Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.406.2018.1.ICz
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 22 maja 2018 r. (data wpływu 22 maja 2018r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy i montażu stabilizatorów hydraulicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2018 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy i montażu stabilizatorów hydraulicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo A. Sp. z o.o. działa na polu projektowania, sprzedaży i montażu elementów konstrukcyjnych oraz wyposażenia obiektów budowlanych, w szczególności mostowych. 

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zajmuje się wykonaniem złożonych konstrukcji stalowych, takich jak mostów, wiaduktów, kładek drogowych jak również kolejowych. Usługi swe świadczy według indywidualnych zamówień od inwestora jak również w ramach podwykonawstwa.

Spółka A. Sp. z o.o. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Nabywcy świadczeń od Spółki A. Sp. z o.o. są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT.

W ramach realizacji zadania pn.: „...” Spółka A. Sp. z o.o. na podstawie projektu umowy na Dostawę Materiałów, w ramach podwykonawstwa na rzecz Odbiorcy (będącym jednocześnie Generalnym Wykonawcą zadania), dokonuje dostawy i montażu stabilizatorów hydraulicznych (nazywanych również tłumikami hamownymi STU). Usługa powyższa mieści się w wykazie usług o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, załącznik nr 14 „Roboty ogólnobudowlane związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej”, co do której ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Stabilizatory hydrauliczne, które są przedmiotem ww. umowy są nabywane przez Spółkę w ramach importu towarów.

Umowa zawiera: odrębnie ustaloną cenę za dostarczone towary oraz odrębną cenę za ich montaż. Jako czynnością dominująca, pod względem wartości i czasu przygotowania jest dostawa towaru (ok. 90% wartości Umowy). Zgodnie z warunkami płatności fakturowanie nastąpi osobno za dostawę i montaż urządzeń. Cena montażu obejmuje dostarczenie dodatkowych materiałów potrzebnych do wykonania montażu oraz montaż dostarczonych urządzeń. Fakturowanie dostawy i montażu towarów nastąpią etapowo.

Dostawa urządzeń nastąpi na budowę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo Wnioskodawca uznaje, że:

1. dostawę urządzeń Spółka zaewidencjonuje stosując stawkę podatku VAT w wysokości 23%?
2. montaż urządzeń zostanie rozliczony w ramach odwrotnego obciążenia?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

do pytania nr 1;

Przygotowanie i dostarczenie na budowę stabilizatorów hydraulicznych Wnioskodawca uznaje za dostawę towarów, gdyż towary te nie zostały wymienione w załączniku nr 11 ani w załączniku 14 do ustawy o VAT. Oznacza to, że dostawy tych urządzeń Spółka winna rozliczać na zasadach ogólnych, tj. poprzez naliczenie podatku należnego w wysokości 23%.

do pytania nr 2;

Stosownie do art. 17 ust 1 pkt 8 ustawy o VAT, jeżeli usługodawca świadczy usługi w ramach podwykonawstwa na rzecz Generalnego Wykonawcy, a usługi te są objęte załącznikiem nr 14 do ww. ustawy, w rozliczeniu powyższych transakcji ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Spółka w ramach realizowanej umowy dokonuje montażu urządzeń w ramach podwykonawstwa sklasyfikowanych jako roboty ogólnobudowlane związane z budową dróg szynowych PKWiU 42.11.20.0.

Zarówno Wnioskodawca jak i Odbiorca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z przedstawionym opisem zaistniałego stanu faktycznego oraz powyższym uzasadnieniem, Spółka zwraca się o potwierdzenie czy zaprezentowane przez nią stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Jednakże, zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. Zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez głównego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (…).

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zajmuje się wykonaniem złożonych konstrukcji stalowych, takich jak mostów, wiaduktów, kładek drogowych jak również kolejowych. Usługi swe świadczy według indywidualnych zamówień od inwestora jak również w ramach podwykonawstwa.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Nabywcy świadczeń od Wnioskodawcy są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT.

W ramach realizacji zadania pn.: „...” Spółka A. Sp. z o.o. na podstawie projektu umowy na Dostawę Materiałów, w ramach podwykonawstwa na rzecz Odbiorcy (będącym jednocześnie Generalnym Wykonawcą zadania), dokonuje dostawy i montażu stabilizatorów hydraulicznych (nazywanych również tłumikami hamownymi STU). Usługa powyższa mieści się w wykazie usług o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, załącznik nr 14 „Roboty ogólnobudowlane związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej”, co do której ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Stabilizatory hydrauliczne, które są przedmiotem ww. umowy są nabywane przez Spółkę w ramach importu towarów.

Umowa zawiera: odrębnie ustaloną cenę za dostarczone towary oraz odrębną cenę za ich montaż. Jako czynnością dominująca, pod względem wartości i czasu przygotowania jest dostawa towaru (ok. 90% wartości Umowy). Zgodnie z warunkami płatności fakturowanie nastąpi osobno za dostawę i montaż urządzeń. Cena montażu obejmuje dostarczenie dodatkowych materiałów potrzebnych do wykonania montażu oraz montaż dostarczonych urządzeń.

