Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.11.2018.2.KK
z 28 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 21 marca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, producentem produktów do wykończenia wnętrz: farb dekoracyjnych, impregnatów do drewna, mas szpachlowych, tapet i narzędzi malarskich o wysokiej jakości. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia - na podstawie umowy o pracę - projektantów tapet (dalej „Projektanci”). Projektanci w ramach pełnienia swoich obowiązków pracowniczych tworzą m.in. autorskie projekty tapet, które następnie wdrażane są do produkcji.

Autorskie projekty tapet tworzone przez Projektantów powstają jako niezależny wytwór intelektu danego Projektanta, charakteryzują się znacznym stopniem indywidualności i oryginalności. Są zatem działalnością twórczą o niepowtarzalnym, indywidualnym charakterze i stanowią utwory będące przedmiotem prawa autorskiego, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Rezultaty tych prac są utrwalane i dokumentowane w formie zapisów komputerowych, wydruków, wizualizacją pomieszczeń z autorskimi projektami tapet stworzonych przez Projektantów. Zadaniem Projektantów jest tworzenie unikatowych kompozycji graficznych dla potrzeb druku maszynowego w określonej technice w jakiej drukuje maszyna drukarska. Projektanci sprawują nadzór autorski podczas startowej produkcji pierwszej partii nowo zaprojektowanych tapet oraz uczestniczą w tworzeniu kolorów farb dla tych potrzeb.

Oprócz czynności i działań o charakterze twórczym, w ramach obowiązków pracowniczych zatrudnieni Projektanci wykonują również inne czynności, niemające charakteru twórczego, jak np.:

• przygotowywanie dokumentacji techniczno-wykonawczej;
• korespondencja i uzgadnianie projektu z managerem produktu oraz klientami;
• obsługa i utrzymanie urządzeń takich jak komputer, drukarka, skaner, aparat fotograficzny, monitor, spektrofotometr, dyski zewnętrzne;
• archiwizacja i utrzymanie porządku prac graficznych, fotografii, mood-boardów (zbiór obrazów, tekstów, materiałów, przedmiotów, zdjęć, próbek kolorów, wszystkiego co może oddać klimat dotyczący zagadnienia, które jest opracowywane), inspiracji, dokumentów technicznych;
• zbieranie informacji i podróże służbowe itp.

W związku z tym, że część pracy zatrudnionych Projektantów ma charakter twórczy, Wnioskodawca zamierza wprowadzić specjalne regulacje wewnątrzzakładowe skierowane do Projektantów wykonujących prace twórcze - w postaci indywidualnych zapisów umów o pracę (wprowadzonych również aneksami do istniejących umów) określających zasady ustalania i wypłacania honorarium (tj. wynagrodzenia z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę przez Projektantów praw do utworów lub ich części wykonanych w ramach obowiązków pracowniczych).

Wnioskodawca planuje zmienić treść umów o pracę zawartych z Projektantami tak, aby wyodrębnić w tych umowach postanowienia dotyczące tworzenia utworów objętych prawami autorskimi oraz wynagrodzenia (honorarium) z tytułu przeniesienia na Wnioskodawcę przez Projektantów praw do tych utworów lub ich części, z zastosowaniem podwyższonych, 50% kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT) - od pozostałych elementów wynagrodzenia za wykonywanie innych obowiązków pracowniczych, niezwiązanych z pracami i utworami będącymi przedmiotem praw autorskich, uwzględniających standardowe koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku pracy o których mowa w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT. Honorarium nie będzie wyodrębniane w składnikach wynagrodzenia Projektanta innych niż wynagrodzenie zasadnicze, w szczególności w premiach, wynagrodzeniu za godziny nadliczbowe, nagrodach, jak również w wynagrodzeniu płatnym za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w szczególności w wynagrodzeniu urlopowym, wynagrodzeniu chorobowym, kwotach wypłacanych z tytułu ubezpieczenia społecznego. W odniesieniu do tych kwot zastosowanie będzie mieć standardowy koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT.

W umowach o pracę (aneksach do umów o pracę) znajdą się postanowienia, na mocy których autorskie prawa majątkowe do utworów lub ich części powstałych w związku z wykonywaniem przez Projektantów pracy twórczej w ramach stosunku pracy pierwotnie przysługiwać będą Projektantom.

W umowach o pracę (aneksach do umów o pracę) Projektanci zobowiążą się następnie do przeniesienia na Wnioskodawcę praw autorskich majątkowych do stworzonych w ramach obowiązków pracowniczych utworów w zamian za określone wynagrodzenie (honorarium); z umów tych wynikać będzie również, że przeniesienie przez Projektantów na Wnioskodawcę majątkowego prawa autorskiego do utworu nastąpi dopiero z chwilą przyjęcia (zaakceptowania) utworu przez pracodawcę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli.

W planowanych umowach o pracę wyodrębnione zostanie zatem - w ramach wynagrodzenia zasadniczego - wynagrodzenie (honorarium) za rozporządzenie przez Projektanta na rzecz Wnioskodawcy prawami do utworów lub ich części stworzonych przez Projektanta w danym miesiącu i przyjętych przez pracodawcę (Wnioskodawcę). Lista utworów stworzonych przez Projektanta w danym miesiącu przedstawiana będzie przez każdego Projektanta co miesiąc przełożonemu do akceptacji. Na tej podstawie, po przyjęciu (zaakceptowaniu) wykonanych utworów przez pracodawcę (Wnioskodawcę), uwzględniając strukturę czasu pracy Projektantów, a także wartość i przydatność stworzonych przez danego Projektanta i przyjętych przez Wnioskodawcę w danym miesiącu utworów, określana będzie wysokość należnego pracownikowi wynagrodzenia (honorarium) z tytułu rozporządzenia przez pracownika prawami do tych utworów lub ich części (do której zastosowanie będą miały podwyższone, 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT).

Wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw do utworów lub ich części (honorarium) będzie przyznawane z tytułu rozporządzenia przez danego Projektanta autorskimi prawami majątkowymi do stworzonych przez niego utworów na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie w przypadku stworzenia w danym miesiącu takich utworów oraz przeniesienia praw do nich w danym miesiącu, co zostanie potwierdzone przyjęciem utworów przez pracodawcę (Wnioskodawcę). W przeciwnym razie, tj. gdy w danym miesiącu nie zostaną wykonane żadne dzieła lub też nie zostaną one przyjęte przez pracodawcę (Wnioskodawcę) honorarium nie będzie przyznawane - w takim przypadku Projektantowi przysługiwać będzie wynagrodzenie za wykonywanie obowiązków pracowniczych uwzględniające standardowe koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT.

Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzić będzie archiwum utworów, w którym Projektanci będą rejestrować swoje utwory, które powstaną w ramach wykonywania określonych i wyodrębnionych w umowach o pracę czynności twórczych i do których prawa przenoszone będą na Wnioskodawcę w danym miesiącu.

W uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w związku z koniecznością wyodrębnienia części wynagrodzenia należnego z tytułu rozporządzania przez Projektantów prawami majątkowymi do Utworów przez nich stworzonych od wynagrodzenia za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych, w umowach o pracę (aneksach do umów o pracę) będą następujące zapisy:

