2018.05.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.142.2018.2.JO
z 16 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 25 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podatnika podatku VAT w związku z dostawą nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości lokalowej i praw powiązanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podatnika podatku VAT w związku z dostawą nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości lokalowej i praw powiązanych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. o doprecyzowanie własnego stanowiska oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym dla (…) dokonał w postępowaniu egzekucyjnym zajęcia nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny (…), dla którego Sąd Rejonowy dla (…) prowadzi księgę wieczystą o nr XXXXXX. Z własnością wskazanego lokalu łączy się udział wynoszący 7020/100000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego działki nr 79 oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, objęte księgą wieczystą nr XXXXXXX.

W dacie wszczęcia egzekucji w sprawie YYYYY, tj. 1 kwietnia 2011 r. opisana nieruchomość stanowiła własność dłużnika Pana „Z”, który posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług, a zgodnie z wpisem z danymi REGON prowadzi działalność gospodarczą: 68.20.Z – „Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi” – działalność przeważająca; 41.10.Z – „Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków”; 68.10.Z – „Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”; 70.22.Z – „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”.

W toku prowadzonego przez Komornika postępowania egzekucyjnego, już po zajęciu przezeń ww. nieruchomości, dłużnik na mocy aktu notarialnego z dnia 14 marca 2013 r. sprzedał ww. nieruchomość Spółce pod firmą „M”. W umowie strony oświadczyły, że cena sprzedaży nieruchomości została ustalona na kwotę 238 523,00 zł, która to odpowiada sumie całkowitego zadłużenia Pana „Z” wobec (…). Pan „Z” oświadczył, że nieruchomość nabył na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29 września 2006 r. za środki pochodzące z majątku osobistego i do majątku osobistego. Ponadto wskazał, że w lokalu będącym przedmiotem umowy nie jest zarejestrowana żadna działalność gospodarcza oraz że lokal wymaga kapitalnego remontu.

„W” działająca w akcie w imieniu i na rzecz Spółki pod firmą „M” oświadczyła, że reprezentowana przez nią Spółka jest cudzoziemcem – przedsiębiorcą państwa strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, a jedynym jej Wspólnikiem, posiadającym 20 000 (dwadzieścia tysięcy) udziałów o łącznej wartości 1 000 000,00 zł jest Spółka „N” z siedzibą w (…).

„M” posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w dniu 13 stycznia 2015 r. dokonał wszczęcia egzekucji ww. nieruchomości przeciwko dłużnikowi „M” w sprawie o sygn. akt xxxxx.

Zgodnie z zawartą informacją w odpisie KRS przedmiotem działalności „M” jest m.in. działalność związana z obsługą rynku nieruchomości oraz wynajem i dzierżawa.

Dnia 7 czerwca 2013 r. w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego został sporządzony operat szacunkowy przedmiotowej nieruchomości, a w dniu 6 marca 2014 r. Wnioskodawca przeprowadził czynność opisu i oszacowania. Opisana wyżej nieruchomość była przedmiotem licytacji w toku egzekucji przeprowadzonej w dniu 22 lipca 2016 r.

Aktualnie przedmiotowa sprawa jest na etapie sporządzania przez Sąd planu podziału sumy uzyskanej z nieruchomości. W trakcie przeprowadzanej czynności pojawiły się wątpliwości odnośnie kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonywanej w toku postępowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, wobec czego postanowieniem z dnia 8 września 2017 r. Sąd Rejonowy dla (…), sygn. akt xxxxx nakazał Wnioskodawcy wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W czyim imieniu i na czyją rzecz Komornik Sądowy powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę przedmiotowej nieruchomości?
Czy dokonana sprzedaż licytacyjna nieruchomości lokalowej (…) oraz praw powiązanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 17 kwietnia 2018 r.):

Ad 1

Faktura VAT winna zostać wystawiona w imieniu i na rzecz podmiotu, który nabył nieruchomość w toku prowadzonego postępowania, tj. „M”. Zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, w przypadku dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Na podstawie art. l06c ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, w przypadku dostawy towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rzecz faktury potwierdzające dokonanie dostawy tych towarów.

W myśl art. 930 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie. Nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje on transakcji w imieniu Spółki, która nabyła własność nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, tj. „M”.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości oraz praw powiązanych będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Po stronie „M” powstaje bowiem obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, komornik sądowy będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia we właściwym terminie podatku od towarów i usług do właściwego urzędu skarbowego.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie są spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. występuje czynność podlegająca opodatkowaniu w myśl art. 5 ustawy o VAT, tj. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju i podmiotowym, tj. czynność jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zwartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z kolei definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika z treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony

Stosownie do art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący Komornikiem Sądowym dokonał w postępowaniu egzekucyjnym zajęcia nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny (…), dla którego Sąd Rejonowy dla (…) prowadzi księgę wieczystą o nr XXXXXX. Z własnością wskazanego lokalu łączy się udział wynoszący 7020/100000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego działki nr 79 oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, objęte księgą wieczystą nr XXXXXXX. W dacie wszczęcia egzekucji z ww. nieruchomości w sprawie YYYY, tj. 1 kwietnia 2011 r. opisana nieruchomość stanowiła własność dłużnika Pana „Z”, który posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

„M” posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Komornik w dniu 13 stycznia 2015 r. dokonał wszczęcia egzekucji z ww. nieruchomości przeciwko dłużnikowi „M” w sprawie o sygn. akt xxxx. Przedmiotem działalności „M” jest m.in. działalność związana z obsługą rynku nieruchomości oraz wynajem i dzierżawa.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy (zawarte w pytaniu nr 2 wniosku) dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu transakcji sprzedaży nieruchomości lokalowej oraz praw powiązanych.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W ww. uchwale NSA wskazał również, że: „W przypadku sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, jak również udziału we współwłasności budynków takie przeniesienie prawa występuje. Współwłasność, jak wynika z art. 195 K.c., stanowi rodzaj własności, który charakteryzuje się tym, że jedno i to samo prawo własności tej samej rzeczy (w tym przypadku nieruchomości) przysługuje więcej niż jednej osobie. Jak podkreśla się w doktrynie każdemu ze współuprawnionych przysługuje to samo prawo, którego zakres może być tylko różny ze względu na sam sposób podziału wspólnego prawa tzn. na wielkość udziału w nim (S. Rudnicki, Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga druga, Własność i inne prawa rzeczowe, Warszawa 2001 r. s. 221–222). W związku z tym sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel”.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż licytacyjna przez Wnioskodawcę nieruchomości lokalowej oraz związanych z ww. nieruchomością praw powiązanych wypełnia przesłanki działalności gospodarczej, bowiem w rozpatrywanej sprawie dłużnik, tj. „M” (która nabyła od poprzedniego właściciela przedmiotową nieruchomość) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz przedmiotową nieruchomość jak i prawa powiązane nabyła do swojej działalności gospodarczej.

W rezultacie, dostawa opisanej we wniosku nieruchomości oraz prawa powiązanych jest dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego sprzedaż licytacyjna przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości oraz praw powiązanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że ww. transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Podsumowując, dokonana sprzedaż licytacyjna nieruchomości lokalowej (…) oraz praw powiązanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 we wniosku oceniono jako prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy (zawarte w pytaniu nr 1 wniosku) dotyczą kwestii ustalenia w czyim imieniu i na czyją rzecz komornik sądowy powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę przedmiotowej nieruchomości.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast art. 106c ustawy stanowi, że faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Stosownie do treści art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl art. 106g ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi – podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci – przekazuje dłużnikowi.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie – jak stwierdzono wcześniej – podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z dostawą opisanej we wniosku nieruchomości lokalowej oraz praw powiązanych jest „M”. Niemniej Wnioskodawca wystąpi tu – na podstawie art. 18 ustawy – jako płatnik podatku VAT od takiej sprzedaży, skutkiem czego to na Wnioskodawcy spoczywać będzie obowiązek rozliczenia podatku oraz udokumentowania ww. transakcji.

Zatem, w świetle powyższych zapisów faktura VAT dokumentująca sprzedaż licytacyjną wystawiona powinna być w imieniu i na rzecz „M”.

Tym samym, podatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości lokalowej oraz praw powiązanych, do której skierowana jest egzekucja, jest „M” w imieniu i na rzecz której Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę ww. nieruchomości oraz praw powiązanych.

Reasumując, Komornik Sądowy powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą dostawę przedmiotowej nieruchomości w imieniu i na rzecz „M”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 we wniosku oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin