Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.182.2018.1.MD
z 18 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu prywatnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną - w dniu złożenia wniosku prowadzi działalność gospodarczą pod firmą XXX. Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej w najbliższych miesiącach. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest wynajmowanie osobom trzecim różnych części zabudowanej nieruchomości położonej w YYY. Poszczególne części nieruchomości są wynajmowane różnym podmiotom i na różne okresy w zależności od podpisanej umowy. Aktualnie wynajęta pozostaje jedynie niewielka część nieruchomości (ok. 100 m²). Wynajmowana nieruchomość weszła w całości w skład majątku osobistego Wnioskodawczyni w 2006 r. w związku z jej odziedziczeniem po matce i dziale spadku pomiędzy spadkobiercami (nieruchomość pierwotnie została nabyta - umową sprzedaży - przez Wnioskodawczynię i Jej matkę w 1995 r., a po śmierci matki Wnioskodawczyni, nieruchomość stała się współwłasnością Wnioskodawczyni, Jej ojca i brata, którzy 9 stycznia 2006 r. dokonali częściowego działu spadku i znieśli współwłasność nieruchomości poprzez przyznanie jej w całości na rzecz Wnioskodawczyni). Następnie - w momencie rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, tj. 1 marca 2008 r. - nieruchomość została wprowadzona w skład majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni i zaliczona w skład środków trwałych. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza wycofać przedmiotową nieruchomość z majątku prowadzonego przedsiębiorstwa i wykorzystywać ją wyłącznie na cele prywatne, jako składnik majątku osobistego. W konsekwencji, nieruchomość przestanie stanowić środek trwały w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie będzie już związana z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Następnie Wnioskodawczyni zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni planuje nadal wynajmować opisaną nieruchomość w ramach wynajmu prywatnego - w tym również na rzecz dotychczasowych najemców (przy zmodyfikowaniu obowiązujących umów w ten sposób, że nie będą one już zawarte w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, lecz w ramach najmu prywatnego). Pozostałe części nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza wówczas również wynajmować w ramach wynajmu prywatnego - o ile znajdą się zainteresowani najemcy. Wnioskodawczyni nie nabyła przedmiotowej nieruchomości w celu prowadzenia działalności w sposób ciągły, zorganizowany i zarobkowy - a co za tym idzie, w celu prowadzenia wynajmu w drodze działalności gospodarczej. Po wycofaniu nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa będzie ona stanowiła składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni - jak było to również przed rozpoczęciem prowadzenia przez Nią działalności gospodarczej. Długoterminowe wynajęcie lokalu użytkowego mieści się natomiast w pojęciu zarządu zwykłego własnym majątkiem osoby fizycznej. Wynajmując prywatnie opisywaną nieruchomość Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła równolegle żadnej innej działalności gospodarczej, nie będzie posiadać wyodrębnionego biura dla prowadzenia takiej działalności, nie będzie również zatrudniać pracowników ani innych osób w celu administrowania nieruchomością. Wnioskodawczyni nie planuje podejmować szerszych, profesjonalnych działań marketingowych mających na celu pozyskanie przyszłych najemców - ewentualnie w tym względzie bierze pod uwagę zamieszczenie ogłoszeń na portalu internetowym, bądź wywieszenie na budynku lub w jego pobliżu informacji/baneru „lokal/powierzchnia do wynajęcia”. Działania te nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym osoby fizycznej. Pozostałe czynności Wnioskodawczyni sprowadzać się będą do podpisania umowy z najemcą oraz przekazania kluczy do wynajmowanej powierzchni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, będzie miała prawo do wynajmu wskazanej nieruchomości lub jej części (wynajmowanej uprzednio w ramach działalności gospodarczej) w ramach wynajmu prywatnego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy (w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze) Wnioskodawczyni ma prawo do opodatkowania wynajmu prywatnego w ramach przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wynikającego z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu ustawodawca pozostawił podatnikowi, zatem po zakończeniu prowadzenia przez Nią działalności gospodarczej może przychody uzyskiwane z tytułu najmu nieruchomości opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 8,5% (12,5%), jako najem prywatny, bez względu na wielkość wynajmowanej powierzchni, liczbę najemców oraz wysokość osiągniętych przychodów.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnił źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:,

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórcza, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się zatem na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Po wycofaniu nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa, nieruchomość będąca przedmiotem najmu przestanie wchodzić w skład majątku Wnioskodawczyni, związanego z działalnością gospodarczą. Tym bardziej będzie tak, po całkowitym zakończeniu prowadzenia działalności przez Wnioskodawczynię. Planowana działalność Wnioskodawczyni w zakresie najmu nie będzie miała również charakteru działalności gospodarczej, jako że nie będzie zorganizowana, ciągła i prowadzona w celu zarobkowym. Uzyskiwany czynsz będzie dla Wnioskodawczyni jedynie dodatkowym źródłem przychodu wynikającym z zarządu posiadaną nieruchomością prywatną - o ile znajdą się najemcy nieruchomości. Czynności Wnioskodawczyni będą mogły być oceniane jako standardowe czynności w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nienoszące znamion profesjonalnego zorganizowania i ciągłości. Powyższą interpretację potwierdza okoliczność, że sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie wskazuje, by było to nabycie na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym cd niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) powołanej ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%, bądź 12,5% - w zależności od poziomu uzyskiwanych przychodów.

Aby skorzystać z ryczałtowej formy opodatkowania, należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze, co wynika z art. 9 ust. 4 tejże ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, w ocenie Wnioskodawczyni należy przyjąć, że może Ona w dowolnie przez siebie wybranym terminie zakończyć działalność gospodarczą polegającą na wynajmie opisanej nieruchomości. Wówczas przychody uzyskiwane z tego tytułu będą stanowić źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 8,5% (12,5%) - pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawczynię w terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o wyborze tej formy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
  

• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz
  

• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy można stwierdzić, że działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  

• wykonywana jest w sposób ciągły, jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter - przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
  

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy. Ocena, czy podmiot prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu uzależniona jest od ustalenia, czy dana działalność zarobkowa spełnia jednocześnie wszystkie przesłanki pozytywne wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz, czy nie wystąpiły przesłanki negatywne określone w art. 5b ust. 1 tej ustawy. Jeżeli nieruchomość będzie wykorzystywana w taki sposób, że rozmiary tej działalności, powtarzalność, zarobkowy charakter, sposób zorganizowania, jej profesjonalny charakter będą wskazywać, że jest to działalność gospodarcza, wówczas uzyskiwane z tej działalności przychody będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej, a nie do przychodów z najmu. A zatem, podatnik kreując elementy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) może uzyskiwać przychody z najmu albo w sposób zorganizowany i ciągły czyli w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, nieprofesjonalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Jeżeli więc istnieją wątpliwości co do podatkowoprawnej kwalifikacji przychodów (dochodów) do właściwego źródła przychodów i w konsekwencji prawidłowości sposobu ich opodatkowania, pomimo wyrażanego przez podatnika oświadczenia woli do zamiaru, w jakim zawierane są umowy najmu, obiektywnej ocenie musi zostać poddany całokształt okoliczności w jakich te umowy są zawierane.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że istniejące regulacje prawne dopuszczają możliwość osiągania przychodów z tytułu zawartych umów najmu zarówno w ramach źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny, jak i w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże powoływane przepisy nie uzależniają zaliczenia przychodów z tytułu umowy najmu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy od spełnienia pojedynczych przesłanek, tj. liczby wynajmowanych lokali, czasu trwania umowy najmu, celu na jaki lokal (mieszkalny lub użytkowy) jest wynajmowany, wysokości przychodów uzyskiwanych z najmu. Przesłanki te nie mogą stanowić samodzielnego kryterium do wyłączenia przychodów z odrębnego źródła, jakim jest najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy i zaliczania do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawi przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) powołanej ustawy ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Z przestawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która w dniu złożenia wniosku prowadzi działalność gospodarczą, lecz nosi się z zamiarem zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej w najbliższych miesiącach. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest wynajmowanie osobom trzecim różnych części zabudowanej nieruchomości. Poszczególne części nieruchomości są wynajmowane różnym podmiotom i na różne okresy w zależności od podpisanej umowy. Aktualnie wynajęta pozostaje jedynie niewielka część nieruchomości (ok. 100 m²). Wynajmowana nieruchomość weszła w całości w skład majątku osobistego Wnioskodawczyni w 2006 r. w związku z jej odziedziczeniem po matce i dziale spadku pomiędzy spadkobiercami. W momencie rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, tj. 1 marca 2008 r. - nieruchomość została wprowadzona w skład majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni i zaliczona w skład środków trwałych. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza wycofać przedmiotową nieruchomość z majątku prowadzonego przedsiębiorstwa i wykorzystywać ją wyłącznie na cele prywatne, jako składnik majątku osobistego. W konsekwencji, nieruchomość przestanie stanowić środek trwały w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie będzie już związana z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Następnie Wnioskodawczyni zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni planuje nadal wynajmować opisaną nieruchomość w ramach wynajmu prywatnego - w tym również na rzecz dotychczasowych najemców (przy zmodyfikowaniu obowiązujących umów w ten sposób, że nie będą one już zawarte w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, lecz w ramach najmu prywatnego). Pozostałe części nieruchomości Wnioskodawczyni zamierza wówczas również wynajmować w ramach wynajmu prywatnego - o ile znajdą się zainteresowani najemcy. Wnioskodawczyni nie nabyła przedmiotowej nieruchomości w celu prowadzenia działalności w sposób ciągły zorganizowany i zarobkowy - a co za tym idzie, w celu prowadzenia wynajmu w drodze działalności gospodarczej. Po wycofaniu nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa będzie ona stanowiła składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni - jak było to również przed rozpoczęciem prowadzenia przez Nią działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie planuje podejmować szerszych, profesjonalnych działań marketingowych mających na celu pozyskanie przyszłych najemców - ewentualnie w tym względzie bierze pod uwagę zamieszczenie ogłoszeń na portalu internetowym, bądź wywieszenie na budynku lub w jego pobliżu informacji/banneru. Działania te nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym osoby fizycznej.

Mając na uwadze zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, jeżeli w istocie po zakończeniu działalności gospodarczej, najem przedmiotowej nieruchomości nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskiwane z tego tytułu Wnioskodawczyni będzie mogła zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy. W takim przypadku, Wnioskodawczyni może korzystać z opodatkowania uzyskiwanych przychodów z tego tytułu na zasadach określonych w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tj. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jeśli złoży w ustawowym terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zatem, Wnioskodawczyni z tytułu przychodów osiąganych z najmu może opłacać ryczałt w wys. 8,5%, bądź 12,5% od kwoty uzyskiwanych przychodów - w zależności od ich wysokości – o czym stanowi art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy. Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności zawartych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalenie, czy przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, a na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.