Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.191.2018.2.MK
z 9 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 12 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 czerwca 2018 r. (doręczone w dniu 21 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniono w dniu 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 28 czerwca 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 15 czerwca 2018 r. (doręczone w dniu 21 czerwca 2018 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Od 2005 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych w formie księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W marcu 2018 r. Wnioskodawca wraz z żoną (na zasadzie wspólnoty majątkowej) podpisali akt notarialny, jako osoby prywatne, na zakup lokalu usługowego ze Spółdzielnią Mieszkaniową. Lokal usługowy zostanie Wnioskodawcy przekazany do użytku w kwietniu 2020 r. – do chwili przekazania lokalu tj. 2020 r., będą wystawiane sukcesywnie faktury VAT wg. harmonogramu spłat przez firmę.

Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym podatnikiem VAT. Całkowite zarządzanie lokalem będzie przez Wnioskodawcę. Dochód z ewentualnego wynajmu lokalu – żona przekazuje Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że posiada pisemne oświadczenie żony, że użycza ona swoją część lokalu usługowego Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że aktualnie nie jest w stanie jednoznacznie określić sposobu użytkowania zakupionego lokalu, ponieważ rozważa dwa rozwiązania: prowadzenie działalności gospodarczej w tym lokalu lub wynajem lokalu innej firmie. W obu przypadkach lokal będzie użytkowany w związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, tzn. prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej podatkiem VAT lub wynajem przez Wnioskodawcę lokalu będący również czynnością opodatkowaną. Żona Wnioskodawcy będąca współwłaścicielką lokalu na mocy wspólnoty majątkowej, przekazuje swój udział w nieruchomości do całkowitej dyspozycji Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako podatnik VAT, Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia 100% VAT z faktur dokumentujących nabycie lokalu użytkowego, który Wnioskodawca zamierza w przyszłości wykorzystywać w całości w związku z działalnością opodatkowaną, mimo tego, że na akcie notarialnym wymieniona jest także żona Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do odliczenia 100% podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie lokalu użytkowego. Lokal ten Wnioskodawca zamierza w 100% wykorzystywać w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą lub do celów innych niż działalność gospodarcza (wynajem), ponieważ nabycie to w całości będzie związane z czynnościami opodatkowanymi. Odliczenie to przysługuje Wnioskodawcy niezależnie od tego, że w akcie notarialnym wymieniona jest żona Wnioskodawcy jako współwłaścicielka lokalu zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku Wnioskodawcy kwota ta wynosi 100%.

W przypadku zmiany wykorzystywania nieruchomości (np. przekazania go na cele osobiste) będzie obowiązywał Wnioskodawcę art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług, który zobowiązuje Wnioskodawcę do dokonania korekty podatku naliczonego.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest np. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 10 marca 2006 r., nr USIII/2-443-116/I/2006, stwierdzające, że jeżeli jeden z małżonków jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą, a dokonywane wydatki są wyłącznie związane z tą działalnością, faktury dokumentujące ich dokonanie wystawione na małżeństwo będą stanowiły podstawę odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego, w zakresie w jakim wydatki te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. ITTP2/443-1094/12/AD wydanej prze Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jednoznacznie stwierdza się, że mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że skoro wyłącznie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest jeden małżonek, jako prowadzący działalność gospodarczą, a nabywana nieruchomość ma służyć działalności opodatkowanej, przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących jej nabycie, na której widnieją dane obu małżonków uwzględniające numer NIP małżonka prowadzącego działalność gospodarczą, o ile nie występują negatywne przesłanki zawarte w art. 88 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 Kodeksu, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in. do czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Jak dowiedziono wyżej, szczególnego rodzaju podmiot jakim jest małżeństwo – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – nie ma przymiotu podatnika. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków w sytuacji, gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że od 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych w formie księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W marcu 2018 r. Wnioskodawca wraz z żoną (na zasadzie wspólnoty majątkowej) podpisali akt notarialny, jako osoby prywatne, na zakup lokalu usługowego ze Spółdzielnią Mieszkaniową. Lokal usługowy zostanie Wnioskodawcy przekazany do użytku w kwietniu 2020 r. – do chwili przekazania lokalu tj. 2020 r., będą wystawiane sukcesywnie faktury VAT wg. harmonogramu spłat przez firmę. Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym podatnikiem VAT. Całkowite zarządzanie lokalem będzie przez Wnioskodawcę. Dochód z ewentualnego wynajmu lokalu – żona przekazuje Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że posiada pisemne oświadczenie żony, że użycza ona swoją część lokalu usługowego Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że aktualnie nie jest w stanie jednoznacznie określić sposobu użytkowania zakupionego lokalu, ponieważ rozważa dwa rozwiązania: prowadzenie działalności gospodarczej w tym lokalu lub wynajem lokalu innej firmie. W obu przypadkach lokal będzie użytkowany w związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, tzn. prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej podatkiem VAT lub wynajem przez Wnioskodawcę lokalu będący również czynnością opodatkowaną.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wpłatę zaliczek na zakup lokalu usługowego.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. lokalu. W opisie zdarzenia Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że nabywcą lokalu usługowego jest małżeństwo pozostające w ustawowej wspólności majątkowej (tj. Wnioskodawca i jego żona), natomiast lokal ten będzie w całości wykorzystywany tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej, gdyż żona użycza swoją część Wnioskodawcy. Przy czym jedynie Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Zatem, Wnioskodawca, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia ww. lokalu usługowego (w tym zaliczek na zakup tego lokalu), przy założeniu, że nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.