Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.180.2018.2.BKD
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania wskazanego we wniosku przychodu podatkowego oraz sposobu rozliczenia i momentu poniesienia kosztu jego uzyskania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania wskazanego we wniosku przychodu podatkowego oraz sposobu rozliczenia i momentu poniesienia kosztu jego uzyskania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką komunalną, prowadzącą działalność gospodarczą głównie w zakresie usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odbioru ścieków komunalnych, przychody z tytułu których realizowane są na poziomie Spółki na bieżąco, tj. w każdym roku ich świadczenia. Spółka świadczyła i w dalszym ciągu świadczy powyższe usługi m.in. na terenie Gminy S. (dalej: „Gmina”) z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej należącej do Gminy. Spółka odpowiada również za nadzorowanie działania sieci wodno-kanalizacyjnej i bieżące naprawy, mające zapewnić trwałość świadczonych usług zaopatrzenia w wodę lub odprowadzania ścieków przez Spółkę.

Dodatkowo, Spółka świadczy inne usługi z zakresu gospodarki wodno-kanalizacyjnej w przedmiocie:

• doradztwa i budowy sieci wodociągowych i kanalizacyjnych,
• usuwania wycieków wody z rurociągów głównych,
• usuwania zatorów i naprawy nieszczelności kanalizacji sanitarnej,
• wydawania warunków i dokumentacji technicznej dotyczącej robót wodno-kanalizacyjnych.
  
  

Na podstawie umów z 15 stycznia 2012 r., 17 maja 2013 r., 14 listopada 2013 r., 16 października 2014 r., 03 sierpnia 2015 r., 30 czerwca 2016 r. oraz uchwały Rady Gminy z 28 listopada 2017 r. w sprawie uchwalenia Regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, Gmina powierzyła Spółce bezterminowo obowiązki w zakresie utrzymania, eksploatacji i konserwacji majątku wodno¬kanalizacyjnego polegające m.in. na prowadzeniu gospodarki wodno-ściekowej na terenie Gminy, ponoszeniu kosztów związanych z eksploatacją infrastruktury, zawieraniu we własnym imieniu umów o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków z odbiorcami, ogłaszaniu taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków, określaniu warunków przyłączenia do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, informowaniu odbiorców o przewidywanych zakłóceniach w realizacji usług zaopatrzenia w wodę lub odprowadzania ścieków, zapewnianiu zastępczych punktów poboru wody w razie przerwy w dostawie wody, zapewnieniu odbiorcom należytego poziomu obsługi klienta oraz udzielania pełnej informacji dotyczącej realizacji usługi oraz informacji objętych regulaminem oraz zawartych w taryfie. Świadczone przez Spółkę dla Gminy usługi w zakresie utrzymania, eksploatacji i konserwacji majątku wodno-kanalizacyjnego mają przede wszystkim umożliwić stałą zdolność użytkowanych urządzeń wodno-kanalizacyjnych do świadczenia usług w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz zapewnić realizację tych usług w sposób stały i niezawodny, przy spełnieniu wymaganych norm jakościowych. Świadczone przez Spółkę dla Gminy ww. usługi składają się z szeregu czynności powiązanych wzajemnie ze sobą i wykonywanych w bliżej nie ustalonych okresach czasu (uzależnionych potrzebami/wymogami jakościowymi), w związku z czym trudno wyodrębnić oraz rozpoznać, kiedy i w jakim zakresie jest wykonywana konkretna usługa. W zamian za świadczenie powyższych usług dla Gminy, Spółka uzyskała na podstawie ww. umów bezterminowo prawo do wykorzystywania udostępnionego przez Gminę majątku wodno¬kanalizacyjnego do świadczenia usług w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków komunalnych oraz pobierania z tego tytułu pożytków we własnym imieniu i na własną rzecz (na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych przez Spółkę z usługobiorcami o dostarczanie wody i odbiór ścieków). Udostępniany przez Gminę majątek wodno-kanalizacyjny jest wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do świadczenia przez Spółkę usług opodatkowanych podatkiem VAT. W rezultacie, pomiędzy Spółką a Gminą miały miejsce m.in. w latach 2012-2017 oraz mają miejsce obecnie, świadczenia wzajemne polegające z jednej strony na udostępnianiu majątku wodno¬kanalizacyjnego Spółce przez Gminę do korzystania i pobierania pożytków, a z drugiej na odpowiednim zarządzaniu i utrzymaniu przez Spółkę majątku Gminy. Niemniej przed 2017 r., Spółka nie dokonywała faktycznych rozliczeń z powyższych tytułów oraz nie dokumentowała wzajemnych świadczeń za pomocą faktur lub innych dowodów księgowych. W konsekwencji Spółka nie uwzględniała przychodów ani kosztów związanych z opisywanymi świadczeniami w jej rachunku podatkowym. Gmina otrzymała interpretację indywidualną prawa podatkowego (z 19 sierpnia 2016 r., sygn. ITPP2/4512-441/16/RS; dalej: „Interpretacja”), z której wynika, że świadczenia polegające na udostępnianiu majątku wodno-kanalizacyjnego Spółce przez Gminę do korzystania i pobierania pożytków w zamian za przejęcie obsługi technicznej, administracyjnej i ponoszenie kosztów przez Spółkę na ten majątek wodno-kanalizacyjny Gminy należy traktować dla celów podatku od towarów i usług jako wymianę barterową, tj. odpłatną umowę opartą na wymianie wzajemnie świadczonych usług (pomimo braku występowania rozliczeń pieniężnych w ramach tych czynności). W związku z potwierdzeniem przez Ministra Finansów, że przedmiotowe usługi pomiędzy Gminą a Spółką podlegają opodatkowaniu VAT z tytułu tzw. wymiany barterowej usług, 28 grudnia 2017 r. zostało podpisane porozumienie pomiędzy Spółką a Gminą (dalej: „Porozumienie”), doprecyzowujące wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką a Gminą w odniesieniu do występujących na bieżąco i w przeszłości czynności udostępnienia i utrzymania majątku wodno-kanalizacyjnego. W Porozumieniu strony określiły w szczególności wartość wzajemnych usług świadczonych pomiędzy Spółką a Gminą, w tym również za przeszłe okresy rozliczeniowe. Wskazano również, że wzajemnie świadczone usługi są/będą rozliczane z dołu w rocznych okresach rozliczeniowych rozpoczynających się 1 stycznia i kończących 31 grudnia (kalendarzowych), a termin płatności ustalono do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu roku kalendarzowego, którego dotyczy płatność. Na mocy Porozumienia oraz w związku z uzyskaną przez Gminę Interpretacją, Spółka wystawiła faktury VAT dokumentujące fakt świadczenie dla Gminy ww. usług - w przedmiocie m.in. konserwacji/utrzymania i eksploatacji majątku wodno-kanalizacyjnego w przeszłości, tj. latach 2012-2016. W wystawionych przez Spółkę fakturach wskazano, że usługi zostały wykonane z upływem każdego roku kalendarzowego, tj. 31 grudnia dla każdego z lat 2012-2016. W 2017 r. Spółka udokumentowała i odpowiednio rozliczyła dla celów podatkowych usługi świadczone dla Gminy wraz z końcem ustalonego okresu rozliczeniowego. W konsekwencji zawartego Porozumienia, Spółka otrzymała również faktury dokumentujące usługi świadczone przez Gminę dla Spółki, tj. usługi w zakresie udostępniania infrastruktury wodno¬kanalizacyjnej do korzystania i pobierania pożytków przez Spółkę, zrealizowane w latach 2012-2016. Także w odniesieniu do 2017 r. Gmina udokumentowała fakturą ww. czynności świadczone na rzecz Spółki zgodnie z zasadami określonymi przez strony w Porozumieniu. Spółka ujęła ww. wydatki udokumentowane fakturami otrzymanymi od Gminy jako koszty dla celów bilansowych odpowiednio w roku 2017 i 2018 r. Spółka informuje, iż jest podmiotem obowiązanym do sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z odrębnymi przepisami w rozumieniu art. 27 ustawy o PDOP. W związku z zaistniałą sytuacją Spółka zamierza potwierdzić prawidłowość (moment) rozpoznania przychodów z tytułu świadczonych usług konserwacji/utrzymania i eksploatacji majątku wodno¬kanalizacyjnego oraz rozpoznania kosztów związanych z osiągniętymi przychodami dotyczącymi wydatków poniesionych na rzecz Gminy z tytułu udostępnienia Spółce przez Gminę majątku wodno¬kanalizacyjnego, jak również rozliczeń na gruncie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu świadczonych dla Gminy usług konserwacji/eksploatacji i utrzymania majątku wodno-kanalizacyjnego zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, w ostatnim dniu ustalonego w Porozumieniu okresu rozliczeniowego, tj. 31 grudnia każdego roku kalendarzowego, którego dotyczyły te usługi?
   
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Gminy z tytułu udostępniania majątku wodno-kanalizacyjnego stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami na gruncie przepisów ustawy o PDOP?
   
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
3. Czy w przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2, wydatki Spółki na rzecz Gminy z tytułu udostępniania majątku wodno-kanalizacyjnego, dotyczące przeszłych okresów rozliczeniowych (tj. lat 2012-2016), a udokumentowane fakturami i ujęte w kosztach bilansowych w 2017 i 2018 roku, powinny być rozpoznane dla celów podatkowych w analogicznych okresach, tj. w roku podatkowym, w którym ujęto przedmiotowe wydatki w księgach Spółki jako koszty bilansowe?
   
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna była rozpoznawać przychód z tytułu usług konserwacji/eksploatacji i utrzymania majątku wodno-kanalizacyjnego świadczonych dla Gminy zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), w ostatnim dniu każdego okresu rozliczeniowego ustalonego w Porozumieniu, tj. 31 grudnia każdego roku kalendarzowego, którego dotyczyły te usługi. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust.1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż na dzień:

1. wystawienia faktury
2. uregulowania należności.
   
   

W przypadku usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych zastosowanie ma przepis art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP, zgodnie z którym jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. W analizowanej sprawie, jak już Spółka przedstawiła, świadczyła ona i w dalszym ciągu świadczy dla Gminy usługi polegające na konserwacji/eksploatacji i utrzymaniu majątku wodno-kanalizacyjnego Gminy. Pomimo, iż strony w Porozumieniu zawartym w 2017 r. doprecyzowały wartość realizowanych świadczeń i sposób ich rozliczania, nie powinno to zmieniać faktu, iż usługi te były w sposób ciągły rzeczywiście realizowane (wykonywane) w latach 2012-2017. Co więcej, należy stwierdzić, iż Porozumienie jedynie usankcjonowało istniejący stan, a więc de facto potwierdzało faktyczne ustalenia stron także w zakresie przyjętych okresów rozliczeniowych. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, należy uznać, iż analizowane usługi były świadczone przez Spółkę w okresach rocznych w latach 2012-2017 (tj. także przed zawarciem Porozumienia). Konsekwencją opisywanego stanu rzeczy jest zatem konieczność rozpoznania przez Spółkę przychodów z tytułu ww. usług na koniec każdego ze wspomnianych lat 2012-2017 (tj. 31 grudnia), gdyż w oparciu o ustalenia stron potwierdzone w Porozumieniu okresy rozliczeniowe obejmowały każdorazowo okres 12 miesięcy kalendarzowych. Potwierdzają to również wystawione przez Spółkę za ten okres (tj. roczny) faktury VAT. Podsumowując, ponieważ w ocenie Spółki przepis art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP stanowi lex specialis wobec uregulowań art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, a strony bezsprzecznie postanowiły o rozliczaniu analizowanych usług w okresach rozliczeniowych, ogólna zasada powstawania przychodu nie będzie miała zastosowania w niniejszej sprawie, a przychód dla celów PDOP Spółka powinna rozpoznać 31 grudnia każdego roku, w którym usługi były świadczone. Końcowo, Spółka wskazuje, iż analogiczne rozumienie dyspozycji art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”), który w wyroku z dnia 31 maja 2016 r., sygn. II FSK 1363/14, podkreślił, że godzi się zresztą zauważyć, że niezależnie od wypowiedzi orzeczniczych, kierunek rozstrzygnięcia rozważanego zagadnienia prawnego wprost wskazuje norma zawarta w art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p. Wypada przypomnieć, iż przepis ten stanowi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej, niż raz w roku. Oznacza to, że w przypadku, gdy zaistniały w sprawie stan faktyczny odpowiada dyspozycji tego przepisu, a więc, gdy z umowy lub faktury wynika rozliczanie usługi w okresach rozliczeniowych, prowadzi to do rozpoznawania przychodu w okresach rozliczeniowych, a ściślej - w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, nie rzadziej jednak, niż raz w roku.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez Spółkę wydatki na rzecz Gminy z tytułu udostępniania majątku wodno¬kanalizacyjnego stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami na gruncie ustawy o PDOP.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wydatki Spółki na rzecz Gminy z tytułu udostępniania majątku wodno-kanalizacyjnego, dotyczące przeszłych okresów rozliczeniowych (tj. lat 2012-2016), a udokumentowane fakturami i poniesione w 2017 i 2018 roku, powinny być potrącone zgodnie z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o PDOP, w dacie ich poniesienia, tj. w roku podatkowym, w którym ujęto przedmiotowe wydatki w księgach Spółki jako koszty bilansowe.

Ad. 2 i 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powyższe oznacza, że poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, są kosztami uzyskania przychodów ze źródła, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi z tego źródła przychodami. W ocenie Wnioskodawcy związek taki bezsprzecznie istnieje w omawianym stanie faktycznym, zatem Spółka powinna mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz Gminy z tytułu udostępnienia Spółce majątku wodno-kanalizacyjnego (do korzystania i pobierania pożytków przez Spółkę). Należy zaznaczyć, iż wydatki te są nieodzowne dla możliwości prowadzenia podstawowej działalności Spółki, a w konsekwencji powinny spełniać główne kryterium powiązania kosztu z osiąganiem, zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów. Co więcej, należy jednoznacznie wskazać, iż bez udostępnienia Spółce majątku Gminy, której to czynności dotyczą analizowane opłaty, Spółka nie mogłaby prowadzić swojej działalności gospodarczej ani generować przychodów z tytułu świadczenia usług dostawy wody i odbioru ścieków komunalnych, czy też w zakresie utrzymania, eksploatacji i konserwacji majątku wodno-kanalizacyjnego. Poza bezsprzecznym, w ocenie Spółki, związkiem ponoszonych kosztów z przychodami podatkowymi, istotne jest także właściwe ustalenie momentu, w którym wydatki te powinny zostać ujęte dla celów PDOP. W tym zakresie ustawa o PDOP, przewiduje odmienne regulacje dla kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz pozostałych kosztów - innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Ustawa o PDOP nie precyzuje, jakiego rodzaju koszty należy rozumieć przez koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem („pośrednie”). W wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego i orzeczeniach sądów administracyjnych przeważa pogląd, zgodnie z którym kosztami pośrednio związanymi z uzyskiwanymi przychodami są takie wydatki, których nie da się wprost powiązać z uzyskaniem konkretnych przychodów. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1494/14/PC, stwierdził, że ww. ustawa nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednakże sens tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło/wpłynie bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika są koszty związane z jego funkcjonowaniem. Spółka wskazuje, że poniesione przez Spółkę na rzecz Gminy wydatki związane z udostępnianiem majątku wodno-kanalizacyjnego stanowią koszt stały funkcjonowania Spółki, którego poniesienie jest niezbędne do uzyskania/zapewnienia przychodów. Spółka, na podstawie Umów i Porozumienia, musi ponosić przedmiotowe wydatki bez względu na stopień użytkowania majątku wodno-kanalizacyjnego, zmieniającego się chociażby ze względu na zróżnicowane zapotrzebowanie na świadczone usługi dostawy wody i/lub odprowadzania ścieków. W ocenie Spółki, poniesione przez Spółkę omawiane wydatki nie są związane z konkretnym, zidentyfikowanym strumieniem przychodów osiąganych przez Spółkę. Ponoszone przez Spółkę wydatki będą związane z całością osiąganych przychodów z tytułu dostarczania wody i odprowadzania ścieków komunalnych dla odbiorców oraz eksploatacji i konserwacji majątku wodno-kanalizacyjnego dla Gminy. Spółka nie jest w stanie przyporządkować ww. wydatków do konkretnego źródła przychodów, ani ustalić w jaki sposób/ w jakim zakresie poniesiony wydatek przyczynia się do generowania uzyskanych przychodów. Ze względu na charakter realizowanych usług niemożliwe jest również przyporządkowanie ww. kosztów do konkretnych przychodów generowanych przez Spółkę, zatem ponoszone wydatki nie mają bezwzględnie bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach. Z uwagi na powyższe poniesione przez Spółkę na rzecz Gminy wydatki związane z udostępnieniem majątku wodno-kanalizacyjnego, zdaniem Wnioskodawcy, powinny zostać zakwalifikowane jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, tj. koszty pośrednie. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z treści przywołanych przepisów ustawy o PDOP wynika, że moment uznania wydatku innego niż koszt bezpośrednio związany z przychodem za koszt podatkowy uzależniony jest w zasadzie od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym (momentu poniesienia kosztu). Tym samym, w ocenie Spółki, wydatki związane z udostępnianiem majątku wodno-kanalizacyjnego ujęte (poniesione) przez Spółkę bilansowo w 2017 i 2018 r., powinny być tożsamo identyfikowane dla celów podatkowych. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2018 r., sygn. 0114- KDIP2-1.4010.21.2018.l.JC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wskazał, że kwestię potrącalności kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje natomiast art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl natomiast art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów czy też zobowiązań), tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r., tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 395), istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i ostrożności (art. 7 cytowanej ustawy). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się wydatek na koncie kosztowym (tj. spowodował zmniejszenie aktywów). Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego. Reasumując, poniesione przez Spółkę wydatki na rzecz Gminy z tytułu udostępniania majątku wodno¬kanalizacyjnego stanowią koszty ogólne funkcjonowania Spółki, a ich poniesienie przez Spółkę nie determinuje osiągnięcie konkretnego przychodu, niemniej ma wpływ na ich uzyskanie. W związku z powyższym wydatki te należy zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych zgodnie z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o PDOP, w dacie ich poniesienia. W świetle powyższych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego, wobec faktu, iż udokumentowanie fakturami i poniesienie przez Spółkę kosztów z tytułu udostępniania majątku wodno-kanalizacyjnego w zakresie lat 2012-2015 nastąpiło w 2017 i 2018 r., koszty te powinny być ujęte dla celów PDOP w analogicznych okresach, tj. zgodnie z momentem ujęcia przedmiotowych wydatków jako kosztu w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.