2018.04.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.29.2018.2.MGO
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2018 r. (data wpływu 17 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z 6 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania dostawy Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 1 – jest nieprawidłowe,
opodatkowania dostawy Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 2 – jest nieprawidłowe,
opodatkowania dostawy Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 w części według stawki 23% podatku VAT, a w części zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 1 – jest nieprawidłowe,
opodatkowania dostawy Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 w części według stawki 23% podatku VAT, a w części zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 2 –jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2018 r. (data wpływu 12 marca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 lutego 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.29.2018.1.MGO.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (powoływana we wniosku też jako: Spółka, Wnioskodawca) to spółka kapitałowa, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS xxx. Spółka była w chwili nabycia opisanej niżej Nieruchomości l i Nieruchomości 2 oraz pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług o numerze NIP:…. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, robotach budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek, wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Spółka 29 stycznia 2016 r. kupiła od spółki V. spółka akcyjna w upadłości likwidacyjnej (powoływanej we wniosku też jako: Sprzedawca) – będącej w chwili ww. sprzedaży czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług o numerze NIP: xxx, posiadającej nr KRS: xxx, reprezentowanej przy sprzedaży przez jej syndyka masy upadłości – niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z działek gruntu nr xx o powierzchni 0,4317 ha, nr xx o powierzchni 0,7767 ha, nr xx o powierzchni 0,1676 ha, objętą prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla K. w K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych księgą wieczystą numer xxx (powoływaną we wniosku też jako: Nieruchomości), co nastąpiło na mocy umowy sprzedaży z dnia 29 stycznia 2016 r. objętej aktem notarialnym Rep. A Nr xxx (powoływanej we wniosku też jako: Umowa l).

W Umowie l Sprzedawca oświadczył, że Nieruchomość 1 jest niezabudowana, że dla terenu Nieruchomości l obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z postanowieniami którego jest ona położona na terenach przeznaczonych pod usługi komercyjne oraz na terenach zieleni nieurządzonej oraz, że Sprzedawca z tytułu sprzedaży Nieruchomości l zobowiązany jest do naliczenia podatku od towarów i usług w stawce 23%.

W konsekwencji Sprzedawca sprzedał Spółce Nieruchomość 1 za ustaloną cenę netto – w kwocie 2.853.760,00 złotych za całą Nieruchomość 1, powiększoną o podatek od towarów i usług (powoływany we wniosku też jako: VAT) w stawce podstawowej (23%), tj. 3.510.124,80 zł brutto, jak to poniżej zobrazowano.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił obraz treści wypisu Aktu Notarialnego Repertorium A Nr xxx.

W Umowie l nie wyodrębniano cen poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 1, ani nie zastrzegano żadnych różnic w cenach poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 1 , stąd przyjąć należy, że cena netto Nieruchomości l jest taka sama za każdy m2 powierzchni tej nieruchomości.

Sprzedaż Nieruchomości l na mocy Umowy l Sprzedawca udokumentował przekazaną Spółce fakturą z 29 stycznia 2016 r., przewidującą – zgodnie z Umową l – opodatkowanie sprzedaży Nieruchomości l podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% jak to poniżej zobrazowano. W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił obraz ww. faktury VAT.

W związku z zawarciem Umowy l i otrzymaniem ww. faktury z 29 stycznia 2016 r. Spółka zapłaciła Sprzedawcy całą ujętą w Umowie l i ww. fakturze cenę Nieruchomości l – w kwocie brutto, uwzględniającej podatek VAT w stawce 23%. Następnie Spółka zaksięgowała ww. fakturę z 29 stycznia 2016 r. oraz rozliczyła ujęty w niej podatek VAT (tj. dokonała odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy Nieruchomości l – w kwocie 656.364,80 zł, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości l/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze z 29 stycznia 2016 r. dokumentującej dostawę Nieruchomości l). Spółka dokonała tego w oparciu o oświadczenia Sprzedawcy (jako podatnika ustalającego sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości l podatkiem VAT i odpowiedzialnego za prawidłowość tego ustalenia) w Umowie l i treść ww. faktury z 29 stycznia 2016r., polegając na rzetelności i prawidłowości działania Sprzedawcy.

