Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.69.2018.4.KO
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 26 stycznia 2018 r., identyfikator poświadczenia e-PUAP – …), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu (pytania Nr 2 i 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT1-1.4012.79.2018.1.MSU, 0113-KDIPT2-1.4011.69.2018.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy e-PUAP w dniu 6 marca 2018 r. (data doręczenia 6 marca 2018 r; identyfikator poświadczenia e-PUAP – …). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Przedmiotem tej działalności nie jest wynajem nieruchomości. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu dwóch lokali mieszkalnych (zwanych dalej lokalami). Lokale będą stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy. Oba lokale mieszkalne zostaną przeznaczone na wynajem. Zakupione lokale będą w stanie deweloperskim i w takim stanie zostaną wynajęte. Najemca będzie we własnym zakresie odpowiadał za wykończenie lokali oraz za ich wyposażenie w niezbędne meble i sprzęt. Wnioskodawca planuje zawrzeć długoterminową umowę wynajmu lokali. Najemcą będzie przedsiębiorca – spółka kapitałowa, spółka osobowa albo osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (umowa najmu będzie zawarta w związku z działalnością gospodarczą takiego najemcy). Z tytułu najmu lokali Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w formie czynszu najmu.

Umowa najmu może przewidywać jeden z dwóch sposobów rozliczania kosztów dodatkowych związanych z najmem:

1. najemca samodzielnie będzie uiszczał opłaty za media związane z lokalami (np. gaz, woda, energia elektryczna, czynsz administracyjny) na podstawie faktur lub innych dokumentów otrzymanych od dostawców tych mediów; opłaty będą uiszczane przez najemcę bezpośrednio na rzecz dostawców tych mediów. Natomiast w zakresie innych kosztów (jak np. koszty ubezpieczenia lokalu, czy koszty podatku od nieruchomości) wydatki te będzie ponosił Wnioskodawca, a następnie najemca będzie te koszty zwracał Wnioskodawcy w związku z zawartą umową najmu, która będzie przewidywała zobowiązanie najemcy do ponoszenia ciężaru tych kosztów; umowa najmu będzie wyraźnie określała wartość czynszu najmu, niezależnie od wartości tych innych kosztów obciążających najemcę,
2. Wnioskodawca będzie uiszczał zarówno opłaty za media, jak i inne koszty związane z lokalami (np. koszty ubezpieczenia, podatku od nieruchomości) bezpośrednio na rzecz dostawców mediów/usług/innych podmiotów, a następnie najemca będzie zwracał Wnioskodawcy poniesione przez niego koszty; umowa najmu będzie przewidywała, że najemca jest zobowiązany do ponoszenia ciężaru tych wszystkich kosztów; umowa najmu będzie wyraźnie określała wartość czynszu najmu, niezależnie od wartości kosztów obciążających najemcę.
   
   

Umowy najmu nie będą określały sposobu wykorzystywania lokali przez najemcę. Umowy najmu będą zawierały zapis, że najemca może podnajmować lokale albo udostępniać osobom trzecim w dowolnym celu. Umowy najmu nie będą zawierały zapisu, że najemca oraz podnajmujący albo osoba trzecia, której udostępniono lokal mogą go wykorzystywać wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie wynajmuje obecnie żadnych innych nieruchomości i w najbliższej przyszłości nie planuje takiego wynajmu. Nie można jednak wykluczyć, że w dalszej przyszłości Wnioskodawca będzie wynajmował również inne nieruchomości. Wnioskodawca będzie świadczył usługi wynajmu lokali jako czynny podatnik VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 marca 2018 r. w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że w związku z wynajmem dwóch lokali mieszkalnych zostaną zawarte dwie odrębne umowy najmu. Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu lokali mieszkalnych z przeznaczeniem ich na wynajem. Wnioskodawca zamierza kupić lokale mieszkalne o powierzchni ok. 50 m² (każdy z nich). Umowy najmu nie będą określały sposobu wykorzystywania lokali przez najemcę. W związku z tym najemca będzie mógł wykorzystywać lokale do celów mieszkalnych lub do celów niemieszkalnych. Umowy najmu zostaną zawarte na czas nieokreślony. Umowa najmu zostanie zawarta poza zakresem pozarolniczej działalności gospodarczej. Będzie to tzw. najem prywatny. Wnioskodawca złoży we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu przychodu z najmu, zgodnie z art. 9 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Umowy najmu zostaną zawarte na czas nieokreślony, a więc działania związane z wynajem lokali mieszkalnych będą podejmowane w sposób ciągły, a nie okazjonalny. Zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę obejmuje doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej (PKD 70.22.Z). Przychody z prowadzonej działalności gospodarczej są opodatkowane według skali podatkowej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od grudnia 2017 r. W 2017 r. Jego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej nie przekroczyły 250 000 euro. Do wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie mają zastosowania wyłączenia z art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wnioskodawca będzie sam opodatkowywał całość przychodów z najmu. Umowa najmu będzie przewidywała, że lokale mieszkalne zostaną oddane w najem w tzw. standardzie deweloperskim. Po stronie najemców będzie poniesienie nakładów na wykończenie lokali. Najemca poniesie typowe wydatki związane z wykończeniem lokalu, takie jak np. drzwi, panele, malowanie, płytki i armatura do łazienki. Ponoszenie nakładów przez najemcę będzie wymagało zgody Wnioskodawcy. Po wygaśnięciu/rozwiązaniu umowy nastąpi przeniesienie nakładów na Wnioskodawcę. Wnioskodawca szacuje, że przychód miesięczny z wynajmu obu lokali mieszkalnych wyniesie ok. 10 000 zł. Przychód roczny w 2018 r. nie jest znany, ponieważ Wnioskodawca nie wie, kiedy dokładnie zostanie zawarta umowa najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wykonywana przez Wnioskodawcę usługa wynajmu lokali będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, czy też będzie zwolniona z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca może wybrać opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?
3. Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest wyłącznie czynsz najmu, bez uwzględniania zwracanych Wnioskodawcy przez najemcę kosztów mediów, ubezpieczenia lub podatku od nieruchomości?
4. Czy poniesienie przez najemcę nakładów na lokal mieszkalny powoduje powstanie u wynajmującego przychodu z nieodpłatnych świadczeń?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia zawarte w pytaniach Nr 2 i Nr 3, natomiast w zakresie pozostałych zagadnień, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 2)

Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: u.p.d.o.f.) zawiera katalog źródeł przychodów. W art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., jako jedno ze źródeł, wymieniono „najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą”. Wnioskodawca uważa, że uzyskiwany przez Niego czynsz najmu będzie stanowił przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. Będą to bowiem umowy najmu zawierane poza działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości. Wynajmowane lokale mieszkalne stanowią Jego majątek prywatny. Ponadto skala wynajmu (dwa lokale mieszkalne) oraz jego rodzaj (długoterminowy wynajem na rzecz jednego najemcy) wskazują, że nie ma on cech pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Z tych względów czynsz najmu stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., a więc przychód z najmu prywatnego. Zyski z najmu prywatnego mogą być opodatkowane na dwa sposoby. Po pierwsze, na zasadach określonych w u.p.d.o.f. Po drugie na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej w skrócie u.z.p.d.). Możliwość taką przewiduje art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f.: „Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym”. Art. 1 pkt 2 u.z.p.d. przewiduje, że ustawa ta reguluje opodatkowanie przychodów osiąganych przez osoby fizyczne „osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej”. Zgodnie z art. 2 ust. 1a u.z.p.d. „Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych”. Z punktu widzenia warunków, jakie trzeba spełnić, aby rozliczać podatek od zysków najmu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, istotny jest warunek dokonania wyboru takiej metody opodatkowania. Art. 9 ust. 1 u.z.p.d. przewiduje, że „Pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych”. Zasady te w stosunku do przychodów z najmu uszczegóławia art. 9 ust. 4 u.z.p.d. „W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego”. Mając na uwadze powyższe przepisy Wnioskodawca uważa, że będzie On mógł opłacać podatek od przychodów z najmu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o którym mowa w u.z.p.d. Przychody Wnioskodawcy będą przychodami z najmu prywatnego (źródło przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p.f.). Jednocześnie Wnioskodawca, w terminie określonym w u.z.p.d., złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Spełnione zostaną tym samym warunki do rozliczania podatku na zasadach określonych w u.z.p.d. Podsumowując, Wnioskodawca może wybrać opodatkowanie przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w u.z.p.d.

Ad. 3)

Art. 6 ust. 1a u.z.p.d. przewiduje, że „Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym”. Z kolei art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) u.z.p.d. przewiduje, że zryczałtowany podatek dochodowy wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a u.z.p.d. Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega przychód z tytułu najmu (przychodem tym są w szczególności otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne). Zgodnie z powszechnie przyjmowanym stanowiskiem za przychód może być uznane jedynie przysporzenie o charakterze definitywnym. Przysporzenie to musi oznaczać zwiększenie aktywów albo zmniejszenie pasywów podatnika. Za przychód nie uznaje się świadczeń o charakterze zwrotnym. W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że umowa najmu może przewidywać zapis, zgodnie z którym najemca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów mediów lub innych kosztów związanych z lokalami (np. koszty ubezpieczenia, koszt podatku od nieruchomości). Przy czym sposób rozliczania będzie wyglądał w ten sposób, że Wnioskodawca może uiszczać opłaty za media lub inne koszty związane z lokalami bezpośrednio na rzecz dostawców mediów/usług/innych podmiotów, a następnie najemca będzie zwracał Wnioskodawcy poniesione przez niego koszty. Wnioskodawca będzie w takiej sytuacji podmiotem pośredniczącym. Ponadto umowa najmu będzie wyraźnie określała czynsz najmu oraz rozdzielała go od kosztów mediów i innych kosztów związanych z lokalami. Odnosząc przedstawione uwagi do omawianego zdarzenia przyszłego można stwierdzić, że kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę od najemców tytułem rozliczenia (zwrotu) kosztów mediów i innych kosztów związanych z lokalami nie stanowią dla Niego przychodu. Będziemy mieli bowiem do czynienia z sytuacją, w której zobowiązanym do poniesienia ciężaru tych kosztów będzie najemca, a Wnioskodawca będzie jedynie podmiotem pośredniczącym w rozliczeniu. Wnioskodawca będzie uiszczał te opłaty zamiast najemcy, a następnie będzie uzyskiwał zwrot poniesionych kosztów od najemcy. Wnioskodawca nie uzyska przychodu, ponieważ nie uzyska trwałego przysporzenia majątkowego, a jedynie otrzyma zwrot poniesionych wcześniej wydatków. Przychodem Wnioskodawcy będzie jedynie wynagrodzenie za wynajem lokali, czyli czynsz najmu. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych wydanych z zbliżonych zdarzeniach przyszłych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 sierpnia 2014 r., Nr ITPB1/415-642/14/AK czytamy: „Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: opłata za lokal, koszty energii elektrycznej oraz gaz), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. (...) W zakresie uiszczania opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a administratorem budynku. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie”.

Stanowisko to potwierdzają również interpretacje np.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 maja 2014 r., Nr ILPB1/415-204/14-2/TW,
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2013 r., Nr IBPBII/2/415-376/13/MM,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 9 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-475/12-4/AG,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 maja 2012 r., Nr IBPBII/2/415-400/12/MW,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 września 2011 r., Nr IBPBI1/2/415-755/11/MW.
  
  

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że przychodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w u.z.p.d. jest wyłącznie czynsz najmu, bez uwzględniania zwracanych Wnioskodawcy przez najemcę kosztów mediów, ubezpieczenia lub podatku od nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy. Okoliczność, że w jednej sprawie organy podatkowe zakwalifikowały przychody z najmu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie oznacza, że w podobnej sprawie, przychody z najmu również będą stanowić przychody z tzw. najmu prywatnego, zwłaszcza w przypadku, gdy de facto zostaną wypełnione znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decydujące znaczenie ma to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie tylko przekonanie podatnika o właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów, do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenia ma sposób wykonywania najmu - a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy, nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze - dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie - działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie - w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata, będąca wynikiem tej działalności, nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  

• wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym, o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
  

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym.
  
  

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest m.in. najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy). Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Przy czym, warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów – pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej), której przedmiotem nie jest wynajem nieruchomości. W przyszłości Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu dwóch lokali mieszkalnych o powierzchni ok. 50 m² (każdy z nich). Lokale będą stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy. Oba lokale mieszkalne zostaną przeznaczone na wynajem. Zakupione lokale będą w stanie deweloperskim i w takim stanie zostaną wynajęte. Najemca będzie we własnym zakresie odpowiadał za wykończenie lokali oraz za ich wyposażenie w niezbędne meble i sprzęt. Wnioskodawca planuje zawrzeć długoterminową umowę wynajmu lokali. Najemcą będzie przedsiębiorca – spółka kapitałowa, spółka osobowa albo osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (umowa najmu będzie zawarta w związku z działalnością gospodarczą takiego najemcy). Z tytułu najmu lokali Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w formie czynszu najmu.

