Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.195.2018.2.PP
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. (data nadania 6 czerwca 2018 r., data wpływu 12 czerwca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2018.1.PP z dnia 28 maja 2018 r. (data nadania 29 maja 2018 r., data doręczenia 30 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 1991 r.,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2014 r.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2018.1.PP z dnia 28 maja 2018 r. (data nadania 29 maja 2018 r., data doręczenia 30 maja 2018 r.) tutejszy organ wezwał Zainteresowanego o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 6 czerwca 2018 r. (data nadania 6 czerwca 2018 r., data wpływu 12 czerwca 2018 r.) wniosek został uzupełniony w terminie.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
  Pana K. R.;
  
• Zainteresowaną niebędącego stroną postępowania:
  Panią B. R.;
  
  
  

przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 kwietnia 1991 r. Zainteresowani nabyli wraz z synem i jego żoną (oba małżeństwa w częściach równych po 50%) nieruchomość położoną w G. Nabytą nieruchomość stanowiła działka (Nr 100) o pow. 629 m² zabudowana domem mieszkalnym (pół bliźniaka) o pow. 256,8 m², wybudowanym w 1934 r.

W 2011 r. Zainteresowani złożyli wniosek do Sądu Rejonowego z prośbą o zniesienie współwłasności i rozdział nieruchomości między dwoma małżeństwami co umożliwiłoby sprzedaż ich połowy nieruchomości wspólnej.

Rozdział nieruchomości nastąpił prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego wydanym dnia 5 listopada 2014 r.

Sąd z domu o pow. 256,8 m² wyodrębnił dwa samodzielne lokale mieszkalne (Nr 1 o pow. 133,8 m² oraz Nr 2 o pow. 123 m²), a resztę nieruchomości pozostawił w stanie nierozdzielonym. Nadal została współwłasnością po 50% działka zabudowana o pow. 629 m² oraz części wspólne domu (klatka schodowa, fundamenty, ściany, poszycie dachowe).

Zainteresowanym, sąd przydzielił wyodrębniony lokal mieszkalny Nr 2 składający się z lokalu na parterze i pomieszczeń do niego przynależnych na poddaszu. Łączna powierzchnia tego lokalu (parter i poddasze) ma 123 m². Zatem udział wyodrębnionego lokalu Nr 2 w domu wyniósł 1230/2568 (tj. 47,90 %), a jego wartość biegły określił na 626.300 zł.

Drugiemu Małżeństwu, sąd przydzielił lokal mieszkalny nr 1 składający się z lokalu mieszkalnego na I piętrze i pomieszczeń do niego przynależnych w piwnicy. Łączna powierzchnia ich lokalu (I piętro i piwnica) ma 133,8 m², a więc ich udział w budynku wyniósł 1338/2568 (tj. 52,10 %). Wartość lokalu nr 1 biegły określił na kwotę 626.100 zł.

Udział Zainteresowanych wynoszący 50% w powierzchni działki nie uległ w ogóle zmianie od 1991 r. i nadal wynosi 629/2 m² (tj. 50/100). Tak samo 50% udział w częściach wspólnych domu (klatka schodowa, fundamenty, ściany i poszycie dachowe) nie uległ zmianie od 1991 r. i wynosi 50%.

Jedyną zmianą jaka zaszła po 1991 r. jest przydzielenie Zainteresowanym mniejszego powierzchniowo lokalu mieszkalnego Nr 2, który ma 123 m², tj. 47,90 % pow. domu wynoszącej 256,8 m², a lokal mieszkalny nr 1 małżonków jest większy i ma pow. 133,8 m², tj. 52,10 % pow. budynku.

W dniu 10 czerwca 2017 r. Zainteresowani podpisali przedwstępną umowę sprzedaży, a w dniu 19 września 2017 r. został sporządzony akt notarialny sprzedaży części nieruchomości Zainteresowanych za kwotę 435.000 zł. i tego samego dnia, Zainteresowani zapłacili prowizję pośrednikowi nieruchomości w wysokości 8.700 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Nieruchomość składała się z działki o pow. 629 m² oraz posadowionego na niej domu mieszkalnego o pow. 256,8 m² z dwoma lokalami mieszkalnymi, tj. Nr 1 i Nr 2. Przed rozdziałem Zainteresowani byli współwłaścicielami w 50% całej nieruchomości. Sąd w ogóle nie określał wartości całej nieruchomości (działkę i części wspólne budynku pozostawił w takim samym stanie prawnym w jakim były przed przystąpieniem do rozdziału - współwłasność po 50%). Sąd określił tylko wartości poszczególnych lokali mieszkalnych w budynku, które rozdzielił między stronami w ten sposób, że mieszkanie Nr 2 o pow. 123 m² i wartości 626.300 zł zostało przydzielone Wnioskodawcom tj. małżeństwu (Zainteresowanym), a mieszkanie Nr 1 o pow. 133,8 m² i wartości 626.100 zł przydzielił drugiej stronie postępowania. Różnicą wartości ww. lokali mieszkalnych jest kwota 200 zł. Kwota 2987,63 zł (223,60 zł + 2764,03 zł) podana na stronie 3 postanowienia z 5 listopada 2014 r. w pkt 3a składa się dołączonego do sprawy o rozdział nieruchomości innego pozwu Zainteresowanych, tj. pozwu o zapłatę z dnia 27 grudnia 2011 r., w którym zażądali od strony przeciwnej zwrotu poniesionych nakładów na nieruchomość wspólną (kwota dotyczy opłat za media, tj. za wodę, gaz ziemny, energię elektryczną oraz za podatek od całej nieruchomości). Sąd w pkt tym przyznał zasadność pozwu i zasądził od drugiej strony postępowania zapłatę żądanej kwoty wraz z odsetkami. Zapłata ta nie miała żadnego związku ze spłatą lub dopłatą z tytułu rozdziału nieruchomości.

Natomiast kwota 100 zł (626.300 zł – 626.100 zł) podana na stronie 3 ww. postanowienia w pkt 3b jest połową różnicy wartości wydzielonych przez sąd lokali mieszkalnych (Nr 1 oraz Nr 2) i stanowiła wyłącznie wyrównanie wartości tych udziałów.

W wyniku częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w G. sąd wydzielił dwa lokale mieszkalne pozostawiając nadal we współwłasności działkę (629 m²) oraz części wspólne budynku (ławy fundamentowa, ściany konstrukcyjne, poszycie dachowe, klatkę schodową, a także działkę pod budynkiem). Postanowieniem z dnia 19 lutego 2014 r. sąd przyznał Zainteresowanym lokal mieszkalny Nr 2 mniejszy metrażowo (123 m²), a stronie przeciwnej przyznał mieszkanie Nr 1 większe metrażowo (133,8 m²), wartość tych lokali sąd określił kwotowo i przyjął dla lokalu mieszkalnego Nr 2 kwotę 626.300 zł, a dla lokalu Nr 1 kwotę 626.100 zł. Różnicę wartości stanowiła zatem kwota 200 zł, którą sąd podzielił na pół i tytułem wyrównania udziałów w nieruchomości o kwotę 100 zł (50% z 200 zł) pomniejszył przyznany Zainteresowanym od strony przeciwnej zwrot poczynionych nakładów na wspólną nieruchomość (5975,26 zł/2 = 2987,63 zł) i nakazał stronie przeciwnej zapłatę 2887,63 zł, zamiast 2987,63 zł (2987,63 zł - 100 zł. = 2887,63 zł).

Zainteresowani posiadali 50% udział w nieruchomości wspólnej. W wyniku rozdziału nieru-chomości dokonanego przez Sąd Rejonowy zapłacili dotychczasowym współwłaścicielom ww. kwotę 100 zł i zgodnie z treścią pkt III na str. 2 postanowienia z 2011 r. sąd ustalił że udziały właścicieli poszczególnych lokali w prawie własności nieruchomości wspólnej są nadal po 1/2 (po 50%).

Natomiast Sąd Okręgowy w pkt 2 na str. 3 postanowienia z dnia 5 listopada 2014 r. zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w ten sposób, że „udział właścicieli wyodrębnionych (...) lokali w nieruchomości wspólnej ustalił w następujący sposób, tj.:

1. udział właścicieli lokalu nr 1 wynosi 1338/2568 (czyli 52,10 %),
2. udział właścicieli lokalu nr 2 wynosi 1230/2568 (czyli 47,89 %).
   
   

Zatem udział Zainteresowanych w nieruchomości wspólnej, jako właścicieli lokalu nr 2, uległ zmniejszeniu z dotychczasowych 50% do 47,89 %.

W kolejnym, tj. 3 punkcie tego postanowienia (str. 3), Sąd Okręgowy nakazał „tytułem wyrównania udziałów stron w nieruchomości będącej przedmiotem postępowania oraz tytułem rozliczenia nakładów” zwrócić wnioskodawcom (Zainteresowanym) przez stronę przeciwną połowę kwoty poczynionych przez nas nakładów, tj. 2987,63 zł. Z kolei od nas tenże Sąd Okręgowy zasądził na rzecz uczestników kwotę 100 zł.

Reasumując; nasz udział przed rozdziałem nieruchomości wspólnej wynosił 50%, a po jej rozdziale także wynosi 50%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w dniu 10 czerwca 2017 r. części nieruchomości nabytej w dniu 9 kwietnia 1991 r. jako w 50% współwłasność jest wolna od podatku dochodowego od sprzedaży mimo prze-prowadzenia przez sąd rozdziału nieruchomości postanowieniem z dnia 5 listopada 2014 r., w którym sąd nakazał Zainteresowanym dopłacić stronie przeciwnej 100 zł (1,96/100 powierzchni jednego metra kwadratowego) tytułem wyrównania wartości udziałów mimo przydzielenia lokalu mieszkalnego o mniejszej powierzchni (o 13,8 m²) niż dotychczasowy udział posiadania Zainteresowanych (1230/2568, tj. 47,87% zamiast 50% - różnica to 2,13%) z jednoczesnym orzeczeniem o zachowaniu nadal we wszystkich częściach wspólnych rozdzielonej nieruchomości udziałów po 50% (działka i części wspólne budynku)?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego, gdyż upłynęło ponad 5 lat od daty jej nabycia w 1991 r. Nie zmienia tego stanu rzeczy sądownie przeprowadzony rozdział nieruchomości w 2014 r, gdyż w jego wyniku Zainteresowani nadal pozostali w 50% współwłaścicielami działki i części wspólnych budynku. Natomiast w wyniku wydzielenia przez sąd dwóch odrębnych lokali mieszkalnych udział Zainteresowanych w powierzchni budynku został zmniejszony z 50% do 47,87%, tj.: o 2,13%, a to oznacza, że w wyniku tego rozdziału Zainteresowani otrzymali lokal mieszkalny Nr 2 mniejszy o 13,8 m² od lokalu mieszkalnego Nr 1. Zasądzona od Zainteresowanych kwota 100 zł na rzecz uczestników postępowania pobrana została tylko tytułem wyrównania wartości poszczególnych udziałów, ta kwota to mniej niż 2/100 wartości powierzchni jednego metra kwadratowego lokalu mieszkalnego).

Omawiana nieruchomość była od 1991 r. w 50% współwłasnością Zainteresowanych, a jej rozdział sądowy w 2014 r., zdaniem Zainteresowanych nie spowodował nabycia czegokolwiek, wręcz przeciwnie; Zainteresowani wskazują, że 50% udziałów w nieruchomości, a po jej rozdziale mają 47,87% (dostali mniejszy lokal mieszkalny).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 1991 r.,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2014 r.
  
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)- przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę, stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie - kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Należy przy tym wskazać, że „odpłatne zbycie”, o którym mowa w ww. przepisie oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

Wobec powyższego w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy Kodeks cywilny nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 9 kwietnia 1991 r. Zainteresowani nabyli 50% udziału w nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. W 2011 r. Zainteresowani złożyli wniosek do sądu o zniesienie współwłasności i rozdział nieruchomości. Rozdział nieruchomości nastąpił prawomocnym orzeczeniem sądu w dniu 5 listopada 2014 r.

Należy w tym miejscu wskazać, że celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104, z późn. zm.) – współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu – każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży – które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed zniesieniem współwłasności i po nim.

Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, że w sytuacji, kiedy w wyniku częściowego zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli otrzymał na własność nieruchomość o wyższej wartości, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie tej osoby następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.

Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (nieruchomości), której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

We wniosku i uzupełnieniu wskazano, że w wyniku zniesienia współwłasności udział Zainteresowanych w nieruchomości wspólnej uległ zmniejszeniu, tj. z 50% przed dokonaniem zniesienia współwłasności do 47,89% po dokonaniu zniesienia współwłasności. Należy jednak podkreślić, że porównaniu nie podlegają powierzchnie nieruchomości, gdyż współwłasność oznacza prawo do udziału w nieruchomości, a więc prawo do udziału w każdym m² tej nieruchomości, a nie prawo do części nieruchomości, a więc prawo do określonej ilości m². Porównywać należy zawsze wartości rynkowe nieruchomości (udziału w nieruchomości) przed i po zniesieniu współwłasności. Może się bowiem zdarzyć, że wartość większą będzie miała mniejsza nieruchomość, a więc osoba, która w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości otrzyma największą nieruchomość bynajmniej nie musi uzyskać w wyniku zniesienia współwłasności majątku o większej wartości.

W rozpatrywanej sprawie Zainteresowani wskazali, że w wyniku zniesienia współwłasności otrzymali wyodrębniony lokal mieszkalny Nr 2 o wartości 626.300 zł i różnica pomiędzy wyodrębnionymi lokalami mieszkalnymi, tj. pomiędzy lokalem mieszkalnym Nr 2, który został przyznany Zainteresowanym, a lokalem mieszkalnym Nr 1 należącym do pozostałych współwłaścicieli wyniosła 200 zł. Sąd zasądził od Zainteresowanych na rzecz strony przeciwnej kwotę 100 zł wyrównania udziałów w nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że w wyniku zniesienia współwłasności dokonanego w 2014 r. doszło do przyrostu mienia Zainteresowanych w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału, jaki przysługiwał im we współwłasności przed dokonaniem podziału nieruchomości. Tym samym w drodze dokonanego podziału nieruchomości nastąpiło u Zainteresowanych nowe nabycie w odniesieniu do uprzednio posiadanego majątku (udziału we współwłasności).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie nabycie udziału w nieruchomości przez Zainteresowanych nastąpiło w dwóch datach, tj. w 1991 r. oraz w 2014 r. w drodze prawomocnego orzeczenia sądu w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności.

W konsekwencji sprzedaż w 2017 r. wyodrębnionego lokalu mieszkalnego Nr 2 w części odpowiadającej proporcjonalnie udziałowi nabytemu przez Zainteresowanych w 1991 r. – nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że do jego zbycia doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym został nabyty. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w 2017 r. – w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w wyniku zniesienia współwłasności o wartości przekraczającej udział we współwłasności – stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego w związku ze sprzedażą, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ww. ustawy, w myśl którego – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Reasumując, przychód jaki Zainteresowani uzyskali ze sprzedaży w 2017 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego nr 2 o powierzchni 123 m² wraz ze związanym z tym lokalem udziałem w części wspólnej), przypadający na udział nabyty w 1991 r., nie stanowi dla Zainteresowanych źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Przychód ten nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast przychód ze sprzedaży w 2017 r. ww. nieruchomości, przypadający na udział nabyty w 2014 r. w wyniku zniesienia współwłasności, tj. w części przekraczającej udział nabyty w 1991 r., pomniejszony o koszty uzyskania przychodu – zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy – stanowi źródło przychodu stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten co do zasady podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 1991 r. jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej udziału nabytego w 2014 r. jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.