Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.184.2018.2.MG
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe;
• stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości oraz stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 14 maja 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – osoba fizyczna nabył w roku 2003 prawo własności nieruchomości rolnej (jedna działka gruntu) o powierzchni 2 ha. W latach 2014-2015 nastąpiła niwelacja terenu (zostało nawiezionych 60 wywrotek ziemi wraz z równaniem specjalistycznym sprzętem). W roku 2016 i 2017 dokonano usunięcia drzewostanu w celu przygotowania terenu do podziału nieruchomości na działki budowlane.

W roku 2017 została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Przeznaczenie terenu – zabudowa jednorodzinna. Otrzymano zgodę z możliwością podziału terenu na 17 działek budowlanych. Działka nie została jednak dotychczas podzielona.

W chwili obecnej zgłosił się potencjalny nabywca/deweloper całości nieruchomości, który jest płatnikiem VAT. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości na jego rzecz.

Zbywana nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną (w szczególności na moment sprzedaży na działce nie będą się znajdować żadne budynki ani budowla w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego). Nieruchomość nie była i nie jest udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 7 maja 2018 r., Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej.
3. Z powyższej nieruchomości nie były i nie są dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, w rozumieniu art. 2 pkt 20 ww. ustawy.
4. Nieruchomość stanowi/ła nieużytek (działka w żaden sposób nie jest wykorzystywana ani komercyjnie ani rekreacyjnie).
5. Działka została zakupiona w celu zabudowy budynkiem jednorodzinnym na własne potrzeby mieszkaniowe – na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada środków na wybudowanie domu.
6. Na wniosek Wnioskodawcy wydano decyzję o warunkach zabudowy obejmującą przedmiotową działkę, a z uwagi na brak środków Wnioskodawca planował dokonać podziału działki tak, aby mogli wybudować się na niej rodzice oraz członkowie rodziny (siostra) Wnioskodawcy.
7. Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej; ogrodzenie; utwardzenie dróg wewnętrznych; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości).
8. Zainteresowany nie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, nie podejmował innych działań marketingowych, itp.
9. Nabycie przez Wnioskodawcę opisanej nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nabył działkę od osoby fizycznej.
10. Zainteresowanemu z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
11. Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości rolnej wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przez co planowane zbycie nieruchomości nie będzie stanowić czynności objętej opodatkowaniem VAT (jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT)?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 powyżej (tj. uznania, iż planowana sprzedaż będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako osobę działającą w charakterze podatnika VAT), czy transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT według stawki 23% VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości rolnej wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przez co planowane zbycie nieruchomości nie będzie stanowić czynności objętej opodatkowaniem VAT (jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, podejmowane działania pozwalają uznać, iż planowana sprzedaż nieruchomości będzie realizowana z majątku prywatnego Wnioskodawcy i nie będzie on w tym zakresie występował w charakterze podatnika VAT. W efekcie sprzedaż nie będzie objęta zakresem opodatkowania VAT.

Ad. 2.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 powyżej (tj. uznania, iż planowana sprzedaż będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako osobę działającą w charakterze podatnika VAT).

Sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy (zabudowa jednorodzinna), nie korzysta ze zwolnień z VAT przewidzianych w art. 43 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości;
• prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca – osoba fizyczna nabył w roku 2003 prawo własności nieruchomości rolnej (jedna działka gruntu) o powierzchni 2 ha. W latach 2014-2015 nastąpiła niwelacja terenu (zostało nawiezionych 60 wywrotek ziemi wraz z równaniem specjalistycznym sprzętem). W roku 2016 i 2017 dokonano usunięcia drzewostanu w celu przygotowania terenu do podziału nieruchomości na działki budowlane.

W roku 2017 została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Przeznaczenie terenu – zabudowa jednorodzinna. Otrzymano zgodę z możliwością podziału terenu na 17 działek budowlanych. Działka nie została jednak dotychczas podzielona.

W chwili obecnej zgłosił się potencjalny nabywca/deweloper całości nieruchomości, który jest płatnikiem VAT. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości na jego rzecz.

Zbywana nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną (w szczególności na moment sprzedaży na działce nie będą się znajdować żadne budynki ani budowla w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego). Nieruchomość nie była i nie jest udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Z powyższej nieruchomości nie były i nie są dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych, w rozumieniu art. 2 pkt 20 ww. ustawy.

Nieruchomość stanowi/ła nieużytek (działka w żaden sposób nie jest wykorzystywana ani komercyjnie ani rekreacyjnie).

Działka została zakupiona w celu zabudowy budynkiem jednorodzinnym na własne potrzeby mieszkaniowe – na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada środków na wybudowanie domu.

Na wniosek Wnioskodawcy wydano decyzję o warunkach zabudowy obejmującą przedmiotową działkę, a z uwagi na brak środków Wnioskodawca planował dokonać podziału działki tak, aby mogli wybudować się na niej rodzice oraz członkowie rodziny (siostra) Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej; ogrodzenie; utwardzenie dróg wewnętrznych; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości.

Zainteresowany nie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, nie podejmował innych działań marketingowych, itp.

Nabycie przez Wnioskodawcę opisanej nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nabył działkę od osoby fizycznej.

Zainteresowanemu z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy dokonując sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż nieruchomości nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawca podjął ciąg określonych działań zmierzających do jej zbycia, tj.: Wnioskodawca dokonał niwelacji terenu, która to – jak sam wskazał – wymagała nawiezienia 60 wywrotek ziemi wraz z równaniem specjalistycznym sprzętem, co wiązało się z pewnością z poniesieniem sporych nakładów finansowych. Wnioskodawca, wskazał również, że dokonał usunięcia drzewostanu w celu przygotowania terenu do podziału nieruchomości na działki budowlane. Ponadto, na wniosek Zainteresowanego została wydana decyzja o warunkach zabudowy z przeznaczaniem terenu pod zabudowę jednorodzinną. Wnioskodawca otrzymał zgodę na dokonanie podziału terenu na 17 działek budowlanych, co oznacza, że również wystąpił z wnioskiem w tej sprawie. Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek, w sposób profesjonalny i z zyskiem. Wnioskodawca podjął konkretne działania (wystąpił o decyzję o warunkach zagospodarowania i zabudowy, wystąpił z wnioskiem o podział nieruchomości na 17 działek, a także dokonał niwelacji terenu oraz wycinki drzewostanu), których celem będzie podniesienie atrakcyjności nieruchomości. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż ta będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem tut. Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Co prawda, Wnioskodawca wskazał, że celem zakupu 2h działki była jego zabudowa budynkiem jednorodzinnym na własne potrzeby mieszkaniowe i jego rodziny, jednakże skala podjętych działań – zdaniem tut. Organu – wskazuje na zamiar wykorzystania przedmiotowego majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Zaznaczyć przy tym należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawcę działań nie może mieć wpływu to, że nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że sprzedaż działki przez Wnioskodawcę nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa art. 15 ust. 1 ustawy. W związku z tym, zbycie nieruchomości, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto, w związku z udzielaniem negatywnej odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr. 1 wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii ustalenia czy transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawki 23% VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich, opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że dla przedmiotowej działki gruntu wydano decyzję o warunkach zabudowy, tym samym nieruchomość ta stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, sprzedaż ww. działki gruntu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu gruntu wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie nie będą również spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak oświadczył bowiem Wnioskodawca – przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, co oznacza, że nie mogła być również wykorzystywana – jak wskazał Zainteresowany - do działalności zwolnionej od podatku VAT, tym samym nie będzie spełniony warunek wykorzystywania towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że dla transakcji sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości nie znajdzie zastosowania ani zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż ww. nieruchomości – zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy – będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT.

Reasumując, w związku ze zbyciem opisanej we wniosku nieruchomości transakcja sprzedaży nieruchomości będzie opodatkowana stawką 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.