Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.209.2018.2.AG
z 16 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynagrodzenia wypłaconego Najemcy za prace poniesione w celu adaptacji wynajmowanego Lokalu do prowadzenia przez Najemcę działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynagrodzenia wypłaconego Najemcy za prace poniesione w celu adaptacji wynajmowanego Lokalu do prowadzenia przez Najemcę działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wynajmujący”) jest stroną umowy najmu lokalu użytkowego w centrum handlowym (dalej: „Lokal”), którego jest właścicielem.

Opis umowy

Podmiot, z którym zawarto umowę (dalej: „Najemca”) będzie prowadził w Lokalu działalność leczniczą. Umowa wyklucza możliwość prowadzenia przez Najemcę w wynajmowanym Lokalu innej działalności, niż lecznicza. W związku z tym Wynajmujący zobowiązał się do niedokonywania w trakcie trwania umowy najmu zmian parametrów technicznych lub formalno-prawnych, które spowodowałyby utratę przez Najemcę prawa do prowadzenia w Lokalu działalności leczniczej.

W załączniku do umowy strony określiły, w jakim standardzie Lokal zostanie Najemcy wydany. W związku z faktem, że zakres prac Najemcy związanych z adaptacją lokalu wymagał zmiany decyzji Państwowego Nadzoru Budowlanego Spółka zobowiązana była wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o zmianę decyzji (Zamienna decyzja PBN). Na podstawie stanowiącego załącznik do umowy projektu technologicznego Wynajmujący opracował zamienny projekt budowalny uzgodniony z Najemcą w określonym w umowie trybie.

W dniu przekazania Lokalu Najemcy, Lokal musi spełniać standard określony w załączniku do umowy. Istnienie m.in. usterek uniemożliwiających Najemcy wykonanie prac budowalnych przewidzianych w zamiennym projekcie budowlanym jest podstawą do odmowy odbioru Lokalu przez Najemcę. Zgodnie bowiem z umową:

„W Dniu Przekazania Wynajmujący przekaże Najemcy Lokal w stanie określonym w Załączniku nr 8 do niniejszej Umowy. Istnienie jakichkolwiek drobnych usterek, tj. innych, niż istotnie utrudniających prawidłowe korzystanie z Lokalu przez Najemcę lub uniemożliwiających Najemcy wykonanie prac budowlanych przewidzianych w Zamiennym Projekcie Budowlanym, nie stanowi podstawy do odmowy przez Najemcę odbioru przekazywanego Lokalu, ani do odmowy podpisania protokołu przekazania Lokalu. W przypadku stwierdzenia w protokole przekazania Lokalu drobnych usterek, Wynajmujący jest zobowiązany do ich usunięcia w terminie 14 (czternastu) dni od dnia podpisania przez Strony protokołu przekazania Lokalu lub w terminie dłuższym niż 14 (czternaście) dni, jeżeli przedłużenie terminu jest konieczne, ponieważ termin dostawy materiałów niezbędnych do usunięcia usterek jest dłuższy niż 8 (osiem) dni, co Wynajmujący należycie udokumentował Najemcy – wówczas usunięcie usterki nastąpi bez zbędnej zwłoki, w możliwie najkrótszym uzasadnionym terminie”.

Przekazanie Lokalu Najemcy nastąpi nie później niż 120 dni przed planowaną datą otwarcia centrum handlowego. Wynajmujący ma obowiązek powiadomić Najemcę z wyprzedzeniem co najmniej 30 dni o ostatecznej dacie otwarcia centrum handlowego, przekazując mu także podstawowe informacje o uroczystości otwarcia centrum.

Wcześniejsze wydanie lokalu Najemcy ma na celu umożliwienie mu wykonania prac mających na celu dostosowanie Lokalu do potrzeb działalności, jaka ma być w Lokalu prowadzona.

Zgodnie z umową, Najemca musi dołożyć wszelkiej staranności, aby w dniu otwarcia centrum handlowego Lokal był już otwarty dla jego klientów/pacjentów. De facto oznacza to, że wszystkie prowadzone prace w Lokalu, jakie Najemca wykonuje po odbiorze Lokalu, powinny być do tego dnia wykonane, aczkolwiek umowa przewiduje okoliczności dopuszczające otwarcie późniejsze (m. in. opóźnienia Wynajmującego w przekazaniu Lokalu Najemcy).

