Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.277.2018.1.PC
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 28 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika M. S.A.

Komornik dokonał sprawdzenia czy dłużnik figuruje jako czynny podatnik VAT za pośrednictwem portalu internetowego Ministerstwa Finansów w wykazie podmiotów niezarejestrowanych, wykreślonych lub przywróconych do rejestru jako podatnicy VAT.

W wyniku wyszukiwania ustalono, że dłużnik nie jest czynnym płatnikiem VAT, Spółka M. S.A pozostaje zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Komornik Sądowy wykonując czynności egzekucyjne przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przewiduje, że będzie dokonywana sprzedaż licytacyjna nieruchomości gruntowej, niezabudowanej należącej do dłużnika M. S.A., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Komornik Sądowy w zw. z art. 18 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku o od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm) jest płatnikiem tego podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji w tym nieruchomości będących własnością dłużnika. Według informacji uzyskanej z Ksiąg Wieczystych w/w nieruchomość oznaczona jest jako „Sposób wykorzystania - pastwiska trwałe”. Z danych uzyskanych z rejestru gruntów o niepełnej treści z dn. 6 października 2017 r. wskazano na: „PS IV i W” tj. Pastwiska trwałe, grunty pod rowami, zaś dla przedmiotowej nieruchomości obowiązują zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru południowej części osiedla - etap I zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dn. 14 czerwca 2017 r. W w/w planie przedmiotowa nieruchomość znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem:

KDZ - teren drogi publicznej trasy zbiorczej o pow. ok.1120m²;

ZN3- tereny zieleni w chronionym krajobrazie o pow. 115m²;

US3- tereny zabudowy usługowej sportu i rekreacji o pow. 2367m²;

KDD- tereny dróg publicznych klasy dojazdowej o pow. ok. 18m².

Nieruchomość ma 0,3620 ha. Nieruchomość porośnięta trawą, krzakami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 1:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Komornik Sądowy zwraca się z zapytaniem czy planowana sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Komornika Sądowego sprzedaż nieruchomości objęta będzie opodatkowaniem od towarów i usług. Z uwagi na fakt, iż w zapisie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część nieruchomości przeznaczona jest na teren zabudowy usługowej sportu i rekreacji, więc nie należy jej traktować jako działkę rolną jak wskazuje księga wieczysta, a właściciel nieruchomości mimo faktu, że nie pozostaje czynnym podatnikiem od towarów i usług jest osobą prawną, nie został wykreślony z KRS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika M S.A. Komornik Sądowy wykonując czynności egzekucyjne przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przewiduje, że będzie dokonywana sprzedaż licytacyjna nieruchomości gruntowej, niezabudowanej należącej do dłużnika M S.A., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Według informacji uzyskanej z Ksiąg Wieczystych w/w nieruchomość oznaczona jest jako „Sposób wykorzystania - pastwiska trwałe”. Z danych uzyskanych z rejestru gruntów o niepełnej treści z dn. 6 października 2017 r. wskazano na: „PS IV i W” tj. Pastwiska trwałe, grunty pod rowami, zaś dla przedmiotowej nieruchomości obowiązują zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru południowej części osiedla etap I zatwierdzonego uchwałą z dn. 14 czerwca 2017 r. W w/w planie przedmiotowa nieruchomość znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem: KDZ - teren drogi publicznej trasy zbiorczej o pow. ok.1120m²; ZN3- tereny zieleni w chronionym krajobrazie o pow. 115m²; US3- tereny zabudowy usługowej sportu i rekreacji o pow. 2367m²; KDD- tereny dróg publicznych klasy dojazdowej o pow. ok. 18m². Nieruchomość ma 0,3620 ha. Nieruchomość porośnięta trawą, krzakami.

Dłużnik nie jest czynnym płatnikiem VAT, jego wyrejestrowanie nastąpiło 24 stycznia 2017 r.

Na tle powyższego Komornik wyraził wątpliwość czy planowana sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy uznać Dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zbycie nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nastąpi w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Spółki. Zatem, mimo iż w chwili sprzedaży Dłużnik będzie wyrejestrowany z rejestru podatników VAT czynnych, to nadal pozostaje osobą prawną. Zatem zbycie nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej, do której mają zastosowanie unormowania ustawy o VAT. W konsekwencji uznać należy, że sprzedaż należącej do Dłużnika przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad właściwych dla przedmiotu transakcji. Tym samym, skoro Dłużnik z tytułu omawianej transakcji wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, również dostawa dokonana przez Komornika sądowego będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem według zasad właściwych dla przedmiotu transakcji. Komornik wystąpi z tytułu tej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości objęta będzie opodatkowaniem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie uznania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast w zakresie sposobu opodatkowania przedmiotu transakcji (tj. w zakresie obowiązku naliczenia podatku według obowiązującej stawki podatku bądź możliwości zastosowania względem przedmiotu transakcji zwolnienia z opodatkowania) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.