Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.11.2018.2.HS
z 11 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), uzupełnionym 17 i 23 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umowy nieodpłatnego przeniesienia własności budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umowy nieodpłatnego przeniesienia własności budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B. W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 11 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.14.2018.1.HS, 0111-KDIB2-2.4014.15.2018.1.HS, 0111-KDIB2-2.4015.11.2018.1.HS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 17 i 23 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w likwidacji (dalej: RSP w likwidacji) dokonała nakładów na nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym w postaci wzniesienia budynków – kurników (nakład na cudzą nieruchomość). RSP w likwidacji przed uregulowaniem stanu prawnego nieruchomości zawarła z Podmiotem A (osoba fizyczna) umowę sprzedaży, w formie aktu notarialnego, nakładów w postaci budynków – kurników. Notariusz pobrał od wyżej określonej umowy opłatę skarbową (podatek od czynności cywilnoprawnych) na rzecz urzędu skarbowego od Podmiotu A.

Podmiot A zawarł umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego z Podmiotem B (osoba fizyczna – rolnik spełniający przesłanki z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) wyżej określonych nakładów. Notariusz pobrał i odprowadził od umowy sprzedaży podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% na rzecz urzędu skarbowego. Nabyte przez Podmiot B nakłady w postaci budynków znajdują się na działkach gruntu o powierzchni 1,6203 ha, które są sklasyfikowane w ewidencji gruntów jako grunty orne i grunty rolne zabudowane.

Gmina właściwa dla miejsca położenia nieruchomości uregulowała stan prawny m.in. wyżej określonych nieruchomości i nabyła własność tychże nieruchomości na podstawie decyzji wojewody.

Podmiot C (osoba fizyczna – rolnik spełniający przesłanki z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) nabył również od RSP w likwidacji nakłady w postaci budynków na innych nieruchomościach.

Podmiot B zawarł z Podmiotem C 14 października 2015 r. umowę przyrzeczenia bez formy aktu notarialnego, na podstawie której Podmiot C zobowiązał się do zbycia na rzecz Podmiotu B użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha wraz z budynkami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności – pod warunkiem uzyskania przez RSP w likwidacji prawa użytkowania wieczystego wyżej opisanych nieruchomości od gminy i przekazanie przez gminę nieodpłatnego budynków, a nadto pod warunkiem sprzedaży przez RSP w likwidacji na rzecz Podmiotu C użytkowania wieczystego użytków rolnych i nieodpłatnego przeniesienia własności budynków (w tym budynków nabytych uprzednio przez Podmiot B).

W ramach wyżej określonej umowy Podmiot B przekazał Podmiotowi C środki pieniężne na nabycie użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha.

Gmina według właściwości położenia nieruchomości zawarła z RSP w likwidacji na mocy art. 207 ustawy o gospodarce nieruchomościami umowę oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz nieodpłatnego przeniesienia prawa własności budynków, w tym użytkowania wieczystego działek o powierzchni 1,6203 ha i budynków na tych działkach. RSP w likwidacji zawarła z Podmiotem C umowę sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu (użytków rolnych) i nieodpłatnego przeniesienia prawa własności budynków.

Notariusz pobrał od sprzedaży użytkowania wieczystego użytków rolnych podatek w wysokości 2% na rzecz urzędu skarbowego. Notariusz nie pobrał podatku od czynności nieodpłatnego przeniesienia budynków na rzecz Podmiotu C.

W ramach wyżej opisanej transakcji sprzedaży Podmiot C nabył m.in. użytkowanie wieczyste użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha oraz własność budynków na tychże użytkach. Aktualnie w ramach zawartej umowy przedwstępnej pomiędzy Podmiotem B i C planowana jest czynność cywilnoprawna sprzedaży przez Podmiot C użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha oraz czynność nieodpłatnego przeniesienia przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B budynków znajdujących się na wyżej opisanych użytkach rolnych. Notariusz jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych powziął wątpliwość co do zasadności opodatkowania planowanej transakcji.

W uzupełnieniu wniosku z 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawca wskazał, że Podmioty B i C są ze sobą niespokrewnione. Projektowana jest czynność nieodpłatnego przeniesienia budynków w postaci kurników w związku z tym, że Podmiot B nabył skutecznie przedmiotowe budynki jako nakłady na cudzą nieruchomość od Podmiotu A, zapłacił cenę sprzedaży nakładów oraz odprowadził należny podatek od sprzedaży nakładów na rzecz urzędu skarbowego, a ponadto Podmiot C nabył przedmiotowe budynki (kurniki) od Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w likwidacji – nieodpłatnie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy jako płatnik podatku od spadków i darowizn Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku od projektowanej czynności nieodpłatnego przeniesienia budynków w postaci kurników przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B w świetle przepisów art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, z tym, że projektowana czynność nieodpłatnego przeniesienia budynków nie jest czynnością cywilnoprawną darowizny z art. 888 Kodeksu cywilnego, lecz jest czynnością cywilnoprawną nienazwaną i nieskodyfikowaną w przepisach Kodeksu cywilnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do pobierania podatku od umowy nienazwanej przeniesienia przez Podmiot C na Podmiot B w formie nieodpłatnej własności budynków znajdujących się na gruncie przedmiotowego gospodarstwa rolnego, bowiem przepisy art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie przewidują pobierania podatku od takiej czynności cywilnoprawnej, a ponadto Podmiot B uiścił na rzecz urzędu skarbowego należny podatek od nabycia nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia dotycząca podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umowy nieodpłatnego przeniesienia własności budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B. Natomiast w podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz w zakresie skutków podatkowych umowy nieodpłatnego przeniesienia własności budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 644) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego,
2. darowizny, polecenia darczyńcy,
3. zasiedzenia,
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Przedmiotem darowizny mogą być zarówno rzeczy, jak również prawa majątkowe. Pod pojęciem praw majątkowych, o których mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn ustawodawca rozumie m.in. prawa majątkowe wynikające ze stosunków zobowiązaniowych.

Zgodnie z art. 353¹ Kodeksu cywilnego – strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wynikająca z ww. artykułu zasada swobody umów ma fundamentalne znaczenie dla kształtowania stosunków cywilnoprawnych, określa bowiem kompetencje podmiotów prawa cywilnego do kreowania swoich stosunków prawnych za pomocą umów.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego:

1. darowizny;
2. umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie;
3. umowy nieodpłatnego ustanowienia służebności;
4. umowy nieodpłatnego ustanowienia użytkowania.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Podmiot B (osoba fizyczna) nabył nakłady w postaci budynków znajdujących się na działkach o nieuregulowanym stanie prawnym o powierzchni 1,6203 ha od Podmiotu A, który je nabył od RSP w likwidacji. Notariusz pobrał i odprowadził od ww. umowy sprzedaży nakładów Podmiotowi B podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1%.

Gmina właściwa dla miejsca położenia nieruchomości uregulowała stan prawny m.in. wyżej określonych nieruchomości i nabyła własność tychże nieruchomości na podstawie decyzji wojewody. Podmiot C (osoba fizyczna) również nabył od RSP w likwidacji nakłady w postaci budynków na innych nieruchomościach. Podmiot B zawarł z Podmiotem C 14 października 2015 r. umowę przyrzeczenia bez formy aktu notarialnego, na podstawie której Podmiot C zobowiązał się do zbycia na rzecz Podmiotu B użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha wraz z budynkami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności – pod warunkiem uzyskania przez RSP w likwidacji prawa użytkowania wieczystego wyżej opisanych nieruchomości od gminy i przekazania przez gminę nieodpłatnego budynków, a nadto pod warunkiem sprzedaży przez RSP w likwidacji na rzecz Podmiotu C użytkowania wieczystego użytków rolnych i nieodpłatnego przeniesienia własności budynków (w tym budynków nabytych uprzednio przez Podmiot B).

W ramach wyżej określonej umowy Podmiot B przekazał Podmiotowi C środki pieniężne na nabycie użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha. Gmina według właściwości położenia nieruchomości zawarła z RSP w likwidacji na mocy art. 207 ustawy o gospodarce nieruchomościami umowę oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz nieodpłatnego przeniesienia prawa własności budynków, w tym użytkowania wieczystego działek o powierzchni 1,6203 ha i budynków na tych działkach. RSP w likwidacji zawarła z Podmiotem C umowę sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu (użytków rolnych) i nieodpłatnego przeniesienia prawa własności budynków.

Notariusz pobrał od sprzedaży użytkowania wieczystego użytków rolnych podatek w wysokości 2% i nie pobrał podatku od czynności nieodpłatnego przeniesienia budynków na rzecz Podmiotu C. W ramach wyżej opisanej transakcji sprzedaży Podmiot C nabył m.in. użytkowanie wieczyste użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha oraz własność budynków na tychże użytkach. Podmioty B i C są ze sobą niespokrewnione. Aktualnie w ramach zawartej umowy przedwstępnej pomiędzy Podmiotem B i C planowana jest czynność cywilnoprawna sprzedaży przez Podmiot C użytkowania wieczystego użytków rolnych o powierzchni 1,6203 ha oraz czynność nieodpłatnego przeniesienia przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B budynków znajdujących się na wyżej opisanych użytkach rolnych. Notariusz jako płatnik podatku od spadków i darowizn powziął wątpliwość co do zasadności opodatkowania planowanej transakcji, tj. m.in. projektowanej czynności nieodpłatnego przeniesienia budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B.

Istotnym w sprawie jest, że Podmiot B nabył skutecznie przedmiotowe budynki jako nakłady na cudzą nieruchomość od Podmiotu A, zapłacił cenę sprzedaży nakładów oraz odprowadził należny podatek od sprzedaży nakładów, a ponadto Podmiot C nabył nieodpłatnie przedmiotowe budynki od RSP w likwidacji.

Skoro – jak twierdzi Wnioskodawca – istotnie nie dojdzie do zawarcia umowy darowizny, a jedynie do nieodpłatnego przeniesienia budynków w postaci kurników, która to czynność nie została wymieniona w ww. katalogu czynności podlegających opodatkowaniu określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, należy uznać, że nieodpłatne przeniesienie budynków przez Podmiot C na rzecz Podmiotu B nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo wyjaśnia się, że przedmiotem oceny w interpretacji nie była kwestia dopuszczalności zawarcia opisanych czynności cywilnoprawnych, ale wyłącznie ich skutków podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.