Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.224.2018.1.BS
z 2 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wydatki zwracane Spółce przez Dostawców tytułem obciążenia ich za koszty przestojów linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych usług (sortowania), którymi z kolei Spółka sama została obciążona przez Wykonawcę, do wysokości w jakiej ww. wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią po jej stronie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy wydatki zwracane Spółce przez Dostawców tytułem obciążenia ich za koszty przestojów linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych usług (sortowania), którymi z kolei Spółka sama została obciążona przez Wykonawcę, do wysokości w jakiej ww. wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią po jej stronie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. („Spółka”) od 2013 r. zleca produkcję swoich wyrobów do spółki powiązanej na terytorium Serbii (dalej: „Wykonawca”). Produkcja ta wykonywana jest przez Wykonawcę w oparciu o materiały dostarczane przez Spółkę. Materiały te Spółka zakupuje od swoich dostawców („Dostawcy”) – tj. nabywa ich własność a następnie są one wysyłane z Polski do Serbii w ramach procedury uszlachetniania biernego.

Z tytułu świadczonych usług produkcyjnych Wykonawca wystawia na Spółkę faktury za wykonane prace, zgodnie z umową (generalnie skalkulowane na podstawie godzin przeznaczonych na produkcję i uzgodnionej stawki godzinowej). Niezależnie od faktur za produkcję Spółka jest przez Wykonawcę obciążana dodatkowymi kosztami opisanymi poniżej.

Obciążenie z tytułu przestoju linii produkcyjnej.

Jest to obciążenie z tytułu przestoju w produkcji spowodowanego np. opóźnieniami w dostarczeniu przez Spółkę materiałów do produkcji lub innymi przyczynami, za które winę ponosi Spółka (lub Dostawcy). W tym wypadku kontrahent obciąża Spółkę za przestój linii (brak możliwości produkcji w danym czasie). Do faktury wystawionej przez Wykonawcę dołączany jest wykaz pracowników, którzy nie byli w stanie wykonywać produkcji (z uwagi na opóźnienia po stronie Spółki) wraz ze stawkami godzinowymi.

Obciążenia z tytułu dodatkowych prac (sortowanie wiązek).

Są to obciążenia związane z koniecznością wykonania przez Wykonawcę dodatkowych, niestandardowych prac np. koniecznością prawidłowego sortowania niewłaściwie oznaczonych przez Spółkę (lub Dostawców) materiałów przekazanych Wykonawcy do produkcji. Co do zasady obowiązkiem Spółki, zgodnie z ustaleniami z Wykonawcą, jest dostarczenie do Wykonawcy materiałów produkcyjnych w odpowiednim porządku np. ułożone rozmiarem, typem, kolorami kabli itp. Chodzi w tym wypadku o takie dostarczenie materiałów, które pozwala Wykonawcy na szybką ich identyfikację i zastosowanie do produkcji określonych wyrobów. Konieczność podjęcia przez Wykonawcę dodatkowych prac związanych z sortowaniem wiązek (ich ułożeniem i posegregowaniem tak, aby możliwa była ich identyfikacja i przyporządkowanie do produkcji poszczególnych wyrobów) nie mieści się w obowiązkach przyjętych na siebie przez Wykonawcę w ramach świadczonych usług produkcyjnych. W związku z powyższym Wykonawca obciąża Spółkę dodatkowymi kosztami z tego tytułu wystawiając fakturę. Do faktury dołączany jest załącznik z wykazem godzin poświęconych na sortowanie oraz stawek godzinowych. Należy podkreślić, że jeśli przyczyna powstania przestojów produkcyjnych lub konieczności sortowania materiałów wynika z winy ich Dostawcy (podmiotu, który nie dostarczył materiałów Spółce na czas lub dostarczył je w stanie niewłaściwie posortowanym), wówczas Spółka będąc obciążona przez Wykonawcę z ww. tytułów w dalszej kolejności obciąża poniesionymi kosztami Dostawców materiałów.

W dniu 20 kwietnia 2018 r., na wniosek Spółki wydana została interpretacja indywidualna znak 0111-KDIB1-1.4010.65.2018.3.BS, w której tutejszy organ uznał, że wynagrodzenie wypłacane Wykonawcy za przestój linii produkcyjnej oraz dodatkowe prace (sortowanie wiązek) nie stanowi po stronie Spółki kosztu uzyskania przychodów. Ww. interpretacja wydana została z uwzględnieniem dodatkowych odpowiedzi udzielonych tutejszemu organowi pismem z dnia 22 marca 2018 r.

Całość stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku jest identyczna ze stanem faktycznym opisanym we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), oraz w piśmie z dnia 22 marca 2018 r., który stanowił podstawę do wydania ww. interpretacji.

Jako uzupełnienie zaznaczyć należy, że Dostawcy obciążani są za koszty przestoju linii produkcyjnej, którymi z kolei obciążona została Spółka. Przy czym koszty przestoju którymi obciążona została Spółka kalkulowane były przez Wykonawcę wg stawki 8,82 EUR za godzinę (np. 100 godzin x 8,82 EUR = 882 EUR), zaś obciążenie ze Spółki na Dostawcę kalkulowane było wg stawki wyższej tj. 10 EUR za godzinę (np. 100 godzin x 10 EUR = 1.000 EUR). Obciążenia z tytułu kosztów dodatkowych prac (sortowania), którymi Spółka obciążona zostaje przez Wykonawcę są z kolei przenoszone na Dostawców w wysokości 1:1.

Należy zaznaczyć, że zarówno treść dokumentów obciążeniowych jak i ustalenia z Dostawcami dotyczące obciążenia ich kosztami pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie, że są oni obciążani konkretnymi kosztami, jakie poniosła Spółka będąc wcześniej obciążona przez Wykonawcę. Innymi słowy Dostawcy mają pełną świadomość, że Spółka wystawiając na nich dokument obciążeniowy (nota, faktura) obciąża ich kosztami, którymi sama została obciążona przez Wykonawcę.

Spółka uznając stanowisko tutejszego organu w odniesieniu do wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), za prawidłowe tj. uznając, że koszty przestoju linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych prac (sortowania), którymi jest obciążana przez Wykonawcę nie stanowią po jej stronie kosztu uzyskania przychodów, chciała jednocześnie doprecyzować, czy w związku z powyższym kwoty zwracane jej przez Dostawców (tytułem zwrotu za koszty przestoju linii produkcyjnej i koszty sortowania wiązek) nie stanowią po jej stronie przychodu w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że w interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek Spółki w dniu 1 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.483.2017.1.ANK organ potwierdził stanowisko Spółki zgodnie z którym odszkodowania (kary) zwracane Spółce przez Dostawców nie stanowią przychodu podatkowego. Jednocześnie odszkodowania te (kary) nie stanowią po stronie Spółki kosztów uzyskania przychodów, co tutejszy organ potwierdził w interpretacji z dnia 1 marca 2018 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.444.2017.2.ANK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki zwracane Spółce przez Dostawców tytułem obciążenia ich za koszty przestojów linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych usług (sortowania), którymi z kolei Spółka sama została obciążona przez Wykonawcę, nie stanowią po jej stronie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zwracane mu przez Dostawców tytułem obciążenia ich za koszty przestojów linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych usług, którymi z kolei Spółka sama została obciążona przez Wykonawcę, nie stanowią po jej stronie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT do wysokości w jakiej obciążenia ze strony Wykonawcy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku zarówno kosztów przestoju linii produkcyjnej jak i kosztów dodatkowych usług (sortowania) nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów – zgodnie ze wspomnianą interpretacją indywidualną z dnia 20 kwietnia 2018 r, znak 0111-KDIB1-1.4010.65.2018.3.BS.

W przypadku obciążenia Dostawcy kosztami dodatkowych prac (sortowania) Spółka przenosi na Dostawcę koszty, którymi sama została obciążona przez Wykonawcę w stosunku 1:1. Tym samym z pewnością spełnione są warunki do uznania, że kwoty, które uzyskuje od Dostawców tytułem zwrotu za konkretne wydatki (nie stanowiące kosztu uzyskania przychodów), nie stanowią przychodu podatkowego w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, podobna sytuacja ma miejsce w przypadku obciążenia Dostawców za koszty przestoju linii produkcyjnej. Koszt ten nie stanowi po stronie Spółki kosztów uzyskania przychodów, w związku z powyższym przychód uzyskany od Dostawców w celu pokrycia tego kosztu nie stanowi przychodu podatkowego – do wysokości kosztów niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie obciążenie Dostawców kosztami przestoju linii produkcyjnej nie następuje w stosunku 1:1, niemniej należy zaznaczyć, że:

1. Dostawcy mają świadomość jakie dokładnie koszty zwracają Spółce (tj. koszty przestoju linii produkcyjnej, którymi została ona obciążona przez Wykonawcę),
2. Koszty, którymi Spółka została obciążona przez Wykonawcę nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
   
   

Innymi słowy, Spółka będąc sama obciążona za przestój linii produkcyjnej w kwocie 882 EUR (100 godzin x 8,82 EUR) i obciążając Dostawcę kwotą 1.000 EUR (100 godzin x 10 EUR) Spółka powinna:

1. Uznać kwotę obciążenia otrzymanej od Wykonawcy (882 EUR) za koszt nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu:
2. Uznać, że zwracana jest przez dostawcę kwota 1.000 EUR nie stanowi przychodu w części – 882 EUR, w części zaś (118 EUR) przychód podlega opodatkowaniu.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego. Treść art. 12 ust. 1 updop wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Tym samym każde świadczenie, które powiększa aktywa podatnika w sposób trwały stanowi dla niego przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca – Sp. z o.o. („Spółka”) od 2013 r. zleca produkcję swoich wyrobów do spółki powiązanej na terytorium Serbii (dalej: „Wykonawca”). Produkcja ta wykonywana jest przez Wykonawcę w oparciu o materiały dostarczane przez Spółkę. Materiały te Spółka zakupuje od swoich dostawców („Dostawcy”) – tj. nabywa ich własność a następnie są one wysyłane z Polski do Serbii w ramach procedury uszlachetniania biernego.

Z tytułu świadczonych usług produkcyjnych Wykonawca wystawia na Spółkę faktury za wykonane prace, zgodnie z umową (generalnie skalkulowane na podstawie godzin przeznaczonych na produkcję i uzgodnionej stawki godzinowej). Niezależnie od faktur za produkcję Spółka jest przez Wykonawcę obciążana dodatkowymi kosztami z tytułu przestoju linii produkcyjnej spowodowanego np. opóźnieniami w dostarczeniu przez Spółkę materiałów do produkcji lub innymi przyczynami, za które winę ponosi Spółka (lub Dostawcy) oraz z tytułu dodatkowych prac (sortowanie wiązek) np. koniecznością prawidłowego sortowania niewłaściwie oznaczonych przez Spółkę (lub Dostawców) materiałów przekazanych Wykonawcy do produkcji. W związku z powyższym Wykonawca obciąża Spółkę dodatkowymi kosztami z tego tytułu wystawiając fakturę. Do faktury dołączany jest załącznik z wykazem godzin poświęconych na sortowanie oraz stawek godzinowych. Należy podkreślić, że jeśli przyczyna powstania przestojów produkcyjnych lub konieczności sortowania materiałów wynika z winy ich Dostawcy (podmiotu, który nie dostarczył materiałów Spółce na czas lub dostarczył je w stanie niewłaściwie posortowanym), wówczas Spółka będąc obciążona przez Wykonawcę z ww. tytułów w dalszej kolejności obciąża poniesionymi kosztami Dostawców materiałów. Przy czym koszty przestoju którymi obciążona została Spółka kalkulowane były przez Wykonawcę wg stawki 8,82 EUR za godzinę (np. 100 godzin x 8,82 EUR = 882 EUR), zaś obciążenie ze Spółki na Dostawcę kalkulowane było wg stawki wyższej tj. 10 EUR za godzinę (np. 100 godzin x 10 EUR = 1.000 EUR). Obciążenia z tytułu kosztów dodatkowych prac (sortowania), którymi Spółka obciążona zostaje przez Wykonawcę są z kolei przenoszone na Dostawców w wysokości 1:1.

Należy zaznaczyć, że zarówno treść dokumentów obciążeniowych jak i ustalenia z Dostawcami dotyczące obciążenia ich kosztami pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie, że są oni obciążani konkretnymi kosztami, jakie poniosła Spółka będąc wcześniej obciążona przez Wykonawcę. Innymi słowy Dostawcy mają pełną świadomość, że Spółka wystawiając na nich dokument obciążeniowy (nota, faktura) obciąża ich kosztami, którymi sama została obciążona przez Wykonawcę. Spółka uznając, że koszty przestoju linii produkcyjnej oraz koszty dodatkowych prac (sortowania), którymi jest obciążana przez Wykonawcę nie stanowią po jej stronie kosztu uzyskania przychodów, chciała jednocześnie doprecyzować, czy w związku z powyższym kwoty zwracane jej przez Dostawców (tytułem zwrotu za koszty przestoju linii produkcyjnej i koszty sortowania wiązek) nie stanowią po jej stronie przychodu w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie, zauważyć należy, że w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 20 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.65.2018.3.BS dla Wnioskodawcy, wskazano, że nie zostały spełnione przesłanki pozwalające uznać wskazane we wniosku wydatki, które Wnioskodawca poniósł na rzecz Wykonawcy w związku z obciążeniem go dodatkowymi kosztami z tytułu przestoju linii produkcyjnej oraz dodatkowych prac (sortowania wiązek) za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że na gruncie analizowanej sprawy szczególne znaczenie ma art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym należy podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w powołanym przepisie, konieczne jest by wydatek ten został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie został mu zwrócony. Dodatkowo należy zastrzec, że wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. „Zwróconym innym wydatkiem” nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku. Zatem stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota od Dostawców jest tym samym wydatkiem (a nie takim samym wydatkiem), który został uprzednio poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę dodatkowych kosztów z tytułu przestoju linii produkcyjnej oraz dodatkowych prac (sortowania wiązek) na rzecz Wykonawcy. Mając na względzie fakt, że zarówno odpowiedzialność Wnioskodawcy względem Wykonawcy jak i roszczenie regresowe wobec Dostawców będą opierać się na tożsamym stanie faktycznym (szkody u Wykonawcy) uznać należy, że kwoty uzyskiwane od Dostawców stanowią zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego, który u Wnioskodawcy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Natomiast przychodem będzie nadwyżka otrzymanego świadczenia pieniężnego nad poniesionymi kosztami, które otrzymał Wnioskodawca od Dostawców w związku z wypłaconymi dodatkowymi kwotami na rzecz Wykonawcy z tytułu przestoju linii produkcyjnej oraz dodatkowych prac (sortowania wiązek).

Reasumując, skoro jak wynika z wniosku, dodatkowe koszty, którymi Wykonawca obciąża Wnioskodawcę nie mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów podatkowych, to w tej części kwota otrzymana przez Wnioskodawcę z tytułu noty obciążeniowej, zapłaconej przez Dostawców, jako zwrot innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, nie będzie stanowić przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, natomiast w pozostałej części będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.