W Umowie l Spółka zobowiązała się do kupienia od Sprzedawcy także przyległych do Nieruchomości l działek gruntu nr xx o powierzchni 0,1628 ha i nr xx o powierzchni 0,0716 ha, objętych prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla K. w K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych księgą wieczystą numer xxx (powoływanych we wniosku też jako: Nieruchomość 2). Sprzedaż Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2 stanowiła – pomimo rozdzielenia w czasie – jedną operację gospodarczą, a Spółka kupując Nieruchomość 1 musiała zobowiązać się do zakupu Nieruchomości 2 (co było warunkiem zakupu Nieruchomości l wynikającym z ustalonych przez syndyka masy upadłości Sprzedawcy warunków przetargu na ich zbycie). Rozdział sprzedaży Nieruchomości l od sprzedaży Nieruchomości 2 wynikał jedynie z nieposiadania jeszcze – na dzień zawarcia Umowy l – przez syndyka masy upadłości Sprzedawcy prawomocnego orzeczenia Sądu pozwalającego mu na zbycie Nieruchomości 2.

Następnie Spółka 30 stycznia 2017 r. kupiła od Sprzedawcy, będącego także w chwili ww. sprzedaży czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług o numerze NIP: xxx, reprezentowanego przy sprzedaży przez jego syndyka masy upadłości, niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z działek gruntu nr xx o powierzchni 0,1628 ha, nr xx o powierzchni 0,0716 ha, objętą prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla K. w K., IV Wydział Ksiąg Wieczystych księgą wieczystą numer xxx (tj. Nieruchomość 2), co nastąpiło na mocy umowy sprzedaży z dnia 30 stycznia 2017 r. objętej aktem notarialnym Rep. A Nr xxx (powoływanej we wniosku też jako: Umowa 2). W Umowie 2 Sprzedawca oświadczył, że Nieruchomość 2 jest niezabudowana, nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz, że Sprzedawca z tytułu sprzedaży Nieruchomości zobowiązany jest do naliczenia podatku od towarów i usług w stawce 23%.

W konsekwencji Sprzedawca sprzedał Spółce Nieruchomość 2 za ustaloną cenę netto – w kwocie 203.398,00 złotych za całą Nieruchomość 2 – powiększoną o podatek od towarów i usług (powoływany we wniosku też jako: VAT) w stawce podstawowej (23%), tj. 250.179,54 zł brutto, jak to poniżej zobrazowano.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił obraz treści wypisu Aktu Notarialnego Repertorium A nr xxx.

W Umowie 2 nie wyodrębniano cen poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 2, ani nie zastrzegano żadnych różnic w cenach poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 2, stąd przyjąć należy, że cena netto Nieruchomości 2 jest taka sama za każdy m2 powierzchni tej nieruchomości.

Sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy 2 Sprzedawca udokumentował przekazaną Spółce fakturą z 30 stycznia 2017 r., przewidującą – zgodnie z Umową l – opodatkowanie sprzedaży Nieruchomości l podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% jak to poniżej zobrazowano.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił obraz ww. faktury VAT.

W związku z zawarciem Umowy 2 i otrzymaniem ww. faktury z 30 stycznia 2017 r. Spółka zapłaciła Sprzedawcy całą ujętą w Umowie 2 i ww. fakturze cenę Nieruchomości 2 – w kwocie brutto, uwzględniającej podatek VAT w stawce 23%. Następnie Spółka zaksięgowała ww. fakturę z 30 stycznia 2017 r. oraz rozliczyła ujęty w niej podatek VAT (tj. dokonała odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy Nieruchomości 2 – w kwocie 46.781,54 zł, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości 2/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze z 30 stycznia 2017 r. dokumentującej dostawę Nieruchomości 2). Spółka dokonała tego w oparciu o oświadczenia Sprzedawcy (jako podatnika ustalającego sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości 2 podatkiem VAT i odpowiedzialnego za prawidłowość tego ustalenia) w Umowie 2 i treść ww. faktury z 30 stycznia 2017 r., polegając na rzetelności i prawidłowości działania Sprzedawcy.

Po zawarciu Umowy l oraz Umowy 2 Spółka powzięła wiadomość, iż oświadczenia Sprzedawcy zawarte w Umowie l i Umowie 2 nie było precyzyjne, albowiem wszystkie działki wchodzące w skład Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2 znajdują się w granicach z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.” (przyjętego uchwałą Nr … Rady Miasta K. z dnia 1 marca 2006 r. w sprawie uchwalenia ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), który to akt prawa miejscowego pozostaje w mocy, jednakże prawomocnym wyrokiem z 26 lutego 2007 r. (sygn. akt xxx) Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. stwierdził nieważność m.in. rysunku ww. planu miejscowego dotyczącego terenów oznaczonych symbolem 47 ZO, a całość działek nr 467 i nr xx oraz niewielkie części działek nr xx, nr xx, nr xx znajdują się właśnie na części obszaru ww. planu miejscowego oznaczonego na rysunku planu symbolem 47 ZO.

W konsekwencji w chwili zawarcia Umowy l część (mniejsza obszarowo) Nieruchomości l – tj. cała działka nr xx oraz niewielkie części działek nr xx i nr xx – nie podlegała ustaleniom żadnego planu miejscowego (gdyż ww. wyrokiem WSA w K. stwierdził nieważność części ww. planu miejscowego obejmującego ich teren), natomiast część (większa obszarowo) Nieruchomości l – tj. przeważające części działek nr xx i nr xx – podlegała ustaleniom planu miejscowego (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O. Wschód”) który ustalił jej przeznaczenie jako terenu zabudowy usługowej.

Natomiast w chwili zawarcia Umowy 2 część Nieruchomości 2 – tj. cała działka nr xx oraz niewielka część działki nr xx – nie podlegała ustaleniom żadnego planu miejscowego (gdyż ww. wyrokiem WSA w K. stwierdził nieważność części ww. planu miejscowego obejmującego ich teren), natomiast część Nieruchomości – tj. przeważająca części działki nr xx - podlegała ustaleniom planu miejscowego (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”) który ustalił jej przeznaczenie jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych.

Wreszcie, dla pełnego przedstawienia stanu faktycznego Spółka wskazuje, iż w chwili zawarcia Umowy l dla całości ani żadnej części Nieruchomości l nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) i analogicznie w chwili zawarcia Umowy 2 dla całości ani żadnej części Nieruchomości 2 nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Na pytanie Organu „Czy Sprzedającemu w odniesieniu do działek nr xx, xx, xx xx i xx przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, „W odniesieniu do działki nr 467 – NIE – sprzedającemu (V. spółka akcyjna) przy nabyciu tej działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – V. akcyjna nabyła działkę w ramach czynności nieopodatkowanej VAT;

w odniesieniu do działki nr xx– NIE – sprzedającemu (V. spółka akcyjna) przy nabyciu tej działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – V. spółka akcyjna nabyła działkę w ramach czynności nieopodatkowanej VAT;
w odniesieniu do działki nr xx – NIE – sprzedającemu (V. spółka akcyjna) przy nabyciu tej działki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – V. spółka akcyjna nabyła działkę w ramach czynności nieopodatkowanej VAT;
w odniesieniu do działki nr xx – TAK – sprzedającemu (V. spółka akcyjna) przy nabyciu tej działki przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – V. spółka akcyjna nabyła działkę w ramach czynności opodatkowanej VAT w stawce podstawowej;
w odniesieniu do działki nr xx – TAK – sprzedającemu (V. spółka akcyjna) przy nabyciu tej działki przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – V. spółka akcyjna nabyła działkę w ramach czynności opodatkowanej VAT w stawce podstawowej.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy Sprzedający wykorzystywał przedmiotowe działki wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku?”, Wnioskodawca odpowiedział, „NIE – sprzedający (V. spółka akcyjna) nie wykorzystywał przedmiotowych działek (nr xx, nr xx, nr xx, nr xx, nr xx) wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług (VAT).”

Na pytanie Organu „Czy tereny o różnym przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wydzielone zostały na rysunku planu liniami rozgraniczającymi?”, Wnioskodawca odpowiedział, że „TAK – tereny o różnym przeznaczeniu - jak oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.” (przyjętego uchwałą Nr xx Rady Miasta K. z dnia 1 marca 2006 r. w sprawie uchwalenia ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) symbolami 47 ZO i 28 U(c) – wydzielone zostały na rysunku planu liniami rozgraniczającymi.”

Na pytanie zadane w wezwaniu „Czy linie rozgraniczające na działkach xx, xx i xx oddzielają część objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego od części tych działek nie objętych planem?”, Wnioskodawca odpowiedział, że „TAK – linie rozgraniczające na działkach nr xx, nr xx, nr xx oddzielają cześć (części) tych działek objętą (objęte) obowiązującymi w czasie ich zakupu przez Wnioskodawcę regulacjami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego od części tych działek nie objętej (objętych) obowiązującymi w czasie ich zakupu przez Wnioskodawcę regulacjami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.”

Na pytanie Organu „Czy działki nr xx, xx, xx xx i xx były/będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych?”, Wnioskodawca odpowiedział, że „TAK – działki nr nr xx, xx, xx xx i xx odpowiednio były/będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych (część do odpłatnego zbycia, części do wynajęcia, w tym po zabudowaniu, części na potrzeby własnej działalności gospodarczej).”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości l na podstawie Umowy l podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości l na mocy Umowy l podatku VAT (tj. dokonania odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy całej Nieruchomości l, który to podatek Vat w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości l/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze dokumentującej dostawę Nieruchomości l)?
Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy 2 podatku VAT (tj. dokonania odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy całej Nieruchomości 2, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości 2/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze dokumentującej dostawę Nieruchomości)?
Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości l na podstawie Umowy l: a) w części – co do części Nieruchomości l podlegającej na moment zawarcia Umowy l ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy – podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, natomiast b) w części – co do części Nieruchomości l niepodlegającej na moment zawarcia Umowy l ustaleniom żadnego planu miejscowego – podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka: a) miała prawo do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości l na mocy Umowy l podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości l, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości l podlegającej na moment zawarcia Umowy l ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) nie miała prawa do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości l na mocy Umowy l podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości l, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości l nie podlegającej na moment zawarcia Umowy l ustaleniom żadnego planu miejscowego?
Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2: a) w części – co do części Nieruchomości 2 podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy – podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, natomiast b) w części – co do części Nieruchomości 2 nie podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom żadnego planu miejscowego – podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka: a) miała prawo do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy l podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości 2, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 2 podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) nie miała prawa do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy 2 podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 2 nie podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom żadnego planu miejscowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 1 na mocy Umowy 1 podatku VAT (tj. dokonania odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy całej Nieruchomości 1, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości 1/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze dokumentującej dostawę Nieruchomości 1).
Zdaniem Spółki w przedstawionym wyżej stanie faktycznym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości na mocy Umowy 2 podatku VAT (tj. dokonania odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy całej Nieruchomości 2, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości 2/ Sprzedawca ujął w ww. fakturze dokumentującej dostawę Nieruchomości 2).
Zdaniem Spółki w przedstawionym wyżej stanie faktycznym brak jest podstaw do wyodrębniania w ramach sprzedaży (dostawy) Nieruchomości 1 dokonanej na podstawie Umowy 1: a) części podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% /zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 1 podlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) części podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT /zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 1 nie podlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom żadnego planu miejscowego. W konsekwencji zdaniem Spółki brak jest podstaw do twierdzenia, że Spółka: a) miała prawo do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 1 na mocy Umowy 1 podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości 1, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 1 podlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) nie miała prawa do rozliczenia części ujętego w w/w fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 1 na mocy Umowy 1 podatku VAT - w zakresie w jakim cena Nieruchomości 1, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 1 niepodlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom żadnego planu miejscowego.
Zdaniem Spółki w przedstawionym wyżej stanie faktycznym brak jest podstaw do wyodrębniania w ramach sprzedaży (dostawy) Nieruchomości 2 dokonanej na podstawie Umowy 2: a) części podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% /zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 2 podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) części podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT /zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 2 niepodlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom żadnego planu miejscowego. W konsekwencji zdaniem Spółki brak jest podstaw do twierdzenia, ze Spółka: a) miała prawo do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy 2 podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości 2, jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 2 podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczony do zabudowy oraz b) nie miała prawa do rozliczenia części ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 2 na mocy Umowy 2 podatku VAT – w zakresie w jakim cena Nieruchomości 2 , jak i naliczony przez Sprzedawcę podatek VAT, odpowiadały cenie części Nieruchomości 2 niepodlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom żadnego planu miejscowego.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy:

Zawierając Umowę l oraz Umowę 2, płacąc umówione w nich ceny Nieruchomości l oraz Nieruchomości, przyjmując wystawiane przez Sprzedawcę faktury dokumentujące sprzedaż (dostawę) Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2, a następnie księgując je i rozliczając ujęty w nich (i zapłacony przez Spółkę) podatek VAT (tj. dokonujące odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy Nieruchomości l i Nieruchomości 2, który to podatek VAT w stawce 23% od całych przedmiotów dostawy /Nieruchomości l i Nieruchomości 2/ Sprzedawca ujął w ww. dokumentujących sprzedaż fakturach, Spółka działała w oparciu o oświadczenia Sprzedawcy (jako podatnika ustalającego sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości l i Nieruchomości 2 podatkiem VAT i odpowiedzialnego za prawidłowość tego ustalenia) i treść wystawianych i przekazywanych przez Sprzedawcę faktur, polegając na rzetelności i prawidłowości działania Sprzedawcy.

Sprzedawca w Umowie l oraz w Umowie 2 wskazał, że z tytułu sprzedaży Nieruchomości l jak i z tytułu sprzedaży Nieruchomości 2 zobowiązany jest do naliczenia podatku od towarów i usług w stawce 23%, a następnie sprzedał Spółce Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 uznając ich sprzedaż (dostawę) za czynność opodatkowaną podatkiem VAT w stawce podstawowej. Dokonał tego ze względu na okoliczność, iż przeważająca część Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2 (sumując ich powierzchnie) podlegała ustaleniom planu miejscowego (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”) który ustalał jej przeznaczenie pod zabudowę – jako terenu zabudowy usługowej, zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz dróg publicznych. Jak już wyżej wskazano, sprzedaż Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2 stanowiła – pomimo rozdzielenia w czasie – jedną operację gospodarczą, a Spółka kupując Nieruchomość 1 musiała zobowiązać się do zakupu Nieruchomości 2. Rozdział sprzedaży Nieruchomości l od sprzedaży Nieruchomości 2 w czasie wynikał jedynie z nieposiadania jeszcze – na dzień zawarcia Umowy l – przez syndyka masy upadłości Sprzedawcy prawomocnego orzeczenia Sądu pozwalającego mu na zbycie Nieruchomości 2. Po jego uzyskaniu syndyk w imieniu Sprzedawcy niezwłocznie sprzedał Spółce Nieruchomość 2.

Dodatkowo, w ramach wcześniej dokonywanych przez Sprzedawcę – w tym samym reżimie planistycznym, jaki obowiązywał na moment zawierania Umowy l oraz Umowy 2 (tj. co do Nieruchomości l – cała działka nr xx oraz niewielkie części działek nr xx i nr xx nie podlegają ustaleniom żadnego planu miejscowego, natomiast przeważające części działek nr xx i nr xx – podlegają ustaleniom planu miejscowego, który ustala ich przeznaczenie jako terenu zabudowy usługowej; co do Nieruchomości 2 – cała działka nr xx oraz niewielka część działki nr xx – nie podlega ustaleniom żadnego planu miejscowego, natomiast przeważająca części działki nr xx – podlega ustaleniom planu miejscowego, który ustala jej przeznaczenie jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych) – sprzedaże Nieruchomości l (dokonana 2 stycznia 2014 r. przez Sprzedawcę na rzecz A. sp. z o.o.) oraz Nieruchomości 2 (dokonana 20 lutego 2014 r. przez Sprzedawcę na rzecz O. sp. z o.o.). Sprzedawca stosował opodatkowanie tych sprzedaży podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, dokumentował to fakturami przewidującymi opodatkowanie ww. sprzedaży podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% (odpowiednio fakturą nr 2/DE/2014 z 2 stycznia 2014 r. dot. sprzedaży Nieruchomości l oraz fakturą nr xx z 20 lutego 2014 r. dot. sprzedaży Nieruchomości 2) jak poniżej zobrazowano.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawił obraz ww. faktur VAT.

W konsekwencji, sprzedaż Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2 winna być traktowana jako jedna czynność w sensie gospodarczym, ze względu na objęcie przeważającej części gruntów składających się na jej przedmiot ustaleniami planu miejscowego ustalającego jego przeznaczenie pod zabudowę, jednolicie opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej (23%), a to zgodnie z dyspozycją przepisu art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT i w związku z art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, albowiem w opisanym stanie faktycznym przewidziane przez art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania nie znajduje zastosowania do całości ani do części sprzedaży Nieruchomości l oraz Nieruchomości 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 1,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 2,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 w części według stawki 23% podatku VAT, a w części zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 1,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 w części według stawki 23% podatku VAT, a w części zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca 29 stycznia 2016 r. kupił od spółki V. spółka akcyjna niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z działek gruntu nr xx, nr xx i nr xx – Nieruchomość 1, co nastąpiło na mocy umowy sprzedaży – Umowa 1. W Umowie 1 sprzedawca oświadczył, że Nieruchomość 1 jest niezabudowana, że dla terenu Nieruchomości l obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z postanowieniami którego jest ona położona na terenach przeznaczonych pod usługi komercyjne oraz na terenach zieleni nieurządzonej oraz, że Sprzedawca z tytułu sprzedaży Nieruchomości l zobowiązany jest do naliczenia podatku od towarów i usług w stawce 23%.

