2018.05.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.91.2018.4.ICz
z 17 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do organu 8 lutego 2018r., uzupełnionym pismem z 27 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

ustalenia czy udzielenie przez Wnioskodawcę rabatu w formie noty uznaniowej zbiorczej, dotyczącej produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę do Dystrybutora w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r. nie będzie stanowić świadczenia usług i będzie neutralne podatkowo w kontekście art. 29a ust 10 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury korygującej w zakresie udokumentowania rabatów w przypadku dostawy krajowej oraz dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów (zagadnienia objęte pytaniem nr 1, 4 i 5); oraz
ustalenia czy w związku z udzieleniem rabatu w związku z dokonaną sprzedażą produktów na rzecz Dystrybutora, Spółka ma obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania, a w konsekwencji podatku VAT należnego w przypadku sprzedaży krajowej oraz w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (zagadnienie objęte pytaniem nr 3 i 4)

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. złożono ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy udzielenie przez Wnioskodawcę rabatu w formie noty uznaniowej zbiorczej, dotyczącej produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę do Dystrybutora w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r. nie będzie stanowić świadczenia usług i będzie neutralne podatkowo w kontekście art. 29a ust 10 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury korygującej w zakresie udokumentowania rabatów w przypadku dostawy krajowej oraz dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów (zagadnienia objęte pytaniem nr 1, 4 i 5); oraz ustalenia czy w związku z udzieleniem rabatu w związku z dokonaną sprzedażą produktów na rzecz Dystrybutora, Spółka ma obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania, a w konsekwencji podatku VAT należnego w przypadku sprzedaży krajowej oraz w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (zagadnienie objęte pytaniem nr 3 i 4).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.91.2018.3.ICz, 0111-KDIB3-1.4012.48.2018.3.ICz.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

J.P. Sp. z o. o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „Producent”) jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest producentem artykułów gospodarstwa domowego i wyposażenia ogrodów z tworzyw sztucznych, przede wszystkim z polipropylenu i polietylenu, takich jak donice, regały pojemniki, skrzynki, wiaderka, miski i innych podobnych produktów. Oferowane przez Spółkę produkty są sprzedawane na rynku krajowym i zagranicznym (Spółka nie prowadzi sprzedaży dla osób fizycznych poza sporadyczną sprzedażą dla pracowników), w tym do J.P. GmbH (dalej: „Dystrybutor”), w którego kapitale Wnioskodawca posiada 100% udziałów. Dystrybutor jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech i w Polsce. Dystrybutor zajmuje się dystrybucją i promocją produktów Wnioskodawcy. Wnioskodawca zawarł w dniu 1 kwietnia 2014 umowę z Dystrybutorem (dalej: „Umowa”), zgodnie z którą cena po której Dystrybutor nabywa produkty od Wnioskodawcy jest równa cenie sprzedaży pomiędzy Dystrybutorem a klientem ostatecznym. Dystrybutor ma możliwość na podstawie Umowy i za zgodą Producenta do udzielenia rabatów, które w zamierzaniu mają zachęcić do dalszego nabywania produktów Wnioskodawcy, w szczególności na rynku niemieckim przez duże sieci handlowe. Dystrybutor posiada własne kontakty handlowe i negocjuje warunki sprzedaży przy uwzględnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie udzielanych rabatów. Dystrybutor udziela klientom ostatecznym rabatów między innymi w związku z otwarciem nowego sklepu, z tytułu spóźnionej dostawy, z tytułu niedostarczonego towaru, wolumenem zamówień, jubileuszem kontrahenta. Do udzielenia rabatu przez Dystrybutora na rzecz klienta ostatecznego może dochodzić już po sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz Dystrybutora, konsekwencją czego jest sytuacja, w której cena zakupu towarów przez Dystrybutora jest wyższa niż cena sprzedaży towarów przez Dystrybutora na rzecz klientów ostatecznych. Zważając na powyższe, mając na względzie postanowienia umów zwartych między stronami tj. Spółką a Dystrybutorem, zaistniała konieczność udzielenia potransakcyjnych rabatów na rzecz Dystrybutora, tak aby wypełnić w pełni postanowienia umowy odnośnie cen stosowanych między tymi podmiotami w przypadku sprzedaży produktów na linii Spółka - Dystrybutor - klient ostateczny. Spółka planuje udzielić rabatów potransakcyjnych na zakupione przez Dystrybutora produkty poprzez wystawienie noty uznaniowej zbiorczej na jego rzecz. Zakres udzielanego w ten sposób rabatu dotyczy roku podatkowego, który rozpoczął się 1 stycznia 2017 r. a zakończy się 31 sierpnia 2017 r. i całej sprzedaży dokonanej na rzecz Dystrybutora w tym okresie i odpowiadać będzie wysokości rabatów udzielonych przez Dystrybutora klientom ostatecznym w tym okresie. Wystawienie noty uznaniowej i przekazanie środków pieniężnych z niej wynikających ma na celu realizację postanowień Umowy oraz ma zapewnić dalszą zgodną współpracę między stronami transakcji. Realizacja noty uznaniowej służy bowiem zwrotowi kosztów pierwotnie poniesionych przez Dystrybutora, który zrealizował sprzedaż na rzecz klientów ostatecznych po cenie niższej od ceny zakupu od Spółki z uwzględnieniem różnego rodzaju rabatów (nie uzyskał zatem odpowiedniego poziomu przychodów). Rabaty zostaną rozliczone w kwocie netto bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, a strony zawrą dodatkowe porozumienie, które ma udokumentować dokładną kwotą rabatu i okoliczności jego udzielenia. Nota uznaniowa zawierać będzie informacje dotyczące przyczyny udzielenia rabatu, okres jakiego rabat dotyczy oraz kwotę rabatu. Należy zaznaczyć, iż rabat zostanie udzielony w związku z zakupem produktów zrealizowanym przez Dystrybutora od Spółki, a zatem dotyczy on dostawy towarów realizowanej przez Spółkę na rzecz Dystrybutora. Dostawy te dotyczą zarówno sprzedaży krajowej, jak i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Faktury wystawiane są przez Wnioskodawcę na Dystrybutora z nr VAT polskim (dotyczy krajowej dostawy towarów) i Dystrybutora z nr VAT niemieckim (dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Spółka posiada odpowiednią dokumentacje dotyczącą tych transakcji taką jak faktury lub potwierdzenie transportu produktów poza terytorium kraju.