Umowa najmu może przewidywać jeden z dwóch sposobów rozliczania kosztów dodatkowych związanych z najmem:

1. najemca samodzielnie będzie uiszczał opłaty za media związane z lokalami (np. gaz, woda, energia elektryczna, czynsz administracyjny) na podstawie faktur lub innych dokumentów otrzymanych od dostawców tych mediów; opłaty będą uiszczane przez najemcę bezpośrednio na rzecz dostawców tych mediów. Natomiast w zakresie innych kosztów (jak np. koszty ubezpieczenia lokalu czy koszty podatku od nieruchomości) wydatki te będzie ponosił Wnioskodawca, a następnie najemca będzie te koszty zwracał Wnioskodawcy w związku z zawartą umową najmu, która będzie przewidywała zobowiązanie najemcy do ponoszenia ciężaru tych kosztów; umowa najmu będzie wyraźnie określała wartość czynszu najmu, niezależnie od wartości tych innych kosztów obciążających najemcę,
2. Wnioskodawca będzie uiszczał zarówno opłaty za media, jak i inne koszty związane z lokalami (np. koszty ubezpieczenia, podatku od nieruchomości) bezpośrednio na rzecz dostawców mediów/usług/innych podmiotów, a następnie najemca będzie zwracał Wnioskodawcy poniesione przez niego koszty; umowa najmu będzie przewidywała, że najemca jest zobowiązany do ponoszenia ciężaru tych wszystkich kosztów; umowa najmu będzie wyraźnie określała wartość czynszu najmu, niezależnie od wartości kosztów obciążających najemcę.
   
   

Umowy najmu nie będą określały sposobu wykorzystywania lokali przez najemcę oraz będą zawierały zapis, że najemca może podnajmować lokale albo udostępniać osobom trzecim w dowolnym celu. Wnioskodawca nie wynajmuje obecnie żadnych innych nieruchomości i w najbliższej przyszłości nie planuje takiego wynajmu. Nie można jednak wykluczyć, że w dalszej przyszłości Wnioskodawca będzie wynajmował również inne nieruchomości. Umowy najmu zostaną zawarte na czas nieokreślony poza zakresem pozarolniczej działalności gospodarczej. Będzie to tzw. najem prywatny. Wnioskodawca złoży we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu przychodu z najmu, zgodnie z art. 9 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Działania związane z wynajem lokali mieszkalnych będą podejmowane w sposób ciągły, a nie okazjonalny. Wnioskodawca będzie sam opodatkowywał całość przychodów z najmu. Wnioskodawca szacuje, że przychód miesięczny z wynajmu obu lokali mieszkalnych wyniesie ok. 10 000 zł. Przychód roczny w 2018 r. nie jest znany, ponieważ Wnioskodawca nie wie, kiedy dokładnie zostanie zawarta umowa najmu.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że niewątpliwie prowadzony najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Nie stanowi to jednak wystarczającej, samodzielnej przesłanki do zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli nie są spełnione pozostałe przesłanki działalności gospodarczej wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, opierając się na przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przyjmując za Wnioskodawcą, że najem nie będzie prowadzony w sposób określony w definicji wynikającej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, że przychody uzyskiwane z tego tytułu można zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

W konsekwencji uzyskiwane przychody z najmu będą mogły być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawek określonych w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pod warunkiem złożenia w ustawowym terminie oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów w tej formie. Od 1 stycznia 2018 r. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Odnosząc się do kwestii rozliczania kosztów dodatkowych związanych z najmem, ponoszonych przez najemcę, wskazać należy, że przychodami – w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl natomiast art. 662 § 2 ww. ustawy, drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę.

Stosownie bowiem do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ww. ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: koszty mediów, ubezpieczenia lub podatku od nieruchomości), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Mając to na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że przychodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest wyłącznie czynsz najmu, bez uwzględniania zwracanych Wnioskodawcy przez najemcę kosztów mediów, ubezpieczenia lub podatku od nieruchomości, należało uznać za prawidłowe. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest badanie i ustalanie, czy najem nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie wypełniał znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczna jest bowiem analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, a to stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wydając interpretacje indywidualne Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzeniu przyszłym i przyjmuje argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.