Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.188.2018.1.MM
z 4 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą od 2006 r. małoletnie dziecko, które od urodzenia, tj. od dnia 8 września 2006 r. jest osobą niepełnosprawną. Syn Wnioskodawczyni ma obecnie 12 lat i Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o jego niepełnosprawności wydane przez właściwy organ. Orzeczenie o niepełnosprawności wydane było w 2006 r. i sukcesywnie jest wydawane na poszczególne okresy bez przerw i nadal jest aktualne.

Od 2007 r. dziecko otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym ojcu. Dochód z tytułu renty wypłacanej przez ZUS za 2017 r. wyniósł 16.690 zł 48 gr, natomiast PIT-40A za 2017 r. wystawiony został na imię i nazwisko Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uzyskała ponadto dochód z wynagrodzenia ze stosunku pracy w wysokości 73.045 zł 72 gr i w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2017 r. wykazała do opodatkowania swoje dochody z pracy oraz dochody z tytułu renty otrzymywanej na dziecko.

Wnioskodawczyni posiada samochód osobowy, stanowiący jej własność. Samochodem tym Wnioskodawczyni dowozi dziecko na rehabilitację, która trwa od momentu jego urodzenia. W dowodzie rejestracyjnym samochodu osobowego Wnioskodawczyni jest wykazana jako jedyny właściciel.

W 2017 r. Wnioskodawczyni ponosiła wydatki na używanie samochodu osobowego jako osoba mająca na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia (ma obecnie 12 lat) na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Poza rentą rodzinną, przyznaną na syna, syn nie uzyskuje żadnych innych dochodów. Natomiast Wnioskodawczyni otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny na dziecko niepełnosprawne w kwocie 153 zł, które to świadczenie nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym dochód dziecka pozostającego na utrzymaniu Wnioskodawczyni nie przekroczył 10.080 zł, a w konsekwencji, czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego jej własność z tytułu przewozu dziecka niepełnosprawnego mającego 12 lat na zabiegi rehabilitacyjne wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z renty małoletniego dziecka podlegają łącznemu opodatkowaniu z jej dochodami. Z uwagi na fakt, że PIT-40A sporządzony przez ZUS został wystawiony na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, to uznać należy, że jest to jej dochód. Z uzyskanego w 2017 r. dochodu Wnioskodawczyni poniosła wydatki na cele rehabilitacyjne - przewóz dziecka niepełnosprawnego do 16 roku życia na zabiegi rehabilitacyjne. Dziecko pozostaje wyłącznie na utrzymaniu Wnioskodawczyni. W ocenie Wnioskodawczyni kryterium dochodu osoby niepełnosprawnej nieprzekraczające kwoty 10.080 zł w tym przypadku nie znajdzie zastosowania. W przeciwnym wypadku ww. ponoszone wydatki na cele rehabilitacyjne dziecka nie mogłyby być odliczane, gdyż za takie dziecko małoletnie z tytułu „jego” renty rodzinnej – zgodnie z obowiązującymi przepisami - nie ma możliwości złożenia zeznania podatkowego i dokonania odliczenia wydatków rehabilitacyjnych. W tym przypadku ustawodawca pozbawiłby prawa do odliczeń takich wydatków obie strony, tj. zarówno matkę, jak i dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Ww. przepis został zmieniony przez art. 1 pkt 16 lit. b) tiret 2 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175) i ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy – zmienionym przez art. 1 pkt 16 lit. d) ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r. - przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 10 080 zł. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Analiza wyżej przytoczonego przepisu wykazuje, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego, m.in. należy:

• mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, której roczny dochód nie przekracza kwoty 10.080 zł.,
• być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,
• ponieść z tego tytułu wydatki.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą od 2006 r. małoletnie dziecko, które od urodzenia, tj. od dnia 8 września 2006 r. jest osobą niepełnosprawną. Syn Wnioskodawczyni ma obecnie 12 lat i Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o jego niepełnosprawności wydane przez właściwy organ. Orzeczenie o niepełnosprawności wydane było w 2006 r. i sukcesywnie jest wydawane na poszczególne okresy bez przerw i nadal jest aktualne.

Od 2007 r. dziecko otrzymuje rentę rodzinną po zmarłym ojcu. Dochód z tytułu renty wypłacanej przez ZUS za 2017 r. wyniósł 16.690 zł 48 gr, natomiast PIT-40A za 2017 r. wystawiony został na imię i nazwisko Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uzyskała ponadto dochód z wynagrodzenia ze stosunku pracy w wysokości 73.045 zł 72 gr i w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2017 r. wykazała do opodatkowania swoje dochody z pracy oraz dochody z tytułu renty otrzymywanej na dziecko.

Wnioskodawczyni posiada samochód osobowy, stanowiący jej własność. Samochodem tym Wnioskodawczyni dowozi dziecko na rehabilitację, która trwa od momentu jego urodzenia. W dowodzie rejestracyjnym samochodu osobowego Wnioskodawczyni jest wykazana jako jedyny właściciel.

W 2017 r. Wnioskodawczyni ponosiła wydatki na używanie samochodu osobowego jako osoba mająca na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia (ma obecnie 12 lat) na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Poza rentą rodzinną, przyznaną na syna, syn nie uzyskuje żadnych innych dochodów. Natomiast Wnioskodawczyni otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny na dziecko niepełnosprawne w kwocie 153 zł, które to świadczenie nie podlega opodatkowaniu.

Z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma prawo do odliczenia od swojego dochodu wydatków przez siebie poczynionych na cele rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej pozostającej na jego utrzymaniu, której dochody w danym roku nie przekroczyły kwoty 10.080 zł.

Definicję pojęcia „dochód” zawiera art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dochodem jest zatem dodatnia różnica pomiędzy przychodem, a kosztami jego uzyskania. Jednakże w pojęciu dochodu osoby niepełnosprawnej pozostającej na utrzymaniu podatnika mieszczą się wszystkie uzyskane przez tą osobę dochody, w tym zwolnione od podatku, np. zasiłek pielęgnacyjny. Jedynym wyjątkiem są alimenty na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych które – zgodnie z treścią art. 26 ust. 7e ww. ustawy nie są wliczane do dochodów osoby będącej na utrzymaniu podatnika.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro renta rodzinna na małoletnie dziecko wykazana została przez ZUS w rocznym obliczeniu podatku PIT-40A wystawionym na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, to należy przyjąć, że stanowi dochód Wnioskodawczyni, który zobowiązana była doliczyć do swoich dochodów uzyskanych w 2017 r. Ww. renta nie stanowi zatem dochodu małoletniego dziecka (osoby pozostającej na utrzymaniu podatnika) o którym mowa w art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jest osobą mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, której dochody w 2017 r. nie przekroczyły 10.080 zł. Zatem – przy spełnieniu pozostałych warunków wskazanych w zacytowanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni ma prawo do dokonania odliczeń wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dla potrzeb niepełnosprawnego dziecka, w tym w związku z dowozem tego dziecka na zabiegi rehabilitacyjne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.