Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPTPP3/443A-64/14-6/18-6/KT
z 4 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 269/15 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 października 2017 r. sygn. akt I GSK 1519/15, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) oraz z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego zużywanego do produkcji wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego zużywanego do produkcji wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 27 listopada 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji dla suszu tytoniowego zużywanego w składzie podatkowym do produkcji wyrobów tytoniowych oraz dla sprzedawanego suszu tytoniowego na terytorium kraju, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 27 listopada 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ wniósł pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. znak: Nr IPTPP3/443AW-16/14-2/KK, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 27 listopada 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ złożył skargę z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 269/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 27 listopada 2014 r. znak: Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ, wskazując na naruszenie art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 269/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 22 czerwca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 3 października 2017 r. sygn. akt I GSK 1519/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną, podzielając stanowisko Sądu I instancji, że uzasadnienie prawne zaskarżonej interpretacji nie spełnia wymogów art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 14h tejże ustawy.

W dniu 9 stycznia 2018 r. do tut. Organu wpłynęły akta sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem WSA.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 grudnia 2017 r. poprzez wskazanie przez Pełnomocnika adresu do korespondencji.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji dla suszu tytoniowego zużywanego w składzie podatkowym do produkcji wyrobów tytoniowych oraz dla sprzedawanego suszu tytoniowego na terytorium kraju, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność jako spółka kapitałowa pod nazwą … Sp. z o.o. polegającą na produkcji i dystrybucji wyrobów tytoniowych. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego oraz posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, obejmujące produkcję, przetwarzanie i magazynowanie wyrobów tytoniowych oraz na przemieszczanie wyrobów akcyzowych między składami podatkowymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Wnioskodawca kupuje susz tytoniowy w kraju i za granicą i zużywa go w toku produkcyjnym w składzie podatkowym do wyprodukowania wyrobów akcyzowych takich jak: tytoń do palenia, papierosy i cygara. Zdarza się, że susz tytoniowy może zostać sprzedany do innego składu podatkowego w Polsce albo w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podatnika nieprowadzącego składu podatkowego ani też niebędącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca nie jest i nie zamierza być pośredniczącym podmiotem tytoniowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.
2. Wnioskodawca kupuje/zamierza kupować susz tytoniowy od podmiotów będących pośredniczącymi podmiotami tytoniowymi, od podmiotów prowadzących skład podatkowy, od podmiotów zagranicznych. Wnioskodawca nie kupuje/nie zamierza kupować suszu tytoniowego od rolników.
3. Na pytanie „Czy Wnioskodawca kupuje/zamierza kupować susz tytoniowy po cenie obejmującej podatek akcyzowy?” Wnioskodawca wskazał - Nie, gdyż Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy i kupuje susz tytoniowy z zamiarem wykorzystania go do produkcji wyrobów tytoniowych w składzie podatkowym lub sprzedaży do innego składu podatkowego w Polsce albo w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podatnika nieprowadzącego składu podatkowego, ani też będącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym.
4. Na pytanie „Czy Wnioskodawca kupuje/zamierza kupować susz tytoniowy po cenie nieobejmującej podatku akcyzowego?” wskazano – Tak, gdyż Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy i kupuje susz tytoniowy z zamiarem wykorzystania go do produkcji wyrobów tytoniowych w składzie podatkowym lub sprzedaży do innego składu podatkowego w Polsce albo w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podatnika nieprowadzącego składu podatkowego ani też będącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego zużywanego do produkcji wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podmiotu nieprowadzącego składu podatkowego ani też niebędącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego w opisanym stanie faktycznym. Wprawdzie przepis art. 53 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje, że podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową wyrobów akcyzowych umożliwiającą w szczególności ustalenie ilości wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyłączonych z tej procedury (procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się do suszu tytoniowego na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy), jednak przywołany przepis ma charakter bardzo ogólny i zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi wystarczającej podstawy do stwierdzenia istnienia bądź nieistnienia obowiązku prowadzenia ewidencji suszu tytoniowego. Jest natomiast wskazówką dla prawodawcy do określenia bardziej szczegółowego zakresu danych ewidencji akcyzowej. Założenie to ma potwierdzenie w delegacji ustawowej dla Ministra Finansów w art. 55 ust. 2 ustawy: „Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5 oraz sposób jej prowadzenia, uwzględniając konieczność prawidłowego dokumentowania ilości wyrobów akcyzowych oraz określenia kwot akcyzy”.

