Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.304.2018.3.KSM
z 1 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismami złożonymi w dniu 2 lipca 2018 r. oraz w dniu 5 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 czerwca 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.304.2018.1.KSM, na podstawie art. 169 § i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 25 czerwca 2018 r. (data doręczenia 25 czerwca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym w dniu 2 lipca 2018 r., nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP oraz pismem złożonym w dniu 5 lipca 2018 r. nadanym za pośrednictwem ….

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku:

Radni pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868, z późn. zm.) oraz na podstawie Statutu Powiatu uczestniczą w szkoleniach, konferencjach, seminariach.

W miesiącu lutym 2018 r. radni Powiatu … zasiadający także w komisjach Rady uczestniczyli w grupowym szkoleniu finansowanym z budżetu powiatu. Szkolenie związane było z pełnieniem przez radnych funkcji publicznych i ma służyć lepszemu wykonywaniu obowiązków. Tematem szkolenia było: „…”. Wnioskodawca zgodnie z art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) naliczył podatek dochodowy od przychodu z tytułu uczestnictwa w ww. szkoleniu oraz zastosował koszty uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 5. Radni nie ponoszą żadnych kosztów związanych ze szkoleniem.

Organizacja szkolenia ze strony Wnioskodawcy polegała na zakupie usługi transportowej od firmy przewozowej dla uczestników szkolenia, zapewnieniu uczestnikom noclegu, wyżywienia oraz opłaceniu wykładu. Za wykonanie ww. usług firmy wystawiły na Wnioskodawcę faktury VAT lub rachunki.

Wnioskodawca traktuje koszt szkolenia jako nieodpłatne świadczenie, które kwalifikuje się jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegający zwolnieniu od podatku (art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.).

W związku z powyższym Wnioskodawca, jako płatnik, pobrał od radnych zaliczkę na podatek dochodowy. Do wyżej wymienionego świadczenia zastosował miesięczne koszty uzyskania przychodów w kwocie 111 zł 25 gr, a następnie odprowadził kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy na rachunek urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania sformułowane we wniosku i jego uzupełnieniu:

1. Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z funkcjonowaniem organu powiatu, jakim jest Rada Powiatu, polegające na pokryciu szkolenia Rady Powiatu należy uznać za przychód poszczególnych radnych wchodzących w skład tego organu ?
2. Czy Wnioskodawca jako płatnik winien potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od przychodów radnych osiągniętych w związku ze sfinansowaniem przez Wnioskodawcę szkolenia, w którym brali udział?
3. Czy należy zastosować koszty uzyskania przychodów i w jakiej wysokości?
4. Na jakich formularzach PIT należy rozliczać koszty szkolenia radnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15. art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 tej ustawy wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W świetle powołanych wyżej przepisów opłacone przez Wnioskodawcę szkolenie stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia te radni otrzymują tylko dlatego, że wykonują mandat radnego, a zatem źródłem tych świadczeń jest działalność wykonywana osobiście.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1, art. 11 ust. l oraz art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Świadczenia te jako niewymienione w katalogu zwolnień określonych w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, podlegają opodatkowaniu. Od uzyskiwanych przez radnych przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy, w tym również i od ww. nieodpłatnych świadczeń, płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Zatem, wartość szkolenia sfinansowanego przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego świadczenia wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danych miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. l.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki - na rachunek urzędu skarbowego. Zatem, w myśl powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca - jako płatnik - pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. podlegającego opodatkowaniu przychodu uzyskanego przez radnych.

Ponieważ Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sfinansowanie szkoleń radnych nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych zastosował koszty uzyskania przychodów. Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1. W myśl art. 22 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy zastosowano koszty uzyskania przychodu w wysokości 111 zł 25 gr.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 są obowiązani przesyłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1 oraz urzędom skarbowym imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru. Zatem, od uzyskiwanych przez radnych przychodów z tytułu szkolenia, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do sporządzenia informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, powiat ma osobowość prawną.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są:

1. rada powiatu;
2. zarząd powiatu.
   
   

Rada powiatu jest organem stanowiącym i kontrolnym powiatu, z zastrzeżeniem przepisów o referendum powiatowym (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym). Radni wybierani są w wyborach bezpośrednich. Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady powiatu określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

W art. 12 ustawy o samorządzie powiatowym wskazane zostały uprawnienia rady powiatu. Radni wchodzący w skład rady powiatu wykonują zadania przypisane radzie powiatu. Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej powiatu. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców powiatu postulaty i przedstawia je organom powiatu do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców. Radny obowiązany jest brać udział w pracach organów powiatu oraz powiatowych jednostek organizacyjnych, do których został wybrany lub desygnowany. W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 21 ust. 1-3 ustawy o samorządzie powiatowym).

Na zasadach ustalonych przez radę powiatu, z zastrzeżeniem ust. 5, radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rada powiatu przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego (art. 21 ust. 4 ww. ustawy).

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Stosownie do przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Kwestia ta była jednak przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U. 6/97) stwierdził, że „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Natomiast z pełnieniem obowiązków społecznych mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie.” Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej. Będą to również obowiązki związane z wykonywaniem określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe).

W świetle powyższego, mimo że ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Bezspornym jest, że dla prawidłowego funkcjonowania organu jakim jest rada powiatu, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, sfinansowane z budżetu powiatu uczestnictwo radnego w różnego rodzaju formach szkoleniowych (szkoleniach, seminariach, posiedzeniach, konferencjach) dotyczących zagadnień i problemów danej społeczności, jako jej reprezentanta, należy zaliczyć do zajęć związanych z realizacją codziennych obowiązków radnego.

Należy podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 21 września 2011 r., sygn. akt II FSK 535/11, dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych (w tym kosztów szkoleń radnych sfinansowanych im z budżetu jednostki samorządu terytorialnego) stwierdził, że „poza powyższymi wywodami Naczelny Sąd Administracyjny zwraca uwagę, że ocena, czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność, czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.) przewiduje w art. 226 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu. Uprawnione byłoby zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy, jakim jest rada gminy (art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni (art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że radni pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy o samorządzie powiatowym oraz na podstawie Statutu Powiatu uczestniczą w szkoleniach, konferencjach, seminariach. W miesiącu … 2018 r. radni powiatu zasiadający także w komisjach Rady uczestniczyli w grupowym szkoleniu finansowanym z budżetu powiatu. Szkolenie związane było z pełnieniem przez radnych funkcji publicznych i ma służyć lepszemu wykonywaniu obowiązków. Tematem szkolenia było: „…”. Radni nie ponoszą żadnych kosztów związanych ze szkoleniem. Organizacja szkolenia ze strony Wnioskodawcy polegała na zakupie usługi transportowej od firmy przewozowej dla uczestników szkolenia, zapewnieniu uczestnikom noclegu, wyżywienia oraz opłaceniu wykładu. Za wykonanie ww. usług firmy wystawiły na Wnioskodawcę faktury VAT lub rachunki.

Wobec powyższego, z wniosku wynika, że uczestnictwo radnych w różnego rodzaju formach szkoleniowych (szkoleniach, konferencjach, seminariach,) finansowanych przez Wnioskodawcę, związane jest z wykonywaniem przez radnych swojego mandatu i służy lepszemu wypełnianiu obowiązków radnych, co z kolei przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania organu, jakim jest Rada Powiatu. W związku z tym wydatki w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, wartość świadczeń w postaci finansowania przez Wnioskodawcę uczestnictwa radnych we wskazanym we wniosku szkoleniu nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należałoby zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że koszt udziału radnych w przedmiotowym szkoleniu, na który składają się zakup usługi transportowej, nocleg, wyżywienie i koszt wykładu, opłacanym przez Wnioskodawcę, nie stanowi po stronie radnych przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy z ww. tytułu oraz zastosowania kosztów uzyskania przychodów i wystawieniem informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.