Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.76.2018.3.MSU
z 12 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), uzupełnionego pismami z dnia 6 marca 2018r. (data wpływu 14 marca 2018r.) oraz z dnia 21 marca 2018r. (data wpływu 26 marca 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatu faktury w grudniu 2017r. lub dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatu faktury w grudniu 2017r. lub dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 marca 2018r. (data wpływu 14 marca 2018r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem z dnia 21 marca 2018r. (data wpływu 26 marca 2018r.) o pełnomocnictwo na druku PPS-1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest Instytucją Kultury działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U z 2012 r. poz. 406 z poźn. zm.). Wnioskodawca wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski.

Filharmonia w dniu 15 października 2009 r. zawarła z firmą …. i ….. Sp. z o.o., działającymi jako konsorcjum, umowę o nr ….., w ramach której zrealizowana została inwestycja polegająca na budowie …. Centrum Kultur w ….. przy ul. ….. wraz z rozbiórką istniejącej zabudowy. Zawarcie umowy poprzedzone było wyłonieniem konsorcjum w drodze przetargu, zgodnie z przepisami ustawy Prawo Zamówień Publicznych. Filharmonia dokonała w sposób prawidłowy ogłoszenia o konkursie na wykonawstwo robót budowlanych, których zakres precyzyjnie został określony w tym ogłoszeniu oraz w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) stanowiącej element składowy ogłoszenia.

Na etapie postępowania przetargowego powód …. S.A. i …..Sp. z o.o. występował po stronie Filharmonii ….. przed Krajową Izbą Odwoławczą (sygn. akt …..) oraz przed Sądem Okręgowym w ….. (sygn. akt ……) w sprawie ze skargi Konsorcjum ….. S.A. w …. i ….. Sp. z o.o. w …… i w tym czasie nie kwestionował zakresu prac do wykonania oraz ceny za ich wykonanie. Wszelkie sprawy związane z realizacją umowy od strony inwestycyjnej prowadził wyłoniony w postępowaniu o zamówienie publiczne Inwestor Zastępczy - konsorcjum firm ……. Sp. z o.o., ….. i ……..

W lutym 2012 roku, po zakończeniu procesu budowlanego, lider konsorcjum ….S.A. wystawił fakturę ….. za roboty dodatkowe. Inwestor zastępczy nie uznał wyspecyfikowanych w protokole robót jako tych, za które należy się dodatkowe wynagrodzenie, tj. ponad ustalony w umowie ….. ryczałt i odesłał tę fakturę wraz z protokołem, nie dołączając jej do dokumentacji budowy. Faktura ta nie była tym samym przekazana Inwestorowi, tj. Filharmonii …… (nie została zaksięgowana i nie stwierdzono w księgach korespondencyjnych Filharmonii, aby została dostarczona).

Należy dodać, że powód realizował inwestycję zgodnie z przyjętym harmonogramem i dopiero po zakończeniu robót zwiększył ich płatny zakres. Istotne jest także to, że płatność każdej faktury wystawionej zgodnie z harmonogramem poprzedzona była akceptacją protokołu przez Inwestora Zastępczego. Dopiero tak opisana faktura wraz z zaakceptowanym protokołem stanowiła podstawę wypłaty wynagrodzenia i rozliczenia podatku VAT.

Sprawa ostatecznie znalazła finał w sądzie. Sąd Apelacyjny prawomocnym wyrokiem z dnia ….. oddalił apelację Filharmonii ….., co oznaczało, że po jej stronie powstał obowiązek zapłaty kwoty wskazanej na fakturze …….. Ponieważ Filharmonia nie posiadała tej faktury, wystąpiła do …… S.A. o wydanie duplikatu. Dokument ten został wystawiony 14 grudnia 2017r.

W takich przypadkach otrzymanie duplikatu wywołuje takie same skutki, jak otrzymanie faktury pierwotnej, czyli skutkuje prawem do odliczenia podatku VAT (zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT). A zatem odliczenie jest możliwe w okresie rozliczeniowym otrzymania duplikatu (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1082/14-2/JŻ).

W ocenie Wnioskodawcy można również przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 stycznia 2013 r. (nr IBPP1/443-1032/12/AL). Organ podatkowy wyjaśnił w niej, że skoro podatnik nie ujął w rejestrach VAT faktury VAT, tylko odesłał ją wystawcy bez odliczania VAT naliczonego w tej fakturze, to ma prawo pomniejszyć podatek należny w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał duplikat faktury VAT.

W przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji prawomocny wyrok sądu potwierdził, że roboty zostały wykonane, więc kwota wynikająca z faktury z tytułu wykonania opisanych w pozwie usług jest zasadna. Kwota ta została ujęta w fakturze opisanej jako duplikat.

Zasadniczym bowiem warunkiem skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia jest posiadanie przez niego faktury wystawionej za faktycznie wykonaną usługę. W przypadku Wnioskodawcy dopiero uzyskanie duplikatu faktury daje Filharmonii podstawę prawnopodatkową do rozliczenia podatku VAT.

Podstawa prawna: art. 86 ust. 10b pkt 1, art. 86 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Filharmonia ……. jest czynnym podatnikiem VAT.

Prowadzi działalność w oparciu o statut, w którym określone zostały cele i zadania, które Filharmonia realizuje poprzez organizowanie:

1. koncertów symfonicznych i oratoryjnych,
2. koncertów kameralnych i recitali,
3. audycji i koncertów umuzykalniających dla dzieci i młodzieży,
4. festiwali, sesji naukowych i konkursów oraz innych form prezentacji muzyki i wiedzy o muzyce oraz jej twórcach,
5. rejestrację dźwięku i obrazu (jakąkolwiek techniką) - wideo, dyski audio i audiowizualnych (np. CD, CD-ROM, DVD, płyta hybrydowa i inne).
   
   

Filharmonia prowadzi działalność gospodarczą, zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

….. Centrum Kultur jest siedzibą Filharmonii ….., w której prowadzona jest działalność gospodarcza i realizowane cele statutowe. Budowa …. Centrum Kultur miała miejsce w latach 2009-2011. Inwestycja realizowana była ze środków publicznych.

Do nadzoru nad prawidłowym przebiegiem inwestycji Filharmonia zawarła umowę z Inwestorem Zastępczym. W czasie realizacji inwestycji wszystkie faktury wraz z protokołami akceptowane były przez Inwestora Zastępczego, który określał czy wszystkie roboty wykonane były zgodnie z zawartą umową.

Zgodnie z SIWZ „Odbiór robót następuje na podstawie protokołu odbioru sporządzonego przez Wykonawcę i zatwierdzonego przez Inwestora Zastępczego oraz Koordynatora (Inżyniera projektu) zgodnie z warunkami szczegółowymi.”

Protokół nie został zaakceptowany przez Inwestora Zastępczego i tym samym faktura FB …… nie została przekazana Filharmonii ……..

Faktura o treści: „Prace dodatkowe i zamienne wykonane na obiekcie ….. Centrum Kultur w …..” wystawiona została na Filharmonię.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat dokumentacji przechowywanej przez Inwestora Zastępczego.

W związku z nieposiadaniem faktury i niedokonaniem przez Filharmonię płatności, Konsorcjum …. - …… skierowało sprawę do postępowania sądowego. Sąd II instancji wskazał jednak zasadność wykonanych prac i nakazał zapłatę.

Wnioskodawca wystąpił zatem o duplikat faktury, który został wystawiony 14 grudnia 2017r., do Filharmonii wpłynął 15 grudnia 2017r. i 19 grudnia 2017r. zostało uregulowane zobowiązanie wynikające z duplikatu faktury.

W nowopowstałym budynku będącym siedzibą Filharmonii …… od stycznia 2012 r. prowadzona jest tylko działalność gospodarcza związana ściśle z działalnością statutową opodatkowaną i zwolnioną. Podatek VAT rozliczany jest strukturą.

Do końca 2011 r. Filharmonia prowadziła działalność tylko opodatkowaną, w związku z powyższym odliczała w 100% VAT od faktur dokumentujących zakupy (w tym inwestycyjne). Ponieważ od 2012 r. budynek służy zarówno celom opodatkowanym, jak i zwolnionym podatek VAT zawarty w fakturach dotyczących inwestycji (budowy) podlega 10 letniej korekcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanej sytuacji podatnik ma prawo w grudniu 2017 r. lub w dwóch kolejnych okresach odliczyć VAT naliczony z wystawionego w dniu 14 grudnia 2017 r. duplikatu faktury do faktury z dnia 23 lutego 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo odliczenia podatku VAT przysługuje Wnioskodawcy, gdyż prawomocny wyrok sądu potwierdził wykonanie robót, a co za tym idzie, dopiero wówczas dał podstawę do rozliczenia VAT naliczonego w dacie wystawienia duplikatu faktury.

Nadmienić należy, że duplikat przedmiotowej faktury został zaewidencjonowany w księgach rachunkowych jednostki pod datą 14 grudnia 2017r., a w dniu 19 grudnia 2017r. zobowiązanie zostało w całości uregulowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 z późn. zm.), do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017, poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

W tym miejscu wskazać należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Terminy odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur zostały określone w art. 86 ust. 10-ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., następująco:

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Z kolei art. 86 ust. 13 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy art. 86 ust. 10-13 ustawy, regulujące terminy skorzystania z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, otrzymały następujące brzmienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Na podstawie ust. 10c powołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. I tak, stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a – art. 86 ust. 13 ustawy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów ustawy obowiązujących od 1 stycznia 2014r., w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
  

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
  

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym – co należy podkreślić – termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy – na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy – będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Z wydanego m.in. na podstawie ww. przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2013r., wynika: § 13

1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.
2. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
      1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
      2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
   3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
   4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
3. W przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane określone w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4;
   3. okres, do którego odnosi się udzielany rabat;
   4. kwotę udzielonego rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego.
4. Jeżeli rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, o których mowa w ust. 2 i 3, podaje się w podziale na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:
   1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
   2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".
   
   

§ 14.

1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.
2. Faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:
   1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
      1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,
      2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
   3. kwotę podwyższenia podatku należnego.
3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:
   1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
   2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.
   
   
   

Stosownie do § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast z treści art. 106l ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014r. wynika, że w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;

2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;

3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
   1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
   
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia – art. 106l ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest Instytucją Kultury działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca w dniu 15 października 2009 r. zawarł z firmą ….. S.A. i … Sp. z o.o. działającymi jako konsorcjum, umowę o nr ……, w ramach której zrealizowana została inwestycja polegająca na budowie ….. Centrum Kultur w …... Budowa ….. Centrum Kultur miała miejsce w latach 2009-2011. Inwestycja realizowana była ze środków publicznych. W lutym 2012 roku, po zakończeniu procesu budowlanego, lider konsorcjum ….. S.A. wystawił fakturę …… za roboty dodatkowe. Do nadzoru nad prawidłowym przebiegiem inwestycji Filharmonia zawarła umowę z Inwestorem Zastępczym. W czasie realizacji inwestycji wszystkie faktury wraz z protokołami akceptowane były przez Inwestora Zastępczego, który określał, czy wszystkie roboty wykonane były zgodnie z zawartą umową. Inwestor zastępczy nie uznał wyspecyfikowanych w protokole robót jako tych, za które należy się dodatkowe wynagrodzenie, tj. ponad ustalony w umowie …… ryczałt i odesłał tę fakturę wraz z protokołem, nie dołączając jej do dokumentacji budowy. Faktura ta nie była tym samym przekazana Inwestorowi, tj. Filharmonii …… (nie została zaksięgowana i nie stwierdzono w księgach korespondencyjnych Filharmonii, aby została dostarczona). Sprawa ostatecznie znalazła finał w sądzie. Sąd Apelacyjny prawomocnym wyrokiem z dnia 8 grudnia 2017r. oddalił apelację Filharmonii ……, co oznaczało, że po jej stronie powstał obowiązek zapłaty kwoty wskazanej na fakturze ……. Ponieważ Filharmonia nie posiadała tej faktury, wystąpiła do ….. S.A. o wydanie duplikatu. Duplikat faktury został wystawiony 14 grudnia 2017r., do Filharmonii wpłynął 15 grudnia 2017r. i 19 grudnia 2017r. zostało uregulowane zobowiązanie wynikające z duplikatu faktury. W nowopowstałym budynku będącym siedzibą Filharmonii ….. od stycznia 2012 r. prowadzona jest tylko działalność gospodarcza związana ściśle z działalnością statutową opodatkowaną i zwolnioną.

Wnioskodawca na tle powyższego powziął wątpliwości odnośnie terminu skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z duplikatu faktury.

W świetle powołanych przepisów, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u czynnych zarejestrowanych podatników podatku VAT, na podstawie faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług związanych z czynnościami opodatkowanymi podatnika.

Z powołanych przepisów wynika również, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy w przypadku, gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury i faktury korygującej ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Wskazać należy, iż otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie – dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji – ma data otrzymania faktury. W przedmiotowej sprawie istotnym jest to, że – jak wynika z okoliczności sprawy – przedmiotowa faktura została odesłana wraz z protokołem i nie została dołączona do dokumentacji budowy. Faktura nie została zaksięgowana i nie stwierdzono w księgach korespondencyjnych Wnioskodawcy, aby została dostarczona.

Tym samym, skoro Wnioskodawca nie ujął w rejestrach VAT faktury z dnia 23 lutego 2012r. i faktura ta została odesłana wystawcy, to przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego w niniejszej sprawie zrealizowały się dopiero z momentem otrzymania przez Wnioskodawcę duplikatu faktury, tj. w grudniu 2017r.

Wobec tego tylko ten okres rozliczeniowy należy traktować jako początkowy w kontekście zrealizowania prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz terminów określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Natomiast jeżeli Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego w rozliczeniu miesiąca, w którym spełniona została przesłanka warunkująca skorzystanie z tego prawa (za grudzień 2017r.), miał możliwość zrealizowania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony - na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy - w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, następujących po okresie, w którym Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia, tj. po miesiącu, w którym Wnioskodawca otrzymał duplikat faktury dokumentujący świadczenie usług.

Jeżeli jednak do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie doszło również w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych, następujących po okresie, w którym Wnioskodawca otrzymał duplikat ww. faktury – Zainteresowany, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy – może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyłącznie poprzez korektę deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym otrzymał ww. dokument, nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Należy zatem zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii wysokości podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury podlegającego odliczeniu, gdyż nie było to przedmiotem wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.