Zatem do ustalenia czy konieczne jest prowadzenie wspomnianej ewidencji akcyzowej należy sięgnąć do przepisów rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe.

W tym zakresie kluczowe znaczenie mają dwa przepisy tego rozporządzenia, tj. paragraf 9 i paragraf 12. Istotna jest również wzajemna relacja tych przepisów. W paragrafie 9 pkt 1 Minister Finansów określił, dla jakich wyrobów akcyzowych ewidencja ilościowa lub ilościowo-wartościowa powinna być prowadzona. W myśl tego przepisu obowiązek ten dotyczy wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w składzie podatkowym, w którym prowadzona jest działalność polegająca na produkcji wyrobów akcyzowych.

W zamkniętym katalogu wyrobów, których ewidencja powinna być prowadzona, nie ma miejsca na susz tytoniowy, gdyż po pierwsze – do suszu tytoniowego na ma zastosowania procedura zawieszenia poboru akcyzy, po drugie – susz nie jest wyrobem, od którego zapłacono akcyzę oraz po trzecie – susz nie jest wyrobem akcyzowym wyprodukowanym w składzie podatkowym.

Paragraf 12 powyższego rozporządzenia nie rozszerza katalogu wyrobów akcyzowych, dla których prowadzi się ewidencję akcyzową. Określa jedynie zakres żądanych informacji odnoszących się do wyrobów wskazanych w paragrafie 9, a więc m.in. nazwę, ilość, datę wprowadzenie, dane identyfikacyjne podmiotu, od którego wyroby akcyzowe zostały dostarczone, kwotę podatku akcyzowego przypadającego do zapłaty lub kwotę podatku akcyzowego, której pobór został zawieszony, datę wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego, itp.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że nie ma wymogu prowadzenia ewidencji na susz tytoniowy jest fakt, że nawet pośredniczący podmiot tytoniowy, który na podstawie objaśnienia pojęć ustawowych zawartych w art. 2 pkt 23b ustawy o podatku akcyzowym, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego po pisemnym powiadomieniu właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności, nie ma określonych wymogów ewidencyjnych dla sprzedawanego przez siebie suszu. Mając na uwadze zagwarantowaną przez Konstytucję RP równość podmiotów wobec prawa (art. 32 ust. 1), Wnioskodawca twierdzi, że niesprawiedliwe byłoby wymaganie prowadzenia ewidencji suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy, podczas gdy pośredniczący podmiot tytoniowy trudniący się sprzedażą suszu tytoniowego jest z tego wymogu zwolniony.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, że ewidencja suszu tytoniowego nie powinna być prowadzona przez podmiot prowadzący skład podatkowy jest fakt, że ewidencja, o której mowa w przepisach ustawy akcyzowej i cytowanym wcześniej rozporządzeniu dotyczy wyrobów znajdujących się w składzie podatkowym. Nie bez znaczenia art. 53 mówiący o obowiązku prowadzenia ewidencji oraz art. 55 ust. 2 zawierający delegację dla Ministra Finansów w sprawie określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych danych, które powinny znajdować się w ewidencji, zostały zapisane w rozdziale drugim ustawy o podatku akcyzowym zatytułowanym: „Składy podatkowe”. Tymczasem susz tytoniowy nie musi być produkowany i magazynowany w składzie podatkowym. Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym susz tytoniowy został wprost wyłączony z obowiązku składowania w składzie podatkowym. Konsekwentnie procedura zawieszenia poboru akcyzy również nie ma zastosowania do suszu tytoniowego. Z uwagi na fakt, że ewidencja, o której mowa w art. 53 ustawy, odnosi się stricte do ewidencji wyrobów akcyzowych znajdujących się w składzie podatkowym, nie można uznać, że dotyczy ona także suszu tytoniowego, który może być magazynowany przez podmiot posiadający zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego poza składem podatkowym. Obowiązek prowadzenia ewidencji jest więc, de facto, wprost przypisany do miejsca, jakim jest skład podatkowy i tego wymogu nie można dowolnie rozszerzać na miejsca niebędące składami podatkowymi.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, cytowane przepisy prawa podatkowego przemawiają za tym, że nie ma wymogu prowadzenia ewidencji suszu tytoniowego, zarówno zużywanego w toku produkcyjnym w składzie podatkowym, jak i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub dostarczanego w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podmiotu nieprowadzącego składu podatkowego, ani też niebędącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację w zakresie stanu faktycznego oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia, a w zakresie zdarzenia przyszłego w dacie wydania interpretacji Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt III SA/Łd 269/15 oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt I GSK 1519/15 .

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752), zwaną dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 99a ust. 1 ustawy, za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

W Załączniku nr 1 do ustawy, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, pod pozycją 45 bez względu na kod CN umieszczono susz tytoniowy.

Stosownie do art. 99a ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania suszu tytoniowego jest ilość tego suszu wyrażona w kilogramach.

W myśl 99a ust. 3 ustawy, stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 229,32 zł za każdy kilogram.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy, w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy łub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych;
6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 4 ustawy, w przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu. Zgodnie z art. 9b ust. 5 ustawy, w sytuacji, o której mowa w ust. 4, sprzedawca suszu tytoniowego może zażądać od nabywcy przedstawienia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego albo potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy, a w razie odmowy ich przedstawienia przez nabywcę może odmówić sprzedaży suszu tytoniowego po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Jak wynika z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN papierosy; tytoń do palenia oraz cygara i cygaretki.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, produkcją wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest ich wytwarzanie, przetwarzanie, a także pakowanie.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy jest produkcja wyrobów akcyzowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to – miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy to – podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy, procedura zawieszenia poboru akcyzy oznacza procedurę stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Zgodnie z art. 40 ust. 7 ustawy, procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się do energii elektrycznej, wyrobów gazowych, wyrobów węglowych oraz suszu tytoniowego.

Stosownie do art. 47 ust. 1 pkt 8 ustawy, produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji suszu tytoniowego.

W Załączniku nr 2 do ustawy stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG, pod pozycja 27 bez względu na kod CN umieszczono - papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

Zgodnie z art. 53 ust. 5 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową wyrobów akcyzowych umożliwiającą w szczególności:

1. ustalenie ilości wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyłączonych z tej procedury;
2. wyodrębnienie kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty oraz kwoty akcyzy, której pobór podlega zawieszeniu w związku z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy;
3. określenie ilości wyprodukowanych wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym innym niż skład podatkowy, o którym mowa w art. 48 ust. 3 i 4.
   
   

W myśl art. 53 ust. 6 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 5, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.

Zgodnie z przepisem art. 53 ust. 7 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 5, powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.

Na podstawie art. 55 ust. 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5 oraz sposób jej prowadzenia, uwzględniając konieczność prawidłowego dokumentowania ilości wyrobów akcyzowych oraz określenia kwot akcyzy.

Zgodnie z powyższą delegacją ustawową wydano rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe, zwanego dalej „rozporządzeniem” (Dz. U. z 2014 r. poz. 353).

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia, podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową, zwaną dalej „ewidencją”, której odrębne części stanowią zestawienia danych dotyczące wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w składzie podatkowym, w którym prowadzona jest działalność polegająca na produkcji wyrobów akcyzowych.

W myśl § 9 ust. 2 rozporządzenia, ewidencja powinna być prowadzona w sposób ciągły, umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, w szczególności czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami akcyzowymi oraz stanów zapasów tych wyrobów.

Jednocześnie w myśl § 12 rozporządzenia, ewidencja powinna zawierać:

1. nazwy wyrobów akcyzowych wraz z ich kodami Nomenklatury Scalonej (CN) oraz informacje o naniesionych na te wyroby znakach akcyzy lub ich znakowaniu i barwieniu;
2. ilości wyrobów akcyzowych w jednostkach miary właściwych dla ustalenia podstawy opodatkowania;
3. datę wprowadzenia wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
4. dane identyfikacyjne podmiotu, od którego wyroby akcyzowe zostały dostarczone;
5. dane identyfikacyjne właściciela wyrobów akcyzowych, innego niż podmiot prowadzący skład podatkowy;
6. dane identyfikacyjne osoby, która złożyła zgłoszenie celne w przypadku importowanych wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy;
7. datę wyprodukowania wyrobów akcyzowych;
8. dokładne określenie miejsca w składzie podatkowym, w którym wyroby akcyzowe się znajdują, i informacje o ich przemieszczaniu wewnątrz tego składu;
9. numer referencyjny e-AD, a jeżeli System jest niedostępny – lokalny numer referencyjny umieszczony w dokumencie zastępującym e-AD, albo numer identyfikacyjny dokumentu handlowego, w przypadku wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, na podstawie którego wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do składu podatkowego w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub wyprowadzone ze składu podatkowego w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej;
10. datę złożenia deklaracji podatkowej;
11. kwotę podatku akcyzowego przypadającego do zapłaty lub kwotę podatku akcyzowego, której pobór został zawieszony;
12. datę wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego i dane identyfikacyjne odbiorcy lub datę zapłaty podatku akcyzowego;
13. informacje na temat wyrobów akcyzowych:
    1. wprowadzonych do składu podatkowego,
    2. zużytych do wyprodukowania w składzie podatkowym innych wyrobów,
    3. wyprodukowanych w składzie podatkowym,
    4. magazynowanych w składzie podatkowym,
    5. wyprowadzonych ze składu podatkowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy,
    6. wyprowadzonych ze składu podatkowego przez właściciela wyrobów niebędącego podmiotem prowadzącym skład podatkowy,
    7. wykorzystanych na własny użytek.
    
    

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca produkuje w składzie podatkowym w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wyroby tytoniowe przy użyciu wyrobu akcyzowego, jakim jest susz tytoniowy, a jednocześnie magazynuje i sprzedaje część suszu tytoniowego. Zatem w składzie podatkowym Wnioskodawcy znajdują się/będą się znajdować zarówno wyroby wyłączone z procedury zawieszenia poboru akcyzy czyli zakupiony przez Wnioskodawcę susz tytoniowy, jak i wyroby akcyzowe objęte tą procedurą czyli wyprodukowane przez Wnioskodawcę wyroby tytoniowe.

Z brzmienia art. 53 ust. 5 pkt 1 ustawy expressis verbis wynika obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów akcyzowych umożliwiającej ustalenie ilości wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyłączonych z tej procedury.

Wynikający zaś z ww. art. 53 ust. 5 ustawy obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych został uszczegółowiony przepisami rozporządzenia, które dotyczą różnych potencjalnych czynności wykonywanych przez podmioty prowadzące składy podatkowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że rozporządzenie zostało wydane w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 55 ust. 2 ustawy i określa szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5 oraz sposób jej prowadzenia, uwzględniając konieczność prawidłowego dokumentowania ilości wyrobów akcyzowych oraz określenia kwot akcyzy.

W przedmiotowej sprawie mają/będą mieć zastosowanie zarówno przepisy § 9 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, jak i § 12 rozporządzenia.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową, której odrębne części stanowią zestawienia danych dotyczące wyrobów tytoniowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyprodukowanych w składzie podatkowym, w którym prowadzona jest działalność polegająca na produkcji wyrobów akcyzowych oraz wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą.

Zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia, ewidencja powinna być przez Wnioskodawcę prowadzona w sposób ciągły, umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, w szczególności czynności w zakresie produkcji wyrobów tytoniowych lub czynności związanych z obrotem wyrobami akcyzowymi, a więc czynności związanych zarówno z obrotem wyrobami tytoniowymi, jak i z obrotem suszem tytoniowym. Jednocześnie ww. ewidencja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający identyfikację stanów zapasów tych wyrobów akcyzowych, to jest w sposób umożliwiający identyfikację stanów zapasów wyrobów tytoniowych oraz stanów zapasów suszu tytoniowego.

W myśl § 12 rozporządzenia, zgodnie z którym ww. ewidencja powinna zawierać np. nazwy i ilość wyrobów akcyzowych – przy czym ww. przepis nie określa, że w ewidencji należy wskazać jedynie wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, a nie należy w niej wskazywać wyrobów akcyzowych, które nie są objęte ww. procedurą.

Zatem Wnioskodawca jako podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową wyrobów akcyzowych umożliwiającą w szczególności ustalenie ilości wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy – w przedmiotowej sprawie są/będą to wyprodukowane przez Spółkę wyroby tytoniowe oraz umożliwiającą ustalenie ilości wyrobów akcyzowych wyłączonych z tej procedury – czyli suszu tytoniowego zakupionego w celu odsprzedania oraz jako surowiec do produkcji wyrobów tytoniowych. Przedmiotowa ewidencja powinna jednocześnie umożliwiać wyodrębnienie kwoty akcyzy przypadającej do zapłaty oraz kwoty akcyzy, której pobór podlega zawieszeniu w związku z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz określenie ilości wyprodukowanych wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że zgodnie z powyższymi przepisami prawa, Wnioskodawca jako podmiot prowadzący skład podatkowy powinien prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego zużywanego do produkcji wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu.

Odnosząc się natomiast do argumentacji Wnioskodawcy należy wyjaśnić, że z faktu, iż w art. 53 ust. 5 ustawy został przez ustawodawcę nakreślony ogólny zakres informacji, które powinny zostać ujęte w ewidencji, nie wynika, że przy ustalaniu czy konieczne jest prowadzenie ewidencji suszu tytoniowego należy pominąć ww. przepis i odwołać się wyłącznie do przepisów rozporządzenia w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych, które zdaniem Zainteresowanego nie wprowadzają takiego obowiązku.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż podmiot prowadzący skład podatkowy obowiązany jest prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową wyrobów akcyzowych (między innymi susz tytoniowy i wyroby tytoniowe) umożliwiającą w szczególności ustalenie ilości wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy (między innymi wyroby tytoniowe) oraz wyłączonych z tej procedury (miedzy innymi susz tytoniowy). Natomiast przepisy rozporządzenia (§ 1 pkt 2) z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe określają między innymi sposób prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów akcyzowych przez podmiot prowadzący skład podatkowy oraz szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w tej ewidencji. Zatem z treści wyżej wymienionych przepisów wynika, że Wnioskodawca jako Podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany na podstawie zarówno przepisów ustawy jak i rozporządzenia do prowadzenia ewidencji, która umożliwia ustalenie ilości wyrobów akcyzowych, w tym objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy jak i wyłączonych z tej procedury. Ponadto cytowane przepisy określają szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji. Podmiot prowadzi skład podatkowy, w którym produkuje wyroby tytoniowe, oznacza to, że susz tytoniowy nabywany przez podatnika jest wprowadzany na teren składu podatkowego i tym samym na terenie składu znajdują się zarówno wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jak i wyroby wyłączone z tej procedury.

Ponadto przepisy cytowanego rozporządzenia dotyczą Podmiotu prowadzącego skład podatkowy, zatem dotyczą wszystkich czynności wykonywanych przez ten podmiot, czyli prowadzona ewidencja powinna umożliwić identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych przez ten podmiot, w szczególności czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami akcyzowymi (wyroby tytoniowe i susz tytoniowy) oraz stanu zapasów tych wyrobów, co koresponduje z § 12 cytowanego rozporządzenia, który wskazuje co powinna zawierać ewidencja. Zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia Podmiot prowadzący skład podatkowy jest zobowiązany prowadzić ewidencję w sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych przez niego operacji gospodarczych. Zatem wskazany przez Wnioskodawcę § 9 ust. 1 rozporządzenia pomimo, że nie zawiera wprost odesłania do suszu tytoniowego, to jednak nie stanowi on katalogu zamkniętego i mając na uwadze przepis § 9 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia nie można wywieść, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji w zakresie czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami akcyzowymi.

W konsekwencji nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że ewidencja nie powinna być prowadzona gdy: po pierwsze – do suszu tytoniowego nie ma zastosowania procedura zawieszenia poboru akcyzy, po drugie – susz nie jest wyrobem, od którego zapłacono akcyzę oraz po trzecie – susz nie jest wyrobem akcyzowym wyprodukowanym w składzie podatkowym. Wnioskodawca w swojej argumentacji nie uwzględnia, iż w prowadzonym składzie podatkowym produkowane są/będą z suszu tytoniowego wyroby akcyzowe, do których wprost odnosi się obowiązek prowadzenia przedmiotowej ewidencji.

W tym kontekście nie zasługuje również na uwzględnienie podnoszona przez Wnioskodawcę okoliczność, że skoro susz tytoniowy nie musi być produkowany i magazynowany w składzie podatkowym, to ewidencja nie może dotyczyć suszu tytoniowego, który może być magazynowany poza składem podatkowym. Podkreślenia bowiem wymaga, że Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie opiera się na błędnym założeniu, że jego działalność w składzie podatkowym dotyczy tylko i wyłącznie produkcji i magazynowania suszu tytoniowego, natomiast pomija okoliczność, że część suszu tytoniowego jest używana przez Wnioskodawcę jako surowiec do produkcji wyrobów tytoniowych, a część jest towarem handlowym będącym przedmiotem dalszego obrotu. Zatem w składzie podatkowym znajdują się/będą się znajdować zarówno wyroby akcyzowe wyłączone z procedury zawieszenia poboru akcyzy czyli zakupiony przez Wnioskodawcę susz tytoniowy, jak i wyroby akcyzowe objęte tą procedurą czyli wyprodukowane przez Wnioskodawcę wyroby tytoniowe. Z ww. § 12 rozporządzenia wynika, że w przedmiotowej ewidencji powinny być wskazane wyroby akcyzowe znajdujące się w składzie podatkowym; zatem zarówno objęte, jak i nieobjęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Przepisy ustawy i rozporządzenia obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dacie wydania interpretacji tj. 27.11.2014 r. nie regulowały zasad prowadzenia ewidencji w składzie podatkowym, lecz przez podmioty prowadzące składy podatkowe. Ponadto jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego cyt.: „Wnioskodawca kupuje susz tytoniowy w kraju i zagranicą i zużywa go w toku produkcyjnym w składzie podatkowym do wyprodukowania wyrobów akcyzowych takich jak: tytoń do palenia, papierosy, cygara. Zdarza się, że susz tytoniowy może zostać sprzedany do innego składu podatkowego w Polsce albo w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu do podatnika nieprowadzącego składu podatkowego ani też niebędącego pośredniczącym podmiotem tytoniowym”. Zatem co do zasady Wnioskodawca kupuje susz tytoniowy do produkcji innych wyrobów akcyzowych co oznacza, że wprowadza go do składu podatkowego, a zdarzają się przypadki, że susz ten jest odsprzedawany. Oznacza to, że susz tytoniowy został nabyty do zużycia w składzie podatkowym do produkcji wyrobów tytoniowych, a dalsza ewentualna odsprzedaż nie przetworzonego suszu tytoniowego nie zmienia sytuacji w zakresie obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji wyrobów akcyzowych przez podmiot prowadzący skład podatkowy.

Ponadto należy wskazać, że nie jest słuszny wniosek Zainteresowanego, oparty na analogii, iż skoro pośredniczący podmiot tytoniowy nie jest zobowiązany do ewidencjonowania suszu tytoniowego, to tym bardziej nie powinno być obowiązku ewidencjonowania suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy. Pośredniczący podmiot tytoniowy to zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego (…), natomiast skład podatkowy w myśl art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy to – miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy (…). Zatem z ww. definicji wynika, że pośredniczący podmiot tytoniowy nie zajmuje się produkcją wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym i nie jest podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak już wyżej wskazano art. 53 ust. 5 ustawy dotyczy obowiązku prowadzenia ewidencji przez podmiot prowadzący skład podatkowy, zatem jasnym jest, że ww. obowiązek prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych nie ciąży na pośredniczącym podmiocie tytoniowym.

Każdy z wymienionych podmiotów jest odrębnie definiowany w przepisach ustawy i do każdego z nich ustawodawca przewidział inne obowiązki podatkowe. Podmiot prowadzący skład podatkowy w związku z dokonywaniem produkcji wyrobów tytoniowych, a tym samym zajmujący się przeróbką suszu tytoniowego ma więcej obowiązków podatkowych, niż podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego. Zatem nie oznacza to, że podmioty te nie mają zagwarantowanej równości wobec prawa co gwarantuje Konstytucja RP, ponieważ zgodnie z przepisami akcyzowymi, każdy z podmiotów posiada odrębny status, co wiąże się z odrębnymi obowiązkami.

Reasumując, mając na uwadze okoliczności sprawy, wyrok WSA z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 269/15 oraz wyrok NSA z dnia 3 października 2017 r. sygn. akt I GSK 1519/15, uznać należy, że Wnioskodawca jako podmiot prowadzący skład podatkowy powinien prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 53 ust. 5-7 ustawy o podatku akcyzowym, dla suszu tytoniowego zużywanego do produkcji wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym i suszu tytoniowego sprzedawanego do innego składu podatkowego w Polsce lub w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej Nr IPTPP3/443A-64/14-4/BJ tj. w dniu 27 listopada 2014 r.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.