Co do zasady, Najemca jest zobowiązany do ukończenia prac budowlanych w Lokalu oraz do przekazania Wynajmującemu kompletu dokumentacji powykonawczej niezbędnej do uzyskania pozwolenia na użytkowanie Lokalu nie później niż w terminie 3 miesięcy od daty przekazania Lokalu Najemcy. W przypadku niedochowania tego terminu, Lokal będzie mógł zostać wyłączony z procedury odbioru i uzyskania pozwolenia na użytkowanie Centrum, a Najemca poniesie określone w umowie konsekwencje.

Wynajmujący pokrywa część kosztów nakładów poniesionych przez Najemcę w lokalu. Umowa zawiera postanowienia, na mocy których: „Lokal zostanie wydany Najemcy w stanie określonym w Załączniku nr 8 („Standard Lokalu”). Wynajmujący zwróci Najemcy część kosztów poniesionych przez Najemcę w celu dostosowania Lokalu na potrzeby prowadzenia działalności określonej w Umowie, w kwocie 3.600.000,00 PLN, powiększonej o podatek od towarów i usług (VAT); rozliczenie z tego tytułu nastąpi nie wcześniej, niż po otwarciu przez Najemcę Lokalu dla klientów/pacjentów, w terminie 14 (czternastu) dni od daty otrzymania przez Wynajmującego od Najemcy prawidłowo wystawionej faktury VAT, załącznik do której stanowić będzie wykaz wykonanych nakładów. Strony sporządzą Protokół potwierdzający wykonanie prac w Lokalu, który będzie załącznikiem do wystawionej faktury VAT”.

Nakłady poniesione przez Najemcę dotyczyć będą konkretnych prac, zgodnych z projektem aranżacji lokalu:

• prace budowlane (ściany podziału wewnętrznego);
  

• prace związane z chłodzeniem Lokalu;
  

• prace związane z oświetleniem, w tym: włączniki światła, gniazda wtykowe, wewnętrzna sieć informatyczna i telekomunikacyjna;
  

• armatura sanitarna.
  
  
  

Ponadto, we własnym zakresie Najemca wykona prace:

• związane z rozprowadzeniem instalacji grzewczo-wentylacyjnych;
  

• rozprowadzenie instalacji wentylacji, w tym wentylacje wyciągową toalet;
  

• wewnętrzną instalację niskoprądową;
  

• instalacja oświetlenia awaryjnego i ewakuacyjnego.
  
  
  

Koszty prac wykonanych przez Najemcę we własnym zakresie także będą Najemcy zwrócone, zgodnie ze wskazanymi wyżej zasadami. Niezależnie od powyższych obowiązków związanych z pracami budowalnymi przed otwarciem centrum handlowego w okresie późniejszym, Najemca obowiązany jest do wykonywania określonych w umowie drobnych napraw Lokalu. Spółka planuje w umowie najmu zawrzeć także postanowienia zobowiązujące Najemcę do utrzymania w należytym stanie wszelkich instalacji i urządzeń wykonanych w ramach fit-out. Od Najemcy jednak będzie zależało, czy uda się takie postanowienia do umowy wprowadzić.

Najemca uzyska własnym staraniem i na własny koszt i ryzyko wszelkie zezwolenia i uzgodnienia wymagane prawem do prowadzenia działalności Najemcy w Lokalu. Obowiązek ten dotyczy również ewentualnego zatwierdzenia Lokalu jako zdatnego do prowadzenia działalności Najemcy przez odpowiednie władze. Odrębnie od prac wykonanych przez Najemcę w celu dostosowania Lokalu na potrzeby prowadzenia działalności (za wykonanie których Wynajmujący zwraca Najemcy w części koszty) możliwe jest wykonanie przez Najemcę zmian i ulepszeń w Lokalu. Zmiany i ulepszenia w Lokalu (zdefiniowane w umowie jako „Modyfikacje”), których wykonanie:

• wymaga uzyskania pozwoleń na budowę czy odpowiednich zgłoszeń lub
  

• wiąże się z wykonaniem stosownej dokumentacji wymaganej przepisami prawa lub
  

• wymaga uzgodnień z właściwymi służbami czy organami administracji
  

- Najemca może wykonać po uzyskaniu pisemnej zgody Wynajmującego i dokonaniu z nim stosownych uzgodnień.

Modyfikacje te odbywają się na koszt i ryzyko Najemcy. W przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy, Najemca nie będzie zobowiązany do usunięcia Modyfikacji wykonanych za zgodą Wynajmującego ale też nie będzie uprawniony do otrzymania rekompensaty za ich pozostawienie. Jednakże, jak wyżej wskazano, Modyfikacje to zupełnie inne prace niż te, które Najemca wykonuje tuż po odebraniu Lokalu i za wykonanie których przysługuje mu częściowy zwrot nakładów.

Ponadto, Najemca uprawniony jest m.in. do:

• zamontowania kasetonu ze swoim logo (na własny koszt i ryzyko Najemcy, który ponosi też koszty utrzymania logo);
  

• zaklejenia szyb od wewnątrz Lokalu taśmą lub roletami (na koszt Najemcy, który po rozwiązaniu umowy obowiązany jest usunąć folię oraz rolety przywracając okna do stanu pierwotnego) po uzyskaniu zgody od Wynajmującego lub przez firmy wskazane przez Wynajmującego;
  

• założenia na własny koszt w Lokalu m.in. telefonu, centrali telefonicznej, okablowania wewnętrznego urządzeń alarmowych czy służących prowadzonej działalności.
  
  
  

Niezależnie od powyższych postanowień, w wypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, zawiera ona postanowienia, zgodnie z którymi Najemca nie ma obowiązku przywrócenia Lokalu do stanu pierwotnego, z zastrzeżeniem, iż Wynajmujący ma prawo żądać od Najemcy usunięcia tych nakładów oraz zmian w Lokalu, które Najemca wykonał bez zgody Wynajmującego. Wynajmujący nie będzie zwracał Najemcy równowartości nakładów oraz ulepszeń w Lokalu.

Umowę zawarto na czas określony z możliwością przedłużenia.

Pozostałe informacje

Budynek, w którym znajduje się Lokal, będzie stanowił środek trwały Spółki, podlegający amortyzacji przez Spółkę. Na moment składania niniejszego wniosku, Spółka jest na końcowym etapie jego budowy.

Spółka najprawdopodobniej otrzyma od Najemcy fakturę dokumentującą poniesione przez niego nakłady po przyjęciu budynku do użytkowania poprzedzonym uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie, aczkolwiek nie można wykluczyć że zdarzy się to wcześniej.

Koszty poniesione przez Najemcę w celu dostosowania Lokalu na potrzeby prowadzenia działalności określonej w umowie będą dotyczyły poniesionych przez niego nakładów, które:

1. gdyby były wykonane przez Spółkę lub bezpośrednio na jej zlecenie, zostałyby przez nią potraktowane – w zależności od momentu wykonania – jako prace stanowiące element kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 4 Ustawy CIT) lub zwiększenie wartości początkowej budynku, w którym znajduje się Lokal (ulepszenia – art. 16g ust. 13 Ustawy CIT) (dalej: „Koszty amortyzowane”) i/lub
2. gdyby były wykonane przez Spółkę lub bezpośrednio na jej zlecenie, zostałyby przez nią potraktowane jako prace o charakterze innym, niemającym charakteru kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 4 Ustawy CIT) lub ulepszenia (art. 16g ust. 13 Ustawy CIT), a więc nie wpływającym na wartość początkową budynku, w którym znajduje się Lokal (dalej: „Koszty inne”).
   
   

W odniesieniu do zwrotu Kosztów innych, który nie stanowi zwrotu kosztów amortyzowanych Spółka zamierza na potrzeby bilansowe rozpoznawać je w kosztach uzyskania przychodu proporcjonalnie do trwania umowy najmu.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że przedmiotem oceny nie jest kwalifikacja danych wydatków do tzw. Kosztów amortyzowanych lub tzw. Kosztów innych (jest to bowiem element stanu faktycznego), lecz ocena, czy mając na uwadze przedstawiony model rozliczeń nakładów na wykończenie lokalu pomiędzy Spółką a Najemcą, Koszty amortyzowane lub Koszty inne mogą być odpowiednio rozliczane dla celu CIT zgodnie z pytaniami 1 i 2 poniżej.

Lokal będzie przez Spółkę wykorzystywany do prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (najem lokalu użytkowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że kwota wypłacona Najemcy tytułem zwrotu Kosztów amortyzowanych powinna być przez Spółkę traktowana jako wydatek na prace stanowiące element kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 4 Ustawy CIT) lub zwiększające wartość początkową budynku, w którym znajduje się Lokal (ulepszenia – art. 16g ust. 13 Ustawy CIT)?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że kwota wypłacona Najemcy tytułem zwrotu Kosztów innych, może być przez Spółkę traktowana jako koszt uzyskania przychodu rozpoznawany proporcjonalnie do okresu trwania umowy?
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Najemcę w opisanym zdarzeniu przyszłym?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie nr 3) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Kwota wypłacona Najemcy tytułem zwrotu Kosztów amortyzowanych powinna być przez Spółkę traktowana jako wydatek na prace stanowiące element kosztu wytworzenia – art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „Ustawa CIT”) lub zwiększające wartość początkową budynku, w którym znajduje się Lokal (ulepszenia – art. 16g ust. 13 Ustawy CIT).

Podstawą dokonywania opisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa, którą w przypadku środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie stanowi tzw. koszt wytworzenia środka trwałego.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 Ustawy CIT, za koszt wytworzenia uważa się m.in. wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych.

Koszt wytworzenia ustalany jest na moment wprowadzania środka trwałego do ewidencji i rozpoczynania amortyzacji.

W późniejszym okresie, już po przyjęciu środka trwałego do użytkowania, możliwe jest dokonanie tzw. ulepszenia, które zwiększa wartość początkową środka trwałego (art. 16g ust. 13 Ustawy CIT).

W analizowanym przypadku środkiem trwałym będzie cały budynek centrum handlowego. Możliwe jest bowiem rozpoczęcie jego użytkowania jako całości, nawet jeśli poszczególne lokale użytkowe na moment otwarcia są jeszcze niegotowe.

Zgodnie z umową najmu, Najemca wykonuje w Lokalu prace ponosząc nakłady, za które otrzyma od Wynajmującego wynagrodzenie. Prace te niewątpliwie mają wpływ na wartość początkową środka trwałego, jakim jest budynek, w którym znajduje się Lokal. Przykładowo, położenie instalacji elektrycznych czy wodno-kanalizacyjnych lub sanitarnych czy też wykonanie innych prac budowlanych umożliwia korzystanie z Lokalu, a tym samym zwiększa wartość użytkową budynku. Jeśli prace te będą wykonane przed otwarciem centrum należy je potraktować jako element kosztu wytworzenia. Jeśli zaś będą wykonane już po otwarciu centrum, to zwiększą wartość początkową budynku. Mając na uwadze to, że przed ich wykonaniem w Lokalu nie może być prowadzona działalność, to prac tych nie można uznać za prace remontowe. Istotą remontu jest bowiem przywrócenie pierwotnych funkcji użytkowych, a tych nigdy wcześniej nie było w odniesieniu do Lokalu.

Zgodnie z umową, Najemca nie ma obowiązku przywrócenia Lokalu do stanu pierwotnego, z zastrzeżeniem, iż Wynajmujący ma prawo żądać od Najemcy usunięcia tych nakładów oraz zmian w Lokalu, które Najemca wykonał bez zgody Wynajmującego. Wynajmujący nie będzie zwracał Najemcy równowartości nakładów oraz ulepszeń w Lokalu poza wspomnianą wyżej kwotą.

Posłużenie się w umowie sformułowaniem „zwrotu części kosztów” oznacza w istocie zapłatę przez Wynajmującego Najemcy za wykonane przez niego prace/poniesione nakłady w określonej w Umowie kwocie. Po otrzymaniu od Wynajmującego przedmiotowej kwoty, której dotyczy pytanie, Najemca nie ma praktycznie żadnego prawa do wykonanych prac, poza możliwością używania Lokalu w okresie trwania umowy najmu. Z chwilą podpisania protokołu potwierdzającego wykonanie prac Wynajmujący akceptuje zakres prac wykonanych przez Najemcę i poniesionych przez niego nakładów. Staje się jednocześnie zobligowany do zapłaty za nie w określonej w umowie kwocie. Bez znaczenia jest to, jak duże były wydatki Najemcy, Spółka nabywa je wyłącznie za określoną w umowie wartość.

Odbierając Lokal, Najemca wykonuje w nim wskazane w zdarzeniu przyszłym prace oraz wyposaża go tak, aby prowadzić w Lokalu działalność leczniczą. Część poniesionych na ten cel kosztów – w kwocie określonej w umowie – zwraca mu Wynajmujący. W efekcie poczynionego przez Spółkę na rzecz Najemcy zwrotu kosztów, Spółka poniesie ekonomiczny koszt adaptacji lokalu w części dokonanej przez Najemcę. De facto zatem Spółka zapłaci za wykonaną na jej rzecz szeroko pojętą usługę budowlaną, składającą się z poszczególnych świadczeń wymienionych w załączniku do faktury wystawionej przez Najemcę.

Tym samym, Spółka postępuje prawidłowo traktując kwotę wypłaconą Najemcy tytułem zwrotu Kosztów amortyzowanych jako prace stanowiące element kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 4 Ustawy CIT) lub zwiększające wartość początkową budynku, w którym znajduje się Lokal (ulepszenia – art. 16g ust. 13 Ustawy CIT) – w zależności od momentu wykonania tych prac.

Podobne stanowisko wyrażono m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 lutego 2017 r., sygn. 1462-IPPB3.4510.1126.2016.1.DP.

Ad. 2

Kwota wypłacona Najemcy tytułem zwrotu Kosztów innych, która nie stanowi zwrotu Kosztów amortyzowanych, może być przez Spółkę traktowana jako koszt uzyskania przychodu rozpoznawany proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, istotą zwrotu Najemcy poniesionych przez niego nakładów jest nabycie od niego świadczeń określonych w załączniku do wystawionej przez Najemcę faktury.

Wśród Kosztów innych są m.in. koszty lamp, mebli czy inne, nie będące elementem kosztu wytworzenia czy ulepszeniem budynku (w rozumieniu odpowiednio art. 16g ust. 4 i 13 Ustawy CIT).

Koszty te są stricte związane z umową najmu, którą zawarto na czas określony (do końca 2027 r.). Aczkolwiek nie mogą być traktowane jako bezpośredni koszt uzyskania przychodu. Przychody bowiem Spółka będzie osiągać systematycznie, z każdym miesiącem trwania umowy. Każdy czynsz stanowi odrębny przychód.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d, w przypadku kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodem, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z zasadą proporcjonalności przychodów i kosztów na gruncie bilansowym, Spółka będzie Koszty inne zaliczać w koszty bilansowe proporcjonalnie do okresu trwania umowy najmu.

Ponadto, z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e Ustawy CIT wynika, że za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, tj. zaksięgowano w korespondencji z odpowiadającym mu zobowiązaniem. Dzień ten należy rozumieć jako dzień (okres), do którego został dany wydatek przypisany w księgach rachunkowych Spółki na podstawie treści otrzymanej faktury. W związku z tym, ujęcie podatkowe kosztu uzależnione jest, co do zasady, od ujęcia danego kosztu w księgach rachunkowych. Dotyczy to również sytuacji, gdy koszt wprowadzany jest do ksiąg w innej dacie niż data otrzymania faktury. Samo otrzymanie faktury nie stanowi bowiem – w myśl przepisów Ustawy CIT – wystarczającej podstawy do rozpoznania kosztu, koszt musi jeszcze zostać ujęty w księgach rachunkowych. Skoro ujęcie kosztu w księgach jest warunkiem rozpoznania kosztu dla celów podatkowych, istotny jest również dzień, do jakiego dany koszt przyporządkowano dla celów rachunkowych. Dodatkowo, przepis art. 15 ust. 4e Ustawy CIT wprost wyłącza możliwość ujęcia jako koszt poniesiony dla celów podatkowych tylko kosztów, które zostały ujęte jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W związku z powyższym, pojęcie „dzień, na który ujęto koszt” interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości, z których wynikają normy określające m.in. do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości, w tym zachowania zasady ostrożności (art. 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości – Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.), zasady istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i zasady współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy).

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, że z treści art. 15 ust. 4e Ustawy CIT wynika podstawowa zasada: moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Jest to dzień, w którym wydatek w księgach pojawił się jako koszt na koncie kosztowym. Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego. Wynik finansowy bowiem obliczony na podstawie rachunku zysków i strat, tworzonego zgodnie z ustawą o rachunkowości, z uwzględnieniem ustaw podatkowych stanowi podstawę naliczenia podatku dochodowego. W związku z powyższym nie jest obojętne, kiedy koszt bilansowy może być uznany za koszt podatkowy.

Kluczowe znaczenie ma tu zasada współmierności, zgodnie z którą w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa). Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki powyższe potwierdza, że prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym kwota wypłacona Najemcy tytułem zwrotu Kosztów innych, która nie stanowi zwrotu Kosztów amortyzowanych, może być przez Spółkę traktowana jako koszt uzyskania przychodu rozpoznawany proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.