Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.254.2018.1.MM
z 20 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2018 r. (data wpływu 24 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2018 r. do tutejszego Organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem zgodnie z wpisem do CEiDG jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z). W związku z powyższym, Wnioskodawca zakupił (jako towary handlowe) używane samochody osobowe w celu ich odsprzedaży. Samochody te były wyłącznie towarem i w związku z tym od momentu zakupu nie były użytkowane, zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i dla celów osobistych. W związku z tym, że działalność nie przynosiła oczekiwanych rezultatów, Wnioskodawca wycofał kilka z samochodów z magazynu i przeznaczył na cele osobiste. W związku z powyższym, w dacie tego zdarzenia sporządził faktury wewnętrzne VAT i zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku VAT rozliczył podatek należny w złożonej deklaracji VAT-7. Z prowadzonej ewidencji księgowej (tj. PKPiR) pozycja ta została wyksięgowana i koszty uzyskania przychodu zostały pomniejszone o kwotę nabycia samochodów. Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedać jeden z ww. samochodów w oparciu o umowę cywilno-prawną, ponieważ nie jest on majątkiem firmy. Od momentu wycofania go z magazynu towarów upłynął okres dłuższy niż pół roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży ww. samochodu Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. transakcja korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż nie następuje bowiem w wykonaniu działalności gospodarczej i jest wykonana po okresie dłuższym niż pół roku po nabyciu.

W opisanym przypadku przez nabycie należy rozumieć przekazanie samochodu na potrzeby osobiste. Operacja przekazania samochodu na osobiste cele Wnioskodawcy została już obciążona podatkiem dochodowym poprzez wycofanie ceny zakupu z kosztów uzyskania przychodu. W opisanym przypadku nie należy stosować przepisu art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, ponieważ dotyczy on wyłącznie składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tymczasem wycofany z magazynu towarów przez Wnioskodawcę samochód nie spełnia żadnej z wymienionych przesłanek, ponieważ warunkiem zastosowania tego przepisu byłoby używanie go jako środka trwałego, bądź niezaliczenie go jako środka trwałego ze względu na przewidywany okres używania krótszy niż rok. Natomiast samochód, będący towarem, nigdy nie był używany w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Odpłatne zbycie w świetle ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) może stanowić przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 lub art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - d) powołanej ustawy, źródłem przychodów jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek. Zakupił (jako towary handlowe) używane samochody osobowe w celu ich odsprzedaży. Samochody te były wyłącznie towarem i w związku z tym, od momentu zakupu nie były użytkowane, zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i dla celów osobistych. W związku z tym, że działalność ta nie przynosiła oczekiwanych rezultatów, Wnioskodawca wycofał kilka z samochodów z magazynu i przeznaczył na cele osobiste. W dacie tego zdarzenia sporządził faktury wewnętrzne VAT i zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku VAT rozliczył podatek należny w złożonej deklaracji VAT-7. Z prowadzonej ewidencji księgowej (tj. PKPiR) pozycja ta została wyksięgowana i koszty uzyskania przychodu zostały pomniejszone o kwotę nabycia samochodów. Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedać jeden z ww. samochodów w oparciu o umowę cywilno-prawną, ponieważ nie jest on majątkiem firmy. Od momentu wycofania go z magazynu towarów upłynął okres dłuższy niż pół roku.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (środków trwałych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli podlegający zbyciu samochód osobowy (uznany za towar handlowy):

• został skutecznie wycofany z prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• nie stanowił w istocie składnika majątku trwałego (środka trwałego) w tej działalności gospodarczej (nie został nabyty z zamiarem wykorzystania go na potrzeby tej działalności),
  

• nie był faktycznie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,
  

-to przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz może stanowić przychód z odrębnego źródła przychodów, jakim jest sprzedaż rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy). Jednak, jeżeli zbycie to nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż odpłatne zbycie samochodu osobowego nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że zbycie to nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.