Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.51.2018.2.DS
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 23 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 marca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.51.2018.1.DS na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 marca 2018 r. (data doręczenia 16 marca 2018 r.). W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 27 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, przesłane za pośrednictwem ….. S.A. (data nadania 23 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka Sp. z o.o. należy do międzynarodowej grupy kapitałowej v. Większościowym udziałowcem Wnioskodawcy, posiadającym 100% udziałów, jest S. & S. C. GmbH, która z kolei jest własnością spółki S. GmbH. Spółką – matką spółki S. GmbH jest notowana na giełdzie papierów wartościowych w W. spółka A. AG.

Wnioskodawca oraz spółka A. AG są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ramach grupy kapitałowej v. został wdrożony program motywacyjny („Program”), którego celem jest umożliwienie pracownikom zatrudnionym w grupie kapitałowej partycypacji w spółce A. AG, przez co nie tylko będą oni mogli przyczynić się do stabilności i dalszego rozwoju spółek z grupy, lecz również otrzymywać będą korzyści związane ze wzrostem wartości rynkowej akcji oraz w postaci dywidend.

Zasady działania Programu przedstawiają się w następujący sposób:

• Program polega na oferowaniu pracownikom akcji na preferencyjnych warunkach. Na każdy zakupiony pakiet 3 akcji, pracownik otrzymuje jedną dodatkową, nieodpłatną akcję („akcja bonusowa”);
  

• oferowane akcje są akcjami z rynku wtórnego, zaś ich nabywanie odbywać się będzie w cyklach rocznych, tzn. raz na rok (w ostatnim tygodniu maja) możliwe jest uzyskanie przez pracownika akcji w ramach partycypacji w Programie;
  

• koszty nabycia akcji bonusowych pokrywane są przez Wnioskodawcę, natomiast bezpośrednie koszty administracyjne przez spółkę A. AG;
  

• nieodpłatne otrzymanie bonusowej akcji jest warunkowe. W okresie 5 lat od nabycia akcji uczestnik Programu nie może ich zbyć pod rygorem utraty akcji bonusowej (z pewnymi wyjątkami jak np. śmierć pracownika);
  

• przystępując do Programu uczestnik zrzeka się prawa głosu wynikającego z posiadanych akcji na rzecz jednego z podmiotów organizujących Program;
  

• każdy pracownik może zainwestować nie więcej niż 2 500€ w skali jednego roku, po złożeniu odpowiedniej deklaracji przystąpienia u swojego pracodawcy;
  

• w przypadku decyzji o przystąpieniu do Programu, przeznaczony do zainwestowania kapitał pracownik uiszcza albo jednorazowo, bądź też gromadzi go przez cały rok, w 12 miesięcznych ratach (w ramach tzw. planu oszczędnościowego). W pierwszym przypadku nabycie akcji następuje w roku dokonania wpłaty, w drugim natomiast – w roku zakończenia gromadzenia kapitału. Wnioskodawca, za zgodą pracownika, odprowadza odpowiednie kwoty bezpośrednio z jego wynagrodzenia netto.
  
  

Oprócz Wnioskodawcy oraz spółki A. AG w realizację programu zaangażowany będzie także inny podmiot z grupy kapitałowej v. – spółka M. P., który odpowiedzialny jest za bieżącą obsługę rozliczeń uczestników Programu.

W piśmie z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego wskazując, że Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Program motywacyjny został wdrożony przez spółkę A. AG z siedzibą w L. na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy spółki A. AG. Wnioskodawca nie ma wpływu na zasady działania programu. Program motywacyjny nie ma związku ze świadczeniem pracy przez pracowników na rzecz Wnioskodawcy i nie stanowi elementu wynagrodzenia z tego tytułu. Przystąpienie do programu ma charakter dobrowolny, pracownik z własnej inicjatywy może przystąpić do tego Programu bądź z uczestnictwa w Programie zrezygnować. Przyznanie akcji bonusowej ma na celu zachęcenie pracowników do nabycia akcji spółki A. AG w celu realizacji prawa do głosowania z posiadanych przez niego akcji.

Spółka A. AG jest międzynarodowym koncernem stalowym, z którym związanych jest ponad 48 500 pracowników zatrudnionych w około 500 spółkach, w około 50 krajach na całym świecie. Program motywacyjny skierowany jest do wszystkich pracowników spółek należących do koncernu v., w tym do pracowników zatrudnionych przez Wnioskodawcę. Wszyscy pracownicy danej, należącej do koncernu v. spółki, a więc i pracownicy Wnioskodawcy, oferującej akcje spółki A. AG w ramach udziałów pracowniczych, którzy w dniu rozpoczęcia oferty pozostawali dłużej niż 12 miesięcy w stosunku pracy w owej spółce koncernowej i nie znajdywali się w okresie wypowiedzenia, mogą przystąpić do programu motywacyjnego.

Zasady rozliczenia Programu motywacyjnego reguluje Umowa współpracy w ramach programu partycypacji pracowniczej koncernu v. zawarta dnia … w L. pomiędzy Wnioskodawcą a M. P. z siedzibą w L. Mając na celu wspólne reprezentowanie interesów pracowników – akcjonariuszy oraz zagwarantowanie im wpływu na rozwój przedsiębiorstwa, powołano, w oparciu o przepisy obowiązujące w A., prywatną fundację. Skład fundacji stanowią przedstawiciele Zarządu i załogi koncernu. Zadaniem fundacji jest zarządzanie akcjami wszystkich pracowników oraz opieka nad akcjonariuszami w różnych krajach. Fundacja gromadzi opinie akcjonariuszy, dotyczące tematów i treści poruszanych podczas corocznego walnego zgromadzenia a następnie przeprowadza głosowanie nad sposobem ich wdrażania.

Pracownicy Wnioskodawcy mają możliwość uczestnictwa w Programie począwszy od 1 kwietnia 2011 r. Brak odrębnego porozumienia pomiędzy pracownikami a M. P.

Na podstawie Umowy, o której mowa powyżej, Wnioskodawca zwraca M. P. łączną cenę sprzedawanych pracownikom Wnioskodawcy akcji (akcje nabywane przez pracowników, łącznie z akcjami bonusowymi). Kwota stanowiąca cenę zakupu przysługujących pracownikom akcji wpływa na konto Wnioskodawcy. Kwota ta jest następnie przekazywana, wraz z ceną z tytułu przyznanych akcji bonusowych, na konto M. P. Koszty nabycia akcji bonusowej jest w całości pokrywany przez Wnioskodawcę. Koszt nabycia pozostałych akcji potrącany jest z wynagrodzenia pracownika bądź też wpłacany jednorazowo na konto Wnioskodawcy.

Inne obowiązki Wnioskodawcy sprowadzają się do funkcji informowania pracowników spółki o funkcjonującym programie i korzyściach płynących z posiadania statusu akcjonariusza spółki A. AG.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełniniu wniosku):

Czy na Wnioskodawcy jako płatniku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych spoczywa obowiązek naliczania, potrącania oraz deklarowania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przyznania pracownikom akcji bonusowych spółki A. AG?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie dochodów osiąganych przez osoby fizyczne zostało zróżnicowane ze względu na źródło przychodu. Ustawodawca w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej: „UPDOF”), wskazał zamknięty katalog źródeł przychodów, wskazując jako źródło między innymi stosunek pracy, pozarolniczą działalność gospodarczą, kapitały pieniężne, najem czy działalność wykonywaną osobiście. Identyfikacja danego przychodu jako pochodzącego z określonego źródła determinuje sposób opodatkowania i wyklucza możliwość zakwalifikowania tego przychodu równocześnie do innego źródła przychodu. W efekcie nie jest możliwe, aby jeden dochód mógł pochodzić równocześnie z dwóch różnych źródeł przychodu.

W opinii Spółki, samo przyznanie pracownikom akcji bonusowych nie jest równoznaczne z uzyskaniem przez nich przychodu (w momencie otrzymania). Pracownik nie uzyskuje bowiem żadnego świadczenia. Za tym twierdzeniem przemawia konieczność posiadania przez pracownika akcji nieprzerwanie przez okres 5 lat, pod rygorem utraty akcji bonusowej. W przypadku bowiem sprzedaży nabytych przez pracownika akcji przed upływem okresu wyznaczonego w obowiązującym w Spółce Programie motywacyjnym, pracownik zasadniczo traci prawo do akcji bonusowej.

W ocenie Spółki, nabycie przez pracowników Spółki akcji w ramach Programu motywacyjnego jest zdarzeniem, które należy przypisać do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 UPDOF, to jest do przychodów z kapitałów pieniężnych.

Zakwalifikowanie ewentualnego przychodu, jaki powstanie w przyszłości w związku z posiadaniem przez pracowników akcji bonusowych do przychodów z kapitałów pieniężnych wyklucza możliwość zidentyfikowania takiego przychodu jako przychodu z innych źródeł, czy też przychodu ze stosunku pracy.

W konsekwencji, skoro pracownicy nie uzyskują w związku z uczestnictwem w Programie motywacyjnym przychodów ze stosunku pracy określonych w art. 12 UPDOF, Spółka nie ma obowiązków płatnika, określonych w art. 31 tej ustawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 11 UPDOF, jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

1. spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
2. spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

–podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Zatem zgodnie z tym przepisem, dochód stanowiący nadwyżkę pomiędzy wartością rynkową akcji objętych przez osoby uprawnione na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, a wydatkami poniesionymi na ich objęcie, nie podlega opodatkowaniu w momencie objęcia tych akcji. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu w momencie odpłatnego zbycia tych akcji. W konsekwencji dopiero sprzedaż akcji bonusowej spowoduje po stronie pracownika powstanie przychodu podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że dnia 9 marca 2011 r. upoważniony przez Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydał dla Niego interpretację indywidualną nr IBPBII/2/415-1313/10/HSt. Interpretacja została wydana dla tego samego stanu faktycznego, jednakże zważywszy na zmianę przepisów art. 24 ust. 11 UPDOF, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie własnego stanowiska w sprawie, w świetle przepisów UPDOF obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.

Podsumowując, w ocenie Spółki, nabycie akcji w ramach Programu motywacyjnego nie skutkuje po stronie pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy, ani przychodu z innych źródeł, w momencie nabycia akcji. Przychód powstanie w dacie odpłatnego zbycia akcji przez pracowników i będzie stanowił przychód z kapitałów pieniężnych. Pracownicy Spółki zobowiązani będą do samodzielnego rozliczenia uzyskanego dochodu, bez udziału Spółki jako płatnika.

Doprecyzowując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – w piśmie z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że samo przyznanie pracownikom akcji bonusowych spółki A. AG nie jest równoznaczne z uzyskaniem przez pracownika przysporzenia majątkowego. Realizacja i uzyskanie ewentualnych korzyści z tytułu przyznanych praw nastąpi w momencie sprzedaży posiadanych przez pracownika akcji, przy spełnieniu warunku posiadania akcji przez okres 5 lat. Niespełnienie tego warunku skutkuje utratą akcji bonusowej. Zatem przychód z akcji bonusowej wystąpi w momencie sprzedaży posiadanych akcji i należy ten przychód zaliczyć do zysków z kapitałów pieniężnych (podatkowa klasyfikacja przychodu z akcji bonusowej powinna być identyczna jak przychodu ze sprzedaży nabytych przez pracowników akcji, który stanowi przychód z kapitałów pieniężnych).

W myśl art. 31 ustawy PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT wynika, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jednocześnie, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy PIT odrębne źródło przychodów stanowią kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (nie dotyczy omawianego stanu faktycznego).

W konsekwencji, skoro pracownicy w związku z uczestnictwem w Programie motywacyjnym uzyskują inne niż określone w art. 31 ustawy PIT przychody, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki wynikające z art. 31 ustawy PIT dotyczące obowiązków płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanego w uzupełnieniu wniosku pytania.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są również inne źródła, które nie zostały wymienione enumeratywnie w tym artykule.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoja źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, a zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonana na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.: obliczenie, pobranie i wpłacenia podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 tej ustawy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują – z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a – kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 42a ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. l, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Przesłanką, zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej, w ramach której został wdrożony program motywacyjny, którego celem jest umożliwienie pracownikom zatrudnionym w grupie kapitałowej partycypacji w spółce A. AG. Program polega na oferowaniu pracownikom akcji, na preferencyjnych warunkach, a na każdy zakupiony pakiet 3 akcji, pracownik otrzymywać będzie jedną dodatkową, nieodpłatną akcję („akcję bonusową”). Nieodpłatne otrzymanie bonusowej akcji jest warunkowe – okresie 5 lat od nabycia akcji, uczestnik Programu nie może ich zbyć pod rygorem utraty akcji bonusowej (z pewnymi wyjątkami jak np. śmierć pracownika). Koszty nabycia akcji bonusowych pokrywane są przez Wnioskodawcę, natomiast bezpośrednie koszty administracyjne przez spółkę A. AG.

Jak już wyżej wskazano przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej (w przedmiotowej sprawie spółki z siedzibą w A.) – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy pomimo, że Wnioskodawca pokrywa koszt nabycia akcji bonusowych ze swoich środków.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest organizatorem programu motywacyjnego (przyznanie pracownikom akcji bonusowych nie wynika z umowy o pracę, ani z układu zbiorowego pracy) lecz spółka z siedzibą w A., czyli podmiot, z którym nie wiąże pracowników stosunek pracy, zatem w związku z nieodpłatnym nabyciem akcji bonusowych przez pracowników oraz w związku z upływem okresu restrykcyjnego na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca nie jest obowiązany z tego tytułu do obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w myśl art. 31 ww. ustawy, ponieważ nieodpłatne nabycie akcji bonusowych nie rodzi powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.