2018.03.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.98.2018.1.WM
z 26 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem liniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem liniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 lipca 2013 r. Wnioskodawca zgłosił do CEIDG wniosek o rozpoczęcie działalności gospodarczej (rozliczenie podatku według skali podatkowej). Działalność miała być wykonywana od dnia 1 sierpnia 2013 r. Działalność wówczas zgłoszona nie została nigdy podjęta, Wnioskodawca nie podejmował bezpośrednio lub pośrednio żadnych czynności związanych z działalnością, którą zarejestrował w CEIDG, w tym nie dokonywał sprzedaży towarów/usług, nie osiągał dochodów, nie odprowadzał podatków, nie podejmował żadnych czynności przygotowawczych do prowadzenia działalności. Nie pozyskiwał wówczas również żadnych klientów.

Działalność rozpoczął dopiero w czerwcu 2015 r., kiedy przystąpił do spółki cywilnej (rozliczenie podatku dochodowego: podatek liniowy). Wówczas dopiero zaczął rozliczać się z tego źródła przychodów z Urzędem Skarbowym. Bezpośrednio we wniosku do CEIDG informacja o wyborze formy opodatkowania nie była zaznaczona, zostało to zrobione na podstawie oświadczenia.

Po złożeniu w lipcu 2013 r. wniosku o otwarciu działalności, nie była przekazana do CEIDG żadna informacja o niepodjęciu tej działalności gospodarczej. Nie nastąpiło również wykreślenie tej działalności z rejestru CEIDG z urzędu, ani w drodze decyzji administracyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za 2015 r. Wnioskodawca miał prawo rozliczyć roczne dochody według podatku liniowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność zgłoszoną w CEIDG w 2013 r. można uznać za niebyłą, w związku z tym nie ma konieczności składania zaległych deklaracji podatkowych oraz opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wnioskodawca uznaje, że ma prawo do opodatkowania dochodów z tytułu udziału w spółce cywilnej za 2015 r. na podstawie podatku liniowego.

Wnioskodawca powołał się na Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 września 2016 r. (III AUa 551/16) w którym stwierdzono, że: „dla uznania określonej przedmiotowo działalności za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania formalnego (czyli wyboru formy prawnej przedsiębiorczości) oraz ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza natomiast, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej” oraz „obowiązkowi ubezpieczeń społecznych podlega osoba faktycznie prowadząca działalność gospodarczą (a więc wykonująca tę działalność), a nie osoba jedynie figurująca w ewidencji działalności gospodarczej na podstawie uzyskanego wpisu, która działalności tej nie prowadzi. Tym samym okres pomiędzy uzyskaniem wpisu a jego wykreśleniem nie musi odpowiadać okresowi wykonywania faktycznej działalności gospodarczej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 5 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną, wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zatem, należy przyjąć, że - co do zasady - podstawową formą opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej jest opodatkowanie według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Natomiast złożenie stosownego oświadczenia, przy zachowaniu terminów, o których mowa w przepisach, jest warunkiem koniecznym dla możliwości skorzystania z opodatkowania w formie tzw. podatku liniowego.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że w trakcie roku podatkowego, wybór sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c, jest możliwy tylko w przypadku rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Ustawodawca wiąże możliwość wyboru podatku liniowego w ciągu roku podatkowego z rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Natomiast podatnicy, którzy kontynuują działalność gospodarczą, z której dochody opodatkowane są według skali podatkowej, z możliwości wyboru opodatkowania dochodów 19% podatkiem liniowym, mogą skorzystać dopiero od nowego roku podatkowego, jeżeli wymagane oświadczenie złożą w terminie do 20 stycznia roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 23 lipca 2013 r. zgłosił do CEIDG wniosek o rozpoczęcie działalności gospodarczej (rozliczenie podatku według skali podatkowej). Działalność miała być wykonywana od dnia 1 sierpnia

2013 r. Działalność wówczas zgłoszona nie została nigdy podjęta. Wnioskodawca nie podejmował bezpośrednio lub pośrednio żadnych czynności związanych z działalnością, którą zarejestrował w CEIDG, w tym nie dokonywał sprzedaży towarów/usług, nie osiągał dochodów, nie odprowadzał podatków, nie podejmował żadnych czynności przygotowawczych do prowadzenia działalności. Nie pozyskiwał wówczas również żadnych klientów.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca dokonał w 2013 r. wpisu do CEIDG, przy czym nie był to wniosek o wpis wraz z informacją o niepodjęciu działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zlikwidował działalności gospodarczej zgłoszonej w CEIGD w 2013 r., nie zakończył jej dopełniając obowiązków formalnych z tym związanych, nie został również jako przedsiębiorca wykreślony z rejestru CEIDG z urzędu, ani w drodze decyzji administracyjnej. Formalnie działalność została zatem rozpoczęta z datą zgłoszenia i Wnioskodawca nie dokonał zakończenia zgłoszonej w CEIGD działalności gospodarczej.

Nie można więc uznać, że Wnioskodawca posiadał na dzień przystąpienia do spółki cywilnej w 2015 r. status podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca wybrał w 2013 r. sposób opodatkowania dochodów z jednoosobowej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych według skali podatkowej, a działalność ta formalnie nie została przez Wnioskodawcę zlikwidowana z wszelkim konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawa, to po przystąpieniu w trakcie roku podatkowego 2015 r. do spółki cywilnej Wnioskodawca nie posiadał statusu podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego. Wobec powyższego nie miał prawa, zgodnie z cyt. art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wyboru formy opodatkowania określonej w art. 30c ww. ustawy.

Wobec powyższego, uzyskane w 2015 r. z działalności tej spółki dochody winien opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do opodatkowania dochodów z tytułu udziału w spółce cywilnej za 2015 r. na podstawie podatku liniowego uznać należy za nieprawidłowe.

Dodać należy, że możliwość wyboru opodatkowania dochodów z ww. źródła przychodów 19% podatkiem liniowym będzie przysługiwała Wnioskodawcy od nowego roku podatkowego, jeżeli złoży stosowne oświadczenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego i spełnione zostaną pozostałe warunki do korzystania z tej formy opodatkowania, wymienione w cytowanym art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena, czy działalność gospodarczą zgłoszoną w CEIGD należy uznać za niebyłą i w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku składania zaległych deklaracji podatkowych. Powyższa kwestia wykracza poza zakres przedmiotowego wniosku. Zakres wniosku wyznacza bowiem w szczególności:

stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie rozstrzyga zaś kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ).

Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nie stanowią przepisów prawa podatkowego, wobec czego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonym w rozdziale 1a Działu II Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin