2018.04.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.335.2018.1.MK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.335.2018.1.MK
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży samochodu za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej B.

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu zbycia makulatury za pośrednictwem jednostek budżetowych,

opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży samochodu za pośrednictwem Specjalnego Ośrodka Szkolno -Wychowawczego Nr 1 stawką 23%,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży samochodu za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej B..

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina L. posiada status podatnika VAT czynnego o numerze NIP .... Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875) zwaną dalej u. s. g. Gmina nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego stąd nie wypełniła poz. 21 formularza przeznaczonego na podanie numeru w tym rejestrze Zadania własne gminy określone są w art. 7 u s. g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych – konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u. s. g. zaspokajanie potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zadania te obejmują w szczególności sprawy:

ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
wodociągów i zaopatrzenia w wodę. kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

lokalnego transportu zbiorowego,
ochrony zdrowia,
pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,

gminnego budownictwa mieszkaniowego,
edukacji publicznej,
kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
targowisk i hal targowych,
zielem gminnej i zadrzewień,
cmentarzy gminnych,
porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej,
wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej,
promocji gminy,
współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r poz. 239),
współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Przypomnienia wymaga też fakt, iż gmina oprócz zadań własnych realizuje wiele zadań zleconych - co wynika z art. 166 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż „jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych”. Zgodnie z art. 11a ust. 1 u. s. g. organami gminy są: 1) rada gminy, 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta). W myśl art. 26 ust. 1 u. s. g. organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 w miastach powyżej 100 000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Wójt wykonuje swoje zadania za pośrednictwem urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 u. s. g. ). Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 05 czerwca 1998 r o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r . poz. 1868). zwanej dalej u. s. p. prawa powiatu przysługują miastom które w dniu 31 grudnia 1998 r liczyły więcej niż 100 000 mieszkańców (...). Miastem takim jest więc Gmina L.. Zadania powiatu określone są w art. 4 u. s. p.

Tak więc do zadań gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez u. s. g. dochodzą także zadania nałożone przez u. s. p. Zgodnie z art. 9 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r, poz. 2077) zwaną dalej u. f. p. sektor finansów publicznych tworzą m. in. jednostki samorządu terytorialnego oraz jednostki budżetowe.

Jednostkami budżetowymi, zgodnie z art. 11 u. f. p. są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, działające na podstawie statutu określającego w szczególności ich nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na skutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 stwierdzone zostało, iż gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego należy uznać, ze samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie TSUE za obowiązkowe uznano „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Termin obowiązkowej centralizacji podatkowej dotyczącej podatku VAT w samorządach został określony komunikatem Ministerstwa Finansów opublikowanym dnia 15. 01. 2016 r. na dzień 01. 01. 2017 r. zatem Gmina L. od tego właśnie terminu rozpoczęła scentralizowane rozliczanie podatku od towarów i usług, tj. procesem tym objęte zostały wraz z Urzędem Miasta L. wszystkie gminne jednostki budżetowe. Formalną podstawę ww. działania stanowi art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizacje projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r poz. 1454 ze zm.).

OPIS STANU FAKTYCZNEGO DO PYTANIA 3

Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L., ul. .... jest gminną jednostką budżetową Gminy L.. Samochód ... sprzedany został w dniu 20 czerwca 2017 roku. Kupiony został przez Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L. w grudniu 2006 roku. Było to auto przystosowane do przewozu osób niepełnosprawnych. Podatek VAT przy zakupie nie był odliczany. Samochód ten był przede wszystkim wykorzystywany do celów statutowych, tj. przewozu mieszkańców Domu Opieki Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie (np. wyjazdy do lekarza, wyjazdy na konsultacje specjalistyczne).Wyjazdy te odbywały się zarówno w ramach odpłatności za pobyt ustalony w drodze decyzji administracyjnej na podstawie art. 106 ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz.1769) w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz.1257), jak również sporadycznie na zasadach partycypacji w kosztach przez mieszkańca w przypadku wyjazdów celem podtrzymania więzi rodzinnych w związku z § 5 ust. 1 pkt 3 lit. e rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 964 ze zm.). W myśl ww. przepisu Dom, niezależnie od typu, świadczy usługi: wspomagające, polegające na stymulowaniu nawiązywania, utrzymania i rozwijania kontaktu z rodziną i społecznością lokalną. Do 31 grudnia 2016 r. ww. czynności traktowane były jako zwolnione podmiotowo od podatku na podstawie art. 113 u.p.t u, zaś po centralizacji podatkowej jako zwolnione przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 u.p.t u.

Samochód ( wraz z kierowcą ) był także odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) udostępniany na prośbę Urzędu Miasta L. w celu przewozu niepełnosprawnych mieszkańców L. do lokali wyborczych. Samochód (wraz z kierowcą) był również odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) udostępniany na prośbę innych domów pomocy społecznej Gminy L. w celu przewozu niepełnosprawnych mieszkańców tych DPS-ów podczas awarii ich własnych środków transportu. Podkreślić należy iż do 31.12.2016 r. taka odpłatność była zwolniona z podatku VAT, gdyż Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych był zwolniony podmiotowo z podatku VAT na podstawie art. 113 u.p.t u. Z kolei z dniem 01.01.2017 r. taka odpłatność jako czynność wewnętrzna w ramach scentralizowanego podatnika - Gminy nie podlega opodatkowaniu. Samochód (wraz z kierowcą) był także udostępniany odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) pracownikom DPS-u, przy czym każdorazowo zainteresowany pracownik występował pisemnie o zgodę Dyrektora. Udostępnianie odpłatne pracownikom było zwolnione od podatku VAT, gdyż jak wskazano do 31 grudnia 2016 roku. DPS nie był podatnikiem VAT czynnym, gdyż korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 u.p.t.u.. W dniu 1 stycznia 2017 r. DPS stał się podatnikiem VAT jako część składowa scentralizowanego podatnika - Gminy L.. W okresie 01.01 2017 -20.06.2017 r. (tj. do chwili sprzedaży) samochód nie był odpłatnie udostępniany pracownikom DPS.

Sprzedaż ww. samochodu dokonana w dniu 20.06.2017 r. została opodatkowana wg stawki podstawowej 23%. Wartość sprzedaży netto wyniosła 27.404,06 zł, podatek VAT 6.302,93 zł. Nabywcą był podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Sprzedaż udokumentowano fakturą VAT.

OPIS STANU FAKTYCZNEGO DO PYTANIA 4

Kabiny masażowo-parowe P. zostały zakupione przez Dom Pomocy Społecznej B. Al. ... w m-cu grudniu 2006 r. od firmy S. sp. z o.o. (potwierdzeniem zakupu była faktura nr ... z dnia 18.12.2006 r. - obecnie nie jest już w posiadaniu Domu Pomocy Społecznej „B.”, gdyż została przekazana do archiwum a następnie poddana brakowaniu). Podatek VAT przy zakupie nie był odliczany. W dniu 20.12.2006 r. kabiny zostały przyjęte na stan środków trwałych dokumentem OT (wartość brutto każdej z nich wynosiła 7.645,38 zł). W latach 2007 - 2010 były one amortyzowane metodą liniową, a na dzień 31.12.2010 r. zostały całkowicie umorzone. Kabiny przez cały okres eksploatacji używane były do celów działalności podstawowej DPS, tj. użytkowane były przez mieszkańców DPS. Odpłatność za pobyt w DPS ustalana jest na podstawie art. 106 ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz.1769) w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz.1257). W dn. 16.10.2017 r. zostały sprzedane w wyniku zamieszczonego ogłoszenia sprzedaży (dowodem sprzedaży jest umowa kupna - sprzedaży zawarta dn. 16.10.2017 r. pomiędzy Gminą L. -sprzedającym a nabywcą - kupującym, którym była osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej). Wartość przedmiotu sprzedaży została ustalona w kwocie netto 569,11 zł, stawka VAT 23%, podatek od towarów i usług wyniósł: 569,11 x 23 % = 130,90 zł Wartość sprzedaży brutto była równa 700,01 zł.

Sprzedaż została zaewidencjonowana na kasie rejestrującej (fiskalnej), nabywca uregulował należność gotówką (700,01 zł - potwierdzeniem jest dowód wpłaty KP) i nie wymagał wystawienia faktury VAT. Dom Pomocy Społecznej B. jest gminną jednostką budżetową Gminy L., do 31.12.2016 r. był podatnikiem zwolnionym podmiotowo na podstawie art. 113 u.p.t.u, od 1 stycznia 2017 r. jest podatnikiem VAT czynnym jako część składowa scentralizowanego podatnika VAT-Gminy L..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania. (oznaczone we wniosku odpowiednio nr 3 i nr 4)

Czy dokonując sprzedaży samochodu ... poprzez Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L. , ul. … Gmina powinna opodatkować ww. sprzedaż wg stawki 23% (zaistniały stan faktyczny)
Czy dokonując sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych poprzez Dom Pomocy Społecznej B. w L., Al. ... Gmina powinna opodatkować ww. sprzedaż stawką 23%? (zaistniały stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy,

Dokonując sprzedaży samochodu ... poprzez Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L. , ul. ... Gmina powinna zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.).
Dokonując sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych poprzez Dom Pomocy Społecznej B. w L., Al. ... Gmina powinna zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.)

UZASADNIENIE STANOWISKA DO PYTANIA 1

W myśl art. 15 ust. 1 u. p. t. u podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 u.p.t.u. nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z kolei w myśl art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 2006 r. L nr 347/1) 1. Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, jak wyżej, tj. iż dokonując sprzedaży samochodu ... poprzez Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L., ul. ... Gmina powinna zastosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz.1221 ze zm.). Tym samym jest uprawniona do wystawienia korekty faktury i doręczenia jej nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż składnika majątku ruchomego wykorzystywanego do czynności mających charakter czynności zwolnionych (zarówno w ujęciu zwolnienia podmiotowego jak i przedmiotowego) jest dostawą zwolnioną od podatku. Udostępnianie odpłatne pracownikom samochodu nosi wprawdzie znamiona działalności gospodarczej, lecz jak zaznaczono była to działalność zwolniona od podatku (zwolnienie podmiotowe). Z kolei na chwilę obecną trwa spór który zawisł przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (skarga kasacyjna Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 29 marca 2017 r. sygn. akt ... w związku z uchyleniem interpretacji indywidualnej Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 lipca 2016 r. znak: ..., co pozwala wysnuć tezę, iż działalność podstawowa DPS - wg Ministra Finansów jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 u.p.t.u, choć dokonywana przez Gminę jako podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś wg ww. nieprawomocnego rozstrzygnięcia WSA w L. stanowi niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 15 ust. 6 u. p. t. u. Reasumując sprzedaż samochodu można uznać za korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 2 u. p. t. u., gdyż zgodnie z ww. przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W ocenie Wnioskodawcy rozstrzygnięcie prawomocne ww. sprawy przez NSA (niezależnie od wyniku, tzn. niezależnie czy NSA przyzna rację Gminie co do nieopodatkowanego charakteru opłat pobieranych przez DPS-y na podstawie ustawy o pomocy społecznej) pozostaje bez znaczenia dla objętej ww. wnioskiem sprawy sprzedaży ww. pojazdu. Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia celowościowa przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u pozwala dowodzić jako prawidłowego stanowiska, iż zwolniona od podatku jest dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej, jak też na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Trudno zakładać aby intencją racjonalnego ustawodawcy było zwolnienie od podatku dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a opodatkowanie wg stawki podstawowej dostawy towarów (rzeczy) wykorzystywanych na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu.

UZASADNIENIE STANOWISKA DO PYTANIA 2

W myśl art. 15 ust.1 u.p.t.u podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei w myśl art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 2006 r L nr 347/1) 1. Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t u zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, jak wyżej, tj. iż dokonując sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych poprzez Dom Pomocy Społecznej B. w L., Al. ... Gmina powinna zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz.1221 ze zm.) Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż składnika majątku ruchomego wykorzystywanego do czynności mających charakter czynności zwolnionych (zarówno w ujęciu zwolnienia podmiotowego jak i przedmiotowego) jest dostawą zwolnioną od podatku. Tym samym Gmina ma prawo dokonać nabywcy zwrotu niesłusznie doliczonego podatku VAT w cenie i wykazać ww. sprzedaż jako zwolnioną od podatku.

Na chwilę obecną trwa spór który zawisł przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (skarga kasacyjna Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 29 marca 2017 r. sygn. akt. ... w związku z uchyleniem interpretacji indywidualnej Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 lipca 2016 r. znak:...), co pozwala wysnuć tezę, iż działalność podstawowa DPS - wg Ministra Finansów jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 u.p.t.u, choć dokonywana przez Gminę jako podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś wg ww. nieprawomocnego rozstrzygnięcia WSA w L. stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 15 ust. 6 u p.t u. W ocenie Wnioskodawcy rozstrzygnięcie prawomocne ww. sprawy przez NSA (niezależnie od wyniku, tzn. niezależnie czy NSA przyzna rację Gminie co do nieopodatkowanego charakteru opłat pobieranych przez DPS-y na podstawie ustawy o pomocy społecznej) pozostaje bez znaczenia dla objętej ww. wnioskiem sprawy sprzedaży ww. kabin. Reasumując sprzedaż ww. kabin można uznać za korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., gdyż zgodnie z ww. przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia celowościowa przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u pozwala dowodzić jako prawidłowego stanowiska, iż zwolniona od podatku jest dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej, jak też na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Trudno zakładać aby intencją racjonalnego ustawodawcy było zwolnienie od podatku dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a opodatkowanie wg stawki podstawowej dostawy towarów (rzeczy) wykorzystywanych na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gminy, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do tej ustawy, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie wprowadzonej w art. 43 ust. 1 pkt 2 regulacji zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku, i faktycznie powinny być używane wyłącznie przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym, o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik zainteresowany skorzystaniem z tego zwolnienia musi wykorzystywać towar wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego pojazd, co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do działalności innej niż zwolniona zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Zgodnie z przepisem art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia;
dostawy towarów, przy których nabyciu lub wykorzystaniu VAT nie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 176.

Według przepisów unijnych zwolnienie przy dostawie towarów może być więc stosowane, jeśli:

towary te zostały nabyte na cele działalności wyłącznie zwolnionej i podatnik nie miał prawa do odliczenia;

względem tych towarów państwo członkowskie stosuje ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego.

Takie rozumienie tego zwolnienia potwierdzał TSUE w sprawie C-280/04 (Jyske Finans A/S v. Skatteministeriet). Spółka nabywała samochody jako towary zwolnione z VAT, w związku z czym nie występował podatek naliczony, który mogła ona odliczyć. Spółka uważała, że przy późniejszej sprzedaży tych samochodów powinna mieć prawo do zwolnienia z podatku (gdyż wyłączenie tych transakcji ze zwolnienia z VAT prowadziłoby do podwójnego opodatkowania towarów). Trybunał wskazał jednak, że zwolnienie obejmuje jedynie te dostawy towarów, przy których nabyciu na podstawie ustawodawstwa krajowego wyłączone było prawo do odliczenia. Nie można więc było zastosować zwolnienia, o którym mowa w lit. b art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Z kolei działalność spółki uprawniała ją, co do zasady, do odliczenia VAT od zakupów przeznaczonych na tę działalność, przez co odsprzedaży tych pojazdów nie można było zaliczyć do dostaw podlegających zwolnieniu na podstawie lit. a art. 136 dyrektywy VAT z 2006 r. Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (art. 86 i art. 88 ustawy o VAT).

Wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane tym podatkiem. Natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu odróżnić należy od czynności zwolnionych z VAT. Poprzez zwolnienie rozumieć należy sytuację, w której do czynności z reguły opodatkowanej (posiadającej określoną stawkę podatku VAT) zastosowanie znajdzie brak obowiązku opodatkowania, tj. dana czynność skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, co jednak nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego. Czynności niepodlegające opodatkowaniu to zaś takie czynności, które nie są w ogóle objęte przedmiotem opodatkowania i względem których nie występuje obowiązek podatkowy.

Aby wyłączenie z grona podatników miało miejsce muszą zostać spełnione dwa warunki, gdyż wyłączenie to:

dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne. W konsekwencji, należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku gminnego podlega wyłączeniu z VAT.

Gmina – zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) – posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, o czym stanowi art. 6 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

W myśl art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie jest gminną jednostką budżetową Gminy L. Samochód ... sprzedany został w dniu 20 czerwca 2017 roku. Kupiony został przez Dom Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie w L. w grudniu 2006 roku. Było to auto przystosowane do przewozu osób niepełnosprawnych. Podatek VAT przy zakupie nie był odliczany. Samochód ten był przede wszystkim wykorzystywany do celów statutowych, tj. przewozu mieszkańców Domu Opieki Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie (np. wyjazdy do lekarza, wyjazdy na konsultacje specjalistyczne). Sporadycznie do wyjazdów do domów rodzinnych mieszkańców celem podtrzymania więzi rodzinnych. Do 31 grudnia 2016 r. ww. czynności traktowane były jako zwolnione podmiotowo od podatku na podstawie art. 113 u.p.t u, zaś po centralizacji podatkowej jako zwolnione przedmiotowo na podstawie art. 43 ust.1 pkt 22 u.p.t u. Samochód (wraz z kierowcą ) był także odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) udostępniany na prośbę Urzędu Miasta L. w celu przewozu niepełnosprawnych mieszkańców L. do lokali wyborczych. Samochód (wraz z kierowcą) był również odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) udostępniany na prośbę innych domów pomocy społecznej Gminy L. w celu przewozu niepełnosprawnych mieszkańców tych DPS-ów podczas awarii ich własnych środków transportu. Samochód (wraz z kierowcą) był także udostępniany odpłatnie (zgodnie z zarządzeniem Dyrektora DPS) pracownikom DPS-u, przy czym każdorazowo zainteresowany pracownik występował pisemnie o zgodę Dyrektora. Udostępnianie odpłatne pracownikom było zwolnione od podatku VAT, gdyż do 31 grudnia 2016 roku DPS nie był podatnikiem VAT czynnym, gdyż korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 u.p.t.u.. W dniu 1 stycznia 2017 r. DPS stał się podatnikiem VAT jako część składowa scentralizowanego podatnika - Gminy L.. W okresie 01.01 2017-20.06.2017 r. (tj. do chwili sprzedaży) samochód nie był odpłatnie udostępniany pracownikom DPS.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej to jego sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej B. należy wskazać, że jak wynika z opisu sprawy Kabiny masażowo-parowe P. zostały zakupione przez Dom Pomocy Społecznej B.. W dniu 20.12.2006 r. kabiny zostały przyjęte na stan środków trwałych dokumentem OT. Kabiny przez cały okres eksploatacji używane były do celów działalności podstawowej DPS, tj. użytkowane były przez mieszkańców DPS. W dn. 16.10.2017 r. zostały sprzedane w wyniku zamieszczonego ogłoszenia sprzedaży (dowodem sprzedaży jest umowa kupna - sprzedaży zawarta dn. 16.10.2017 r. pomiędzy Gminą L. -sprzedającym a nabywcą - kupującym, którym była osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej). Dom Pomocy Społecznej B. jest gminną jednostką budżetową Gminy L., do 31.12.2016 r. był podatnikiem zwolnionym podmiotowo na podstawie art. 113 u.p.t.u, od 1 stycznia 2017 r. jest podatnikiem VAT czynnym jako część składowa scentralizowanego podatnika VAT-Gminy L.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowe kabiny służyły wyłącznie do działalności zwolnionej, a zatem ich sprzedaż na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Końcowo należy zauważyć, że o kwalifikacji wydatków związanych z działalnością Domów Pomocy Społecznej (czy związane są z działalnością gospodarczą Gminy, czy też z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy jej jednostkami z tytułu ich działalności. Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę służyły zakupione przez DPS środki trwałe – jak wynika z wniosku – służyły one działalności zwolnionej (tj. działalności Domów Pomocy Społecznej).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży samochodu za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie oraz zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej B. należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży samochodu za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej dla Osób Niepełnosprawnych Fizycznie oraz zwolnienia z opodatkowania podatkiem sprzedaży dwóch kabin masażowo-parowych za pośrednictwem Domu Pomocy Społecznej B.. Natomiast w pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy tylko oceny prawidłowości stanowiska Zainteresowanego w zakresie zadanego pytania i nie rozstrzyga kwestii poruszonych we własnym stanowisku, które nie były przedmiotem zapytania, tj. kwestii zwolnienia dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin