Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.32.2018.1.SG
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty uzyskania przychodów Spółki, z tytułu dokonywanych płatności na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, podlegać będą ograniczeniu stosownie do postanowień regulacji art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy koszty uzyskania przychodów Spółki, z tytułu dokonywanych płatności na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, podlegać będą ograniczeniu stosownie do postanowień regulacji art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania.

Przedmiot działalności gospodarczej Spółki stanowi dostarczanie rozwiązań dla branży motoryzacyjnej. W tym zakresie Spółka jest producentem urządzeń do diagnostyki, naprawy i programowania modułów samochodowych (dalej: „Urządzenia”).

Spółka jest komplementariuszem w Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: „SPK”). SPK jest producentem oprogramowania przeznaczonego dla przemysłu motoryzacyjnego wykorzystywanego do diagnostyki samochodowej (dalej: „Oprogramowanie”).

Spółka i SPK są stronami umowy licencyjnej (dalej: „Umowa”), na podstawie której SPK dostarcza Spółce Oprogramowanie, które współdziała z Urządzeniami. Urządzenia wraz z Oprogramowaniem stanowią kompleksowy produkt (dalej: „Produkt”) podlegający dalszej dystrybucji przez Spółkę (poprzez sprzedaż Produktu na rzecz odbiorców końcowych).

Zgodnie z Umową SPK udzieliła Spółce upoważnienie do korzystania z Oprogramowania, na terytorium Polski, na następujących polach eksploatacji:

• trwałego lub czasowego zwielokrotnienia Oprogramowania, w tym wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania, w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
• dystrybucji Oprogramowania lub jego kopii.
  
  

Spółka nabywa Oprogramowanie w celu jego dalszej dystrybucji i w tym zakresie:

1. Oprogramowanie może zostać przez Spółkę wprowadzone do pamięci Urządzeń i rozprowadzone (sprzedawane) z Urządzeniami, jako ich integralna część - jako Produkt,
2. możliwa jest dystrybucja Oprogramowania przez Spółkę oddzielnie bez Urządzenia - w takim przypadku przedmiotem dystrybucji realizowanej przez Spółkę jest samo Oprogramowanie.

Produkt stanowi kompleksowe rozwiązanie hardwareowo-softwareowe (Oprogramowanie jest co do zasady kompatybilne tylko z Urządzeniami). Wartość przychodów Spółki z tytułu sprzedaży Produktów w istotnym zakresie uzależniona jest od możliwości łącznej dystrybucji Oprogramowania wraz z Urządzeniami. Oprogramowanie ma charakter wysoce specjalistyczny, przez co alternatywne możliwości jego dystrybucji bez Urządzeń - jakkolwiek możliwe - są w znaczny sposób ograniczone.

Koszty nabycia Oprogramowania, ponoszone przez Spółkę, stanowią ok. 38% ceny Produktu, który podlega dalszej dystrybucji przez Spółkę na rzecz użytkowników końcowych. Z kolei w przypadkach, w których Spółka dokonuje dalszej dystrybucji Oprogramowania (tj. nie sprzedaje Produktu), udział kosztów nabycia Oprogramowania stanowi ok. 41% ceny końcowej (dla klientów Spółki nabywających jedynie Oprogramowanie).

Wartość kosztów uzyskania przychodów Spółki, z tytułu nabycia Oprogramowania od SPK, zgodnie z postanowieniami Umowy, przypuszczalnie przekroczy w roku podatkowym 2018 i w latach następnych kwotę 3.000.000 zł (tzn. wartość przedmiotowych kosztów przekroczy wskazany limit w każdym z tych lat podatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty uzyskania przychodów Spółki, z tytułu dokonywanych płatności na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, podlegać będą ograniczeniu stosownie do postanowień regulacji art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów Spółki, z tytułu dokonywanych płatności na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, nie będą podlegać ograniczeniu stosownie do postanowień regulacji art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej jako: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: „ze źródła przychodów”) lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Należy wskazać, że w praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych wypracowany został pogląd, zgodnie z którym możliwość rozpoznania konkretnego wydatku jako kosztu podatkowego jest uzależniona od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. wydatek jest celowy, tj. został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
5. wydatek został właściwie udokumentowany, tj. podatnik posiada dowód obciążenia (np. zakupu usługi lub towaru) oraz poniesienia wydatku,
6. wydatek nie może podlegać ustawowemu wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów szczególnych ustawy o PDOP.
   
   

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o PDOP, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o PDOP, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o PDOP, i odsetek.

Zgodnie z art. 15e ust. 11 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu, nie ma zastosowania do:

1. kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi,
2. kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.),
3. usług ubezpieczenia świadczonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 6 i 7 ustawy o PDOP;
4. gwarancji i poręczeń udzielonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 1-3, 6 i 7 ustawy o PDOP.
   
   

Zgodnie z art. 15e ust. 12 ustawy o PDOP, przepis ust. 1 (art. 15e ustawy o PDOP) stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, analiza z perspektywy zastosowania ograniczenia przewidzianego w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP powinna być dokonana zarówno odnośnie sytuacji, w której Spółka nabywa Oprogramowanie, które następnie zostaje przez Spółkę wprowadzone do pamięci Urządzeń i rozprowadzone (sprzedawane) z Urządzeniami jako ich integralna część, jako Produkt, jak i sytuacji, w której Spółka dokonuje dystrybucji Oprogramowania bez Urządzenia (w takim bowiem przypadku przedmiotem dystrybucji realizowanej przez Spółkę jest samo Oprogramowanie).

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, w celu jego dalszej dystrybucji jako części integralnej Produktu, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek koniecznych do uznania ich za takowe. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki Spółki w tym zakresie:

1. zostają poniesione z zasobów majątkowych Spółki,
2. mają definitywny (rzeczywisty) charakter, a ich wartość nie zostaje Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,
4. mają celowy charakter, tzn. ponoszone są w celu uzyskania przychodów (dystrybucji Produktów),
5. są właściwie udokumentowane (Spółka posiada dowody w postaci faktur oraz dokumenty potwierdzające ponoszenie wydatków w tym zakresie).
   
   

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki nie powinny podlegać wyłączeniu, bądź też ograniczeniu, w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, na mocy regulacji szczególnych ustawy o PDOP, w szczególności w danym przypadku nie powinny znaleźć zastosowania postanowienia przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Należy wskazać, że zastosowanie przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. nabywane usługi mieszczą się w katalogu usług niematerialnych i innych opłat, określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP,
2. usługi są nabywane bezpośrednio lub pośrednio od podmiotów powiązanych, w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP lub od podmiotów z tzw. rajów podatkowych,
3. koszty z tytułu ww. usług przekraczają w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika, oraz
4. koszty z tytułu ww. usług przekraczają w roku podatkowym 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o PDOP, i odsetek,
5. nie znajduje zastosowania przepis szczególny wyłączający zastosowanie ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w danym przypadku:

• co do zasady, spełnione są przesłanki wskazane w lit. a-b powyżej (płatności za Oprogramowanie mieszczą się w katalogu usług niematerialnych i opłat wskazanych w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP oraz są one dokonywane na rzecz podmiotu powiązanego),
• co do zasady, potencjalnie spełnione są przesłanki wskazane w lit. c-d powyżej (Wnioskodawca zakłada, że ww. limit będzie przekraczany w roku 2018 oraz w latach następnych),
• nie jest spełniona przesłanka wskazana w lit. e powyżej, gdyż zdaniem Wnioskodawcy, w danym przypadku znajduje zastosowanie przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, zgodnie z którym ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
  
  

Ustawa o PDOP nie zawiera definicji pojęcia „opłat i należności bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”. Należy wskazać, że art. 15e ustawy o PDOP został wprowadzony ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: „Ustawa Zmieniająca”). W uzasadnieniu do projektu Ustawy Zmieniającej wskazano, że celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności.

Projektodawca wskazał przy tym w uzasadnieniu do Ustawy Zmieniającej na przykładowe sytuacje, w których można mówić o „bezpośrednim związku” opłat i należności z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. I tak, za takie właśnie opłaty i należności należy uznać np.: koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przy ustalaniu bezpośredniego związku kosztów nabycia Oprogramowania z dystrybuowanym przez Spółkę Produktem (lub dystrybuowanym do klientów końcowych Oprogramowaniem) na potrzeby wykładni przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim okoliczność, że cena Produktu w istocie jest znacznie determinowana wysokością kosztu związanego z nabyciem Oprogramowania. Koszty nabycia Oprogramowania, ponoszone przez Spółkę, stanowią ok. 38% ceny Produktu. Natomiast w przypadku, gdy klient Spółki nabywa jedynie Oprogramowanie, koszty nabycia Oprogramowania przez Spółkę stanowią ok. 41% ceny końcowej (Oprogramowania, które podlega dalszej dystrybucji - bez Urządzenia).

Wartość przychodów Spółki z tytułu sprzedaży Produktów w istotnym zakresie uzależniona jest od możliwości łącznej dystrybucji Oprogramowania wraz z Urządzeniami. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w danym przypadku bezpośredni związek pomiędzy kosztami nabycia Oprogramowania a ceną Produktu jest oczywisty. Bezsprzeczny związek istnieje również w przypadku, gdy Spółka dokonuje dystrybucji Oprogramowania bez Urządzenia (tzn. nie sprzedaje Produktu).

Zdaniem Wnioskodawcy, bezpośredni związek pomiędzy kosztami Oprogramowania a Produktem w rozumieniu regulacji art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, wynika również z następujących okoliczności:

• Produkt stanowi kompleksowe rozwiązanie hardwareowo-softwareowe,
• Oprogramowanie jest co do zasady kompatybilne tylko z Urządzeniami,
• Oprogramowanie ma charakter wysoce specjalistyczny, przez co alternatywne możliwości jego dystrybucji (tj. bez Urządzeń) - jakkolwiek możliwe - są w znaczny sposób ograniczone (choć Spółka pragnie podkreślić, że część klientów zainteresowana jest również nabyciem jedynie Oprogramowania - bez Urządzenia).
  
  

Niezależnie od powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, jednym z możliwych źródeł interpretacji bezpośredniego związku pomiędzy kosztami Oprogramowania a Produktem, mógłby być dotychczasowy dorobek interpretacyjny organów podatkowych wypracowany na tle związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tzw. kosztami bezpośrednimi a przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4c ustawy o PDOP.

Na wstępie warto odwołać się do definicji słownikowej pojęcia „bezpośredniego związku”, rozumianego jako niemającego ogniw pośrednich, dotyczącego kogoś lub czegoś wprost (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN, red. S. Dubisz, Warszawa 2006). Można z tego wnioskować, że przez koszty i opłaty bezpośrednio związane z wytworzeniem (nabyciem) towaru lub świadczeniem usługi należy rozumieć te rodzaje kosztów i opłat, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na możliwość wytworzenia (nabycia) towaru lub świadczenia usługi oraz na uzyskanie określonego przychodu z powyższych tytułów - tzn. istnieje bezpośrednia łączność, bez etapów pośrednich, pomiędzy danym przychodem i poniesionym kosztem.

W interpretacjach indywidualnych organy podatkowe wypracowały pogląd, zgodnie z którym za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem uznaje się:

• wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 października 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-1256/10/BG),
• wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 czerwca 2011 r., Znak: ILPB3/423-109/11-2/KS),
• koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów - w odróżnieniu od kosztów poniesionych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 grudnia 2014 r., Znak: ILPB3/423-446/14-2/JG),
• wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 lutego 2015 r., Znak: ILPB3/423-596/14-6/PR).
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty Oprogramowania powinny być kwalifikowane na gruncie ustawy o PDOP jako koszty uzyskania przychodów, bezpośrednio związane z przychodami Spółki z tytułu dalszej dystrybucji Produktów (bądź samego Oprogramowania). Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawcy, wskazuje to jednoznacznie na istnienie bezpośredniego związku, o którym mowa w przepisie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Spółka nabywa Oprogramowanie, które następnie zostaje przez Spółkę wprowadzone do pamięci Urządzeń i sprzedawane z Urządzeniami jako ich integralna część jako Produkt, ograniczenie przewidziane w przepisie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP nie znajdzie zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, gdy przedmiotem dystrybucji realizowanej przez Spółkę jest samo Oprogramowanie, również powinny stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek koniecznych do uznania ich za takowe (uwagi wskazane powyżej pozostają aktualne również i w tym przypadku).

W kontekście ewentualnego zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP również i w tym przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie przepis szczególny wyłączający stosowanie ww. ograniczenia - mianowicie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Oprogramowanie nabyte przez Spółkę podlega dalszej odsprzedaży na rzecz użytkowników końcowych Oprogramowania, ponoszone przez Spółkę koszty nabycia Oprogramowania stanowią koszty uzyskania przychodów, które nie podlegają ograniczeniom, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów Spółki, z tytułu dokonywanych płatności na rzecz SPK, w związku z nabywaniem Oprogramowania, nie będą podlegać ograniczeniu stosownie do postanowień regulacji art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Niemniej jednak ostateczna ocena, czy wskazane we wniosku koszty nabycia Oprogramowania stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami, a zatem, że nie stosuje się do nich ograniczenia określonego w ww. art. 15e ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zaliczaniu wydatków w ciężar kosztów podatkowych, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.