Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.103.2018.1.KB
z 21 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań integracyjnych w zakresie, w jakim dotyczą:

• pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe,
• osób z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy B2B - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań integracyjnych w zakresie, w jakim dotyczą:

• pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę,
• osób z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy B2B.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, czyli „X” S.A. (dalej także jako: „Spółka”) jest polskim producentem oprogramowania, Spółka podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka prowadzi rozległą działalność w całej Polsce w oddziałach ulokowanych w różnych miastach Polski. Spółka prowadzi działalność przy wykorzystaniu pracy pracowników (umowy o pracę) oraz osób prowadzących na własne nazwisko działalność gospodarczą (umowy o współpracy B2B) dalej zwani: „Współpracownikami”.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i związaną z nią strategią zarządzania personelem organizować będzie spotkania integracyjne mające na celu integrację zatrudnionych w Spółce, pracujących w zespołach pracowników oraz Współpracowników.

Potrzeba organizowania tego rodzaju spotkań integracyjnych wynika z tego, że Spółka organizuje pracę w zespołach mieszanych - pracownicy ze współpracownikami oraz z faktu, że posiada oddziały rozsiane po całej Polsce. Zespoły, w ramach których wykonywane są projekty, składają się z osób pracujących w jednym oddziale i biurze, z osób pracujących w ramach działalności gospodarczych poza biurami Spółki, oraz z osób zatrudnionych w różnych oddziałach w różnych miastach. Z tej przyczyny osoby te nie mają często możliwości poznać się osobiście i zintegrować. Tymczasem, sprawne wykonywanie projektów wymaga by osoby je wykonujące dobrze ze sobą współpracowały, a więc muszą się znać i lubić. Spotkania integracyjne połączone z wyjazdem i zorganizowanym przez Spółkę programem wspólnego spędzenia czasu mają wpływać na wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywację zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki. Wszystkie powyższe elementy przekładają się na podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność w świadczeniu pracy, a to z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki.

Spółka planuje organizować dwa rodzaje spotkań o charakterze integracyjnym:

• imprezy okolicznościowe (m.in. świąteczne),
• wspólne spotkania mające na celu zintegrowanie bądź podziękowanie zespołowi za dobre wyniki w obszarze działalności Spółki, w postaci np. wyjścia do restauracji, wyjścia na kręgle, wyjścia do teatru, organizowanych wyjazdowych imprez poza miejscem siedziby Spółki z zabawami i częścią wieczorną, które integrują zespół (dalej: „Spotkania integracyjne”).
  
  

W ramach organizacji spotkania Wnioskodawca ponosić będzie wszelkie niezbędne wydatki m.in.:

• usługi hotelowe (nocleg, pełne wyżywienie, sala konferencyjna),
• warsztaty/atrakcje zespołowe o charakterze integracyjnym/motywacyjnym,
• koszty dojazdu do miejsca spotkania,
• ubezpieczenie NNW,
• usługi kulturalno-edukacyjne (np. bilety do kina, teatru).
  
  

Uczestnictwo w spotkaniach jest wymagane jeśli Spotkanie odbywa się w ramach umówionego czasu pracy, ale jest również oczekiwane przez Spółkę, nawet jeśli obejmuje godziny wieczorne czy weekend. W umowach o współpracy z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą na własne nazwisko, Współpracownik zobowiązuje się do uczestniczenia w tego typu wydarzeniach organizowanych przez Spółkę, o ile jest to możliwe w związku z wykonywaniem przez niego prac. Jeśli Spotkanie odbywa się częściowo poza godzinami pracy i w weekendy Spółka nie może żądać stawiennictwa uczestnika w ramach zakontraktowanej pracy czy usług ale jednak Spółka oczekuje, że pracownicy i Współpracownicy wezmą w nich udział.

Uczestnicy będący pracownikami nie ponoszą żadnych kosztów związanych z przybyciem na miejsce oraz uczestnictwem w imprezach integracyjnych. Uczestnikom będącym Współpracownikami Spółka zwraca koszty związane z przybyciem na miejsce i uczestnictwem w Spotkaniach, jak: koszty przejazdu, hotelu itp., które to koszty zostały uzgodnione wcześniej ze Spółką, o ile nie pokryła ich bezpośrednio Spółka.

Koszt te nie są pokrywane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki.

Spółka może otrzymywać faktury dokumentujące nabycie usługi organizacji spotkania integracyjnego, w ramach której dostawca usługi zapewnia łącznie m.in. organizację imprezy, miejsce (lokal), noclegi dla uczestników, posiłki, napoje, atrakcje itp. - taka sytuacja może wystąpić w szczególności, gdy Spółka podejmie decyzję o zleceniu zorganizowania Spotkania integracyjnego innemu podmiotowi. Cena za usługę organizacji Spotkania integracyjnego kalkulowana jest w oparciu o koszty usług składających się łącznie na tę usługę. Organizator Spotkania integracyjnego w zawartej ze Spółką umowie jako jej przedmiot określa np. „organizację eventu” lub „organizację cyklu spotkań integracyjnych” i tym samym przedmiotem jego świadczenia nie są poszczególne usługi (zapewnienie sali, zapewnienie sprzętu nagłaśniającego, zapewnienie noclegu dla pracowników, zapewnienie poczęstunku w postaci bufetu, kawy, obiadu, zapewnienie wieczornej oprawy muzycznej itd.). Organizator zatem na zlecenie Spółki podejmuje się wykonania wielu cząstkowych elementów jednej kompleksowej usługi w postaci np. „organizacji spotkania integracyjnego”, „organizacji spotkania pracowników/zespołu”, „ organizacji eventu”.

Spotkania integracyjne mogą być też organizowane bez udziału podmiotów zewnętrznych, za co Spółka otrzyma faktury na poszczególne koszty realizacji takiego spotkania np. „usługa gastronomiczna”, „zestaw lunchowy”, „wynajem sali”, „wynajem instruktora”, „usługi turystyczne”, „ bilety” (teatr, kino, opera itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesione wydatki (opisane w stanie faktycznym, winno być: w zdarzeniu przyszłym), związane z organizacją i uczestnictwem pracowników w Spotkaniach integracyjnych w grupach mieszanych: pracownicy i Współpracownicy?
2. Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesione wydatki (opisane w stanie faktycznym, winno być: w zdarzeniu przyszłym), związane z organizacją i uczestnictwem Współpracowników w Spotkaniach integracyjnych w grupach mieszanych: pracownicy i Współpracownicy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją i uczestnictwem pracowników w Spotkaniach integracyjnych, ponieważ cel poniesienia tego kosztu jest zgodny z calem określonym w art. 15 ust. 1 i nie jest to koszt reprezentacji o jakim mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2.

Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrot Współpracownikom kosztów poniesionych w celu uczestnictwa oraz wydatki związane z organizacją Spotkań integracyjnych grup mieszanych: pracownicy i Współpracownicy, ponieważ cel poniesienia tego kosztu jest zgodny z celem określonym w art. 15 ust. 1 i nie jest to koszt reprezentacji o jakim mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku wydatku poniesionego na udział w imprezie zarówno pracownika jak i Współpracownika, dla jego oceny jako kosztu uzyskania przychodów istotne jest ustalenie czy jest on zgodny z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy. Z definicji kosztu uzyskania przychodu wynika, że może to być wydatek, którego celem jest uzyskanie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Istotne jest więc wykazanie celowości i racjonalność wydatku.

Spotkanie musi mieć cel motywacyjno-integracyjny dla uczestników. Warunkiem zaliczenia wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę na zorganizowanie imprezy dla pracowników jest to, aby miały one na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników między sobą, z firmą oraz z pracodawcą, co ma przełożenie na budowanie lojalności wobec pracodawcy, jak i na zwiększenie efektywności pracy a co za tym idzie także na zwiększenie przychodów osiąganych przez firmę. Stanowisko to zyskało poparcie w licznych interpretacjach podatkowych, np. Dyrektora IS w Bydgoszczy z 17 lutego 2014 r. (ITPB3/423-559/13/PST).

Spotkania nie mogą mieć jedynie charakteru konsumpcyjnego czy rozrywkowego, a wydatki nie powinny wykraczać poza główny cel spotkania, jakim jest integracja bądź szkolenie i nie powinny mieć charakteru reprezentacji.

Stanowisko takie zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2018 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.359.2017.1.AP stwierdzając, że: „(...) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. (...) W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami podatkowymi są - co do zasady - tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych (okolicznościowych). Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpływa na zwiększenie efektywności ich pracy. „Kosztami pracowniczymi” mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników ewentualnie osób im towarzyszących. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek, członkowie rodzin/osoby towarzyszące, nie uczestniczyliby w spotkaniu).

(...) W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego, którego celem była Integracja pracowników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, zwiększenie ich zaangażowania w działalność Spółki oraz wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami a Spółką jako pracodawcą i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę to wówczas spełniają one warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. (...) Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że sfinansowane wydatki na organizację imprezy integracyjnej przypadające zarówno na pracowników, jak i osób im towarzyszących, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania”.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko, zostało wydane w podobnym stanie faktycznym i pomimo iż dotyczy kosztów uczestnictwa w integracji pracowników z osobami towarzyszącymi, w ocenie Wnioskodawcy ma też zastosowanie do kosztów poniesionych na integrację zarówno pracowników jak i Współpracowników.

Powyższe wynika z faktu, że w Spółce zespoły składają się zarówno z pracowników jak i ze Współpracowników. Sprawna praca i dobry kontakt miedzy członkami zespołów wymaga, aby się integrowali. Nie przyniesie Spółce oczekiwanych korzyści wynikających ze zgranego zespołu i dobrej i sprawnej komunikacji, organizowanie spotkań wyłącznie dla pracowników z pominięciem Współpracowników.

Dla Spółki istotne jest by ludzie pracujący dla Spółki w całej Polsce i to zarówno na podstawie umowy o pracę jak i na podstawie umowy o Współpracę spotykali się przynajmniej 1 lub 2 razy w roku, żeby zacieśnić więzi i mieć okazję osobiście i w miłej, rozrywkowej atmosferze porozmawiać ze sobą tak o pracy jak i o innych sferach życia. Zwłaszcza Współpracownicy, którzy nie zawsze pracują w biurze Spółki muszą mieć dobry kontakt z pozostałymi, który pozwoli im na płynną współpracę. Płynna współpraca pomiędzy osobami wykonującymi wspólnie pracę dla Spółki ma kluczowe znaczenie dla efektywności wykonywania zadań dla klientów Spółki a więc ma przełożenie na ochronę źródła i na uzyskanie przychodów przez Spółkę. Jest ewidentne, że cel - zintegrowanie ludzi wykonujących dla Spółki czynności przy wykonanie umów Spółki z jej klientami- jest celem przynoszącym korzyść spółce a nie jej personelowi.

To Spółka osiąga korzyść z tego, że zlecania na rzecz klientów spółki są przez zespół wykonywane dobrze i sprawnie.

Bezsprzecznym jest fakt, że osoby, które znają się, lubią się i umieją ze sobą współpracować, ma wpływ na sprawne wykonywanie zadań powierzonych im przez Spółkę. Ma to szczególne znaczenie w specyfice organizacji pracy w Spółce, która polega na łączeniu pracy osób, które - gdyby nie spotkania integracyjne - często znałyby się tylko z korespondencji mailowych i kontaktów telefonicznych.

Korzyść tę Spółka osiąga ponosząc koszty na udział we wspólnych spotkaniach integracyjnych zarówno pracowników jak i Współpracowników. Zintegrowanie tylko części zespołu, nie przyniesie oczekiwanych korzyści dla Spółki.

Celem spotkań nie jest w żadnym wypadku poprawa wizerunku Spółki w oczach personelu, a więc nie są to wydatki na reprezentację. Wydatki te mają na celu poprawę pracy zespołów, co ma przełożenie na przychody Spółki.

Mając na uwadze powyższe, wydatki te mają na celu interes ekonomiczny Spółki, gdyż zwiększone zaangażowanie pracowników i Współpracowników oraz wzmocnienie ich lojalności wobec Spółki, będą miały wpływ na zmniejszenie ponoszonych przez Spółkę kosztów, osiągane przez Spółkę przychody, jak również mają na celu zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów. Wydatki te spełniają więc kryterium opisane w art. 15 ust. 1 i nie mieszczą się na liście wydatków opisanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznano w części za prawidłowe a w części za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyjaśnić należy, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Jednocześnie należy zauważyć, że w związku z brakiem legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”, organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby nadania właściwego sensu terminowi „reprezentacja” w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej, wskazując przy tym, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Podzielając argumentację wyrażoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym w składzie siedmiu sędziów, w dniu 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11, skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia „reprezentacja”, należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Zatem ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej przytoczonym wyroku kwalifikacja danego wydatku jako reprezentacji nie może być uzależniona od przypisywania mu cechy „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”.

Oznacza to odejście od kryterium uznawania za koszty reprezentacji wydatków ponoszonych na wykreowanie lub umocnienie pozytywnego wizerunku, w przypadkach, gdy kreacja ta ma charakter ponadstandardowy.

Podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Ze względu na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku ponoszenia przez podatnika tego rodzaju wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów reprezentacji na podatniku spoczywa obowiązek szczególnej dbałości o ich udokumentowanie oraz wskazanie okoliczności im towarzyszących.

Odnosząc się do wydatków ponoszonych w związku z uczestnictwem pracowników Spółki, w opisanych w zdarzeniu przyszłym spotkaniach integracyjnych, należy zauważyć, że jakkolwiek „reprezentacja” stanowi działanie skierowane do innych podmiotów, to nie oznacza to, że każdy wydatek na pracownika musi zawsze stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wykluczenie tego rodzaju wydatków z zakresu normy art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, oznacza tylko tyle, że wydatek taki podlegać będzie ocenie na podstawie art. 15 ust. 1 tej updop. Jeśli charakter spotkania uwzględnia budowanie pozytywnych relacji między samymi pracownikami lub między pracodawcą a pracownikami w sposób mogący faktycznie przyczynić się do zwiększenia przychodów podatnika, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła jego przychodów to wydatek taki można uznać za koszt uzyskania przychodów. Podkreślenia jednak wymaga, że sam fakt przypisania spotkaniom, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nazwy „spotkanie integracyjne” nie przesądza o automatycznym zaliczeniu kosztów takiego spotkania do kosztów podatkowych.

Odnośnie wydatków związanych z uczestnictwem w spotkaniach o charakterze integracyjnym osób fizycznych, które nie są zatrudnione w Spółce, a jedynie świadczą na jej rzecz usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (umowy o współpracy B2B), wskazać należy, że wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty podatkowe. Z uwagi na to, że z tymi osobami Wnioskodawcę łączą jedynie powiązania biznesowe jako równorzędnych partnerów, nie można uznać, że spotkania o charakterze integracyjnym wpływają na zwiększenie przychodów, bądź zabezpieczenie ich źródła.

Mając zatem powyższe na względzie stwierdzić należy, ze wydatki związane z organizacją spotkań o charakterze integracyjnym w zakresie dotyczącym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą noszą znamiona reprezentacji, mają na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy w oczach kontrahentów i partnerów biznesowych, uwypuklenie swojej zasobności i profesjonalizmu, czyli stworzenie oczekiwanego wizerunku Wnioskodawcy dla potencjonalnego zawarcia umowy lub stworzenia oczekiwanego wizerunku Wnioskodawcy dla potencjonalnego zawarcia umowy lub stworzenie korzystnych warunków jej zawarcia. Tym samym wydatki poniesione z tego tytułu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań integracyjnych w zakresie, w jakim dotyczą:

• pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe,
• osób z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy B2B - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.