływ na możliwość sprawnego funkcjonowania sieci i urządzeń dystrybucyjnych, których Wnioskodawca jest właścicielem.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, iż, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie opisanych w treści wniosku aktywów majątkowych wykazywały związek z prowadzona przez Wnioskodawcę działalnością gospodarcza opodatkowana VAT oraz, że w związku z tym przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że dla kwestii posiadania przez przedmiot Transakcji dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką statusu ZCP i dalszych konsekwencji podatkowych z tym związanych, nie będzie miało znaczenia to, że z punktu widzenia regulacji w zakresie transakcji z podmiotami powiązanymi reorganizacja w Grupie … przeprowadzona z udziałem Wnioskodawcy i Spółki zostanie zakwalifikowana jako restrukturyzacja działalności, o której mowa w przepisach Rozdziału 5a Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych („Rozporządzenie”).

Zgodnie z par. 23a ust. 2 Rozporządzenia: „Przez restrukturyzację działalności (...) rozumie się przeniesienie pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji lub aktywów, lub ryzyk. Za restrukturyzację można uznać wszelkie czynności i działania podejmowane przez podmioty i w ich imieniu, w wyniku których dochodzi do:

realokacja funkcji i/lub ryzyk,
przeniesienie istotnych (wartościowych) aktywów materialnych: taka sytuacja występuje kiedy przenoszone jest know-how, technologie, linia produkcyjna, lista kontrahentów, środków trwałych lub niematerialnych, jak prawo do korzystania ze znaku towarowego, lub ryzyk,
istotna (z punktu widzenia ekonomicznego charakteru transakcji) zmiana warunków umownych, np. cesja umów, znacząca zmiana warunków gwarancji itp.

Z powyższego wynika, że restrukturyzacja działalności będzie miała miejsce, jeżeli w wyniku dokonanej transakcji pomiędzy podmiotami w niej uczestniczącymi dojdzie do przeniesienia przedmiotu posiadającego istotną wartość (przedmiotem tym może być zatem zespół aktywów), który jednocześnie posiada zdolność do generowania przychodów przez podatnika (potencjał zysku). W ocenie Wnioskodawcy, wdrożona z jego udziałem reorganizacja spełnia opisane powyżej przesłanki uznania jej za „restrukturyzację działalności”, o której mowa w Rozdziale 5a Rozporządzenia.

Należy jednak podkreślić, że kwalifikacja tego samego zdarzenia z punktu widzenia przepisów dotyczących różnych zagadnień, może prowadzić do odmiennych rezultatów. I tak o ile sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa co do zasady będzie stanowiła restrukturyzację działalności w rozumieniu przepisów Rozporządzenia, to niekoniecznie inne zdarzenie (w ramach którego dojdzie do przeniesienia pomiędzy podmiotami powiązanymi pewnego zespołu składników majątkowych posiadających istotną wartość oraz mogących wpływać na zdolność danego podmiotu do generowania przychodów) noszące cechy restrukturyzacji działalności w opisanym powyżej znaczeniu, będzie podstawą do kwalifikacji przedmiotu tego zdarzenia jako ZCP. Innymi słowy, aby przedmiot danego zdarzenia mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione wszystkie (opisane powyżej) przesłanki wynikające z jego definicji legalnej, niezależnie od tego czy z punktu widzenia regulacji dot. cen transferowych zdarzenie to stanowić będzie restrukturyzację działalności. Wobec powyższego, zakresy definicji restrukturyzacji działalności i zorganizowanej części przedsiębiorstwa pozostają wobec siebie w stosunku logicznym krzyżowania.

Podsumowanie:

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach Transakcji Wnioskodawca nabył od Spółki aktywa niestanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym po stronie Wnioskodawcy powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie przez Niego od Spółki składników majątkowych w postaci środków trwałych i materiałów, a to z uwagi na fakt, że czynność w ramach, której doszło do nabycia przez Wnioskodawcę ww. aktywów rzeczowych stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a ich nabycie przez Wnioskodawcę nastąpiło w związku z prowadzoną przez Niego działalnością opodatkowana VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska odnoszącego się do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Z treści art. 86 ust. 1 jednoznacznie wynika, że prawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy po stronie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym do jego nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej, powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących czynność nabycia składników majątkowych.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest polską spółka akcyjną prowadząca działalność gospodarczą jako operator systemu dystrybucyjnego. Spółka przeprowadziła szereg reorganizacji prowadzonej działalności, w tym m.in. reorganizacji dotyczącej działalności serwisowej w obszarze dystrybucji, działalności zarządzania majątkiem oświetleniowym oraz działalności administracyjnej. W ramach tych reorganizacji pomiędzy spółkami z Grupy dochodziło m.in. do sprzedaży różnego rodzaju rzeczowych składników majątku.

Jak wskazano wyżej, wątpliwości Wnioskodawcy powstały na gruncie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ww. czynność, biorąc pod uwagę fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym do jego nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej.

W pierwszej kolejności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabycie składników majątkowych nie było wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT. Jak wynika z opisu sprawy, będące przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe nie stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W szczególności aktywa nie stanowiły odrębnej jednostki organizacyjnej w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego (np. oddziału, działu, wydziału). Razem ze sprzedażą aktywów nie zostały przeniesione umowy związane z działalnością serwisową, w tym w większości m.in. umowy o kluczowym znaczeniu z punktów widzenia przedmiotu działalności, tj. umowy dotyczące usług remontowych oraz usuwania awarii. Dla składników majątkowych wykorzystywanych w Spółce do prowadzenia działalności serwisowej nie był prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto, Spółka nie sporządzała dla aktywności podejmowanej w obszarze działalności serwisowej osobnego bilansu, nie weryfikowała również na bieżąco wyniku bilansowego dla tego obszaru. Spółka przed Transakcją nie prowadziła takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, który pozwalał na odrębne, bezpośrednie przypisywanie przychodów i kosztów dla tego obszaru działalności. Zbywany majątek nie posiadał własnych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych. W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Wnioskodawcę przez Spółkę inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, w takie, które mogą być uznane za ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanym majątkiem, m.in.:

firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa,
prawa niematerialne w postaci licencji,
środki pieniężne Spółki (w kasie i na rachunkach bankowych);
know-how Spółki;
księgi handlowe Spółki;
długi obciążające Spółkę;
należności i zobowiązania handlowe Spółki.

Przedstawione okoliczności jednoznacznie wskazują, że zbywane aktywa nie zostały wyodrębnione ani pod względem organizacyjnym, ani pod względem finansowym. Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przedmiotem transakcji sprzedaży są same aktywa (składniki majątkowe), a nie całe przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W analizowanej sprawie nie znajduje zatem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z czym dostawa ww. składników majątkowych odbyła się w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy zarówno Wnioskodawca jak i Spółka posiadają status czynnych podatników podatku VAT, a nabycie - w ramach Transakcji - ww. aktywów rzeczowych nastąpiło w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane.

W związku z zaprezentowanym we wniosku opisem sprawy, z którego wynika, że zakup przez Wnioskodawcę – czynnego podatnika podatku VAT -– aktywów nastąpił w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane, stwierdzić należy, że Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu ww. składników majątkowych. Prawo to przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin