Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.136.2017.7.AK
z 18 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 12 lutego 2017 r. sygn. akt (…) (data wpływu prawomocnego orzeczenia 29 marca 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 3 lipca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr (…), w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej odrębny majątek jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 updof przez drugiego małżonka.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w powyższej interpretacji uznał, że datą nabycia przez Wnioskodawcę prawa do nieruchomości jest dzień zawarcia umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską, to odpłatne zbycie udziału w tej nieruchomości w 2016 r., tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – stanowi dla Zainteresowanego źródło przychodu w rozumieniu cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 3 lipca 2017 r. nr (…) złożył skargę 19 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 19 stycznia 2018 r. sygn. akt (…) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 3 lipca 2017 r. nr (…).

Dnia 29 marca 2018 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 marca 2018 r. sygn. akt (…) w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 kwietnia 2009 r. małżonka Wnioskodawcy nabyła nieruchomość położoną w A (…), będąc wówczas stanu wolnego. Z aktu notarialnego wynika, że cena nabycia przedmiotowej nieruchomości wynosiła 173 000,00 zł. W dniu 28 sierpnia 2010 r. doszło do zawarcia związku małżeńskiego. Natomiast w dniu 12 lutego 2014 r. małżonkowie podpisali umowę o rozszerzeniu wspólności ustawowej. Umowa ta została zawarta w formie aktu notarialnego repertorium (…), z której wynika, że „Y i X oświadczają, że rozszerzają obowiązującą w ich małżeństwie ustawową wspólność majątkową i postanawiają, że majątek jaki każdy z nich posiada jako majątek osobisty oraz majątek jaki każdy z nich nabędzie z jakiegokolwiek tytułu, stanowić będzie ich wspólną własność”.

W dniu 18 listopada 2016 r. przed notariuszem zawarta została umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w A. Z § 1 aktu notarialnego (…) wynika, że „Państwo X i Y małżonkowie oświadczyli, że:

1. wpisanym, w księdze wieczystej Sądu Rejonowego, właścicielem, stanowiącego odrębną nieruchomość, lokalu mieszkalnego, położonego na czwartej kondygnacji budynku znajdującego się w A, (…), składającego się z 3 (trzech) pokoi, kuchni, łazienki z wc i korytarza o powierzchni użytkowej 68,27 m² (sześćdziesiąt osiem i dwadzieścia siedem setnych metra kwadratowego) i przynależnej piwnicy o powierzchni użytkowej 4,10 m² (cztery i dziesięć setnych metra kwadratowego), to jest lokalu o łącznej powierzchni użytkowej 72,37 m² (siedemdziesiąt dwa i trzydzieści siedem setnych metra kwadratowego), jest Pani X,
2. powyższe prawo Pani X nabyła w 2009 roku w drodze umowy sprzedaży od osoby fizycznej, będąc stanu cywilnego wolnego,
3. dnia 28 sierpnia 2010 roku Pani X zawarła związek małżeński z Panem Y, w którym obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, a odpis skrócony aktu małżeństwa wydany przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego wydany dnia 28 sierpnia 2010 roku, znajduje się w aktach księgi wieczystej,
4. aktem notarialnym z dnia 12 lutego 2014 roku, Repertorium (…) w Kancelarii Notarialnej (…) zawarli umowę o rozszerzenie wspólności ustawowej i postanowili, między innymi, że majątek jaki każdy z nich posiada jako majątek osobisty stanowić będzie ich wspólną własność, zatem powyższe prawo przysługuje im na prawach rozszerzonej wspólności majątkowej małżeńskiej, co nie zostało dotychczas ujawnione w wyżej wskazanej księdze wieczystej (...)”.
   
   

Z § 3 ww. aktu notarialnego wynika, że: „Państwo X i Y małżonkowie oświadczyli, że sprzedają Państwu W i Z małżonkom, prawo własności nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny, opisanej w § 1 tego aktu, zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego, a Państwo W i Z małżonkowie oświadczyli, że przedmiotowy lokal kupują za środki pochodzące z ich majątku wspólnego i do tego majątku oraz wyjaśnili, że pozostają w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, a także zapewnili, że znany jest im stan prawny i faktyczny przedmiotu niniejszej umowy, co do których nie wnoszą żadnych zastrzeżeń”.

Lokal mieszkalny sprzedany został za kwotę 150 000 zł.

Wnioskodawca w związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym miał wątpliwości, czy powstanie przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w odniesieniu do małżonka, który w wyniku rozszerzenia wspólnoty majątkowej małżeńskiej nabył udział w nieruchomości, a nie upłynął jeszcze 5-letni okres liczony od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło rozszerzenie wspólnoty majątkowej a dniem sprzedaży lokalu majątkowego. Wobec tego Wnioskodawca udał się do właściwego, ze względu na miejsce zamieszkania, organu podatkowego w celu uzyskania informacji o przepisach prawa podatkowego.

Organ podatkowy, udzielił Wnioskodawcy informacji, że w części przypadającej na Wnioskodawcę powstanie przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, bowiem nabył on ten lokal w dniu podpisania umowy o rozszerzeniu wspólnoty majątkowej i wobec tego konieczne będzie złożenie zeznania rocznego PIT-39. W związku z tym Wnioskodawca złożył w dniu 17 kwietnia 2017 r. zeznanie roczne PIT-39.

W świetle wyżej przedstawionego stanu faktycznego powstały wątpliwości, czy w ogóle powstał przychód w sytuacji, gdy następuje rozszerzenie wspólnoty majątkowej, skoro w momencie sprzedaży tego lokalu, stanowił on majątek wspólny i niemożliwe było ustalenie wartości udziałów małżonków w tym prawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity, Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm., dalej określana jako: updof) zbycie przedmiotowej nieruchomości będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródło przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Przepis art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Z powyższego wynika, że do współwłasności wynikającej ze stosunków małżeńskich zastosowanie ma odrębna ustawa, tj. ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), a do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Przy współwłasności w częściach ułamkowych istnieje domniemanie, że udziały współwłaścicieli są równe (por. art. 197 KC). A ponadto każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (por. art. 199 KC). Natomiast cechą charakterystyczną współwłasności łącznej jest to, że „nie są określone udziały, a możliwość dysponowania nimi jest wyłączona tak długo, jak długo trwa wspólność łączna.

Wskazana wyżej cecha, jaką jest w przypadku współwłasności łącznej brak określonych udziałów, nie oznacza wcale, że jest ona bezudziałowym prawem wspólnym, a jedynie wskazuje, że brakuje tu skonkretyzowanej (ułamkowo) wielkości udziału poszczególnych właścicieli (...). Przy takim ujęciu współwłasność łączna jawi się nam jako ciągłe, konieczne zespolenie nieoznaczonych co do wielkości i równoważnych swą mocą udziałów we współwłasności.” (por. str. 347 „Komentarz. Kodeks cywilny” pod red. Edwarda Gniewka, Piotra Machnikowskiego, wyd. 5, wyd. C. H. BECK, Warszawa 2013).

W świetle wyżej przedstawionych przepisów należy stwierdzić, że cały przychód uzyskany przez małżonków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wszedł – niepodzielnie – do majątku wspólnego, a to oznacza, że opodatkowanie jego połowy w równym stopniu obciąża zarówno Wnioskodawcę, jak i małżonkę Wnioskodawcy. Zwrócić należy uwagę, że zasady proporcjonalnego bądź równego podziału przychodów określone w art. 8 updof nie mają zastosowania do dochodu ze sprzedaży podlegającego opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e updof, których to dochodów nie łączy się z pozostałymi dochodowymi, osiąganymi ze źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 updof (por. art. 30e ust. 5 w zw. z art. 9 ust. la i art. 8 ust. 3 updof).

Należy podkreślić, że dopiero od ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, zastosowanie znajdą przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (por. art. 42 Kodeks rodzinny i opiekuńczy), a udziały wcale nie muszą być równe, na co wskazują przepisy art. 43 § 2 i art. 50¹.

Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 22 marca 2017 r. o sygn. akt (…) orzekł, co następuje: „Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną uznaje zasadność poglądu prawnego, w myśl którego datą nabycia – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. – przedmiotu majątkowego, objętego rozszerzoną wspólnością majątkową małżeńską, jest data nabycia go przez tego z małżonków, który przedmiot ten wnosi do wspólności małżeńskiej. Za zasadnością tego poglądu przemawia szereg argumentów natury prawnej, ale istotny jest także aspekt aksjologiczny.

Argumentacja prawna została już wcześniej przedstawiona. Ogniskuje się ona na analizie instytucji prawnej wspólności majątkowej małżeńskiej jako wspólności bezudziałowej nie będącej współwłasnością, wykluczającej możliwość wydzielenia udziału któregokolwiek z małżonków, a więc przypisania wyzbycia się części majątku przez małżonka, do majątku osobistego którego należał przedmiot majątkowy, na który wspólność rozszerzono (gdyż cały ten majątek nadal pozostaje jego własnością, tyle, że we wspólności) oraz – w konsekwencji powyższego – niemożnością nabycia prawa do tej części majątku przez drugiego z małżonków.

Jakkolwiek zgodnie z wykładnią Sądu Najwyższego rozszerzenie wspólności ustawowej jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, jednak nie powoduje nabycia (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.) objętych nim przedmiotów majątkowych przez małżonka, do którego majątku przedmioty te wcześniej nie przynależały. Ewentualne wątpliwości w tej kwestii powinna rozwiać ocena ratio legis wymienionego przepisu prawa podatkowego, za którą należy uznać „przeciwdziałanie spekulacji rzeczami i prawami wymienionymi w tym przepisie”, jak ujął to Naczelny Sąd Administracyjny w omówionym wcześniej wyroku z dnia 9 kwietnia 2002 r. (…).

Ponieważ można zasadnie przyjąć, że zniweczenie zagrożenia spekulacją ustawodawca upatruje w zachowaniu odpowiedniego dystansu czasowego pomiędzy dniem nabycia a dniem odsprzedaży przedmiotu majątkowego (zwłaszcza nieruchomości) przez określony podmiot, dystans ten jest zachowany także w przypadku, gdy od nabycia nieruchomości przez jednego małżonka (do majątku osobistego) do jej sprzedaży przez oboje małżonków (jako składnika majątku wspólnego) mija okres, uznany przez ustawodawcę za wystarczający do wyeliminowania zjawiska spekulacji.

Niezależnie więc od tego, że przedstawiona racjonalizacja przepisu wydaje się nieco anachroniczna i nie odzwierciedlająca obecnych uwarunkowań społeczno-ekonomicznych, wyraźnie wskazuje, że nie powinien on swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy”.

W świetle wyżej przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej odrębny majątek jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 updof przez drugiego małżonka. A zatem Wnioskodawca nieprawidłowo postąpił składając zeznanie PIT-39 i wykazując jako przychód połowę wartości przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, który w momencie sprzedaży stanowił majątek wspólny małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2018 r. sygn. akt (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 kwietnia 2009 r. małżonka Wnioskodawcy będąc stanu wolnego, nabyła nieruchomość położoną w A. W dniu 28 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Natomiast w dniu 12 lutego 2014 r. małżonkowie podpisali umowę o rozszerzeniu wspólności ustawowej w formie aktu notarialnego, w wyniku której Zainteresowany stał się współwłaścicielem ww. nieruchomości. Małżonkowie w dniu 18 listopada 2016 r. dokonali sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w A.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu, kluczowe jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiącej majątek osobisty małżonka do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową stanowi jej nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy KRiO – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu – małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Zatem, jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

W wyroku z dnia 19 stycznia 2018 r. sygn. akt. I SA/Po 971/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że: (…) uregulowana w art. 47 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską, jest umową, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Natomiast umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, mają charakter organizacyjny. Skoro więc z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (małżonka wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyjaśnił również, że zagadnienie, którego dotyczy sprawa było już przedmiotem rozważań sądów administracyjnych m.in.: w wyrokach NSA z 9 kwietnia 2002 r., sygn. akt III SA 2717/00, z 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, z 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15 oraz z 31 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1236/15.

Organ orzekający w sprawie wskazał, że: zgodnie z art. 10 ust. l pkt 8 lit.a u.p.d.f. źródłami przychodów są: odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Małżeńskiej umowy majątkowej nie można utożsamiać ze zbyciem ani z nabyciem poszczególnych składników majątku, ani z nabyciem udziałów w tym majątku.

Mając zatem na uwadze wywód prawny przeprowadzony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 stycznia 2018 r. sygn. akt (…) stwierdzić należy, że skoro rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to sprzedaż w 2016 r. przedmiotowego lokalu nie będzie skutkowała dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, bowiem za datę nabycia ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę przyjąć należy 2009 r.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.