Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBI/2/423-1432/14-1/JKT
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3144/15 oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 4 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 559/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy – 13 lutego 2018 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z 25 lutego 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1432/14/MO - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.), uzupełnionego 3 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa tytułem spłaty długu wobec osób fizycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2014 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa tytułem spłaty długu wobec osób fizycznych.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 25 lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1432/14/MO, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa tytułem spłaty długu wobec osób fizycznych za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 25 lutego 2015 r. Znak: IBPBI/2/423-1432/14/MO wniósł pismem z 16 marca 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów 20 kwietnia 2015 r. stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 25 lutego 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1432/14/MO złożył skargę z 22 maja 2015 r. (data wpływu 26 maja 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, wyrokiem z 4 sierpnia 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 559/15 uchylił zaskarżoną interpretację uznając, że skarga okazała się uzasadniona.

Od powyższego wyroku, Organ pismem z 3 września 2015 r. Znak: IBRP/007-35/15/Rz wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3144/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 4 sierpnia 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 559/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 13 lutego 2018 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa tytułem spłaty długu wobec osób fizycznych, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar przenieść na osoby fizyczne zorganizowaną część przedsiębiorstwa, na którą składa się m.in. nieruchomość wraz z umowami, pracownicy przedsiębiorstwa (przeniesienie na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy). Czynność ta nie będzie podlegała podatkowi VAT, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, Spółka nie będzie miała obowiązku dokumentowania tej czynności fakturą. Przeniesienie następuje w zamian za zwolnienie z długu i na obecnie obowiązujące przepisy Spółka nie rozpozna żadnego przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ramach spłaty długu będzie stanowiło przychód Spółki w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), przychodami z działalności gospodarczej są należne przychody, choćby nie zostały jeszcze pobrane. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (pod warunkiem niedopuszczenia się jej nieuzasadnionego zaniżenia).

W odniesieniu do wyżej opisanego stanu faktycznego (winno być zdarzenia przyszłego) należy stwierdzić, że wydanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie stanowi w Spółce przychodu.

Zgodnie z zasadami prawa cywilnego, głównie z zasadą autonomii woli stron oraz przepisem art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony mogą dowolnie kształtować postać swoich stosunków prawnych o ile ich treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Co więcej, art. 453 K.c., dopuszcza możliwość wygaśnięcia zobowiązania, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełni za zgodą wierzyciela inne świadczenie. Nic nie stoi na przeszkodzie zatem, by spółka z ograniczoną odpowiedzialnością mogła spełnić swoje zobowiązanie względem osoby fizycznej w formie przekazania części zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej, spełnienie roszczenia w tej formie nie będzie skutkowało dla Spółki powstaniem przychodu, gdyż spłata długu nie jest kwotą, którą Spółka zobowiązana jest zapłacić za czynność przysparzającą, dwustronną.

Tym samym, nie dochodzi w tej sytuacji do powstania przychodu ustalonego na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami z działalności gospodarczej są przychody należne, choćby nie zostały jeszcze pobrane. Wydanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem neutralne i podatkowo dla Spółki. Podsumowując, spłata przez Spółkę długu wobec osoby fizycznej w formie wydania części zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie stanowiła przychodu dla Spółki.

Na poparcie tego stanowiska należy wskazać wyrok WSA we Wrocławiu z 25 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1941/13. W uzasadnieniu ww. wyroku Sąd wskazał, że w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wymienił przysporzenia, jakie w szczególności należą do przychodów podlegających opodatkowaniu. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodów, a jedynie otwarty katalog przychodów podatkowych. Wylicza także kategorie wpływów pieniężnych, które nie stanowią przychodów podatkowych. Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znaczenie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Sąd stwierdził, że ustawodawca w art. 12 ust. 1 ustawy CIT wprawdzie wymienił przysporzenia, jakie w szczególności należą do przychodów, jednakże przepisy nie zawierają definicji przychodu, a jedynie otwarty katalog przychodów podatkowych. Jednakże okoliczność ta sama w sobie nie jest wystarczająca, aby każde przysporzenie podatnika kwalifikować jako przychód - konieczna staje się analiza okoliczności, w jakich dokonywane jest przekazanie majątku. Ponadto WSA podkreślił, że „Wykonanie zobowiązania, w tym przez świadczenie zamienne (datio in solutum) o jakim mowa w art. 453 K.c. jest formą jego zaspokojenia i co do zasady nie powoduje żadnego przysporzenia po stronie spełniającego świadczenie dłużnika. Roszczenie wierzyciela, wynikające z umowy zobowiązaniowej zostaje zaspokojone wskutek spełnienia przez dłużnika na jego rzecz świadczenia zastępczego. Jest to jednak sytuacja zasadniczo inna niż zwolnienie z długu, o jakim mowa w art. 508 K.c. Przepis ten stanowi, że zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika, a dłużnik zwolnienie przyjmuje i nie ma podstaw do zrównania skutków podatkowych tych dwóch instytucji prawa. W przypadku zwolnienia z długu (art. 508 K.c.) co do zasady można mówić o powstaniu przychodu. Zwolnienie z długu jest bowiem przysporzeniem dłużnika wskutek darowania mu długu. Tych skutków podatkowych nie można jednak przenosić na datio in solutum, które skutkuje wygaśnięciem zobowiązania z zaspokojeniem wierzyciela.”

O ewentualnym przysporzeniu po stronie Skarżącej można by jedynie mówić, gdyby wartość spełnionego „zamienionego” świadczenia była niższa od wartości świadczenia pierwotnego, a na Spółce zgodnie z porozumieniem stron nie ciążyłaby pozostała część zobowiązania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.