• Ustala się miesięczne wynagrodzenie Projektanta w określonej kwocie brutto (dalej: „Kwota Wynagrodzenia Miesięcznego”).
• Kwota Wynagrodzenia Miesięcznego składa się z dwóch wyodrębnionych kwot: wynagrodzenia za prace nie objęte prawem autorskim oraz wynagrodzenia za wykonane przez Projektanta i przyjęte przez Pracodawcę prace twórcze objęte prawem autorskim (dalej: „Honorarium za przeniesienie praw autorskich do Utworu”).
• Projektant zobowiązany jest do prowadzenia miesięcznej ewidencji pracy twórczej, w której będzie wykazywał jaką ilość czasu pracy poświęcił na wykonanie Utworów (dalej: „Ewidencja Pracy Twórczej”), prawami do których rozporządził następnie na rzecz Pracodawcy. Pozostały czas pracy niezarejestrowany przez Projektanta w Ewidencji Pracy Twórczej, przeznaczony jest na wykonanie prac nie objętych prawem autorskim. Obowiązkiem Projektanta jest rejestrowanie czasu pracy twórczej na bieżąco wraz z postępem prac twórczych.
• Po wykonaniu Utworów przez Projektanta, w formie protokołu, nastąpi ich każdorazowe przyjęcie przez Pracodawcę wraz z weryfikacją Ewidencji Pracy Twórczej oraz potwierdzeniem rozporządzenia przez Projektanta odnośnie przeniesienia autorskich praw majątkowych na Pracodawcę. Protokół i zaakceptowana przez Pracodawcę Ewidencja Pracy Twórczej, będą podstawą do określenia jaka w danym miesiącu kalendarzowym jest kwota wynagrodzenia za wykonywanie prac nie objętych prawem autorskim oraz jaka jest kwota Honorarium za przeniesienie przez Projektanta na Pracodawcę autorskich praw majątkowych do Utworu.
• Miesięczna kwota Honorarium za przeniesienie przez Projektanta na Pracodawcę autorskich praw majątkowych do Utworu (ów) będzie zmienna. Jej wysokość określana będzie kwotowo w protokole (stwierdzającym przeniesienie przez Projektanta na Pracodawcę praw autorskich do Utworów), na podstawie stawki godzinowej wyliczonej w oparciu o łączną wysokość miesięcznego wynagrodzenia podzielonego przez ilość godzin czasu pracy w danym miesiącu. Tak ustalona stawka godzinowa pomnożona zostanie przez ilość godzin pracy twórczej ustalonej na podstawie Ewidencji Pracy Twórczej Projektanta. Projektantowi nie należy się Honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Utworu za okres: urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywania szkolenia lub innego okresu, w którym Projektant nie wykonuje pracy o charakterze twórczym.

Z zapisów umowy o pracę (aneksów do umów o pracę) wynika więc, że Ewidencja czasu pracy twórczej służy jedynie jako narzędzie do określenia kwoty Honorarium za przeniesienie przez Projektanta na Pracodawcę autorskich praw majątkowych do Utworów. Jednakże w ostatecznym rozrachunku wartość tego Honorarium jest za każdym razem ściśle określona kwotowo oraz jasno i wyraźnie wyodrębniona od pozostałej części (kwoty) wynagrodzenia za pracę, za które nie przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie (honorarium) Projektantów z tytułu przeniesienia praw do utworów lub ich części, wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku, mieści się w przychodach z tytułu działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b Ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.?
2. Czy w odniesieniu do przychodów w zakresie wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw do utworów lub ich części (honorarium) uzyskiwanego przez wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku Projektantów, Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, będzie mieć prawo do potrącania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a ww. ustawy?
3. Czy do pozostałej części wynagrodzenia Projektantów określonego w umowie o pracę, do którego nie będą miały zastosowania wymienione powyżej 50% koszty uzyskania przychodu, Wnioskodawca może stosować koszty uzyskania przychodu w wysokości wskazanej w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie (honorarium) Projektantów z tytułu przeniesienia praw do utworów lub ich części, wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku, mieści się w przychodach z tytułu działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b Ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 9b Ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., przepis ust. 9 pkt 3 [o 50% kosztach] stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności:

1. twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, programów komputerowych, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej;
3. artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii;
4. w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów, kaskaderów;
5. publicystycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie (honorarium) Projektantów z tytułu przeniesienia praw do stworzonych przez nich autorskich projektów tapet, w tym z tytułu sprawowania nadzoru autorskiego - utrwalane i dokumentowane w formie zapisów komputerowych, wydruków, wizualizacją pomieszczeń z autorskimi projektami tapet stworzonych przez Projektantów - jest działalnością w zakresie sztuk plastycznych, która jest wymieniona w art. 22 ust. 9b pkt 1 Ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Ustawa o PIT nie definiuje działalności w zakresie „sztuk plastycznych”, ani też nie odsyła w celu wyjaśnienia zakresu tego pojęcia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy odnieść się do języka powszechnego. Zgodnie z definicjami słownikowymi, sztuki plastyczne:

• dziedzina twórczości artystycznej, z którą wiążą się dzieła sztuki doznawane wizualnie, mające charakter płaszczyznowy (wytwory malarstwa, rysunku i grafiki) i trójwymiarowy (wytwory architektury, rzeźby i rzemiosła artystycznego) [Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., Tom III, str. 398];
• nazywane też pięknymi, obejmują architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę i rzemiosło artystyczne [Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wydawnictwo PWN, praca zbiorowa, Warszawa 1997, str. 404].

Tapeta jest elementem wystroju wnętrza. Projektowanie tapet w odniesieniu do obowiązków pracowniczych Projektantów jest związane przede wszystkim z pojęciem grafiki. A z kolei jak wynika z przytoczonych definicji, pojęcie „sztuk plastycznych” obejmuje m.in. grafikę. W ramach obowiązków pracowniczych Projektanci tworzą unikatowe kompozycje graficzne dla potrzeb druku maszynowego w określonej technice w jakiej drukuje maszyna drukarska. Tworzenie grafiki dla potrzeb druku maszynowego stanowi grafikę użytkową będącą częścią sztuk plastycznych.

Wnioskodawca uważa, że pojęcie „sztuk plastycznych” zawiera wszystkie aspekty pracy twórczej wykonywanej przez Projektantów dla Wnioskodawcy, zarówno te związane z aspektem dekoracyjnym wnętrz jak i tworzeniem grafiki na potrzeby tapet.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał On prawo, w odniesieniu do przychodów w zakresie honorarium uzyskiwanego przez wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku Projektantów, do potrącania - jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych - kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Art. 22 ust. 9a Ustawy o PIT wprowadza limit roczny odliczenia kosztów wskazując, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ustawa o PIT nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. W tym zakresie należy posiłkować się odrębnymi przepisami regulującymi te kwestie, m.in. ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 880; dalej: Ustawa o prawie autorskim).

Zgodnie z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem tego prawa są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i 4 Ustawy o prawie autorskim). Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim wynika, że domniema się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej (art. 9 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowi inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W świetle zaprezentowanych powyżej norm prawnych, przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu (jego części) lub artystycznego wykonania,
• po drugie, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Aby rezultat określonej działalności stanowił przedmiot prawa autorskiego, muszą zostać spełnione trzy podstawowe kryteria: uzewnętrznienie rezultatu, jego oryginalność i indywidualność. Działalność Projektantów (pracowników Wnioskodawcy) wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku w ramach wypełnianych przez nich obowiązków służbowych spełnia te kryteria, co powoduje możliwość zaklasyfikowania jej rezultatów jako utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Ustawa o prawie autorskim posługuje się bowiem w tym zakresie szeroką definicją i utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia, sposobu wyrażenia (utwór).

Tym samym o przyznaniu ochrony na gruncie Ustawy o prawie autorskim decyduje wyłącznie przesłanka twórczości oraz indywidualności. Wystarczy, aby tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie Ustawy o prawie autorskim.

Czynności Projektantów (pracowników Wnioskodawcy) wskazanych w zdarzeniu przyszłym wniosku są pracą o charakterze twórczym i indywidualnym. Rezultaty tej pracy są wytworem intelektu Projektantów, stworzonym niezależnie (tj. bez korzystania z rezultatów cudzej pracy, przez ich poszczególne odwzorowanie lub użycie w inny sposób), charakteryzującym się znacznym stopniem oryginalności. Rezultaty tych prac są utrwalane i dokumentowane w formie zapisów komputerowych, wydruków, wizualizacją pomieszczeń z autorskimi projektami tapet stworzonych przez Projektantów oraz przechowywane w archiwum prowadzonym przez Wnioskodawcę. Projektanci są zatem, w ocenie Wnioskodawcy, twórcami w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim, a tworzone w wyniku ich pracy utwory stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych.

Podwyższone 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT można zastosować, jeżeli wypłacone zostało wynagrodzenie za przeniesienie (rozporządzenie) autorskich praw majątkowych. Z treści aneksów do umów o pracę, których zawarcie z Projektantami planuje Wnioskodawca, wynikać będzie, że obowiązki Projektantów ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowić będzie honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Wynagrodzenie związane z przeniesieniem praw autorskich przez Projektantów będzie wyodrębnione i określone w czytelny sposób. Wnioskodawca jako pracodawca i nabywający prawa autorskie do utworów prowadzić zaś będzie ich szczegółową ewidencję.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są zatem wszystkie kryteria wymagane przepisami Ustawy o PIT i Ustawy o prawie autorskim do uznania, że Projektanci (pracownicy Wnioskodawcy) opisani w stanie faktycznym wniosku otrzymywać będą wynagrodzenie za przeniesienie (rozporządzenie) autorskich praw majątkowych.

Wnioskodawca wskazuje, że Jego stanowisko zgodne jest z dominującą linią orzecznictwa sądów administracyjnych (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 lutego 2001 r., sygn. akt SA/Sz 1966 i 1967/99, wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1987/07, z dnia 3 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 35/09 i z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2134/14, wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1791/08; z dnia 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 839/09, z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2217/09 i z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 459/13) oraz interpretacjami Ministra Finansów i Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wynika z nich, że pracownik może, w ramach stosunku pracy, stworzyć utwór i wynagrodzenie pracownicze może w części (bądź wyjątkowo w całości) stanowić honorarium za autorskie prawa majątkowe do stworzonego utworu, do którego stosuje się 50 % koszty uzyskania.

W przypadku wykonywania prac twórczych i tworzenia utworów w ramach stosunku pracy, koniecznym jest wyodrębnienie części wynagrodzenia należnej - między innymi - za rozporządzenie autorskimi prawami majątkowymi do tego utworu, bo to z tytułu przyjęcia tego utworu i związanych z nim praw majątkowych, pracodawca wypłaca należne wynagrodzenie -honorarium, a więc musi być określona wielkość tego wynagrodzenia.

W związku z powyższym, do wynagrodzenia Projektantów (pracowników Wnioskodawcy) opisanych w zdarzeniu przyszłym wniosku za przeniesienie (rozporządzenie) autorskich praw majątkowych zastosowanie znajdą podwyższone 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT, z zastrzeżeniem ust 9a i ust.9b Ustawy o PIT. Wnioskodawca, jako płatnik, będzie zatem miał prawo, w odniesieniu do przychodów w zakresie honorarium uzyskiwanego przez wskazanych w stanie faktycznym wniosku Projektantów, do potrącania jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a Ustawy o PIT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, do pozostałej części wynagrodzenia Projektantów określonego w umowie o pracę, do którego nie mają zastosowania 50% koszty uzyskania przychodu, może On stosować koszty uzyskania przychodu w wysokości wskazanej w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT.

Do pozostałej części wynagrodzenia Projektantów wyodrębnionego w umowie - niezwiązanej z pracą twórczą i przeniesieniem (rozporządzeniem) autorskich praw majątkowych do utworów - będą miały zastosowanie koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT. Będą one bowiem kosztami uzyskania przychodów ze stosunku pracy, podobnie jak wynagrodzenia wypłacane pracownikom za okres urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywanego szkolenia lub innego okresu, w którym pracownik nie wykonuje pracy o charakterze twórczym - z uwagi na fakt, że w takim okresie nie są wykonywane czynności mogące prowadzić do powstania utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, do pozostałej części wynagrodzenia określonego w umowie o pracę, do którego nie mają zastosowania 50% koszty uzyskania przychodu, może On zatem stosować koszty uzyskania przychodu w wysokości wskazanej w art. 22 ust. 2 Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 200) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 31 tejże ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 1 cyt. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 32 ust. 7 cyt. ustawy, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Z kolei stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód;

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Wskazać ponadto należy, że od 1 stycznia 2018 r. ustawodawca ograniczył stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do określonych rodzajów działalności twórczej.

I tak w myśl art. 22 ust. 9b ustawy przedmiotowe koszty stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności:

1. twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, programów komputerowych, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej;
3. artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii;
4. w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów, kaskaderów;
5. publicystycznej.

Zgodnie z art. 22 ust. 10 tejże ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 ww. przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga wartość wynagrodzenia z tytułu korzystania z prawa autorskiego. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu.

Fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego powinien być udokumentowany, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła. Samo wykonywanie pracy twórczej nie oznacza bowiem automatycznie powstania utworu i przejścia praw z tego tytułu na pracodawcę.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli wypłacone zostało wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) powinno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona kwotowo część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z przeniesieniem bądź korzystaniem z praw autorskich przez podatnika.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż przez wyodrębnienie honorarium nie można uznać sytuacji, w której płatnik określa je jako procent ogólnego czasu pracy pracownika. To wyraźnie wskazane honorarium nie może także zostać wyodrębnione – jak wskazuje Wnioskodawca – na podstawie stawki godzinowej wyliczonej w oparciu o łączną wysokość miesięcznego wynagrodzenia podzielonego przez ilość godzin czasu pracy w danym miesiącu, przy czym tak ustalona stawka godzinowa pomnożona zostanie przez ilość godzin pracy twórczej ustalonej na podstawie Ewidencji Pracy Twórczej Projektanta.

Podsumowując wcześniejsze rozważania należy wskazać, że aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do części wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
• stosunek prawny łączący pracownika i pracodawcę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz prowadzona jest stosowna dokumentacja w tym zakresie, np. szczegółowa ewidencja przekazanych utworów (nie będąca ewidencją czasu pracy), oraz
• od dnia 1 stycznia 2018 r. przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że rejestracja czasu pracy (dokonywana na podstawie prowadzonej przez Projektantów Ewidencji Pracy Twórczej) jest czynnością techniczną, która nie daje podstaw do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, gdyż czas poświęcony na wykonanie zadania nie jest odpowiednikiem udziału w prawie autorskim do utworu i na jego podstawie nie można określić wysokości wynagrodzenia należnego pracownikowi za korzystanie przez pracodawcę z praw autorskich. Ewidencja taka jest niezbędna w celu udowodnienia wykonywania prac twórczych, ale nie jest wystarczająca do określenia wartości wynagrodzenia otrzymywanego za prace twórcze. Wskazana w ten sposób część wynagrodzenia jest odzwierciedleniem proporcji czasu pracy na pracę twórczą w stosunku do czasu pracy poświęconego na wypełnianie pozostałych obowiązków pracowniczych, natomiast art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga związania przychodu z uzyskaniem praw autorskich i rozporządzeniem nimi, a nie z czasem pracy przeznaczonym na powstanie utworu. Możliwa jest przecież sytuacja, w której do powstania utworu w ogóle nie dojdzie pomimo wykonywania pracy twórczej.

Analiza wskazanych regulacji oraz okoliczności przedmiotowej sprawy prowadzą do wniosku, że planowany przez Wnioskodawcę podział wynagrodzenia nie stwarza możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do części wynagrodzenia nazwanej „honorarium”. Do całości uzyskiwanych przez pracowników przychodów ze stosunku pracy znajdzie zatem zastosowanie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto nie można również zaaprobować stanowiska Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji wykonywanej przez Projektantów działalności jako „działalności z zakresu sztuk plastycznych” wymienionej w art. 22 ust 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo rzeczywistego braku definicji działalności wymienionych w tym przepisie, w opinii tutejszego organu czynności wykonywane przez Projektantów wypełniają raczej przesłanki do uznania ich za działalność w zakresie wzornictwa przemysłowego. Według definicji encyklopedycznej PWN wzornictwo przemysłowe to projektowanie wzorów wyrobów przeznaczonych do masowej produkcji, którego celem jest rozwijanie kultury materialnej społeczeństwa przez podnoszenie estetyki wytwarzanych przemysłowo przedmiotów codziennego użytku. Jak bowiem wynika z opisu sprawy Projektanci w ramach pełnienia swoich obowiązków pracowniczych tworzą m.in. autorskie projekty tapet, które następnie wdrażane są do produkcji. Autorskie projekty tapet są zatem niczym innym jak wzorem wyrobów przeznaczonych do masowej produkcji. Wyprodukowane tapety stanowią element wyposażenia wnętrz dodatkowo wpływając na poprawę estetyki czy funkcjonalności konkretnych pomieszczeń.

Zastrzeżenia wymaga, że cytowana w treści ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Niniejsza interpretacja dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.