W związku z powyższym Wnioskodawca w zakresie podatku od towarów i usług zadał następujące pytania:

Czy udzielenie przez Spółkę rabatu w formie noty uznaniowej zbiorczej, dotyczącej produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę do Dystrybutora w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r. nie będzie stanowić świadczenia usług i będzie neutralne podatkowo w kontekście art. 29a ust 10 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy w związku z udzieleniem rabatu (o którym mowa w pytaniu 1) na produkty za pomocą noty uznaniowej zbiorczej wystawionej, w związku z dokonaną sprzedażą produktów na rzecz Dystrybutora, Spółka ma obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania, a w konsekwencji podatku VAT należnego w przypadku sprzedaży krajowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1? (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 marca 2018 r.):
Czy w związku z udzieleniem rabatu (o którym mowa w pytaniu 1) na produkty za pomocą noty uznaniowej wystawionej, w związku z dokonaną sprzedażą towarów na rzecz Dystrybutora, Spółka ma obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5? (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 marca 2018 r.):
Czy Spółka jest uprawniona do wystawienia noty uznaniowej celem udzielenia rabatu na sprzedane do Dystrybutora towary i jednocześnie nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury korygującej w zakresie udokumentowania rabatów w zakresie dostawy krajowej towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1?
Czy Spółka jest uprawniona do wystawienia noty uznaniowej celem udzielenia rabatu na sprzedane do Dystrybutora towary i jednocześnie nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury korygującej w zakresie udokumentowania rabatów w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 27 marca 2018 r.):

Ad. 1, Ad. 2 i Ad. 3

Wnioskodawca uważa, iż może udzielić rabatu potransakcyjnego na podstawie noty uznaniowej zbiorczej, która stanowić będzie dowód udzielenia potransakcyjnego rabatu, a w konsekwencji nie będzie zobowiązany obniżać podstawy opodatkowania na gruncie ustawy o VAT z uwagi na treść art. 29a ust. 13 ustawy o VAT. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na neutralność podatku VAT oraz neutralny dla budżetu państwa charakter planowanego rabatu, należy uznać, iż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku należnego in minus. Stanowisko to obejmować będzie zarówno dostawę krajową towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ad. 4 i Ad. 5

Wnioskodawca uważa, iż w przypadku udzielenia pozytywnych odpowiedzi na pytanie 1, 2 i 3 należy uznać, iż Spółka będzie uprawniona do udzielenia rabatów w formie noty uznaniowej, tj. bez konieczności wystawienia faktury korygującej. Konsekwentnie udzielenie rabatu na podstawie wystawionej noty nie będzie zobowiązywać do wystawienia faktury korygującej i korekty podstawy opodatkowania w VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT dostawa towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów objęta jest opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Stosowanie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%.

W ramach udzielenia przez Wnioskodawcę rabatu potransakcyjnego na dostarczone przez niego w okresie od 1 stycznia 2017 do 31 sierpnia 2017 produkty do Dystrybutora nie dojdzie do realizacji jakichkolwiek dodatkowych świadczeń. Jednocześnie w ramach samej dostawy towarów nie można uznać, iż doszło do realizacji usług lub importu usług, o których mowa w art. 5 ust. pkt 1, z uwagi na fakt, iż przedmiotem świadczenia jest dostawa towarów lub wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (nie ma miejsca jakiekolwiek świadczenie kompleksowe w ramach tych dostaw). Konsekwentnie z uwagi na treść art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać, co potwierdza również orzecznictwo Sądów Administracyjnych w podobnych sprawach, (w tym między innymi wyrokowi WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 4080/06), iż dostawa towarów nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi: „Tym samym za niedopuszczalne należy uznać opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży, raz jako sprzedaży - dostawy towaru, drugi zakupu towaru - jako usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT”.

Zważając na powyższe nota uznaniowa zbiorcza nie będzie dokumentować świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Charakter noty uznaniowej i związana z nią umowa oraz porozumienie zawarte między Wnioskodawcą a Dystrybutorem nie dotyczy realizacji usługi w jakiejkolwiek formie, brak jest bowiem dodatkowego świadczenia lub korzyści, które determinowałoby istnienie usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Skoro udzielenie rabatu, który udokumentowany będzie notą uznaniową nie stanowi świadczenia usług należy uznać, iż nie podlega samoistnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy w tym miejscu przyznać podzielić stanowisko prezentowane w orzecznictwie Sądów Administracyjnych zgodnie, z którym przekazanie środków pieniężnych przez sprzedającego kupującemu stanowi formę rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10., co zostało potwierdzone uchwałą 7 sędziów NSA sygn. I FFS 2/12.

W wyniku udzielenia rabatu za pomocą noty uznaniowej Wnioskodawca nie powinien pomniejszać podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1., należy bowiem w tym miejscu zaznaczyć, iż na gruncie art. 29a. ust 13 tylko wystawienie faktury korygującej pozwalałoby na zmniejszenie podstawy opodatkowania i w konsekwencji podatku należnego VAT. Wystawienie faktury korygującej, która obniży podatek należny stanowi w kontekście warunków ustanowionych w art. 29a ust. 13 przez ustawodawcę uprawnienie Wnioskodawcy, a nie obowiązek. Wnioskodawca nie zrealizuje zatem uprawnienia, z uwagi na wystawienie noty uznaniowej. Zważając na powyższe Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury korygującej w niniejszym stanie faktycznym. Potwierdzenie niniejszej tezy można znaleźć w stanowisku WSA w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 881/12 oraz NSA sygn. akt I FSK 310/13, gdzie Sąd wskazał, iż wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej i w związku z tym nie przysługuje mu prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w związku z udzieleniem rabatów na rzecz kontrahenta. Stanowisko to potwierdza również interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o nr IBPP1/443-486/14/ES, w której stwierdził „że jeśli rabat nie został przez Wnioskodawcę udokumentowany fakturą korygującą, wówczas stanowisko Wnioskodawcy, że jest to czynność, która powinna być udokumentowana notą księgową, należało uznać za prawidłowe” oraz „odnośnie kwestii wystawiania not księgowych należy stwierdzić, iż brak jest przeciwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla takiego sposobu dokumentowania (...)”.

Niepomniejszenie kwoty podatku należnego przez Wnioskodawcę nie może również spowodować dla niego negatywnych konsekwencji na gruncie ustawy o VAT, brak jest bowiem regulacji w ustawie o VAT, na podstawie których takie konsekwencje można by wyciągnąć. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w przypadku udzielenia rabatu w formie noty uznaniowej (a zatem bez pomniejszania kwoty podatku należnego) nie dochodzi do naruszenia zasady neutralności podatku VAT, w konsekwencji budżet państwa nie poniesie jakiegokolwiek negatywnego uszczerbku związanego z rozliczeniem rabatów w niniejszy sposób. Słuszne stanowisko w tej sprawie popiera między innymi uchwała 7 sędziów NSA o sygn. I FPS 2/12, w której stwierdzono, iż brak jest w ustawie o VAT przepisu, który zobowiązywałby podatnika do zmniejszenia opodatkowania po udzieleniu rabatu: „Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera przepisów, które określałyby negatywne konsekwencje dla podatnika, który nie spełnił warunków określonych w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT i jednocześnie nie obniżył podstawy opodatkowania, czy też dla jego kontrahenta”. Z uwagi na tożsamy charakter tych regulacji w stosunku do regulacji art. 29a ust. 10 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 należy uznać, iż niniejsza uchwała zachowuje aktualność w tym zakresie. W konsekwencji należy uznać, iż możliwe jest udzielenie rabatu in minus w formie noty uznaniowej bez obowiązku wystawienia faktury korygującej i korekty podstawy opodatkowania, gdyż stanowi to uprawnienie Wnioskodawcy, z którego Wnioskodawca nie musi skorzystać.

Udokumentowanie rabatu poprzez notę uznaniową odpowiada również regulacjom zawartym w Dyrektywie o VAT, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienie do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z Dyrektywą VAT, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób, przy czym warunek (dodatkowy) obniżenia podstawy opodatkowania może wskazać państwo członkowskie. Zważając na powyższe należy zaznaczyć, iż nota uznaniowa in minus bez ingerowania w de facto podstawę opodatkowania, a w konsekwencji również w podatek należny i naliczony będzie dla budżetu państwa neutralna. Konsekwentnie Wnioskodawca nie jest zobowiązany i uprawniony do pomniejszenia kwoty podatku VAT należnego, z uwagi na niewystawienie faktury korygującej na rzecz Dystrybutora, a tylko spełnienie warunków określonych w art. 29a ust. 13 uprawnia do dokonania korekty podstawy opodatkowania. Podobnie wypowiedział się w wyroku o sygn. akt I SA/Lu 33/14 Wojewódzki Sądu Administracyjny w Lublinie wskazując jednocześnie braku możliwości pozbawienia prawa do odliczenia podatku naliczonego przez kontrahenta: „w odniesieniu do rabatów (premii pieniężnych) nie ma co do zasady zastosowania również art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b ustawy o VAT (...). Nieskorzystanie przez podatnika z instytucji zmniejszenia podstawy opodatkowania (obrotu), a tym samym zmniejszenia wielkości zobowiązania podatkowego (lub zwiększenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym), nie daje podstawy do pozbawienia kontrahenta podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do tej części obrotu, która odpowiada wysokości udzielonego rabatu (premii pieniężnej)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Jednocześnie pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na mocy art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy nie definiują pojęć „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że w świetle art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W art. 106e ustawy wskazano natomiast, jakie elementy powinna zawierać faktura.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na podstawie art. 106j ust. 3 ustawy – w przypadku, gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Zatem wystawienie faktury korygującej w sytuacji udzielenia opustu/obniżki ceny może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa lub świadczenie usług i w konsekwencji nie było wystawionej faktury.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług mają swoje odzwierciedlenie w przepisach wspólnotowych. I tak, art. 29a ustawy stanowi odniesienie do przepisu art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE – zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Dyrektywa 2006/112/WE w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Przepis ustawy przewiduje jednakże, że kwoty rabatów mają być udokumentowane, prawnie dopuszczone i obowiązkowe.

Konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest bowiem na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym przypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

Zasada neutralności była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: TSUE). Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28).

Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika” (pkt 31).

Powyższy wyrok potwierdza zatem jednoznacznie, że w przypadku udzielania zniżki podmiotowi niebędącemu bezpośrednim nabywcą towarów, sprzedawca powinien obniżyć obrót z tytułu sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest producentem artykułów gospodarstwa domowego i wyposażenia ogrodów z tworzyw sztucznych, przede wszystkim z polipropylenu i polietylenu, takich jak donice, regały pojemniki, skrzynki, wiaderka, miski i innych podobnych produktów. Oferowane przez Spółkę produkty są sprzedawane na rynku krajowym i zagranicznym.

(Spółka nie prowadzi sprzedaży dla osób fizycznych poza sporadyczną sprzedażą dla pracowników), w tym do J.P. GmbH – Dystrybutor.

Wnioskodawca zawarł w dniu 1 kwietnia 2014 umowę z Dystrybutorem, zgodnie z którą cena po której Dystrybutor nabywa produkty od Wnioskodawcy jest równa cenie sprzedaży pomiędzy Dystrybutorem a klientem ostatecznym. Dystrybutor ma możliwość na podstawie Umowy i za zgodą Producenta do udzielenia rabatów, które w zamierzaniu mają zachęcić do dalszego nabywania produktów Wnioskodawcy, w szczególności na rynku niemieckim przez duże sieci handlowe.

Do udzielenia rabatu przez Dystrybutora na rzecz klienta ostatecznego może dochodzić już po sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz Dystrybutora, konsekwencją czego jest sytuacja, w której cena zakupu towarów przez Dystrybutora jest wyższa niż cena sprzedaży towarów przez Dystrybutora na rzecz klientów ostatecznych. Zważając na powyższe, mając na względzie postanowienia umów zawartych między stronami tj. Spółką a Dystrybutorem, zaistniała konieczność udzielenia potransakcyjnych rabatów na rzecz Dystrybutora, tak aby wypełnić w pełni postanowienia umowy odnośnie cen stosowanych między tymi podmiotami w przypadku sprzedaży produktów na linii Spółka - Dystrybutor - klient ostateczny. Spółka planuje udzielić rabatów potransakcyjnych na zakupione przez Dystrybutora produkty poprzez wystawienie noty uznaniowej zbiorczej na jego rzecz. Zakres udzielanego w ten sposób rabatu dotyczy roku podatkowego, który rozpoczął się 1 stycznia 2017 r. a zakończy się 31 sierpnia 2017 r. i całej sprzedaży dokonanej na rzecz Dystrybutora w tym okresie i odpowiadać będzie wysokości rabatów udzielonych przez Dystrybutora klientom ostatecznym w tym okresie. Spółka posiada odpowiednią dokumentacje dotyczącą tych transakcji taką jak faktury lub potwierdzenie transportu produktów poza terytorium kraju.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy udzielenie przez Wnioskodawcę rabatu w formie noty uznaniowej zbiorczej, dotyczącej produktów sprzedanych przez Wnioskodawcę do Dystrybutora w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 sierpnia 2017 r. nie będzie stanowić świadczenia usług i będzie neutralne podatkowo w kontekście art. 29a ust 10 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury korygującej w zakresie udokumentowania rabatów w przypadku dostawy krajowej oraz dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów (zagadnienie objęte pytaniem nr 1, 4 i 5).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii udokumentowania przyznanych Dystrybutorowi rabatów w pierwszej kolejności należy przeanalizować ich charakter.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. premie pieniężne, bonusy, rabaty. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych, bonusów, rabatów nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie kwoty te zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za wypłacenie konkretnych kwot ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta lub też podejmowanie lub zaniechanie innych działań określonych przez strony w umowie. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona kwota związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką kwotę, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że ani w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.) ani też w ustawie o VAT prawodawca nie zdefiniował pojęcia „premia pieniężna”, „bonus” czy też „rabat”. Stosując wykładnię językową, zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

W przypadku gdy z warunków umowy wynikać będzie, że bonifikaty, będą ujmowane na bieżąco w fakturze rozliczającej sprzedaż Wnioskodawcy za dany okres, za który jest przyznawana bonifikata, mamy do czynienia z rabatami transakcyjnymi. Tym samym w tym przypadku nie ma podstaw do wystawienia faktury lub faktury korygującej.

Bonifikaty w postaci rabatów transakcyjnych powodują obniżenie wartości towaru lub usługi przed ich wydaniem lub wykonaniem, a tym samym faktury wystawione uwzględniają już obniżkę ceny z tytułu udzielonej bonifikaty, których nie należy dokumentować odrębną fakturą lub fakturą korygującą.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku gdy z zawartej umowy wynika, że opisana we wniosku bonifikata jest wypłacana po dokonaniu sprzedaży w odniesieniu do już zafakturowanych transakcji. W takim przypadku bonifikata stanowi rabat potransakcyjny za dany okres tj. miesiąc lub kwartał kalendarzowy. Zatem w tej sytuacji Dostawca dysponuje wynagrodzeniem (z tytułu wszystkich zrealizowanych w danym miesiącu/kwartale dostaw), które jest następnie pomniejszone o udzieloną bonifikatę, wywołującą efekt ekonomiczny analogiczny jak w sytuacji udzielenia opustów i obniżek cen, co winno zostać uwzględnione poprzez obniżenie podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy, w przeciwnym bowiem razie dojdzie do naruszenia zasady neutralności podatku VAT. Tym samym dla udokumentowania bonifikaty w momencie gdy będzie ona wypłacana po dokonaniu sprzedaży właściwymi będą faktury korygujące wystawiane przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy zauważyć, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 k.c., w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca po dokonaniu sprzedaży będzie udzielał Dystrybutorowi rabatu, na podstawie ustaleń umownych jako rabat potransakcyjny. Wypłata rabatu, nie będzie uzależniona od wykonania przez Dystrybutora jakichkolwiek działań na rzecz Wnioskodawcy oprócz zakupu towaru. Jeżeli zatem w omawianym przypadku udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania, wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług tj. Dystrybutorowi.

Zatem jeżeli Wnioskodawca udzieli rabatu (dokona obniżki ceny) w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów dokonanych na rzecz jednego odbiorcy tj. Dystrybutora w danym okresie, to jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą zgodnie z art. 106j ust. 2 i 3 ustawy o VAT, na zasadach i wielkościach określonych w umowie w odniesieniu do już zafakturowanych transakcji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1, 4 i 5 jest nieprawidłowe.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym ustalenia czy w związku z udzieleniem rabatu w związku z dokonaną sprzedażą produktów na rzecz Dystrybutora, Spółka ma obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania, a w konsekwencji podatku VAT należnego w przypadku sprzedaży krajowej oraz w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (zagadnienie objęte pytaniem nr 3 i 4), należy wskazać co następuje:

Mając na względzie treść powoływanych przepisów art. 73 i art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE za słuszne, co do istoty, uznać należy tezę, że podstawa opodatkowania nie powinna przewyższać wynagrodzenia należnego dostawcy lub usługodawcy, w przeciwnym przypadku uszczerbku doznawałaby bowiem wspomniana zasada neutralności podatku od wartości dodanej. Z powyższych powodów, co zresztą przewiduje art. 90 ust. 1 dyrektywy, należało stworzyć mechanizm prawny zapewniający podatnikom możliwość dostosowania podstawy opodatkowania, a co za tym idzie wysokości podatku do ulegającej obniżeniu ceny (wynagrodzenia) za daną dostawę.

Sąd Administracyjny wyraża w związku z tym stanowisko, że przyjmowane w tym zakresie rozwiązania prawne (określenie warunków dostosowania podstawy opodatkowania do obniżonej ceny) przez poszczególne państwa członkowskie nie mogą być dowolne i powinny respektować - wdrażając określony system - wywiedzione z przepisów prawa wspólnotowego zasady neutralności, proporcjonalności i efektywności. Zatem udzielenie rabatu powinno skutkować u podatnika zmniejszeniem jego podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, co czyniłoby u niego zadość zasadzie neutralności oraz proporcjonalności VAT w stosunku do otrzymanej przez niego ceny z transakcji w danym przedziale czasowym.

Wobec powyższego jak wskazano wcześniej, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, przy czym podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

Kwota rabatu potransakcyjnego wypłacana Dystrybutorowi obniża efektywnie kwotę należną Wnioskodawcy, a zatem obniżka ta powinna znaleźć odzwierciedlenie zarówno w wysokości podstawy opodatkowania, jak i kwocie podatku należnego. Skoro bowiem obniżeniu ulega kwota łącznej należności za sprzedane towary, która jest kwotą brutto, zatem i kwota rabatu powinna być uznana za kwotę brutto, którą należy proporcjonalnie podzielić na kwotę podstawy opodatkowania i kwotę VAT należnego.

Zatem dla Wnioskodawcy wystawiona Dystrybutorowi faktura korygująca będzie podstawą do obniżenia VAT należnego z tytułu dostawy towarów w określonym czasie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2 i 3 jest nieprawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin