Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.139.2018.1.KK
z 7 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości oraz garażu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości oraz garażu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1986 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, jako członkowie Spółdzielni Mieszkaniowej, na podstawie przydziału nabyli prawo do nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą. Następnie, na mocy umowy z dnia 19 listopada 2007 r. o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i przeniesieniu własności, Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli na własność ww. nieruchomość, która weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

W 1999 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli w drodze kupna garaż stanowiący odrębną nieruchomość, który również wszedł w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

Wnioskodawca stwierdza, że w związku małżeńskim pozostawał do dnia rozwiązania przez rozwód, tj. 13 stycznia 2011 r. (data uprawomocnienia w dniu 4 lutego 2011 r.). Od dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia 13 stycznia 2011 r., tj. do dnia ustanowienia sądowej rozdzielności majątkowej pomiędzy Wnioskodawcą a Jego byłą żoną, obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 31 sierpnia 2017 r. pomiędzy byłymi małżonkami doszło do zawarcia umowy o podział majątku. Zgodnie z zawartym porozumieniem, podział majątku nastąpił w ten sposób, że lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą o wartości 180 000 zł, wyposażenie ww. lokalu o wartości 15 000 zł oraz garaż stanowiący odrębną nieruchomość o wartości 20 000 zł, przypadły Wnioskodawcy w całości. Natomiast, własność samochodu osobowego marki Toyota o wartości 15 000 zł przypadła byłej małżonce Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca, na mocy ww. umowy, zobowiązał się do spłaty byłej małżonki w kwocie 100 000 zł, co w rzeczywistości stanowiło połowę wartości ww. nieruchomości oraz do pokrycia kosztów notarialnych, a także opłaty sądowej w łącznej kwocie 1 598 zł 88 gr. Wnioskodawca w całości wywiązał się z ww. postanowień porozumienia.

W dniu 28 grudnia 2017 r. nieruchomość, będąca wyłączną własnością Wnioskodawcy, została zbyta za kwotę 255 000 zł.

Ponadto, w tym samym dniu, Wnioskodawca sprzedał również garaż stanowiący odrębną nieruchomość, będącą wyłączną własnością Wnioskodawcy, za kwotę 25 000 zł.

Sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą oraz przychód ze sprzedaży garażu stanowiącego odrębną nieruchomość, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. W przypadku, gdy Organ uzna, że na wyżej postawione pytanie powinien odpowiedzieć przecząco, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie wyjaśnień czy prawidłowe jest przyjęcie w ww. stanie faktycznym, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm., dalej u.p.d.o.f.), jedynie od części wartości sprzedanej nieruchomości w wysokości 50,70% (wskaźnik)? Wskaźnik został obliczony jako stosunek nadwyżki otrzymanych aktywów nad pasywami do wartości aktywów.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, czynność zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., została ona dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawca uważa, że zgodnie z ww. przepisami, w chwili zbycia przedmiotowej nieruchomości nie podlegał on obowiązkowi podatkowemu, a co za tym idzie transakcja ta była dla niego neutralna podatkowo.

W świetle przywołanej instytucji zwolnienia z obowiązku podatkowego, Wnioskodawca podkreśla, że nabyciem, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jest data nabycia przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. W opinii Wnioskodawcy, problem interpretacyjny związany jest z określeniem momentu nabycia nieruchomości, w przypadku gdy obydwoje małżonków nabędą ją do masy majątkowej stanowiącej wspólność majątkową małżeńską, będą jej właścicielami przez okres dłuższy niż pięć lat i zawrą umowę podziału majątku wspólnego, następnie jedna ze stron, która stała się jedynym właścicielem nieruchomości, zbędzie ją odpłatnie. Dotyczy to głównie wyjaśnienia pojęcia nabycia oraz określenia momentu tegoż nabycia. Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym jest dokonanie wykładni językowej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyniąc tym samym zadość zasadzie pierwszeństwa stosowania wykładni językowej w przypadku wątpliwości interpretacyjnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych niestety nie podaje definicji nabycia. Z pomocą rozwiązania tego problemu przychodzi Słownik Języka Polskiego PWN, który pojęcie nabycia definiuje jako: otrzymanie czegoś na własność płacąc za to (https://sjp.pwn.pl/sjp/nabyc;2485482.html). Nie do przyjęcia jest zatem pogląd, według którego, przejęcie udziału w nieruchomości wspólnej wskutek zawarcia umowy podziału majątku wspólnego, uprzednio nabytej do masy majątkowej małżeńskiej, stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca zauważa, że instytucja wspólności majątkowej małżeńskiej ustawowej, którą Wnioskodawca wraz z żoną byli objęci w chwili nabycia nieruchomości, została zawarta w art. 31 K.r.o. i precyzyjnie wyjaśnia jej istotę. Zgodnie z ww. przepisem, ustrój majątkowy małżeński ustawowy należy rozumieć w ten sposób, że nie jest możliwym precyzyjne określenie w jakich częściach, w przedmiotowej sprawie, nastąpiło nabycie nieruchomości albowiem jest to nabycie bezudziałowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby poprawnie ocenić ewentualne skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości należy przyjąć, że wydatek poniesiony na zakup nieruchomości do majątku wspólnego został sfinansowany przez obydwoje małżonków w chwili, gdy obowiązywał ich ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej ustawowej. Wydatku tego zatem nie można przypisać w udziałach o określonej wielkości, a więc i nie może być mowy o „wtórnym” nabyciu określonej części nieruchomości w momencie podziału majątku wspólnego.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, gdyby uznać, że pierwotne nabycie określonego udziału w nieruchomości nastąpiło z dniem podziału majątku wspólnego, to błędnie można przyjąć, że ustanowienie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. miało na celu opodatkowanie przychodu ze źródła (odpłatnego zbycia nieruchomości), co stoi w sprzeczności z zamierzeniem ustawodawcy - opodatkowaniem dochodu. Taka interpretacja ww. przepisu prowadziłaby z kolei do bezpodstawnego różnicowania podatników, biorąc pod uwagę sposób nabycia. Kłóci się to tym samym z podstawową zasadą równości wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji, który wyraźnie wskazuje, że podmioty prawa, które można zakwalifikować do obrębu danej kategorii należy traktować jednakowo.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, bezspornym wydaje się przyjęcie, że niemożliwe jest nabycie określonej rzeczy do majątku wspólnego małżonków w częściach ułamkowych, a co za tym idzie stwierdzenie, że jeden z małżonków nabył do jego majątku osobistego np. 1/2 części danej rzeczy (w niniejszym przypadku połowę przedmiotowej nieruchomości). Nie bez znaczenia jest również ustanowiony przez ustawodawcę zakaz podziału majątku wspólnego podczas trwania wspólności ustawowej, wyrażony bezpośrednio w art. 35 K.r.o., zgodnie z którym współmałżonek nie posiada uprawnienia do swobodnego rozporządzania udziałem, który ewentualnie przypadnie mu w udziale w wypadku ustania wspólności. Nie do przyjęcia jest zatem pogląd, który zakłada, że za moment nabycia całości nieruchomości (w domyśle nabycie 1/2 części) uważa się przyznanie jej na wyłączność jednemu z małżonków w przypadku zawarcia umowy podziału majątku wspólnego. Rodziłoby to z kolei przypuszczenie, że jej połowa należała tylko i wyłącznie do jednego ze współmałżonków, co w sposób oczywisty stoi w sprzeczności do wspomnianej już instytucji wyrażonej w art. 31 K.r.o.

Wnioskodawca podnosi, że powyższe stanowisko dotyczące wyjaśnienia pojęcia nabycia, zostało w sposób jasny i czytelny wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/11. Powyższa uchwała w swojej tezie stwierdza, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. Pomimo że ww. teza nie jest dokładnym odzwierciedleniem niniejszego stanu faktycznego, należy ją jednak traktować jako pewnego rodzaju wskazówkę, jak poprawnie rozkodować zagadnienie nabycia zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Powyższe potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny …. w wyroku z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt …... Powyżej przedstawioną linię orzeczniczą w sposób bezapelacyjny potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt ….., w którym stwierdził, że „Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej”. Ponadto Sąd zauważył, że „Przychód ze sprzedaży mieszkania przez małżonka nie podlega PIT, jeśli od nabycia lokalu minęło 5 lat. Nie ma znaczenia, że w międzyczasie współmałżonkowie podzielili majątek”. Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdza to również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1249/14. w którym stwierdzono, że „W sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, trzeba szczególnie podkreślić, że zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Podkreślić należy, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter; została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Niewątpliwie sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest wspólność bez udziałowa”.

Zważywszy na powyższe uzasadnienie postawionego pytania, Wnioskodawca uważa, że użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określenie nabycia odnosi się do nabycia na własność lokalu w 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania nr 2, przy założeniu, że odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna, aby prawidłowo ustalić jaką część majątku nabył Wnioskodawca, należy przyjąć, że w skład majątku przejętego przez Niego na podstawie umowy o podziale majątku wspólnego wchodzi przedmiotowa nieruchomość o wartości 180 000 zł wraz z wyposażeniem o wartości 15 000 zł oraz pozostałe składniki majątku wspólnego, tj. garaż stanowiący odrębną nieruchomość o wartości 20 000 zł i samochód osobowy marki Toyota o wartości 15 000 zł, co łącznie daje sumę 230 000 zł. Przyjmując, że Wnioskodawca został również zobowiązany do spłaty wierzytelności wynikającej z porozumienia zawartego z byłą małżonką w wysokości 101 598 zł 88 gr. oraz ww. samochód osobowy przypadł byłej małżonce Wnioskodawcy należy uznać, że nadwyżka otrzymanych aktywów nad pasywami wynosi 113 401 zł 12 gr.

Zgodnie z powyższymi wyliczeniami, łączny wskaźnik nadwyżki otrzymanych aktywów nad pasywami wynosi 50,70%. Oznacza to, że wartość nadwyżki od otrzymanych nieruchomości, która potencjalnie może stać się podstawą opodatkowania, wynosi 57 494 zł 37gr.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca twierdzi, że stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu pytania pierwszego jest jak najbardziej poprawne oraz nie powinno budzić żadnych wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz garażu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że w 1986 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, jako członkowie Spółdzielni Mieszkaniowej, na podstawie przydziału nabyli prawo do lokalu mieszkalnego wraz z przynależną piwnicą. Następnie Wnioskodawca wraz z żoną, na mocy umowy z dnia 19 listopada 2007 r. o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i przeniesieniu własności, nabyli na własność ww. nieruchomość, która to weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

W 1999 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli w drodze kupna garaż stanowiący odrębną nieruchomość, który również wszedł w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim do dnia rozwód, tj. 13 stycznia 2011 r. (data uprawomocnienia w dniu 4 lutego 2011 r.). Od dnia zawarcia związku małżeńskiego do dnia ustanowienia sądowej rozdzielności majątkowej, pomiędzy Wnioskodawcą a Jego byłą żoną, obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 31 sierpnia 2017 r. pomiędzy byłymi małżonkami doszło do zawarcia umowy o podział majątku. Zgodnie z zawartym porozumieniem, podział majątku nastąpił w ten sposób, że lokal mieszkalny wraz z przynależną piwnicą o wartości 180 000 zł, wyposażenie ww. lokalu o wartości 15 000 zł oraz garaż stanowiący odrębną nieruchomość o wartości 20 000 zł, przypadły Wnioskodawcy w całości. Natomiast własność samochodu osobowego marki Toyota o wartości 15 000 zł przypadła byłej żonie. Ponadto Wnioskodawca, na mocy ww. umowy, zobowiązał się do spłaty byłej małżonki w kwocie 100 000 zł, co w rzeczywistości stanowiło połowę wartości ww. nieruchomości oraz do pokrycia kosztów notarialnych, a także opłaty sądowej w łącznej kwocie 1 598 zł 88 gr. Wnioskodawca w całości wywiązał się z ww. postanowień porozumienia.

W dniu 28 grudnia 2017 r. nieruchomość będąca wyłączną własnością Wnioskodawcy, została zbyta za kwotę 255 000 zł. W tym samym dniu Wnioskodawca sprzedał również garaż stanowiący odrębną nieruchomość, będącą wyłączną własnością Wnioskodawcy, za kwotę 25 000 zł. Sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw. Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości oraz garażu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy określić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości oraz garażu należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości oraz garażu dojdzie np. po ustanowieniu rozdzielności i podziale majątku wspólnego. W wyniku podziału majątku dorobkowego, po ustaniu wspólności ustawowej np. poprzez rozwód, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie za datę nabycia sprzedanej w dniu 28 grudnia 2017 r. nieruchomości, należy uznać datę nabycia tej nieruchomości do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 2007 r. Natomiast za datę nabycia garażu należy uznać 1999 r.

Zatem stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę w dniu 28 grudnia 2017 r. nieruchomości nabytej przez Niego w 2007 r. oraz garażu nabytego w 1999 r. do majątku wspólnego małżonków, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż ww. nieruchomości oraz garażu nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, a więc uzyskany ze sprzedaży przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz garażu w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, tutejszy Organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, dotyczącego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem, gdyż oczekiwał On odpowiedzi na to pytanie wyłącznie w sytuacji uznania za nieprawidłowe stanowiska dotyczącego pytania nr 1.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny opisany we wniosku różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.