Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.12.2018.3.MPU
z 19 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2018 r. (data wpływu – 12 stycznia 2018 r.), uzupełnionym 06 i 08 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w mieszkaniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w mieszkaniu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 lutego 2018 r. znak: 0115-KDIT2-1.4011.28.2018.2.MK, 0111-KDIB4.4015.12.2018.3.MPU, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 06 marca 2018 r. (wniesienie brakującej opłaty) oraz 08 marca 2018 r. (wpływ pisma uzupełniającego).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 marca 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. W dniu 27 maja 2013 r. zostało stwierdzone nabycie spadku przez Wnioskodawczynię po zmarłym ojcu w 1/3 części.

W dniu 18 maja 2015 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe SD-3 o nabyciu spadku po ojcu. W dniu 21 maja 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała od Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. decyzję o umorzeniu postępowania podatkowego w podatku od spadków i darowizn przyznającą jej prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

Wnioskodawczyni chce sprzedać swoją część mieszkania. Skorzystała z ulgi mieszkaniowej tylko w związku z nabyciem udziału w mieszkaniu tytułem spadku po ojcu. Zbycie udziału w lokalu nie nastąpi na rzecz innego ze spadkobierców. Planowana sprzedaż nie jest związana z koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania. Środki uzyskane ze sprzedaży nie zostaną przeznaczone w okresie dwóch lat w całości na nabycie innego budynku, lokalu mieszkalnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub budowę innego budynku lub lokalu.

Wnioskodawczyni mieszkała w lokalu, do którego nabyła udział w drodze spadku od początku swojego życia – tym samym w momencie złożenia zeznania zamieszkiwała i była zameldowana w tym lokalu.

W momencie składania zeznania podatkowego SD-3 Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały w mieszkaniu, w którym nabyła udział.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeśli Wnioskodawczyni sprzeda udział w lokalu nabytym w drodze spadku po ojcu w roku bieżącym, tj. 2018 r., to czy będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn – jeśli tak to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna być zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn, gdyż od śmierci ojca Wnioskodawczyni minęło 5 lat i przez ten cały okres Wnioskodawczyni była zameldowana i zamieszkiwała w mieszkaniu, do którego udział nabyła drodze spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych – zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2017 r., poz. 459). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Zgodnie z art. 924 tejże ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 ww. Kodeksu, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że w przypadku nabycia spadku obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje − przy nabyciu w drodze dziedziczenia − z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 cyt. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł, jeżeli nabywca jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie – art. 9 ust. 2 zdanie pierwsze cyt. ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W świetle art. 14 ust. 2 zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej, wg skali:

• do 10.278 zł – 3%,
• ponad 10.278 zł do 20.556 zł – 308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10.278 zł,
• ponad 20.556 zł – 822 zł 20 gr i 7% nadwyżki ponad 20.556 zł.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie – w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Wskazana ulga, zgodnie z ust. 2 powołanego powyżej przepisu, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4, z których wynika, że w chwili nabycia nabywca winien posiadać obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub mieć miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na terytorium takiego państwa;
   
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego - jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
   
2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 analizowanej ustawy nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji lub ustalenia zobowiązania podatkowego:

1. zbycie udziału w budynku lub lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, albo spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych, albo
2. zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.
   
   

Z treści wniosku wynika, że 30 marca 2012 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe SD-3 o nabyciu spadku po ojcu w dniu 18 maja 2015 r. a 21 maja 2015 r. otrzymała decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. o umorzeniu postępowania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, przyznającą jej prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej. Wnioskodawczyni chce sprzedać swoją część mieszkania. Zbycie udziału w lokalu nie nastąpi na rzecz innego ze spadkobierców. Planowana sprzedaż nie jest związana koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania. Wnioskodawczyni mieszkała w lokalu, do którego nabyła udział w drodze spadku od początku swojego życia – tym samym w momencie złożenia zeznania zamieszkiwała i była zameldowana w tym lokalu.

Jej zdaniem, w związku z planowaną sprzedażą nie powinna płacić podatku, gdyż od śmierci ojca upłynęło 5 lat i przez cały czas Wnioskodawczyni zamieszkiwała w ww. mieszkaniu.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni nabyła prawo do ulgi mieszkaniowej. Jednym z warunków tej ulgi, jest zamieszkiwanie w lokalu objętym ulgą przez 5 lat od dnia złożenia zeznania, jeśli w chwili złożenia podatnik już mieszkał w tym lokalu. Zatem w przypadku Wnioskodawczyni wymagany okres pięciu lat liczony jest od 18 maja 2015 r., bo wtedy zostało złożone zeznanie SD-3, a nie od wskazanej przez Wnioskodawczynię daty śmierci ojca. Treść wniosku wskazuje, że wymagany okres nie będzie zachowany, jeśli Wnioskodawczyni w trakcie w 2018 roku zbędzie nabyty w spadku udział. To oznacza, że Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn, gdyż utraci prawo do ulgi mieszkaniowej, bowiem nie zachowa warunków, które są wymagane do jej spełnienia. Zobowiązanie podatkowe z tego tytułu będzie ustalone przy zastosowaniu stawek podatkowych określonych w art. 15 ww. ustawy, przy uwzględnieniu kwoty wolnej od podatku, wynikającej z art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się ściśle do kwestii wysokości podatku od spadków i darowizn Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej upoważniony jest do wydania, w indywidualnej sprawie wnioskodawcy, wyłącznie interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej). Treścią tejże interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, dokonana poprzez wyjaśnienie treści przepisów i wskazanie uprawnień lub obowiązków z nich wynikających w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Przy czym Organ w interpretacji indywidualnej, z braku stosownych uprawnień nie dokonuje – na wniosek podatnika – obliczenia wysokości należnego podatku; takie uprawnienia posiada wyłącznie naczelnik urzędu skarbowego, wydając w tym zakresie stosowną decyzję.

Organ interpretacyjny może jedynie wydać interpretację w zakresie wyjaśnienia treści przepisów i płynących z nich obowiązków podatkowych na tle przedstawionego stanu faktycznego. W interpretacji nie może potwierdzić jaka jest kwota zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.