W Umowie l nie wyodrębniano cen poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 1, ani nie zastrzegano żadnych różnic w cenach poszczególnych działek gruntu składających się na Nieruchomość 1, stąd przyjąć należy, że cena netto Nieruchomości l jest taka sama za każdy m2 powierzchni tej nieruchomości.

Po zawarciu Umowy 1 Spółka powzięła wiadomość, iż oświadczenia Sprzedawcy zawarte w Umowie 1 nie były precyzyjne, albowiem wszystkie działki wchodzące w skład Nieruchomości 1 znajdują się w granicach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.” który to akt prawa miejscowego pozostaje w mocy, jednakże prawomocnym wyrokiem z 26 lutego 2007 r. ( sygn. akt II SA/Kr 1161/06 ) Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. stwierdził nieważność m.in. rysunku w/w planu miejscowego dotyczącego terenów oznaczonych symbolem 47 ZO, a całość działek nr xx i nr xx oraz niewielkie części działek nr xx, nr xx, nr xx znajdują się właśnie na części obszaru w/w planu miejscowego oznaczonego na rysunku planu symbolem 47 ZO.

W konsekwencji w chwili zawarcia Umowy l część (mniejsza obszarowo) Nieruchomości l – tj. cała działka nr xx oraz niewielkie części działek nr xx i nr xx – nie podlegała ustaleniom żadnego planu miejscowego (gdyż ww. wyrokiem WSA w K. stwierdził nieważność części ww. planu miejscowego obejmującego ich teren), natomiast część (większa obszarowo) Nieruchomości l – tj. przeważające części działek nr xx i nr xx – podlegała ustaleniom planu miejscowego (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”) który ustalił jej przeznaczenie jako terenu zabudowy usługowej.

W chwili zawarcia Umowy l całość ani żadna część Nieruchomości l nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Linie rozgraniczające na działkach nr xx i nr xx oddzielają cześć tych działek objętą obowiązującymi w czasie ich zakupu przez Wnioskodawcę regulacjami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego od części tych działek nieobjętej obowiązującymi w czasie ich zakupu przez Wnioskodawcę regulacjami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy Nieruchomości 1 według 23% stawki podatku VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę tej nieruchomości.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa całej działki nr xx oraz niewielkich części działek nr xx i nr xx, które nie podlegały ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Należy bowiem zauważyć, że ani całość ani żadna część Nieruchomości l nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym dostawa całej działki nr xx oraz niewielkich części działek nr xx i nr xx, które nie podlegały ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu nie powinna być opodatkowana według podstawowej 23% stawki podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Z kolei dostawa przeważających części działek nr xx i nr xx, które podlegały ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”, który ustalił ich przeznaczenie jako terenu zabudowy usługowej nie będzie objęta zwolnieniem od podatku w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT bowiem spełniają one definicję terenu budowlanego w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Dostawa tychże przeważających części działek nr xx i nr xx nie będzie również objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT bowiem jak wskazał Wnioskodawca sprzedający nie wykorzystywał przedmiotowych działek wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa przeważającej części działek nr xx i xx, które podlegały ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy usługowej powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 46a pkt 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 1 należy podkreślić, że podstawowe zasady dotyczące prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższym przepisem w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT stanowi, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane

do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania

do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca był w chwili nabycia Nieruchomości 1 podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki nr xx, nr xx, nr xx odpowiednio były/będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych (część do odpłatnego zbycia, części do wynajęcia, w tym po zabudowaniu, części na potrzeby własnej działalności gospodarczej).

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji stwierdzono już, że dostawa całej działki nr xx oraz niewielkich części działek nr xx i nr xx, które nie podlegały ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu oraz dla których nie było wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ponadto dostawa przeważającej części działek nr xx i xx, które podlegały ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy usługowej powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy z tytułu nabycia Nieruchomości 1 nie przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości 1 na mocy Umowy 1 podatku VAT, jest nieprawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka 30 stycznia 2017 r. kupiła od Sprzedawcy niezabudowaną nieruchomość gruntową składającą się z działek gruntu nr xx i nr xx, co nastąpiło na mocy umowy sprzedaży z dnia 30 stycznia 2017 r. – Umowa 2. W Umowie 2 Sprzedawca oświadczył, że Nieruchomość 2 jest niezabudowana, nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz, że Sprzedawca z tytułu sprzedaży Nieruchomości zobowiązany jest do naliczenia podatku od towarów i usług w stawce 23%.

Po zawarciu Umowy 2 Spółka powzięła wiadomość, iż oświadczenia Sprzedawcy zawarte w Umowie 2 nie było precyzyjne, albowiem wszystkie działki wchodzące w skład Nieruchomości 2 znajdują się w granicach z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”.

W chwili zawarcia Umowy 2 część Nieruchomości 2 – tj. cała działka nr xx oraz niewielka część działki nr xx – nie podlegała ustaleniom żadnego planu miejscowego (gdyż wyrokiem WSA w K. stwierdził nieważność części ww. planu miejscowego obejmującego ich teren), natomiast część Nieruchomości 2 – tj. przeważająca części działki nr xx - podlegała ustaleniom planu miejscowego (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.) który ustalił jej przeznaczenie jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych.

W chwili zawarcia Umowy 2 całość ani żadna z części Nieruchomości 2 nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tereny o różnym przeznaczeniu - jak oznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.” (przyjętego uchwałą Nr xx Rady Miasta K. z dnia 1 marca 2006 r. w sprawie uchwalenia ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) symbolami 47 ZO i 28 U(c) – wydzielone zostały na rysunku planu liniami rozgraniczającymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy Nieruchomości 2 według 23% stawki podatku VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę tej nieruchomości.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa całej działki nr xx oraz niewielkiej części działki nr xx, która nie podlegała ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Należy bowiem podkreślić, że ani całość ani żadna część Nieruchomości 2 nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym dostawa całej działki nr xx oraz niewielkiej części działki nr xx, która nie podlegała ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu nie powinna być opodatkowana według podstawowej 23% stawki podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Z kolei dostawa części działki nr xx, która podlegała ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „O.”, który ustalił jej przeznaczenie jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych nie będzie objęta zwolnieniem od podatku w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT bowiem spełnia ona definicję terenu budowlanego w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Dostawa tej części działki nr xx nie będzie również objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT bowiem jak wskazał Wnioskodawca sprzedający nie wykorzystywał działek wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa części działki nr xx, która podlegała ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 46a pkt 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości 2 należy podkreślić, że podstawowe zasady dotyczące prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostały zawarte w cytowanym w niniejszej interpretacji przepisie art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Jednocześnie zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki nr xx i xx odpowiednio były/będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych (część do odpłatnego zbycia, części do wynajęcia, w tym po zabudowaniu, części na potrzeby własnej działalności gospodarczej).

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji stwierdzono już, że dostawa całej działki nr xx oraz niewielkiej części działki nr xx, która nie podlegała ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu oraz decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ponadto dostawa części działki nr xx, która podlegała ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy z tytułu nabycia Nieruchomości 2 nie przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż (dostawa) Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 podlegała w całości (jednolicie) opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, a w konsekwencji Spółka miała prawo do rozliczenia całego ujętego w ww. fakturze dokumentującej sprzedaż Nieruchomości na mocy Umowy 2 podatku VAT, jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również opodatkowania dostawy części Nieruchomości 1 na podstawie Umowy 1 podlegającej ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczonego do zabudowy w stawce podstawowej 23% oraz zwolnienia od podatku dostawy części Nieruchomości 1 niepodlegającej ustaleniom żadnego planu miejscowego i prawa do odliczenia części podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości 1.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje na podstawie przepisów ustawy o VAT, każdemu, kto jest nabywcą towarów (usług) i podatnikiem podatku od towarów i usług, otrzymał fakturę stwierdzającą nabycie, transakcja jest opodatkowana i ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Warunkiem koniecznym dla odliczenia jest nie tylko fakt posiadania faktury, lecz przede wszystkim związek zakupów ze sprzedażą opodatkowaną oraz opodatkowanie nabytego towaru lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z zawarciem Umowy l i otrzymaniem faktury z 29 stycznia 2016 r. Spółka zapłaciła Sprzedawcy całą ujętą w Umowie l i fakturze cenę Nieruchomości l – w kwocie brutto, uwzględniającej podatek VAT w stawce 23%. Następnie Spółka zaksięgowała ww. fakturę z 29 stycznia 2016 r. oraz rozliczyła ujęty w niej podatek VAT (tj. dokonała odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy Nieruchomości l – w kwocie 656.364,80 zł, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości l/ Sprzedawca ujął w fakturze z 29 stycznia 2016 r. dokumentującej dostawę Nieruchomości l). Spółka dokonała tego w oparciu o oświadczenia Sprzedawcy (jako podatnika ustalającego sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości l podatkiem VAT i odpowiedzialnego za prawidłowość tego ustalenia) w Umowie l i treść faktury z 29 stycznia 2016 r., polegając na rzetelności i prawidłowości działania Sprzedawcy.

W tym miejscu należy podkreślić, że w niniejszej interpretacji stwierdzono, iż dostawa całej działki nr xx oraz niewielkich części działek nr xx i nr xx, które nie podlegały ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Ponadto dostawa przeważającej części działek nr xx i xx, które podlegały ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy usługowej powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT.

W tym też kontekście nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że brak jest podstaw do wyodrębnienia w ramach sprzedaży (dostawy) Nieruchomości 1 dokonanej na podstawie Umowy 1 a) części podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23% /zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 1 podlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczonego do zabudowy oraz b) części podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT /zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT/, odpowiadającej części Nieruchomości 1 nie podlegającej na moment zawarcia Umowy 1 ustaleniom żadnego planu miejscowego.

Mając powyższe na uwadze oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Faktura wystawiona przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy została błędnie wystawiona. Tym samym Wnioskodawcy z faktury dokumentującej dostawę Nieruchomości 1 nie przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 oceniane całościowo jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również opodatkowania dostawy części Nieruchomości 2 na podstawie Umowy 2 podlegającej ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczonego do zabudowy w stawce podstawowej 23% oraz zwolnienia od podatku dostawy części Nieruchomości 2 niepodlegającej ustaleniom żadnego planu miejscowego i prawa do odliczenia części podatku naliczonego z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości 2.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z zawarciem Umowy 2 i otrzymaniem faktury z 30 stycznia 2017 r. Spółka zapłaciła Sprzedawcy całą ujętą w Umowie 2 i w fakturze cenę Nieruchomości 2 – w kwocie brutto, uwzględniającej podatek VAT w stawce 23%. Następnie Spółka zaksięgowała fakturę z 30 stycznia 2017 r. oraz rozliczyła ujęty w niej podatek VAT (tj. dokonała odliczenia całego podatku VAT naliczonego od dostawy Nieruchomości – w kwocie 46.781,54 zł, który to podatek VAT w stawce 23% od całego przedmiotu dostawy /Nieruchomości 2/ Sprzedawca ujął w fakturze z 30 stycznia 2017 r. dokumentującej dostawę Nieruchomości). Spółka dokonała tego w oparciu o oświadczenia Sprzedawcy (jako podatnika

ustalającego sposób opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT i odpowiedzialnego za prawidłowość tego ustalenia) w Umowie 2 i treść faktury z 30 stycznia 2017 r., polegając na rzetelności i prawidłowości działania Sprzedawcy.

Należy zauważyć, że w niniejszej interpretacji stwierdzono już, że dostawa całej działki nr xx oraz niewielkiej części działki nr xx, która nie podlegała ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Natomiast dostawa części działki nr xx, która podlegała ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i dróg publicznych powinna być opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT.

Jak w przypadku Nieruchomości 1 tak i w przypadku Nieruchomości 2 nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że brak jest podstaw do wyodrębnienia w ramach sprzedaży (dostawy) Nieruchomości 2 dokonanej na podstawie Umowy 2 a) części podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej, tj. 23%, odpowiadającej części Nieruchomości 2 podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom planu miejscowego ustalającego jej przeznaczenie jako terenu przeznaczonego do zabudowy oraz b) części podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, odpowiadającej części Nieruchomości 2 nie podlegającej na moment zawarcia Umowy 2 ustaleniom żadnego planu miejscowego.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz przywołany przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że znajdzie on zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Faktura wystawiona przez sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy, dokumentująca dostawę Nieruchomości 2 została błędnie wystawiona. Tym samym Wnioskodawcy z faktury dokumentującej dostawę Nieruchomości 2 nie przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dołączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, Delegatura w Bielsku- Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin