Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.167.2018.1.ZK
z 15 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 09 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej środka trwałego, którego budowa sfinansowana została ze środków pochodzących z umorzonej pożyczki z WFOŚiGW – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 marca 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej środka trwałego, którego budowa sfinansowana została ze środków pochodzących z umorzonej pożyczki z WFOŚiGW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie udzielonych koncesji w zakresie przesyłania i dystrybucji oraz obrotu ciepłem zakupionym z obcego źródła ciepła i przesyłanym do odbiorców za pośrednictwem własnej sieci ciepłowniczej. W związku z realizacją tych zadań Spółka m.in. buduje, remontuje oraz rozbudowuje sieci ciepłownicze.

Rok obrotowy Spółki nie jest zgodny z rokiem kalendarzowym, a mianowicie rozpoczyna się z dniem 01 maja danego roku kalendarzowego i trwa przez okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych, tj. do 30 kwietnia następnego roku.

W dniu 31 października 2013 r., na podstawie zawartej umowy o dofinansowanie ze środków WFOŚiGW, Wnioskodawca otrzymał pożyczkę na budowę środka trwałego, tj. budowę sieci ciepłowniczej (dofinansowanie zadania pn. „Budowa sieci cieplnej rozdzielczej wraz z przyłączami do budynków …). Środek trwały został wybudowany, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu.

W okresie od kwietnia 2014 r. do lipca 2014 r. Spółka spłaciła 50% udzielonej pożyczki, zgodnie z harmonogramem spłat. We wrześniu 2014 r. Spółka wystąpiła do WFOŚiGW z wnioskiem o częściowe umorzenie pożyczki. W efekcie powyższych działań, w październiku 2014 r. Spółka otrzymała pismo informujące o podjęciu przez Zarząd WFOŚiGW decyzji o umorzeniu pożyczki. W dniu 17 listopada 2014 r. Spółka zawarła z WFOŚiGW Umowę o umorzenie 50% pożyczki wraz z należnymi odsetkami, jednakże pod warunkiem przeznaczenia umorzonej kwoty pożyczki na realizację zadania pn. „Budowa sieci cieplnej rozdzielczej wraz z przyłączami do budynków w (…), służącego ochronie środowiska. Dla Spółki oznacza to wybudowanie środka trwałego.

Zgodnie z zawartą w dniu 17 listopada 2014 r. Umową o umorzenie, Spółka zobowiązała się m.in. do:

• przeznaczenia kwoty umorzenia wyłącznie na dofinansowanie zadania wskazanego w Umowie,
• zakończenia tego zadania do dnia 31 stycznia 2015 r.,
• osiągnięcia efektu rzeczowego, potwierdzonego protokołem odbioru końcowego i przedłożenia go Funduszowi do dnia 28 lutego 2015 r.,
• przedstawienia Funduszowi w terminie do dnia 31 maja 2016 r. dokumentów potwierdzających wykorzystanie kwoty umorzenia na realizację zadania wskazanego w Umowie,
• osiągnięcia odpowiedniego efektu ekologicznego w ramach realizowanego zadania, na które zostanie przeznaczona kwota umorzonej pożyczki i przedstawienia Funduszowi dokumentów potwierdzających ten osiągnięty efekt do dnia 31 maja 2016 r.
  
  

Środek trwały, na który przeznaczono umorzoną kwotę pożyczki, w postaci sieci cieplnej rozdzielczej wraz z przyłączami do budynków w (…), został wybudowany i oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2014 r. Odpisy amortyzacyjne od tego środka są naliczane począwszy od miesiąca stycznia 2015 r.

Wszystkie zobowiązania zawarte w Umowie o umorzenie Spółka wykonała w obowiązujących w Umowie terminach.

W dniu 16 czerwca 2016 r. Wnioskodawca otrzymał pisemną informację, że z dniem 06 czerwca 2016 r. WFOŚiGW dokonał rozliczenia Umowy o umorzenie z dnia 17 listopada 2014 r. pod względem finansowym, rzeczowym oraz z tytułu osiągniętego efektu ekologicznego i uznał za wypełnione wszelkie zobowiązania Spółki względem Funduszu.

W związku z otrzymaniem powyższej informacji, Spółka w miesiącu czerwcu 2016 r. rozpoznała przychód z tytułu umorzenia 50% pożyczki z przeznaczeniem na dofinansowanie środka trwałego oraz przychód z tytułu umorzenia należnych odsetek od pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne od środka trwałego, którego budowa sfinansowana została ze środków pochodzących z umorzonej pożyczki, będą mogły zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Każdy koszt należy indywidualnie oceniać pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w niniejszej regulacji.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Spółka zobowiązana jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wnioskodawca w październiku 2013 r. zaciągnął pożyczkę z WFOŚiGW. Spółka spłaciła 50% udzielonej pożyczki zgodnie z harmonogramami spłat pożyczki.

We wrześniu 2014 r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do WFOŚiGW o częściowe umorzenie pożyczki.

W listopadzie 2014 r. zawarł z WFOŚiGW Umowę o umorzenie 50% wartości pożyczki, pod warunkiem przeznaczenia umorzonej kwoty na realizację zadania pn. „Budowa sieci cieplnej rozdzielczej wraz z przyłączami do budynków w (…), służącego ochronie środowiska. Dla Spółki oznaczało to wybudowanie środka trwałego. W zawartej Umowie o umorzenie, Spółka zobowiązała się do przeznaczenia środków pochodzących z umorzenia wyłącznie na dofinansowanie tego zadania. Zgodnie z Umową o umorzenie, ww. zadanie zostanie zakończone do 31 stycznia 2015 r., środki pochodzące z umorzenia zostaną rozliczone do dnia 31 maja 2016 r.

Środek trwały, na który została przeznaczona umorzona kwota pożyczki, w postaci sieci cieplnej rozdzielczej wraz z przyłączami do budynków w (…), został wybudowany i oddany do użytkowania w dniu 31 grudnia 2014 r. Odpisy amortyzacyjne od tego środka są naliczane począwszy od miesiąca stycznia 2015 r.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego przepisu wynika, że odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku opisu stanu faktycznego i własnego stanowiska, stwierdzić należy, że skoro kwota umorzonej pożyczki będzie stanowiła dla Spółki przychód podatkowy generujący dochód podlegający opodatkowaniu, to w konsekwencji art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miał zastosowania. Tym samym, odpisy amortyzacyjne (dokonane na podstawie przepisów art. 16a-16m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) od środka trwałego, sfinansowanego w części z umorzonej pożyczki, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Innymi słowy z uwagi na fakt, że umorzona część pożyczki stanowi przychód podlegający opodatkowaniu ograniczenie w zaliczaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania.

Reasumując odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonane od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki są kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, wydano odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.