2018.08.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.380.2018.1.JO
z 14 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa od odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na remont/modernizację/adaptację Nieruchomości – jest nieprawidłowe;
prawa od odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na utrzymanie i obsługę Nieruchomości – jest nieprawidłowe;
braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia Nieruchomości dla pracowników Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. o adres elektroniczny do doręczeń pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż maszyn rolniczych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż towarów produkowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami VAT podlega opodatkowaniu VAT według właściwych stawek i nie korzysta ze zwolnienia w tym podatku.

W związku z rozwojem działalności Wnioskodawcy, ale również z chęci zachowania możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy przynajmniej na dotychczasowym poziomie, zachodzi potrzeba zwiększenia zatrudnienia. Jednocześnie Wnioskodawca ma problemy ze znalezieniem pracowników na obszarze, gdzie prowadzona jest działalność przez Wnioskodawcę, stąd też Wnioskodawca został zmuszony do poszukiwania i zatrudniania pracowników z innych rejonów, w tym w dużej mierze spoza terytorium RP.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca zamierza nabyć budynek usługowo-biurowy (dalej: „Nieruchomość”), który Wnioskodawca ma zamiar wyremontować (zmodernizować) z przeznaczeniem na hotel dla pracowników mieszkających w miejscowościach znacząco oddalonych od siedziby Wnioskodawcy, w tym w szczególności dla pracowników spoza terytorium RP.

Wnioskodawca zamierza ponosić wydatki na Nieruchomość, głównie o charakterze remontowym/modernizacyjnym/adaptacyjnym w celu wygospodarowania pokoi/lokali (dalej: „lokale”) dla takich pracowników. W dalszym horyzoncie czasu Wnioskodawca ponosić będzie również wydatki na utrzymanie i obsługę Nieruchomości.

Konieczność nieodpłatnego udostępniania lokali dla pracowników Wnioskodawcy wynikałaby z faktu dużej odległości od rodzinnych miejscowości pracowników Wnioskodawcy. Lokale miałyby być udostępniane tylko i wyłącznie pracownikom (bez rodzin), a ich udostępnienie byłoby związane z wykonywaną przez nich pracą na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca od długiego czasu prowadzi poszukiwania pracowników zamieszkujących na obszarze prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, tak by nie było konieczne kwaterowanie pracowników. Niestety jak pokazuje praktyka Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy nie ma możliwości pozyskania pracowników, zamieszkałych na obszarze prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, w rezultacie czego poniesienie nakładów na Nieruchomość i przeznaczenie jej na cel wskazany jak wyżej daje możliwość dalszego prowadzenia i rozwijania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (w tym zachowania możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy przynajmniej na dotychczasowym poziomie). Co więcej zakład produkcyjny Wnioskodawcy znajduje się w okolicy, w której możliwości zakwaterowania się przez pracowników we własnym zakresie są istotnie utrudnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych na nakłady (remont/modernizację/adaptację) na Nieruchomość, uwzględniając fakt, że Wnioskodawca będzie nieodpłatnie udostępniać Nieruchomość swoim pracownikom?
Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczania podatku naliczonego VAT od wydatków ponoszonych na utrzymanie i obsługę Nieruchomości?
Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany opodatkowywać podatkiem VAT nieodpłatnego udostępniania Nieruchomości dla pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca ma świadomość, że powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje jednak, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Wnioskodawca pragnie wskazać, że związek między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Bazując na dorobku orzeczniczym i interpretacyjnym Wnioskodawca wskazuje, że o związku bezpośrednim można mówić wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą, np. dalszej odprzedaży lub nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem sprzedaży – bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast pośredni związek występuje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika, a tym samym z osiąganymi przez niego przychodami, w konsekwencji mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym, ergo z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, aby uznać, że określone wydatki mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu (co w ocenie Wnioskodawcy będzie mieć miejsce w przedstawionym opisie sprawy).

Wnioskodawca zamierza ponosić wydatki na remont/modernizację Nieruchomości, którą następnie będzie udostępniać nieodpłatnie swoim pracownikom. W dalszym horyzoncie czasu Wnioskodawca ponosić będzie również wydatki na utrzymanie i obsługę Nieruchomości.

Działania Wnioskodawcy wynikają z problemów ze znalezieniem i zatrudnieniem pracowników, mieszkających na obszarze prowadzonej działalności Wnioskodawcy.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy ponad wszelką wątpliwość wystąpi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Ponoszenie wydatków na zaadoptowanie i udostępnienie Nieruchomości, a następnie jej utrzymanie i obsługę będzie mieć pośredni wpływ na sprzedaż opodatkowaną Wnioskodawcy.

Czynione nakłady na Nieruchomość, a następnie wydatki na utrzymanie i obsługę Nieruchomości (w uwzględnieniem specyficznej sytuacji, w której znajduje się Wnioskodawca, jak zostało wskazane w opisie sprawy) służyć będą produkcji przez Wnioskodawcę towarów, których sprzedaż będzie opodatkowana wg właściwych stawek VAT, zatem w ocenie Wnioskodawcy między wydatkami na Nieruchomość, a sprzedażą towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę zachodzić będzie związek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

To, że związek ten nie będzie mieć charakteru bezpośredniego, w świetle postanowień ww. artykułu ustawy, będzie bez znaczenia dla zastosowania przewidzianego w nim prawa do odliczenia VAT.

Poniesienie nakładów jak i wydatków tytułem utrzymania i obsługi Nieruchomości zostanie dokonane przez Wnioskodawcę w celu umożliwienia rozwoju, poprawy sprawnego i efektywnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, ale również z chęci zachowania możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy przynajmniej na dotychczasowym poziomie. Poniesienie nakładów na Nieruchomość umożliwi zwiększenie zatrudnienia u Wnioskodawcy, co będzie mieć przełożenie na produkcję towarów Wnioskodawcy, których sprzedaż będzie opodatkowana VAT, co z kolei powoduje, że wydatki na Nieruchomość będą wykazywały związek pośredni z czynnościami opodatkowanymi VAT. Związek ten jest bezsporny w zakresie, w jakim zapewni rozwój Wnioskodawcy i zwiększenie jego obrotów z tytułu działalności opodatkowanej VAT, jak również umożliwi zachowanie możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy przynajmniej na dotychczasowym poziomie.

W rezultacie skoro czynione nakłady na Nieruchomość (a następnie również na jej utrzymanie i obsługę) posłużą czynnościom opodatkowanym, to w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy VAT, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT od ponoszonych wydatków/nakładów na Nieruchomość, jak również od wydatków na utrzymanie i obsługę Nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w licznych interpretacjach indywidualnych, gdzie Minister Finansów wskazywał na możliwość odliczania podatku VAT naliczonego w przypadku nawet pośredniego związku ponoszonych wydatków z działalnością opodatkowaną podatników. Tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 stycznia 2014 r. o nr IPPP2/443-1161/13-3/KOM.

Co więcej, w stanie faktycznym niemal analogicznym do zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2017 r., o nr 0461-ITPP1.4512.136.2017.2.IK. We wspomnianej interpretacji Dyrektor KIS wskazał, że „aby jednak można było uznać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Z treści wniosku wynika, że wydatki poniesione na remont zakupionej nieruchomości związane są z adaptacją ww. nieruchomości na odrębne mieszkania i pokoje, które Spółka następnie będzie udostępniać nieodpłatnie swoim pracownikom oraz będzie wynajmować innym spółkom dla ich pracowników. Ponadto Spółka wskazała, że ma problem z zatrudnieniem pracowników, mieszkających na obszarze prowadzonej działalności. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Jak bowiem wskazano we wniosku Spółka ma problemy ze znalezieniem pracowników na obszarze prowadzonej działalności. Zatem »przerobienie« zakupionej nieruchomości na tzw. hotel pracowniczy ma pośredni wpływ na sprzedaż opodatkowaną Spółki. Wobec tego, skoro nabyte towary posłużą czynnościom opodatkowanym, to w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od poniesionych wydatków”.

Ad 3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

W niektórych przypadkach również nieodpłatne świadczenie usług może być uznane za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

W rezultacie dla oceny czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Konsekwentnie, by nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, czyli za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Z kolei, Wnioskodawca uważa, że przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, to nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa.

W tym zakresie wypowiedział się m.in. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że o ile w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, tj. lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy (tak jak będzie to mieć miejsce u Wnioskodawcy). W takich specyficznych okolicznościach będzie to zatem służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia będzie mieć drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa.

Konsekwentnie Wnioskodawca uważa, że korzyść przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wynikająca z takiej czynności będzie mieć charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, zatem do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, taki wniosek płynie m.in. z tego, tak jak Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że Wnioskodawca ma problem ze znalezieniem pracowników na obszarze, na którym prowadzi działalność.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne zapewnienie pracownikom, jak wskazano w opisie sprawy, świadczeń związanych z zakwaterowaniem w pobliżu miejsca świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, stanowi nieodpłatne świadczenie usług, przy czym w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT, czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na specyficzne okoliczności, w których nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Wnioskodawcy – zapewnienie Wnioskodawcy pracowników, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne udostępnienie Nieruchomości pracownikom Wnioskodawcy jako, że jest związana z potrzebami działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie m.in. w przywoływanej wyżej interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 16 maja 2017 r., o nr 0461-ITPP1.4512.136.2017.2.1K.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

prawa od odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na remont/modernizację/adaptację Nieruchomości – jest nieprawidłowe;
prawa od odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na utrzymanie i obsługę Nieruchomości – jest nieprawidłowe;
braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia Nieruchomości dla pracowników Spółki – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze regulacje zawarte w art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Powyższe zagadnienie było także przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

Zauważyć należy, że w normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach, np.: lokalizacja zakładu pracy w małej miejscowości, gdzie występują trudności w wynajęciu mieszkania, a pracownicy pochodzą z odległych regionów, wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż maszyn rolniczych. Sprzedaż towarów produkowanych przez Wnioskodawcę zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami VAT podlega opodatkowaniu VAT według właściwych stawek i nie korzysta ze zwolnienia w tym podatku. W związku z rozwojem działalności Wnioskodawcy, ale również z chęci zachowania możliwości produkcyjnych Wnioskodawcy przynajmniej na dotychczasowym poziomie, zachodzi potrzeba zwiększenia zatrudnienia. Jednocześnie Wnioskodawca ma problemy ze znalezieniem pracowników na obszarze, gdzie prowadzona jest działalność przez Wnioskodawcę, stąd też Wnioskodawca został zmuszony do poszukiwania i zatrudniania pracowników z innych rejonów, w tym w dużej mierze spoza terytorium RP. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca zamierza nabyć budynek usługowo-biurowy, który Wnioskodawca ma zamiar wyremontować (zmodernizować) z przeznaczeniem na hotel dla pracowników mieszkających w miejscowościach znacząco oddalonych od siedziby Wnioskodawcy, w tym w szczególności dla pracowników spoza terytorium RP.

Wnioskodawca zamierza ponosić wydatki na Nieruchomość, głównie o charakterze remontowym/modernizacyjnym/adaptacyjnym w celu wygospodarowania pokoi/lokali dla takich pracowników. W dalszym horyzoncie czasu Wnioskodawca ponosić będzie również wydatki na utrzymanie i obsługę Nieruchomości. Konieczność nieodpłatnego udostępniania lokali dla pracowników Wnioskodawcy wynikałaby z faktu dużej odległości od rodzinnych miejscowości pracowników Wnioskodawcy. Lokale miałyby być udostępniane tylko i wyłącznie pracownikom (bez rodzin), a ich udostępnienie byłoby związane z wykonywaną przez nich pracą na rzecz Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Analizując wskazane wyżej informacje w kontekście przywołanych przepisów oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie pracownikom (mieszkającym w miejscowościach znacząco oddalonych od siedziby Wnioskodawcy, w tym w szczególności dla pracowników spoza terytorium RP) lokali w Nieruchomości, stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w analizowanym przypadku czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takich specyficznych okolicznościach nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Wnioskodawcy – pozyskanie pracowników w celu dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa.

Zdanie tutejszego organu jest zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który również sam łączy nieodpłatne udostępnianie przedmiotowych lokali pracownikom z jego działalnością gospodarczą.

Zatem, nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikom lokali w przedmiotowej Nieruchomości nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Realizacja przez Wnioskodawcę ww. świadczenia ma bowiem bezsprzecznie związek głównie z realizacją jego celów gospodarczych. W konsekwencji, nieodpłatne udostępnianie Nieruchomości dla pracowników nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany opodatkowywać podatkiem VAT nieodpłatnego udostępniania Nieruchomości dla pracowników, ponieważ jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 wniosku jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na remont/modernizację/adaptację Nieruchomości oraz na utrzymanie i obsługę Nieruchomości, należy stwierdzić, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasadą jest także to, że podatnik jest zobowiązany w pierwszej kolejności dołożyć należytych starań, aby odpowiednio przyporządkować podatek naliczony do poszczególnych czynności, aby prawa do odliczenia nie nadużyć. Nie można również rozszerzająco przyjmować braku możliwości dokonania takiego przyporządkowania.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.

Jak już wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca poniesie wydatki na Nieruchomość, głównie o charakterze remontowym/modernizacyjnym/adaptacyjnym w celu wygospodarowania pokoi/lokali dla pracowników mieszkających w miejscowościach znacząco oddalonych od siedziby Wnioskodawcy, w tym w szczególności dla pracowników spoza terytorium RP. W dalszym horyzoncie czasu Wnioskodawca ponosić będzie również wydatki na utrzymanie i obsługę Nieruchomości. Wnioskodawca będzie nieodpłatnie udostępniał ww. lokale dla pracowników (bez ich rodzin), a ich udostępnianie byłoby związane z wykonywaną przez nich pracą na rzecz Wnioskodawcy.

Jak już poinformowano w niniejszej interpretacji, nieodpłatne udostępnienie pracownikom lokali w Nieruchomości będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę służą (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

Należy wskazać, że tożsame stanowisko zaprezentowane zostało w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 30 maja 2017 r. (sygn. I SA/Po 1604/16), w odniesieniu do sytuacji gdy podatnik użyczał nieodpłatnie oraz wynajmował swoim pracownikom miejsca w pokojach w wybudowanym przez niego hotelu pracowniczym, gdzie Sąd podzielił wyrażone w zaskarżonej interpretacji stanowisko tutejszego organu, że „(…) wydatki poniesione przez skarżącego na budowę, wyposażenie i bieżące utrzymanie hotelu pracowniczego związane będą w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT oraz zwolnionymi od podatku. W takiej sytuacji (…) nie następuje ani pobór podatku należnego, ani odliczenie podatku naliczonego oraz dochodzi do przerwania bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy poniesionymi przez podatnika wydatkami powodującymi naliczenie podatku a działalnością gospodarczą skutkującą powstaniem podatku należnego (…) sporne wydatki zostały poniesione bezpośrednio w celu budowy, zapewnienia podstawowego wyposażenia oraz bieżącego utrzymania hotelu pracowniczego. Zostały więc poniesione bezpośrednio w celu udostępnienia pracownikom miejsc w wybudowanym hotelu. Usługi te zarówno w razie ich bezpłatnego jak i odpłatnego świadczenia nie skutkują powstaniem podatku należnego. Możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego pośrednio związanego z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu nie może stanowić podstawy dla tworzenia otwartego i nieograniczonego katalogu zdarzeń uprawniających do odliczenia podatku naliczonego pozostających w luźnym związku z wykonywaniem czynności skutkujących powstaniem podatku należnego”.

Podsumowując, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na (remont/modernizację/adaptację) Nieruchomości oraz na utrzymanie i obsługę Nieruchomości związane są w sposób bezpośredni z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT. Natomiast nie ma znaczenia pośredni wpływ wydatków na czynności opodatkowane, skoro możliwe jest bezpośrednie przyporządkowanie ich do konkretnych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). W konsekwencji, prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych wydatków nie przysługuje Wnioskodawcy w ogóle, ponieważ nie będą one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji:

Wnioskodawca nie będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych na remont/modernizację/adaptację Nieruchomości, ponieważ Wnioskodawca będzie nieodpłatnie udostępniać Nieruchomość swoim pracownikom – co stanowi – czynność niepodlegającą opodatkowaniu;
Wnioskodawca nie będzie miał prawo do odliczania podatku naliczonego VAT od wydatków ponoszonych na utrzymanie i obsługę Nieruchomości.

W ocenie tut. Organu pośredni wpływ wydatków – związanych z remontem/modernizacją/adaptacją Nieruchomości oraz utrzymaniem i obsługą przedmiotowej Nieruchomości – na czynności opodatkowane w wymiarze jaki przedstawił Wnioskodawca, nie zmienia braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tych wydatków.

W przedmiotowej sprawie nie ma bowiem znaczenia pośredni wpływy wydatków na czynności opodatkowane, skoro możliwe jest bezpośrednie przyporządkowanie ich do konkretnych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę treści interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. Organ nie jest nią związany. W świetle powyższego uzasadnienia, bez wpływu na zmianę stanowiska tut. Organu w niniejszej sprawie pozostaje powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin