Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.216.2018.2.AGR
z 12 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.), uzupełnionym w dniu 6 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 21 maja 2018 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.216.2018.1.AGR, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 21 maja 2018 r., skutecznie doręczono w dniu 24 maja 2018 r., natomiast w dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 maja 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu ubiegłego roku (roku akademickiego 2016/2017), Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o zwolnienie z opłat za studia niestacjonarne w semestrze letnim do Prorektora ds. studenckich na Uniwersytecie XXX. Powodem prośby Wnioskodawczyni była bardzo trudna sytuacja materialna, cytuje:

„Jestem studentką pierwszego roku psychologii w trybie niestacjonarnym. Zwracam się z prośbą o zwolnienie z opłat za studia w II semestrze w roku akademickim 2016/2017 z powodu trudnej sytuacji materialnej.

Nauka to moja pasja i szansa na rozwój, a psychologia to kierunek, który postanowiłam wybrać ze względu na doświadczenia w przeszłości. Niestety z powodu trudnej sytuacji materialnej, nie stać mnie w tej chwili na opłatę czesnego za naukę.”

W marcu 2017 r. między pracodawcą a Wnioskodawczynią wywiązał się konflikt, który zakończył się interwencją Państwowej Inspekcji Pracy i wezwaniem pracodawcy do naprawy uchybień. Z powodu zgłoszenia sytuacji do Państwowej Inspekcji Pracy, Wnioskodawczyni została zwolniona. Utrata pracy była dla Wnioskodawczyni również trudna z powodu długotrwałej choroby, którą leczy od maja 2015 r. - depresji pod opieką psychiatry.

Od kilku lat Wnioskodawczyni nie prowadzi wspólnego gospodarstwa z rodzicami - ojciec wyrzucił Wnioskodawczynię, matkę i młodszego brata z domu. Zasądzono od niego alimenty w kwocie 600 złotych na rzecz Wnioskodawczyni. Matka z bratem wróciła jednak do ojca, wobec czego utrzymuje z nim wspólne gospodarstwo. Wnioskodawczyni ma z nią bardzo sporadyczny kontakt, mimo licznych próśb nie pomaga jej w utrzymaniu się. Właśnie z powodów materialnych Wnioskodawczyni rozpoczęła studia w trybie zaocznym. W bieżącym roku akademickim (2017/2018) Wnioskodawczyni udało się przenieść na studia dzienne. Wnioskodawczyni utrzymuje się z sześciuset złotych alimentów, ponieważ żadne inne świadczenia nie przysługują Wnioskodawczyni - sytuacja Wnioskodawczyni, według procedur przyznawania stypendiów socjalnych, nie istnieje.

W decyzji z dnia 23 maja 2017 r. zwolniono Wnioskodawczynię całkowicie z wnoszenia opłat za semestr letni roku akademickiego 2016/2017, cytuje:

„Na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1842, z późn. zm.), art. 104 § l i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm.), § 14 ust. 1 pkt 1), 4), 5) Regulaminu opłat XXX w Uniwersytecie XXX (Uchwała Senatu XXX z dnia 29 września 2014 r.), po rozpatrzeniu sprawy postanawiam zwolnić p. XXX Pesel XXX z obowiązku wniesienia opłaty w wysokości 3000 zł za studia niestacjonarne 5L jednolite magisterskie na kierunku psychologia w semestrze letnim w roku akad. 2016/2017.

UZASADNIENIE:

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, postanowiono jak wyżej.

Powyższe rozstrzygnięcie podjęte zostało na podstawie:

§ 14 ust. 1 Regulaminu opłat XXX w Uniwersytecie XXX (Uchwała Senatu XXX z dnia 29 września 2014 r.), który stanowi, że w przypadku studiów niestacjonarnych rektor może:

1. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub całości, w przypadku udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej studenta lub okoliczności losowych powodujących przejściową trudną sytuację materialną;
2. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub w całości, w przypadku uzyskania wybitnych wyników w nauce;
3. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub w całości, w przypadku uczestniczenia w międzynarodowym programie stypendialnym;
4. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia semestralnej opłaty za studia, w części lub w całości, w przypadku innych, szczególnych okoliczności;
5. zwolnić studenta z obowiązku wniesienia odsetek naliczonych za nieterminową wpłatę”.
   
   

Pomimo tego, że Wnioskodawczyni została zwolniona z powodu udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej, Uniwersytet XXX wystawił i przesłał do Wnioskodawczyni PIT-8C na kwotę 3000 złotych. Podatek, który w obecnej sytuacji Wnioskodawczyni musi zapłacić wynosi 442 złote, co nawet w ratach przekracza możliwości Wnioskodawczyni, ponieważ studiuje dziennie i utrzymuje się z alimentów w kwocie sześciuset złotych miesięcznie i niewielkich oszczędności pozostałych Wnioskodawczyni po pracy. Mimo prośby Wnioskodawczyni o anulowanie PIT-8C na podstawie przepisów wymienionych w decyzji XXX o postanowieniu zwolnienia Wnioskodawczyni z opłat z powodów materialnych, odmówiono jej takiej operacji, wskazując na interpretację indywidualną, jaką otrzymał Uniwersytet XXX w tej sprawie - niestety, nie podano Wnioskodawczyni jej treści, ani sygnatury, wobec czego nie może jej sprawdzić, ani się na nią powołać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość zwolnienia Wnioskodawczyni z opłaty podatku dochodowego, z zastosowaniem ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 21 pkt 40, na mocy której świadczenie pomocy materialnej jest wolne od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z rzeczywistą trudną sytuacją materialną, PIT-8C na mocy § 14 ust. 1 Regulaminu opłat XXX w Uniwersytecie XXX, pkt 1), 2), 3) nie powinien zostać wystawiony, ponieważ, w interpretacji Wnioskodawczyni, jest to sytuacja świadczenia pomocy materialnej. Według Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 21 pkt 40 takie świadczenie jest wolne od podatku dochodowego. Taki sam lub podobny problem Wnioskodawczyni znalazła w interpretacjach o sygnaturze IPPB4/4l5-232/14-2/MS, IPTPB2/415-142/14-4/KSM, ITPB2/415-297/13/RS i jego interpretacja jest zgodna z Wnioskodawczyni, to znaczy zwolnienie z opłat za studia niestacjonarne z powodu trudnej sytuacji materialnej jest przesłanką do zaliczenia jako świadczenie pomocy materialnej, wobec czego nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą „nieodpłatne świadczenie” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są „inne źródła”, za które art. 20 ust. 1 ww. ustawy nakazuje uważać w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (w brzmieniu w analizowanym stanie faktycznym).

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w cyt. przepisie a niemieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Tak więc przychodem z tzw. „innych źródeł” określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest również „nieodpłatne świadczenie”, jeżeli nie jest ono związane z kategorią przychodów określonych w katalogu źródeł w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 cyt. ustawy. Przy czym podkreślić należy, że to, że świadczenie stanowi przychód podatkowy nie oznacza, że świadczeniobiorca zawsze będzie zobowiązany do uiszczenia podatku. Dane świadczenie może bowiem mieścić się w katalogu zwolnień określonych w treści art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni – przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

W myśl art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2183, z późn. zm.), uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich,

Senat uczelni publicznej określa zasady pobierania opłat wiążące rektora przy zawieraniu umowy, o której mowa w art. 160a ust. 1, oraz tryb i warunki zwalniania – w całości lub części – z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności tych, którzy osiągają wybitne wyniki w nauce lub uczestniczyli w międzynarodowych programach stypendialnych, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej (art. 99 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 207 ust. 1 ww. ustawy do decyzji, o których mowa w art. 169 ust. 10 i 11 oraz art. 196 ust. 3, decyzji podjętych przez organy uczelni, kierownika studiów doktoranckich lub dyrektora jednostki naukowej w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego i doktoranckiego, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. Decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (art. 207 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w marcu ubiegłego roku (roku akademickiego 2016/2017), zwróciła się z prośbą o zwolnienie z opłat za studia niestacjonarne w semestrze letnim do Prorektora ds. studenckich na Uniwersytecie z powodu trudnej sytuacji materialnej. W decyzji z dnia 23 maja 2017 r. zwolniono Wnioskodawczynię całkowicie z wnoszenia opłat za semestr letni roku akademickiego 2016/2017, na podstawie art. 207 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, art. 104 § l i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz § 14 ust. 1 pkt 1), 4), 5) Regulaminu opłat XXX w Uniwersytecie XXX (Uchwała Senatu XXX z dnia 29 września 2014 r.).

Z wyżej cytowanych przepisów o szkolnictwie wyższym wynika, że uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane m.in. z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych. Jednak dziekan, decyzją wydaną zgodnie z uchwałą Senatu uczelni publicznej, może zwolnić w całości lub części z tych opłat m.in. studentów, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej.

Zatem w sytuacji, gdy zwolnienie Wnioskodawczyni z opłaty za studia niestacjonarne, z uwagi na wyjątkowo trudną sytuację materialną ma charakter świadczenia pomocy materialnej i spełnia pozostałe warunki przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tego rodzaju świadczenie korzysta – jako mieszczące się w dyspozycji powołanego przepisu – ze zwolnienia od podatku. Zatem przedmiotowe świadczenie nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu i nie należy wykazywać tej kwoty w zeznaniu rocznym.

Jednocześnie informuje się, że tut. Organ potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni tylko w odniesieniu do zadanego pytania, natomiast nie odnosi się do kwestii obowiązku wystawienia informacji PIT-8C, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.