Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.182.2018.2.AJB
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 208 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług montażu komór klimatycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług montażu komór klimatycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 maja 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z Austrii będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest producentem urządzeń, które następnie stanowią przedmiot dostawy dla inwestorów (zakładów mięsnych) położonych na terenie Polski. Zamówienia polskich inwestorów dotyczą w przeważającym zakresie dostaw agregatów, elementów instalacyjnych oraz montaż elementów prowadzących do finalnego efektu komory klimatycznej wzgl. komory zimnego wędzenia/gorącego wędzenia. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że nieruchomość używana, czy nowa inwestycja swoimi wymiarami gabarytowymi musi być wyjściowym warunkiem uwzględnionym przy produkcji elementów instalacyjnych tzn. spółka z Austrii musi dostosować na etapie produkcji wymiary elementów instalacyjnych do określonej nieruchomości. W procesie budowy linii technologicznych Wnioskodawca wykonuje montaż komór klimatycznych (stanowią ponad 90% wszystkich zleceń) na zlecenie kontrahenta z Austrii. Zakres robót montażowych na nieruchomościach Wnioskodawca przedstawia w pozycjach j.n.:

1. kontrola zgodności gabarytowych pomieszczenia przygotowanego przez inwestora;
2. ustawienie agregatu głównego (wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczenia);
3. montaż kanałów doprowadzających powietrze do kanałów nadmuchowych i odprowadzających powietrze z kanałów ssących – w przypadku, gdy agregat główny jest zamontowany na zewnątrz pomieszczenia zachodzi konieczność montażu kanałów zasilających i odprowadzających przez ściany względnie przez strop nieruchomości, (w zależności od usytuowania agregatu głównego (dolne-boczne-ponad komorą);
4. montaż kanałów nadmuchowych po ścianach zewnętrznych oraz mocowanie do ścian i stropu śrubami;
5. montaż kanałów ssących pod stropem pomieszczenia i montaż do stropu ewentualnie do przygotowanej dodatkowo konstrukcji wsporczej w przypadku niedostatecznej wytrzymałości stropu;
6. montaż kanału dolotowego świeżego powietrza do agregatu głównego przez ścianę zewnętrzną pomieszczenia wzgl. przez strop,
7. montaż kanału odprowadzającego zużyte powietrze przez ścianę zewnętrzną pomieszczenia względnie pionowo przez strop na zewnątrz pomieszczenia, (na wysokość ok. 3 metrów ponad zadaszeniem);
8. montaż instalacji elektrycznej i komputera sterującego czynności przyłączenia instalacji parowej, wodnej, powietrznej wykonują firmy specjalistyczne bez udziału Wnioskodawcy;
9. roboty montażowe komór zimnego wędzenia są analogiczne do komór klimatycznych z różnicą w zakresie:
   • agregat główny jest zawsze montowany na zewnątrz pomieszczenia,
     
   • układ technologiczny posiada instalację centralnego mycia kanałów przygotowaną do montażu bez udziału Wnioskodawcy,
   • układ technol. w ww. konfiguracji posiada generator dymu wykonywany przez Wnioskodawcę.
   
   

Reasumując, ponieważ przedstawiony powyżej katalog rodzajowy usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, które są bezpośrednio związane z konkretnymi nieruchomościami, na przestrzeni lat 2015-2017 stosowano zasadę fakturowania usług wg art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, tj. na terytorium Polski. Kontrahent z Austrii dnia 20 września 2017 roku skierował wniosek do Naczelnika ….. o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2016 roku w kwocie 35655,30 złotych. Powyższy wniosek w części zasadniczej dotyczy robót montażowych komór klimatycznych i komór zimnego/gorącego wędzenia wykonanych przez Wnioskodawcę na nieruchomościach zlokalizowanych na terenie Polski. Kwota zwrotu wnioskowana przez kontrahenta z Austrii dotyczy faktur wystawionych przez Wnioskodawcę w trybie art. 28e z naliczonym podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki VAT 23%. Z dodatkowych informacji uzyskanych od kontrahenta z Austrii wynika, że analogiczny wniosek dot. okresu od stycznia do grudnia 2015 roku został rozpatrzony przez Urząd Skarbowy pozytywnie. Natomiast we wniosku dot. zwrotu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2016 roku odmówiono zwrotu podatku na mocy Decyzji Nr ewid. …..z dnia 19 stycznia 2018 roku. Wnioskodawca w okresie od stycznia 2017 roku również fakturował swoje usługi montażu komór na rzecz kontrahenta austriackiego w trybie art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku, Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą, czy kontrahent z Austrii skorzysta z prawa wniesienia odwołania od Decyzji Urzędu Skarbowego, czy podejmie inne czynności prawne.

W uzupełnieniu wniosku, Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

System kanałów powietrznych montowany przez Wnioskodawcę w przygotowanej nieruchomości poł. w Polsce polega na montażu do ścian i ew. stropu (połączenie śrubowe kanałów doprowadzających powietrze do kanałów nadmuchowych, kanałów odprowadzających powietrze z kanałów ssących, kanałów nadmuchowych po ścianach zewnętrznych, ew. kanałów ssących pod stropem, kanałów dolotowych świeżego powietrza, kanałów odprowadzających zużyte powietrze na zewnątrz nieruchomości). Wnioskodawca nadmienia, że istnieje ścisły związek przygotowanej nieruchomości z wymiarami elementów systemu powietrza oraz z objętością nieruchomości, z przegrodami (przepustnicami) kanałów powietrza.

Komory klimatyczne są to nieruchomości względnie części nieruchomości – kl. PKOB NR 125 przygotowane pod uzbrojenie instalacjami opisanymi we wniosku ORD-IN z dnia 6.03.2018 roku. Wnioskodawca wykonuje na nieruchomości wyłącznie montaż systemu kanałów powietrza (vide: załączony fragment komory i instalacji fotografie nr 1-2).

Przedmiotowe komory klimatyczne można przebudować z zamiarem osiągnięcia innego celu niż pożądane warunki klimatyczne, jednak bez naruszenia systemu kanałów powietrza tj. systemu nieodzownego komory klimatycznej.

Każde naruszenie struktury fizycznej komory klimatycznej powoduje wstrzymanie procesu technologicznego np. w zakładzie mięsnym wędzenia wędlin.

Nieruchomość względnie część nieruchomości jako centralne ogniwo komory klimatycznej jest związana modernizacyjnie ze wszystkimi instalacjami, w tym z systemem instalacji powietrznych. Stanowią one powiązanie instalacji technologicznych z konkretną, zindywidualizowaną nieruchomością. Tym samym fakturowanie przez Wnioskodawcę usługi w 2016 roku mają ścisły związek z nieruchomością, które na podstawie art. 28e ustawy VAT podlegają opodatkowaniu w miejscu położenia nieruchomości, to jest w tym przypadku w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie miedzy innymi montażu instalacji powietrznych będących nieodłącznym elementem komór klimatycznych sytuowanych na nieruchomościach położonych w Polsce.

Kontrahent z Austrii, dla którego Wnioskodawca świadczy oraz fakturuje swoje usługi jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej znajduje się w tym samym miejscu gdzie jest siedziba kontrahenta Wnioskodawcy, tj. w Austrii.

Wnioskodawca jako wykonawca usługi o charakterze kolokacyjnym wystawia kontrahentowi z Austrii fakturę z naliczeniem podatku VAT wg stawki właściwej 23% w trybie art. 28e ustawy VAT (stanowiącym odpowiednik regulacji zawartej w art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE precyzującym zakres usług zw. z nieruchomościami). Wskazanie art. 13b rozporządzenia, dla celów stosowania Dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się między innymi każdy element (sprzęt) zainstalowany na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany stanu fizycznego nieruchomości. Nieruchomość przeznaczona do modernizacji, w wyniku której przekształca się w komorę klimatyczną zostaje wskazana przez inwestora polskiego – kontrahentowi z Austrii jako informacja bazowa do produkcji elementów instalacji klimatycznych (w tym systemu kanałów powietrza montowanych przez Wnioskodawcę).

Należy zaakcentować, że każda ingerencja w układ fizyczny komory klimatycznej prowadzi do wstrzymania procesu technologicznego np. wędzenia, stąd z powyższego opisu wywodzi się ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego w stanowisku Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wykonując zlecone usługi montażowe komór klimatycznych na konkretnych nieruchomościach położonych na terenie Polski, fakturując swoje usługi na rzecz kontrahenta z Austrii (zidentyfikowanego dla potrzeb VAT), zgodnie z brzmieniem art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług – postępuje prawidłowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, Zainteresowany od początku współpracy ze Spółką z Austrii tj. od 2015 roku fakturuje swoje usługi świadczone na terytorium Polski wg właściwej stawki 23% uwzględniając generalną zasadę, że o miejscu, a tym samym opodatkowaniu usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości. Dowodem na powyższe jest bezwarunkowa czynność, jaką musi wykonać inwestor poprzedzając zamówienie wykonania przez Spółkę w Austrii elementów podlegających montażowi w Polsce, tj. szczegółowe opisanie wymiarów nieruchomości, dla której będą wykonywane elementy konstrukcyjne. Natomiast dla budowy nowego budynku pod komorę np. klimatyczną dane wymiarowe inwestor musi uzgodnić już na etapie projektowania budynku. Poza ww. czynnościami inwestor zobowiązany jest przekazać wykonawcy, tj. spółce szczegółową informację o układzie przestrzennym nieruchomości, co wiąże się z odpowiednim wykonaniem montowanych elementów np. w pozycji pionowej (kanały nadmuchowe prowadzone przez strop budynku). W takim przypadku istotna jest również odpowiednia wytrzymałość obciążonego stropu względnie wykonanie i montaż konstrukcji stalowej odciążającej strop. Wnioskodawca szacuje, że w przypadku zachowania warunków eksploatacji linii technologicznej zgodnie z instrukcjami obsługi, stałego monitoringu i przeglądów okresowych można osiągnąć trwałość eksploatacyjną na poziomie min. 15 lat do 25 lat i więcej.

Reasumując:

1. Elementy konstrukcyjne na zlecenie Inwestora produkowane są w spółce w Austrii i dostarczane do zakładu produkcyjnego na terenie Polski.
2. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie usługę montażu konstrukcji ściśle określonej nieruchomości położonej w Polsce (na zlecenie spółki austriackiej).
3. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są ukierunkowane na określoną nieruchomość, a rezultaty świadczonych usług są wykorzystywane bezpośrednio z daną nieruchomością (związek bezpośredni).
4. Konstrukcje montowane przez Wnioskodawcę ze względów technologicznych praktycznie nie można przenieść na inne miejsce. Zakładając, że istnieje możliwość przeniesienia w inne miejsce (ze względów technologicznych), nie ma to jednak wpływu na ocenę Wnioskodawcy, gdyż zamontowane elementy w nieruchomości stają się częścią tej nieruchomości, a ich demontaż wprowadza istotne zmiany w nieruchomości.
   
   

Tym samym w niniejszej sprawie miejsce świadczenia usług winno być określone zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług tj. na terytorium Polski.

Zatem wykonane usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju według stawki właściwej dla danej usługi, tj. 23%.

Poniżej Wnioskodawca podaje źródła jakimi między innymi posiłkował się w przedmiocie kwalifikacji usług związanych z nieruchomościami:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2014 r. Nr IBPP4/443-125/14/EK,
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 31 grudnia 2014 r. Nr IBPP4/443-470/14/EK,
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 13 lipca 2015 r. Nr IPTPP2/4512-262/15-4/PRP,
  

• Konsultacje telefoniczne z Krajową Informacją Podatkową w Warszawie (ostatnia w m-cu II 2018 roku).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosowanie do treści art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czy też nie.

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej,
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy przepis wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

W myśl ogólnej zasady, wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Stosownie do art. 28e ustawy , miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich, wprowadził Rozporządzeniem Wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia 282/2011, dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Z kolei zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka z Austrii będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest producentem urządzeń, które następnie stanowią przedmiot dostawy dla inwestorów (zakładów mięsnych) położonych na terenie Polski. W procesie budowy linii technologicznych Wnioskodawca wykonuje montaż komór klimatycznych na zlecenie kontrahenta z Austrii, który jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej kontrahenta Wnioskodawcy znajduje się w tym samym miejscu gdzie jest jego siedziba, tj. w Austrii. System kanałów powietrznych montowany przez Wnioskodawcę w przygotowanej nieruchomości położonej w Polsce polega na montażu do ścian i ewentualnie stropu (połączenie śrubowe kanałów doprowadzających powietrze z kanałów ssących, kanałów nadmuchowych po ścianach zewnętrznych, ewentualnie kanałów ssących pod stropem, kanałów dolotowych świeżego powietrza, kanałów odprowadzających zużyte powietrze na zewnątrz nieruchomości). Istnieje ścisły związek przygotowanej nieruchomości z wymiarami elementów systemu powietrza oraz z objętością nieruchomości, z przegrodami (przepustnicami) kanałów powietrza. Nieruchomość względnie część nieruchomości jako centralne ogniwo komory klimatycznej jest związana modernizacyjnie ze wszystkimi instalacjami, w tym z systemem instalacji powietrznych. Stanowią one powiązanie instalacji technologicznych z konkretną, zindywidualizowaną nieruchomością.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi montażu komór klimatycznych są ściśle związane z konkretnymi nieruchomościami położonymi na terytorium Polski. Tym samym miejscem świadczenia usług montażu komór klimatycznych, zgodnie z art. 28e ustawy jest miejsce położenia nieruchomości. Wobec powyższego, skoro ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę związane są z konkretnymi nieruchomościami położonymi na terytorium Polski, to miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług jest terytorium kraju, tj. Polska. W konsekwencji uznać należy, że Wnioskodawca fakturując, wykonane na zlecenie kontrahenta z Austrii, usługi montażu komór klimatycznych zasadnie stosuje art. 28e ustawy ustalając miejsce świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w tym stawki podatku VAT dla świadczonych usług nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.