Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.246.2018.3.EJ
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu przedmiotu leasingu po jego zakończeniu (pyt. Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 13 czerwca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.246.2018.1.EJ, Nr 0111-KDIB2-2.4014.51.2018.3.PB, Nr 0113-KDIPT1-3.4012.379.2018.1.JSO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 czerwca 2018 r. (data doręczenia 18 czerwca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 23 czerwca 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarta została umowa leasingu samochodu osobowego - leasing na firmę - pomiędzy leasingodawcą - finansującym i leasingobiorcą -korzystającym z przedmiotu leasingu, którym była osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Raty leasingowe stanowiły koszty uzyskania przychodów firmy oraz odliczany był podatek VAT od rat leasingowych, w wysokości 50% jego wartości. Samochód był wykorzystywany w działalności gospodarczej osoby fizycznej, a koszty jego eksploatacji, ubezpieczenia, paliwa, itp. stanowiły koszty uzyskania przychodów firmy oraz odliczany był podatek VAT w wysokości 50% jego wartości. Po zakończeniu umowy leasingu został dokonany wykup prywatny przedmiotowego samochodu przez dotychczasowego użytkownika na cele prywatne, samochód nie został zaliczony do składników majątku firmy, a koszty jego wykorzystania są rozliczane wg ewidencji przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 22 czerwca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał, że od 1 sierpnia 1992 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, kod PKD: 74.90.Z - Przeważająca działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowany jest 19% podatkiem liniowym. Dokumentacja podatkowa prowadzona jest w formie księgi rachunkowej. Umowa leasingu operacyjnego spełniała wszystkie warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.). Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na firmę w dniu 17 marca 2015 r. na okres 35 miesięcy, z opłatą wstępną w wysokości 25% wartości brutto, 35 rat leasingowych z VAT oraz z wartością rezydualna wykupu w wysokości 1% ceny zakupu samochodu brutto. Przedmiotem ww. umowy leasingu operacyjnego był samochód osobowy…. Po terminowym zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, leasingobiorca - korzystający - Wnioskodawca, na podstawie wniosku o wykup przedmiotu leasingu, wykupił od leasingodawcy - finansującego przedmiotowy samochód na cele prywatne, po zawarciu pomiędzy stronami umowy kupna-sprzedaży. Na sprzedaż samochodu wystawiona została przez sprzedającego faktura VAT z 15 lutego 2018 r., z datą sprzedaży 14 lutego 2018 r., na wartość rezydualną w wysokości 1% ceny zakupu brutto, zgodnie z warunkami umowy leasingu. Jeśli Wnioskodawca będzie zamierzał sprzedać samochód wykupiony po leasingu operacyjnym, to będzie to mieć miejsce po upływie przynajmniej 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło wykupienie tego samochodu, czyli po upływie 6 miesięcy od końca lutego 2018 r., to znaczy w tym przypadku sprzedaż nastąpi nie wcześniej, niż we wrześniu 2018 r. Wykup samochodu został dokonany na cele prywatne, samochód nie został zaliczony do środków trwałych - składników majątku firmy. Koszty wykupu netto nie stanowiły też kosztów uzyskania przychodu dla prowadzonej działalności gospodarczej.

Prywatny samochód jest aktualnie wykorzystywany w sposób mieszany – dla celów prywatnych oraz w przypadku wykorzystania dla celów działalności gospodarczej rozliczany jest wg ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy wykup samochodu osobowego na cele prywatne, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, powoduje konieczność skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z zaliczaniem do tych kosztów opłat z tytułu rat leasingowych, kiedy samochód ten służył do prowadzenia działalności gospodarczej?
2. Czy wykup samochodu osobowego na cele prywatne, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego za cenę wartości rezydualnej, zgodnie z umową leasingu, udokumentowany fakturą VAT, powoduje konsekwencje podatkowe dla wykupującego?
3. Czy przyszła sprzedaż tego samochodu, która będzie mogła mieć miejsce przynajmniej po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił jego wykup, będzie stanowiła przychód w rozumieniu działalności gospodarczej?
4. Czy przyszła sprzedaż tego samochodu, która będzie mogła mieć miejsce przynajmniej po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił jego wykup, będzie stanowiła przychód dla sprzedającego, jako osoby prywatnej, która uprzednio wykupiła ten samochód po zakończeniu umowy leasingu i czy to będzie powodować skutki podatkowe dla sprzedającego, jako osoby prywatnej?
5. Czy wykup samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego powoduje konieczność skorygowania podatku VAT z działalności gospodarczej w związku z uwzględnianiem VAT z faktur dotyczących rat leasingowych w trakcie trwania umowy leasingu i odliczanego w wysokości 50% wartości fakturowej?
6. Czy wykup samochodu osobowego na cele prywatne po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego powoduje skutki podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych, wiedząc, że wykup ten jest udokumentowany fakturą VAT wystawioną przez leasingodawcę-sprzedającego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie zawarte w pytaniu Nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie zagadnień zawartych w pytaniach Nr 2, Nr 3, Nr 4 - dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, Nr 5 – dotyczącym podatku od towarów i usług oraz Nr 6 – dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, wykup samochodu osobowego na cele prywatne przez dotychczasowego użytkownika po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego nie powoduje konieczności korygowania księgowego wcześniej zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu opłat leasingowych, o których mowa w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), zaliczanych w trakcie trwania umowy leasingu, kiedy samochód służył w prowadzonej działalności gospodarczej. Zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingu operacyjnego stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy wykonywaną umową, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści zaś art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i 1178)

–do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych w opisie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł w dniu 17 marca 2015 r. umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego na okres 35 miesięcy. W okresie trwania umowy leasingowej raty leasingowe, ponoszone przez Wnioskodawcę, stanowiły koszt uzyskania przychodów firmy Wnioskodawcy. Po zakończeniu umowy leasingu został dokonany w dniu 14 lutego 2018 r. zgodnie z datą sprzedaży wykup przedmiotowego samochodu na cele prywatne Wnioskodawcy. Obecnie samochód jest wykorzystywany w sposób mieszany – dla celów prywatnych oraz dla celów działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że po wykupie i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste Wnioskodawcy nie należy korygować kosztów uzyskania przychodów w zakresie zaliczanych do nich wcześniej opłat/czynszów leasingowych (w trakcie trwania umowy leasingu), kiedy samochód służył prowadzonej działalności gospodarczej. Wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy raty leasingowe stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż spełniały warunek celowości, wynikający z cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Między wydatkami a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził bowiem związek tego typu, że ponoszenie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu Wnioskodawcy.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.