Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.40.2018.3.APR
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawidłowości wyliczania kwoty limitu uprawniającej do zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe,
• braku obowiązku składania deklaracji VAT-7 i VAT JPK oraz braku opodatkowania usług dzierżawy gruntu pod kiosk, w związku z wyborem zwolnienia podmiotowego poprzez złożenie VAT-R i aktualizację danych – jest nieprawidłowe,
• konsekwencji podatkowych przy sprzedaży złomu kotłów c.o. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. prawidłowości wyliczania kwoty limitu uprawniającej do zwolnienia podmiotowego, braku obowiązku składania deklaracji VAT-7 i VAT JPK oraz braku opodatkowania usług dzierżawy gruntu pod kiosk, w związku z wyborem zwolnienia podmiotowego poprzez złożenie VAT-R i aktualizację danych, konsekwencji podatkowych przy sprzedaży złomu kotłów c.o.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa rozpoczęła swoją działalność od 1 czerwca 2000 r. Została ona utworzona w celu administrowania mieszkań po byłym Państwowym Gospodarstwie Rolnym, które wykupili mieszkańcy od Agencji Nieruchomości Rolnych. ANR zobowiązała mieszkańców do założenia Spółdzielni, aby mogła przekazać całą infrastrukturę dotyczącą funkcjonowania osiedla, tj. wolnostojący budynek kotłowni c.o., sieć grzewczą, wodną i kanalizacyjną. Na terenie osiedla administrowanego przez Spółdzielnię jest 6 budynków mieszkalnych – 96 mieszkań, budynki gospodarcze - garaże do każdego mieszkania i kotłownia c.o. Sieć wodno-kanalizacyjną w okresie późniejszym Spółdzielnia przekazała do Urzędu Gminy, pozostała tylko wewnątrz budynków. Spółdzielnia nie posiada żadnych nieruchomości mieszkalnych, a zajmuje się wyłącznie administrowaniem mieszkań właścicieli i częściami wspólnymi w budynkach i na terenie osiedla.

Każdy z 6-ciu budynków mieszkalnych ma wydzieloną oddzielną działkę geodezyjną i grunty wokół każdego budynku są współwłasnością tych mieszkańców, natomiast wszystkie drogi osiedlowe - dojazdowe do budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz pozostałe tereny zielone są współwłasnością wszystkich 96 rodzin.

W okresie kiedy jeszcze budynki były własnością ANR, w szczycie budynku mieszkalnego jeden z mieszkańców postawił kiosk spożywczo-przemysłowy za pozwoleniem Agencji i mieszkańców tego budynku. Spółdzielnia, po rozpoczęciu działalności również podpisała umowę dzierżawy po akceptacji mieszkańców tego budynku ustalając miesięczny czynsz dzierżawny - obecnie w wysokości 42 zł netto plus 23% VAT. Co miesiąc Spółdzielnia wystawia fakturę i odprowadza VAT do urzędu skarbowego.

Kotłownia jest własnością Spółdzielni, tj. mieszkańców, którzy ją tworzą i w niej wytwarzane jest ciepło na potrzeby własne, czyli właścicieli kotłowni. Na zewnątrz Spółdzielnia nie sprzedaje ciepła. Mieszkańcy są rozliczani zgodnie z miesięcznym naliczaniem czynszu mieszkaniowego.

Składniki naliczenia czynszu mieszkaniowego i suma naliczeń za 2017 r.:

• zaliczka na koszty zarządu i eksploatacji 46.656 zł
• zaliczka na c.o. 301.520 zł
• zaliczka na koszty zużycia wody i odprowadzenia ścieków 48.665 zł
• zaliczka na wywóz odpadów komunalnych 31.522 zł
• skł. na fundusz remontowy budynków mieszkalnych 39.674 zł
• skł. na fundusz wymiany wodomierzy i wewn. sieć wod-kan. 2.304 zł

Rozliczenie zaliczek i kosztów Spółdzielnia prowadzi w ujęciu miesięcznym, celem analizy wysokości zaliczek i w razie potrzeby zwołuje Walne Zgromadzenie celem ich podniesienia. Głównie dzieje się to w przypadku nagłego wzrostu cen, np. węgla. Zaliczkę na koszty zużycia wody i ścieków analizuje miesięcznie poprzez spisywanie liczników wskazań zużycia wody z wodomierzem głównym. Fakturę za zużytą wodę Spółdzielnia otrzymuje z Urzędu Gminy. W przypadku dużych różnic szuka przyczyny lub ewentualnie różnicą obciąża mieszkańców. Na koniec roku na Walnym Zgromadzeniu podejmuje uchwałę co zrobić z nadwyżkami i ewentualnymi brakami. W zaliczce na koszty c.o. dotychczas występowała nadwyżka, ponieważ w kosztach nie ujmowana była amortyzacja od środków trwałych związanych z kotłownią (budynek kotłowni, kotły c.o., kominy, itp.), z uwagi na to, że Spółdzielnia otrzymała je bezpłatnie od ANR. W zaliczkach ujmuje te koszty, ponieważ środki trwałe się zużywają i trzeba je wymieniać na nowe. Obecnie już wymieniła kotły c.o. i wykonała remont kotłowni.

Nadwyżki zaliczek na c.o. uchwałą członków Spółdzielni przeznaczane są na fundusz kotłowni i sieci grzewczej i z tego funduszu sfinansowano wymianę kotłów i remont kotłowni. Od zakupionych kotłów z własnych funduszy naliczana jest amortyzacja, która wliczana jest do kosztów.

Spółdzielnia Mieszkaniowa z chwilą powstania złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym zaznaczyła, że będzie składać deklarację VAT-7 oraz oświadczenie o wyborze zwolnienia na podstawie art. 14 ust. 6.

Co miesiąc Spółdzielnia składa deklarację VAT-7 wpisując w pozycję jako dochody zwolnione sumę dochodów wg naliczeń czynszu mieszkaniowego, nie ujmując składek na fundusz remontowy poszczególnych budynków. W pozycji sprzedaż opodatkowana stawką 23% VAT wpisuje kwotę 42 zł, a w pozycji VAT – 10 zł.

Spółdzielnia nie rozlicza podatku VAT z tytułu remontu budynków mieszkalnych (ocieplanie), kotłowni oraz wymiany kotłów c.o., ponieważ w całości prowadzi działalność zwolnioną.

W 2013, 2016 i 2017 roku Spółdzielnia wymieniała kotły c.o. i remontowała budynek kotłowni. W budynku kotłowni znajduje się również biuro Spółdzielni. Wykonawcy tych usług wystawili faktury ze stawką 23% podatku VAT. Zdaniem Spółdzielni, skoro kotłownie wolnostojące, jeżeli są związane z administrowaniem i zapewnieniem funkcjonowania budynków mieszkalnych, są zaliczane do zasobów mieszkaniowych, to powinna być zastosowana stawka 8%.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujące informacje:

38.32.2 - symbol złomu kotłów według PKWiU z 2008 r.

Złom z kotłów jest surowcem wtórnym metalowym, który Spółdzielnia planuje sprzedać. Dotychczas jeszcze nie szukała nabywcy, ponieważ nie wie czy może sprzedać go przedsiębiorcy, który nie jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest małą Spółdzielnią, która administruje mieszkaniami właścicieli, którzy wykupili mieszkania po byłym PGR. Nie posiada własnego środka transportu i nie wie jeszcze komu sprzeda złom. Obecnie chce wiedzieć czy może sprzedać złom tylko podatnikom VAT czynnym czy też innym podmiotom.

Złomowane kotły służyły do ogrzewania mieszkań właścicieli, jak również pomieszczeń biurowych Spółdzielni.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy do wartości sprzedaży zwolnionej, zgodnie z art. 113 ust. 1 (do kwoty 200.000 zł) i art. 43 ust. 11, Spółdzielnia może zaliczyć dochody uzyskane z czynszu mieszkaniowego od mieszkańców zgodnie z naliczeniem przedstawionym w poz. 74, tj. około 470.000 zł, a tym samym nie przekroczy kwoty 200.000 zł i jest zwolniona z podatku VAT? Jedyną kwotą sprzedaży byłaby kwota 42 zł.
2. Czy w przypadku nie wliczania do wartości sprzedaży dochodów uzyskanych z czynszu mieszkaniowego zgodnie z art. 113 ust. 1 i art. 43 ust. 11, po złożeniu VAT-R i aktualizacji danych Spółdzielnia może zrezygnować ze składania deklaracji VAT-7 i VAT JPK, a fakturę za czynsz dzierżawny pod kiosk spożywczo-przemysłowy wystawiać bez podatku VAT?
3. Czy Spółdzielnia może sprzedać złom kotła c.o., który wymieniła na nowy bez podatku VAT (odwrotne obciążenie)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 1 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT sprzedaż w całości (czynsz mieszkaniowy) jest zwolniona z podatku VAT. Jedyną kwotą opodatkowaną jest kwota 42 zł, która nie przekracza kwoty 200.000 zł. Spółdzielnia powinna złożyć VAT-R aktualizując dane i nie powinna przesyłać deklaracji VAT-7 i VAT JPK oraz:

• dzierżawcy gruntu pod kiosk spożywczo-przemysłowy wystawiać fakturę bez podatku VAT,
• złom z kotłów c.o. sprzedać bez podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Spółdzielnia wskazała, że w związku z tym, że w całości (wyjątek stanowi dzierżawa gruntu pod kiosk spożywczy) prowadzi sprzedaż zwolnioną, ale złożyła deklarację VAT-R w której zaznaczyła, że będzie świadczyć usługi wyłącznie zwolnione od podatku VAT i będzie składać deklarację VAT-7 ma wątpliwość czy może obecnie, poprzez złożenie w Urzędzie Skarbowym oświadczenia lub aktualizacji danych o nie składaniu deklaracji VAT-7, nie być podatnikiem VAT oraz czy musi wystawiać fakturę za dzierżawę gruntu oraz ze sprzedaży złomu z kotłów (odwrotne obciążenie) z podatkiem VAT?

Zdaniem Spółdzielni, skoro nie będzie składać deklaracji VAT-7 i nie będzie podatnikiem VAT, to nie może doliczać tego podatku na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:.

• nieprawidłowe – w zakresie prawidłowości wyliczania kwoty limitu uprawniającej do zwolnienia podmiotowego,
• nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku składania deklaracji VAT-7 i VAT JPK oraz braku opodatkowania usług dzierżawy gruntu pod kiosk, w związku z wyborem zwolnienia podmiotowego poprzez złożenie VAT-R i aktualizację danych,
• nieprawidłowe – w zakresie konsekwencji podatkowych przy sprzedaży złomu kotła.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

W Załączniku nr 11 do ustawy pod poz. 37 wymieniono „Surowce wtórne metalowe” o symbolu PKWiU 38.32.2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do ust. 3 ww. artykułu, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni (art. 96 ust. 10 ustawy).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:

1. przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
2. są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
3. są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.

Według art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do treści art. 82 § 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 113 ust. 2 pkt 2 ww. artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W związku z tym, że ustawodawca nie uściślił co należy rozumieć pod pojęciem transakcji związanych z nieruchomościami, czynności te należy rozumieć szeroko jako nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości (np. sprzedaż), ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości. Niewątpliwie, usługi dotyczące dostawy tzw. mediów do lokali, związane są ściśle z wykorzystywaniem, używaniem i użytkowaniem nieruchomości. Dostawa mediów – bez nieruchomości – nie może być bowiem realizowana.

Podkreślić należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy określona transakcja ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 oraz z 2015 r. poz. 201).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 z późn. zm.), członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z art. 4 ust. 4 powyższej ustawy, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Według ust. 5 ww. artykułu, członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Artykuł 113 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Artykuł 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:




1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   
   
   – energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
   – wyrobów tytoniowych,
   – samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   
4. terenów budowlanych,
   
5. nowych środków transportu;
   
   
   
2. świadczących usługi:
   
   
   
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
      
      
      
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Przepisy regulujące kwestie związane z dokumentowaniem transakcji fakturami zawarte są w art. 106a – 106q ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1) ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2) ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z § 3 pkt 3 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485), faktura dokumentująca stawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a–g.

W § 3 pkt 1 lit. a–g ww. rozporządzenia wymieniono następujące dane, które winna zawierać faktura:

1. datę wystawienia,
2. numer kolejny,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółdzielnia rozpoczęła swoją działalność od 1 czerwca 2000 r., z chwilą powstania złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym zaznaczyła, że będzie składać deklarację VAT-7 oraz oświadczenie o wyborze zwolnienia na podstawie art. 14 ust. 6. Co miesiąc Spółdzielnia składa deklarację VAT-7.

Na terenie osiedla administrowanego przez Spółdzielnię jest 6 budynków mieszkalnych – 96 mieszkań, budynki gospodarcze - garaże do każdego mieszkania i budynek kotłowni c.o., w którym znajduje się również biuro Spółdzielni.

Przy jednym z budynków mieszkalnych znajduje się kiosk spożywczo-przemysłowy, pod który Spółdzielnia dzierżawi grunt. Miesięczny czynsz dzierżawny - obecnie wynosi 42 zł netto plus 23% VAT. Co miesiąc Spółdzielnia wystawia fakturę i odprowadza VAT należny. Ciepło wytwarzane w kotłowni przeznaczane jest na potrzeby własne, czyli właścicieli kotłowni. Na zewnątrz Spółdzielnia nie sprzedaje ciepła. Mieszkańcy są obciążani miesięcznym czynszem mieszkaniowym. Nadwyżki zaliczek na c.o. uchwałą członków Spółdzielni przeznaczane są na fundusz kotłowni i sieci grzewczej. W latach 2013, 2016 i 2017 Spółdzielnia wymieniała kotły c.o. i remontowała budynek kotłowni. Wykonawcy wystawili faktury ze stawką 23% podatku VAT. Od zakupionych kotłów naliczana jest amortyzacja, która wliczana jest do kosztów. Zużyte kotły (złom) Spółdzielnia planuje sprzedać jako surowiec wtórny metalowy. Złomowane kotły służyły do ogrzewania mieszkań jak również pomieszczeń biurowych Spółdzielni. Symbol złomu kotłów wg PKWiU z 2008 r. – 38.32.2.

Uwzględniając przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że czynności, za które Spółdzielnia pobiera opłaty czynszowe (dochody uzyskane przez Spółdzielnię z czynszu mieszkaniowego) – o ile opłaty te są uiszczane zgodnie z postanowieniami statutu Spółdzielni – są zwolnione od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT. Jednocześnie czynności te – jak stwierdzono wcześniej – są związane z nieruchomościami, przy czym zauważyć należy, że są podstawowymi czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Spółdzielni, nie mają zatem charakteru pomocniczych.

Wobec powyższego, na podstawie przepisu art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, pobierane opłaty za czynsz mieszkaniowy – mimo tego, że korzystają ze zwolnienia od podatku VAT – należy wliczać do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko odnoszące się do pytania 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Wobec przedstawionego rozstrzygnięcia kwestii, którego dotyczy pytanie 1, uwzględniając podane we wniosku wysokości opłat za czynsze mieszkaniowe oraz opłat za czynsz dzierżawny (za dzierżawę gruntu pod kiosk) należy stwierdzić, że łącznie opłaty te w trakcie roku niewątpliwie przekraczają kwotę limitu określoną w art. 113 ust. 1 ustawy (200.000 zł), a tym samym Spółdzielnia nie może wybrać zwolnienia podmiotowego. W konsekwencji, jako że będzie podatnikiem VAT czynnym, będzie zobowiązana do składania deklaracji VAT-7 oraz informacji o prowadzonej ewidencji w formie JPK VAT.

Jako podatnik VAT czynny będzie również zobowiązana do wystawiania faktur z tytułu dzierżawy gruntu pod kiosk, z wykazanym podatkiem należnym.

Zatem, w odniesieniu do pytania 2 stanowisko Spółdzielni jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych sprzedaży złomu kotłów c.o. należy wskazać, że w przypadku sprzedaży złomu kotłów na rzecz czynnego podatnika VAT, transakcja będzie opodatkowana na zasadzie tzw. metody odwrotnego obciążenia, co oznacza, że Spółdzielnia na wystawianych fakturach nie powinna wykazywać podatku należnego.

W takim przypadku spełnione bowiem będą wszystkie przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (dokonującym dostawy i nabywcą będą podatnicy VAT czynni oraz transakcja nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2).

Należy wyjaśnić, że sprzedaż złomu kotłów nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 z uwagi na to, że kotły były wykorzystywane również do ogrzewania biura, które wykonuje zarówno czynności zwolnione (związane z administrowaniem lokalami mieszkalnymi) jak i opodatkowane (dzierżawa gruntu).

Natomiast w sytuacji, gdy sprzedaż nastąpi na rzecz podmiotu niebędącego czynnym podatnikiem VAT, nie zostanie spełniona przesłanka zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy, co skutkuje rozliczeniem transakcji na zasadach ogólnych, czyli opodatkowaniem przez Spółdzielnię według stawki podstawowej 23%.

Wobec powyższego, stanowisko dotyczące pytania 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, że Spółdzielnia błędnie powołała we wniosku przepis dotyczący zwolnienia od podatku wykonywanych czynności tj. art. 43 ust. 11 ustawy. Przedmiotowe zwolnienie zostało bowiem ujęte w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że w kwestii stawki podatku jaką powinien zastosować sprzedawca/usługodawca z tytułu dostawy i montażu kotła/usługi remontu budynku kotłowni oraz konieczności dokonania przez niego korekt faktur wydano postanowienie nr 0115-KDIT1-3.4012.87.2018.1.APR.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.