Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.28.2018.OBQ
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.530.2017.2.JK3, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działając na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, wydał w dniu 29 stycznia 2018 r. interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ma syna w wieku 9 lat. Od maja 2013 roku jest rozwiedziona. Mieszka sama z synem, nie jest z nikim związana, ani w związku formalnym, ani nieformalnym. Ojciec dziecka jest w nowym związku małżeńskim. Sąd przyznał prawa rodzicielskie obojgu rodzicom, jednak miejscem zamieszkania dziecka jest każdorazowo miejsce zamieszkania matki (w załączeniu kserokopie rozwodu oraz potwierdzeń zameldowania). Ojciec dziecka płaci alimenty i widuje się z synem - raz w tygodniu odbiera go z dodatkowych zajęć językowych o godz. 17:10 i następnego dnia odprowadza do szkoły około 7:30, co drugi weekend odbiera go w piątek około 16:30 i odwozi do domu w niedzielę około 19-20. Spędza też z nim około 2-3 tygodni wakacji i po połowie święta Wielkanocne i Bożego Narodzenia. Jednak poza opieką w te dni i płaceniem alimentów, to Wnioskodawczyni faktycznie ponosi ciężar i konsekwencje wychowania syna, przez większość roku wychowując go samotnie. Syn mieszka z Wnioskodawczynią, spędza z nią większą część czasu i to Wnioskodawczyni dba o zaspokajanie jego potrzeb, zdrowie czy zakup odzieży i obuwia. Wnioskodawczyni również dba o jego edukację - pilnuje lekcji i wszystkiego co jest z tym związane, chodzi na zebrania, kontaktuje się z wychowawcą w razie konieczności, wypełnia wszystkie niezbędne dokumenty (pilnując również żeby w razie takiej konieczności zostały podpisane przez ojca dziecka) i dostarcza do szkoły, zapisuje na zajęcia dodatkowe czy na dyżury wakacyjne i świąteczne, organizuje wyprawkę szkolną itp. Wnioskodawczyni opłaca składki klasowe, obiady w stołówce szkolnej, wycieczki i zajęcia dodatkowe. Wnioskodawczyni chodzi z synem do lekarza, pilnuje wizyt kontrolnych, to Wnioskodawczyni jest na zwolnieniu lekarskim kiedy syn jest chory lub bierze na ten czas urlop. Oczywiście ojciec dziecka, na prośbę Wnioskodawczyni czasami pomoże w takich sprawach jak zakup butów (odliczając kwotę zakupu od alimentów), wizyta u lekarza (umówiona wcześniej przez Wnioskodawczynię), raz czy dwa razy w roku zajmie się nim kilka dni dłużej kiedy Wnioskodawczyni ma kilkudniową kontrolę w szpitalu. Jednak zdarza się to sporadycznie i tak naprawdę Wnioskodawczyni sama musi zajmować się synem i dbać o jego sprawy. Faktycznie przez większość czasu, poza dniami kiedy syn widzi się z ojcem, Wnioskodawczyni samotnie wychowuje syna. Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, preferencyjne rozliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, dnia 11 maja 2009 r., sygn. IBPBI1/1/415-163/09/ASz), a syn faktycznie mieszka z Wnioskodawczynią i jest zameldowany wspólnie z Wnioskodawczynią (w załączeniu kserokopia potwierdzenia zameldowania). Zgodnie z wyrokiem WSA z 6 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2693/06 w przypadku orzeczenia sądowego powierzającego sprawowanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, prawo do preferencji podatkowej przysługuje tylko jednemu z rodziców, tj. temu który faktycznie w roku podatkowym wychowywał dziecko. Przy czym przez wychowanie należy rozumieć zapewnienie opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Decydujące znaczenie ma to z kim dziecko zamieszkuje. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Okręgowego dziecko zamieszkuje z matką, jest ona osobą sprawującą ciągłą opiekę nad synem i na niej spoczywają większe obowiązki związane z jego wychowaniem. Ponieważ miejsce zamieszkania i stałego pobytu dziecka ma szczególne znaczenie dla wykonywania pieczy nad dzieckiem, wychowania go i dbania o jego rozwój, dlatego Wnioskodawczyni uważa, że choć ojciec dziecka opiekuje się synem w czasie kiedy syn z nim przebywa, to jednak w praktyce większość obowiązków związanych z wychowaniem syna spada tylko na Wnioskodawczynię jak to wyżej opisała. Do tej pory Wnioskodawczyni rozliczała się indywidualnie nie będąc pewna czy w świetle przepisów prawa może rozliczać się jako samotna matka.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem zapytania jest możliwość rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za rok 2017. Ponadto oświadczyła, że w okresie będącym przedmiotem zapytania nie miały w stosunku do niej zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Syn widywał się z ojcem, ale większą część roku przebywał wyłącznie pod opieką Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni pragnie również zaznaczyć, że jako matka sprawowała w 2017 roku opiekę nad synem i na niej spoczywały większe obowiązki związane z jego wychowaniem. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że miejsce stałego pobytu dziecka ma szczególne znaczenie dla jego wychowania, dbania o jego rozwój i sprawowania nad nim opieki.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo uważa, że może rozliczać się jako matka samotnie wychowująca dziecko pomimo, że ojciec dziecka ma prawa rodzicielskie, widuje się z synem i płaci alimenty, gdyż dziecko każdorazowo ma miejsce zamieszkania przy Wnioskodawczyni, spędza z nią większość czasu, mieszka tylko z nim i nie jest z nikim związana i faktycznie przez większość roku samotnie go wychowuje?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z faktem, że syn mieszka z Wnioskodawczynią oraz z faktem, że na Wnioskodawczyni spoczywa ciężar dbania o jego zdrowie, rozwój i edukację uważa, że przysługuje Jej prawo do preferencyjnego rozliczenia za rok 2017 w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Wydając interpretację indywidualną z dnia 29 stycznia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.530.2017.2.JK3, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy PIT, od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Sposób opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 8 ustawy PIT). Wyłączenie określone w powołanym przepisie art. 6 ust. 8 ustawy PIT nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ustawy PIT).

Jednocześnie zgodnie z art. 6 ust. 10 ustawy PIT, sposób opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

W świetle powyższego, z preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, może skorzystać każdy, kto wypełni wszystkie warunki ustanowione przez ustawodawcę.

Ustawa PIT nie definiuje pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji, przy czym, dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia, nie można pominąć żadnego z jego elementów. Zgodnie z literalną wykładnią, podatnik, aby mógł opodatkować swoje dochody w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, powinien nie tylko mieć określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko. Jednocześnie orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej tylko przez jednego z rodziców nie stanowi warunku sine qua non dla stwierdzenia, że kryterium samotnego wychowywania dziecka jest spełnione.

W sytuacji, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: "Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych".

Dodatkowo podkreślić należy, że nowelizacja ustawy PIT dokonana ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 1478), doprecyzowała dotychczasowe uregulowania dotyczące opodatkowania dochodów przez osoby samotnie wychowujące dzieci, w myśl których, aby rodzic mógł opodatkować swoje dochody na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, musi nie tylko być panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację, bądź też osobą pozostającą w związku małżeńskim z osobą pozbawioną praw rodzicielskich lub odbywającą karę pozbawienia wolności, ale musi także spełnić pozostałe warunki określone przez ustawodawcę, tj. w szczególności samotnie wychowywać dziecko, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy PIT.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni ma syna w wieku 9 lat. Od maja 2013 roku jest rozwiedziona. Mieszka sama z synem, nie jest z nikim związana, ani w związku formalnym, ani nieformalnym. Sąd przyznał prawa rodzicielskie obojgu rodzicom, jednak miejscem zamieszkania dziecka jest każdorazowo miejsce zamieszkania matki. Syn mieszka z Wnioskodawczynią, spędza z nią większą część czasu i to Wnioskodawczyni dba o zaspokajanie jego potrzeb, zdrowie czy zakup odzieży i obuwia.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do opodatkowania swoich dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 i 8-10 ustawy PIT. Wnioskodawczyni jest bowiem osobą stanu wolnego, samotnie wychowuje małoletnie dziecko oraz spełnia pozostałe kryteria określone w przepisach ustawy PIT.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.