Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.107.2018.1.JBB
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze zbycia wierzytelności na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwa funduszy sekurytyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej jako „Bank”, „Wnioskodawca”) ma siedzibę na terytorium Polski i prowadzi działalność bankową zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1876 ze zm.), opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. udzielanie finansowania (pożyczek/kredytów) dla klientów indywidualnych i korporacyjnych.

W przeszłości Wnioskodawca przejął kilka spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych (dalej: „SKOK”), które zostały utworzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2017 r, poz. 2065 ze zm; dalej: „ustawa o SKOK”).

Podstawą prawną przejęcia SKOK przez Wnioskodawcę była wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: „KNF”) na podstawie art. 74C ust. 4 ustawy o SKOK decyzja administracyjna. Zgodnie z powołanymi regulacjami na skutek braku zgody innej kasy na przejęcie kasy lub braku możliwości przejęcia kasy przez inną kasę, KNF uwzględniając potrzebę ochrony stabilności rynku finansowego i bezpieczeństwa środków zgromadzonych na rachunkach kasy, podjął decyzję o przejęciu SKOK przez Wnioskodawcę za jego zgodą.

Proces przejęcia SKOK przez Wnioskodawcę był elementem szerszych działań podejmowanych przez KNF w ramach restrukturyzacji sektora SKOK celem zapewnienia stabilności sektora finansowego w Polsce oraz ograniczenia ryzyka systemowego. W związku z przejęciem SKOK, dla zapewnienia bezpieczeństwa realizowanego procesu restrukturyzacji, pomiędzy Wnioskodawcą a Bankowym Funduszem Gwarancyjnym uzgodnione zostały również warunki wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 20g ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 roku o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Bank podpisał z Bankowym Funduszem Gwarancyjnym umowy o przyznanie na jego rzecz dotacji oraz gwarancji pokrycia strat wynikających z przejętych praw majątkowych (przy jednoczesnym uczestnictwie Funduszu w przychodach uzyskanych z praw majątkowych objętych gwarancją).

Należy również nadmienić, że mechanizm udzielania wskazanych form wsparcia w związku z restrukturyzacją sektora SKOK był również stosowany wobec innych banków działających na rynku i stanowił powszechną praktykę stosowaną przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w odniesieniu do podmiotów przejmujących spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Jednocześnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, Bank jest uprawniony do skorzystania z zaniechania poboru podatku od dochodów otrzymanych od Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w ramach ww. form pomocy (powyższe uprawnienie kwalifikowane jest jako pomoc publiczna de minimis).

Na skutek wydanej przez KNF decyzji Wnioskodawca (za jego zgodą) dokonał przejęcia całego majątku SKOK. Z dniem przejęcia Wnioskodawca jako krajowy bank przejmujący wszedł we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanego kasy (na podstawie art. 74i ust. 2 ustawy o SKOK), a przejęty SKOK utracił byt prawny (do właściwego rejestru sądowego został wniosek o wykreślenie z rejestru przejętej kasy).

Na skutek powyższego, Wnioskodawca z mocy prawa stał się stroną zawartych w przeszłości przez SKOK umów kredytów i pożyczek (dalej jako: „Wierzytelności”).

Część Wierzytelności nie jest spłacana przez kredytobiorców / pożyczkobiorców terminowo, a opóźnienie w spłacie kapitału tych kredytów (pożyczek) lub odsetek przekracza 12 miesięcy. W związku z powyższym, Bank planuje dokonanie sprzedaży Wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy sekurytyzacyjnych Wierzytelności, których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek, przekracza 12 miesięcy, zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank będzie uprawiony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy sekurytyzacyjnych Wierzytelności, których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek, zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 h pkt 2 updop, w bankach kosztem uzyskania przychodów jest także strata ze zbycia funduszowa sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów (pożyczek), stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia a wartością wierzytelności z tytułu udzielonego przez bank kredytu (pożyczki) − do wysokości kwoty udzielonego kredytu (pożyczki), z wyłączeniem odsetek, prowizji i opłat, jeżeli opóźnienie w spłacie kapitału tego kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, wskutek wydanej przez KNF decyzji Bank dokonał przejęcia całego majątku SKOK i z dniem przejęcia wszedł we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanej kasy (na podstawie art. 74i ust. 2 ustawy o SKOK). W konsekwencji, Bank z mocy prawa stał się stroną zawartych w przeszłości przez SKOK umów kredytów i pożyczek.

Zgodnie z art. 93 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm), dalej jako: „Ordynacja podatkowa”) Bank jako sukcesor SKOK wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego SKOK. Bank posiada interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja z dnia 8 grudnia 2016 roku, sygn. 1462-IPPB3.4510.900.2016.1.JBB) potwierdzającą sukcesję podatkową na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej przejętej działalności SKOK. Sukcesja podatkowa oznacza, że Bank jako następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Zdaniem Banku, poprzez sukcesję prawnopodatkową, umowy kredytów i pożyczek, których Bank z mocy prawa z chwilą przejęcia majątku SKOK stał się stroną, dla celów podatkowych należy traktować tak, jakby te kredyty (pożyczki) udzielone były przez Bank. Wynika to z samej istoty sukcesji prawnej − jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 2825/13:

„ Podmiot będący sukcesorem wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których stroną był podmiot przejmowany, ze skutkiem tak jakby sukcesor od początku był stroną tych stosunków prawnych” (podkreśl. Wnioskodawcy).

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacji z dnia 17 lipca 2015 roku (sygn. ILPP2/4512-1-348/15-2/MN), zgodnie z którym:

„ ...nie ulega wątpliwości, że w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie art. 93 § 2 pkt 1 oraz art. 93d UOP, a tym samym Bank wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki Kasy przewidziane w przepisach prawa podatkowego oraz prawa i obowiązki Kasy wynikające z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

(...)

Niezależnie od powyższego, należy dodać, iż oczywistym jest, że w sytuacji przejęcia przez osobę prawną, działającą w formie spółki akcyjnej (Bank), innej osoby prawnej, działającej jednak w odmiennej formie prawnej, tj. w formie spółdzielni (SKOK), następstwo prawno-podatkowe należy rozumieć w ten sposób, że prawa i obowiązki Kasy, w które wstąpi O., wykonywane będą przez O. z uwzględnieniem przepisów i zasad właściwych dla działalności Banku, pomimo że w niektórych przypadkach mogą się one różnić od przepisów i zasad właściwych dla nieistniejącej spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej” (podkreśl. Wnioskodawcy).

Precyzując powyższe, w skutek przejęcia SKOK przez Bank, SKOK przestaje istnieć, nie ma możliwości zatem stosowania przepisów podatkowych dotyczących SKOK. W miejsce tych przepisów, z czym zgadza się Wnioskodawca, a co zostało również potwierdzone przez organy podatkowe w powyżej wskazanej interpretacji, należy stosować przepisy właściwe dla banków.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z zasadami sukcesji prawnopodatkowej, kredyty i pożyczki przejęte wraz z przejęciem SKOK stają się kredytami (pożyczkami) udzielonymi przez Bank i należy je traktować tak samo, jak kredyty (pożyczki) własne Banku. Oznacza to, że Bank, na moment sprzedaży Wierzytelności funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy sekurytyzacyjnych będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów straty ze zbycia Wierzytelności, których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 12 miesięcy zgodnie z art. 15 ust. lh pkt 2 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

3. z zastosowaniem art. 119a;
4. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.