Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.300.2018.2.MS2
z 7 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 lipca 2018 r. (data nadania 20 lipca 2018 r., data wpływu 24 lipca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.300.2018.1.MS2 z dnia 13 lipca 2018 r. (data nadania 13 lipca 2018 r., data doręczenia 18 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 lipca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.300.2018.1.MS2 (data nadania 13 lipca 2018 r., data doręczenia 18 lipca 2018 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 20 lipca 2018 r. (data nadania 20 lipca 2018 r., data wpływu 24 lipca 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 sierpnia 2015 r. na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego przez notariusza, Wnioskodawczyni nabyła z mocy ustawy spadek po zmarłym ojcu, tj. 1/4 część lokalu mieszkalnego własnościowego. Lokal mieszkalny Wnioskodawczyni zamierza sprzedać wraz z mamą, która posiada prawo do jego 3/4 części. Środki uzyskane przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży 1/4 części lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na spłatę zaciągniętej w kwietniu 2018 r. wraz z mężem pożyczki konsumpcyjnej, którą przeznaczyli razem na cele zakupu lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym. Proces nabycia tego lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni opisuje poniżej. W dniu 5 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na podstawie aktu notarialnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny znajduje się w budynku położonym na gruncie, do którego spółdzielni nie przysługuje własność ani użytkowanie wieczyste, co uniemożliwiło założenie księgi wieczystej ww. lokalu mieszkalnego. Umowa sprzedaży sporządzona w formie aktu notarialnego z dnia 5 kwietnia 2018 r. stanowi, co następuje: „ § 7 Notariusz poinformował strony o treści Uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2013 r., sygn. akt III CZP 104/12, zgodnie z którą spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu ustanowione w budynku położonym na gruncie, do którego spółdzielni nie przysługuje własność albo użytkowanie wieczyste, stanowi ekspektatywę tego prawa, niedopuszczalne „jest założenie księgi wieczystej w celu jej ujawnienia”. Z powodu opisanego powyżej nieuregulowanego prawa własności gruntu, zakupiony przez Wnioskodawczynię i jej męża lokal mieszkalny nie posiada księgi wieczystej, co uniemożliwiło otrzymanie kredytu hipotecznego na jego zakup. Jedyną formą pożyczki okazała się pożyczka konsumencka. Umowę pożyczki ekspresowej Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła w dniu 22 marca 2018 r. Kwota pożyczki została przelana na konto kredytowe w banku udzielającym pożyczki. Przy podpisywaniu aktu notarialnego, tj. w dniu 5 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali zapłaty (przelewami bankowymi) do dwóch współwłaścicieli lokalu. W tytułach przelewów Wnioskodawczyni podała cel, tj. „nabycie mieszkania”. Wnioskodawczyni dysponuje potwierdzeniami tych przelewów (wygenerowanymi z systemu bankowego), które jasno zaświadczają o tym, że pełną kwotę uzyskanej pożyczki konsumenckiej Wnioskodawczyni przelała na dwa konta współwłaścicieli, od których nabyła wspólnie z mężem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• data śmierci ojca to 2 maja 2015 r., postępowanie spadkowe zostało przeprowadzone u notariusza w sierpniu 2015 r.,
  

• lokal mieszkalny nabyty w spadku po zmarłym ojcu jest mieszkaniem własnościowym z księgą wieczystą (udział Wnioskodawczyni w spadkowej nieruchomości wynosi 1/4, udział mamy wynosi 3/4),
  

• Wnioskodawczyni wraz z mamą planują sprzedać ww. lokal mieszkalny odziedziczony po zmarłym ojcu do końca 2018 r.,
  

• pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem istnieje wspólność majątkowa zarówno obecnie, jak i w momencie nabycia spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego;
  

• w momencie zaciągnięcia pożyczki istniała między Wnioskodawczynią i jej mężem wspólność majątkowa,
  

• środki pieniężne ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego po zmarłym ojcu w spadku (tj. 1/4 odziedziczonej przez Wnioskodawczynię wartości) zostaną w 80-90% przeznaczone na spłatę pożyczki konsumpcyjnej, zawartej w celu nabycia nowego lokalu mieszkalnego, w okresie maksymalnie dwóch lat od daty sprzedaży lokalu odziedziczonego; (może się zdarzyć, że w ciągu kilku najbliższych miesięcy wartość dochodu uzyskanego ze sprzedaży 1/4 mieszkania odziedziczonego po zmarłym ojcu nieznacznie przewyższy kwotę pozostałej pożyczki do spłaty),
  

• umowa pożyczki, którą Wnioskodawczyni zaciągnęła wraz z mężem w celu nabycia spółdzielczego własnościowego lokalu mieszkalnego, została zawarta w banku, mającym siedzibę w Polsce,
  

• umowę pożyczki gotówkowej Wnioskodawczyni zawarła wraz z mężem na kilka dni przed podpisaniem aktu notarialnego zakupu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego; we wspomnianej umowie nie została zawarta informacja, że pożyczka przeznaczona jest na cele mieszkaniowe; zgodnie z informacją, którą Wnioskodawczyni otrzymała z banku, standardowa umowa pożyczki gotówkowej uniemożliwia wpisanie innego celu niż cel konsumpcyjny.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki finansowe, które Wnioskodawczyni zamierza uzyskać ze sprzedaży 1/4 części odziedziczonego lokalu mieszkalnego, Wnioskodawczyni może przeznaczyć na spłatę zaciągniętej wraz z mężem pożyczki konsumenckiej, którą wspólnie przeznaczyli na cele mieszkaniowe? Czy Wnioskodawczyni wówczas będzie zwolniona z podatku od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Przychód, który Wnioskodawczyni zamierza uzyskać ze sprzedaży 1/4 odziedziczonego w 2015 r. lokalu mieszkalnego, Wnioskodawczyni zamierza w całości przeznaczyć na spłatę zaciągniętej wraz z mężem pożyczki konsumenckiej, którą przeznaczyli w całości na zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku, gdy niemożliwe jest uzyskanie kredytu hipotecznego na zakup lokalu mieszkalnego (w sytuacji Wnioskodawczyni niemożność ta wynikała z faktu, że budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny położony jest na nieuregulowanym prawnie gruncie), zaciągnięta pożyczka konsumencka powinna być traktowana przez Urząd Skarbowy tak samo jak kredyt hipoteczny, tj. powinna stanowić podstawę do zwolnienia z podatku PIT. Dodatkowym potwierdzeniem, że pożyczka została przekazana na cele mieszkaniowe, mogą stanowić potwierdzenia przelewów wygenerowane z systemu bankowego, które potwierdzają, że w dniu podpisania notarialnej umowy zakupu lokalu mieszkalnego przekazano całość pożyczki na konto osób, od których Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła prawo do lokalu mieszkalnego. W tytule przelewów dodano cel, tj. „nabycie mieszkania”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że zbycie nieruchomości lub ww. praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku zbycia nieruchomości lub ww. praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości lub prawa i forma prawna nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po ojcu zmarłym w dniu 2 maja 2015 r. udziału w lokalu mieszkalnym, który zamierza sprzedać przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce jego nabycie.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię jest data śmierci spadkodawcy, a więc 2015 r.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni przed 1 stycznia 2021 r. dokona planowanej sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytym w 2015 r. w drodze spadku, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowić źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt dokonania sprzedaży przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie ww. nieruchomości.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich kosztów zalicza się np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo–skutkowy. Tak ustalony przychód można następnie pomniejszyć o koszty jego uzyskania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cyt. ustawy).

Zatem stosownie do przywołanych przepisów stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) będzie wartość jaka została wyrażona w cenie zawartej w umowie sprzedaży (o ile odpowiada wartości rynkowej) pomniejszona o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (tj. koszty odpłatnego zbycia). Przychód ten może zostać pomniejszony o koszty ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy (tj. koszty uzyskania przychodu), a różnica stanowić będzie dochód.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   
   

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup lokalu mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby ten właśnie zakup. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, które pozwalają na zwolnienie z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a). Z powyższego przepisu wynika, że aby spłata kredytu (pożyczki) mogła być uznana za wydatek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi być spełnionych kilka warunków. Wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na cel określony w pkt 1 m.in. w banku, przy czym musi być także spełniony warunek wydatkowania (spłaty) w odpowiednim terminie zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, tj. dotyczy spłaty kredytu (pożyczki) i odsetek od kredytu (pożyczki) dokonanej począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Istotne jest również, aby spłacany kredyt (pożyczka) zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży, aby kredyt (pożyczka) ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży, a także aby zaciągnięty został on na spłatę kredytu (pożyczki) zaciągniętego na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym zauważyć należy, że powyższe przepisy nie łączą prawa do zwolnienia jedynie z „przeznaczeniem kredytu (pożyczki)”, lecz również z faktem „jego zaciągnięcia” na cel mieszkaniowy. Zwolnienie w sposób literalny dotyczy więc spłaty kredytów (pożyczek), z których wynika, że zostały zaciągnięte na cel mieszkaniowy.

Sam fakt wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych na spłatę zaciągniętej wraz z mężem pożyczki konsumpcyjnej na cele zakupu lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym, nie daje podstaw prawnych do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Należy podkreślić, że aby uznać daną pożyczkę za pożyczkę zaciągniętą na własne cele mieszkaniowe, z umowy pożyczki musi wprost wynikać cel pożyczki czyli, że środki pieniężne zostaną wydatkowane na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponadto pożyczka musi być zaciągnięta w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.

Zatem przeznaczenie kredytu (pożyczki) na cele mieszkaniowe powinno wynikać wprost z zawartej umowy kredytowej (pożyczki). Przy zaciąganiu kredytu (pożyczki), w interesie podatnika leży przeanalizowanie możliwości skorzystania z wybranej preferencji podatkowej przed wyborem konkretnego produktu bankowego, bowiem w świetle obowiązującej w prawie cywilnym swobody zawierania umów jest możliwe takie wynegocjowanie ostatecznego kształtu umowy kredytu lub pożyczki, który uwzględniłby obowiązujące przepisy podatkowe (w szczególności w zakresie zwolnień podatkowych).

Tymczasem Wnioskodawczyni wskazała, że z powodu nieuregulowanego prawa własności gruntu, zakupiony przez Wnioskodawczynię i jej męża lokal mieszkalny nie posiada księgi wieczystej, co uniemożliwiło otrzymanie kredytu hipotecznego na jego zakup. W umowie pożyczki nie została zawarta informacja, że pożyczka przeznaczona jest na cele mieszkaniowe. Zgodnie z informacją, którą Wnioskodawczyni otrzymała z banku, standardowa umowa pożyczki gotówkowej uniemożliwia wpisanie innego celu niż cel konsumpcyjny. Jedyną formą pożyczki okazała się pożyczka konsumencka. Nie można więc uznać za wydatek na cel mieszkaniowy wydatku poniesionego przez Wnioskodawczynię na spłatę pożyczki konsumpcyjnej, która nie zawiera w swojej treści postanowienia ani żadnego zapisu informującego o przeznaczeniu pieniędzy na zakup lokalu mieszkalnego, pomimo że został on zaciągnięty przez Wnioskodawczynię przed sprzedażą nieruchomości i przeznaczony na zakup własnego lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, że skoro umowa pożyczki nie wskazuje celu, na jaki pożyczka została zaciągnięta, a więc na jaki cel wydatkowane mają zostać uzyskane na jego podstawie środki, chociażby środki te zostały faktycznie przeznaczone na cele mieszkaniowe, to spłata pożyczki zaciągniętej na zakup lokalu mieszkalnego nie wypełnia dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeznaczenie kredytu na cele mieszkaniowe powinno wynikać wprost z zawartej umowy pożyczki.

Podsumowując, stwierdzić należy, że dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z planowanej sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ww. ustawy. W przypadku Wnioskodawczyni ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy nie będzie mógł skorzystać przychód wydatkowany na spłatę pożyczki konsumpcyjnej zaciągniętej wraz z mężem na zakup lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym. Skoro – jak wskazała Wnioskodawczyni – w umowie pożyczki nie została zawarta informacja, że pożyczka jest przeznaczona na cele mieszkaniowe, to spłata takiej pożyczki nie może być uznana za wydatek, o jakim mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy. Przepis ten wyraźnie mówi o warunku zaciągnięcia pożyczki na cel wymieniony w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy. Taki cel zawsze wynikać winien z umowy pożyczki. Natomiast jeżeli z umowy pożyczki nie wynika na jaki cel został on zaciągnięty lub podany jest inny cel, to nie ma spełnionego warunku aby skorzystać z ww. zwolnienia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.