Odnosząc się do sytuacji opisanej w stanie faktycznym należy zauważyć, że przypadku gdy przedmiotem świadczenia jest dostawa towaru z montażem, należy zbadać czy – przedmiotem świadczenia w tym przypadku jest świadczenie kompleksowe, czy też przedmiotem wykonanej czynności są dwa odrębne świadczenia, tj. dostawa towarów oraz ich montaż.

Należy zauważyć, że w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, gdyż składają się z kilku pojedynczych świadczeń. W związku z tym, w każdym przypadku dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego - dominującego wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Kwestia tzw. świadczeń złożonych, była analizowana zarówno w orzeczeniach sądów krajowych, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z orzecznictwa TSUE wynikają wskazówki co do tego, kiedy określone usługi złożone należy traktować jako usługę kompleksową, a kiedy jako odrębne usługi - ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Jednym z istotniejszych orzeczeń w tej materii jest wyrok w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. Trybunał wskazał w swoim uzasadnieniu, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną, jednocześnie – po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.”

W opisanej sprawie w ramach zawartej umowy z Odbiorcą (Głównym Wykonawcą) Wnioskodawca dokonuje dostawy i montażu stabilizatorów hydraulicznych. Wnioskodawca zawiera jedną umowę z Głównym Wykonawcą, jak wyjaśnił umowę na Dostawę Materiałów. Z opisu sprawy wynika, że elementem dominującym jest wydanie towaru.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy z podpisanej umowy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest dostawa towaru, natomiast montaż tych towarów jest świadczeniem dodatkowym, zaś celem całości świadczenia jest wykonanie dostawy, a nie świadczenie usługi - zatem świadczenie takie nie powinno być dzielone. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wskazał, iż dominującym elementem świadczenia będzie dostawa towarów tj. stabilizatorów hydraulicznych. Przemawia za tym fakt, że najistotniejszym elementem realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia, jest dostawa stabilizatorów hydraulicznych, natomiast usługa towarzysząca – montaż tych towarów jest świadczeniem pomocniczym. Jak wskazał Wnioskodawca czynnością dominująca, pod względem wartości i czasu przygotowania jest dostawa towaru - ok. 90% wartości Umowy. Z opisu sprawy wynika, że stabilizatory hydrauliczne, które są przedmiotem ww. umowy, są nabywane przez Spółkę w ramach importu towarów, a następnie są montowane na linii kolejowej (…).

Wobec powyższego należy uznać, że przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy w związku z zawartą umowa, jest dostawa towarów, natomiast usługa montażu ma jedynie charakter pomocniczy.

W konsekwencji dostawa stabilizatorów hydraulicznych przez Wnioskodawcę wraz z ich montażem jest świadczeniem kompleksowym. Zatem dostawa z montażem powinna być opodatkowana jako świadczenie kompleksowe, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w którym dostawa towaru stanowi świadczenie główne.

Ponadto wątpliwości wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy montaż urządzeń zostanie rozliczony w ramach odwrotnego obciążenia.

Należy wyjaśnić, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywane świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że jako podwykonawca Głównego wykonawcy na podstawie umowy, dokonuje dostawy towaru (stabilizatorów hydraulicznych) oraz dokonuje ich montażu. W ocenie Wnioskodawcy elementem dominującym jest wydanie towaru. Wnioskodawca zaznacza, że wartość towaru stanowi 90% wartości transakcji, pozostałą wartość stanowi usługa pomocnicza w postaci montażu. Z powyższych okoliczności wynika, że pomimo iż umowie ustalono odrębnie cenę za dostarczone towary oraz odrębną cenę za ich montaż, to należy uznać, że Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Głównego wykonawcy osobnej usługi, lecz dokonuje dostawy towaru wraz z jego montażem. Należy bowiem podkreślić, iż usługa montażu nie ma charakteru samoistnego. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie zawiera z Głównym Wykonawcą odrębnej umowy na wykonanie usług montażu.

Zatem w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Bowiem w omawianym przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Zatem dostawa stabilizatorów hydraulicznych wraz z ich montażem dokonana na rzecz Głównego wykonawcy powinna być traktowana jako świadczenie złożone, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w którym dostawa towaru stanowi świadczenie główne.

Wobec tego gdy przedmiotem świadczenia jest dostawa stabilizatorów hydraulicznych, mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania do samych usług montażu i świadczenie takie należy potraktować jako „element” czynności złożonej, w niniejszej sprawie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Dla tej dostawy nie znajdzie również zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, bowiem przedmiot dostawy nie został wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy.

Z uwagi na fakt, że dostawa tego typu towaru - nie została objęta stawką obniżoną, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.