2018.03.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.38.2018.2.MG
z 16 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie objęta zakresem ww. ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie objęta zakresem ww. ustawy. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2018 r. o przeformułowanie pytania, doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz o sformułowanie stanowiska korespondującego z przeformułowanym pytaniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi działalność w zakresie sprzedaży krajowej oraz eksportowej maszyn i urządzeń górniczych. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej, w której podmiotem dominującym jest spółka z siedzibą.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego następujących nieruchomości:

(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem ewidencyjnym 321/1 - obszaru 0,7003 ha oraz własność budynku o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (...), stanowiącego odrębną nieruchomość;
(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem ewidencyjnym 319/1 - obszaru 1,0385 ha oraz własność: budynku jednokondygnacyjnego o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (…) oraz budynku jednokondygnacyjnego o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (…);
(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działek gruntu stanowiących własność Skarbu Państwa, oznaczonych numerami ewidencyjnymi: 566/1, 567/1 i 568/1 - łącznego obszaru 0,3281 ha, zabudowana urządzeniami drogowymi (płyty betonowe, powierzchnia asfaltowa) w udziale wynoszącym 2/10.

Wskazane powyżej nieruchomości w ramach niniejszego wniosku są dalej zwane Nieruchomościami. Nieruchomości stanowiły kiedyś element zakładu produkcyjnego związanego z remontem urządzeń górniczych oraz produkcją konstrukcji górniczych - szybowych. Działalność ta została wygaszona w 2015 roku przez podmiot, od którego Wnioskodawca zakupił Nieruchomości. Po zakupie nieruchomości w grudniu 2016 r. Wnioskodawca nie prowadził na tych Nieruchomościach żadnej działalności operacyjnej i przeznaczył Nieruchomości do sprzedaży. Podatnik wskazuje, iż powyższe nieruchomości nie stanowią wszystkich nieruchomości, w których była prowadzona działalność zakładu produkcyjnego. Nieruchomości te nie stanowią przedmiot najmu czy dzierżawy.

Na terenie Nieruchomości znajdują się pojedyncze maszyny (przeznaczone do sprzedaży wraz z Nieruchomościami), które były wykorzystane do prowadzenia działalności wygaszonej w 2015 r. Maszyny i urządzenia, o których mowa w zdaniu poprzednim, nie są wystarczające do prowadzenia działalności w zakresie remontu urządzeń górniczych oraz produkcji konstrukcji górniczych - szybowych. Wnioskodawca nie prowadzi aktualnie i na moment planowanej sprzedaży nie planuje prowadzić działalności gospodarczej na terenie Nieruchomości.

W związku ze sprzedażą wskazanych Nieruchomości nie dojdzie do przejścia zakładu pracy pomiędzy Wnioskodawcą a planowanym nabywcą. Z Nieruchomością nie są związane wierzytelności czy zobowiązania, które przeszłyby razem z nieruchomością na nabywcę, ponadto nie dojdzie do przejścia na rzecz nabywcy umów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, pismem z dnia 1 marca 2018 r., doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

Intencją Wnioskodawcy, było określenie prawidłowego sposobu opodatkowania w podatku od towarów i usług transakcji sprzedaży Nieruchomości wskazanych w treści wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. Celem Wnioskodawcy było ustalenie, czy sprzedaż wskazanych Nieruchomości może stanowić transakcję sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą o VAT”). Ustalenie, czy sprzedaż Nieruchomości stanowi lub nie stanowi sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pozwala ograniczyć ryzyko związane z nieprawidłową klasyfikacją transakcji, np. jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Umożliwia to ograniczenie ryzyka związanego z ewentualnym powstaniem zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług. Przedmiotem wniosku nie jest ustalenie, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ustawy o VAT.
W opinii Wnioskodawcy, Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego organizacyjnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – Nieruchomości nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych; Nieruchomości nie mogłyby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa.
W opinii Wnioskodawcy, Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego finansowo w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – Nieruchomości nie posiadają samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym; Na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Nieruchomości. W konsekwencji nie jest możliwe ustalenie wyniku finansowego związanego z Nieruchomościami.
W opinii Wnioskodawcy, Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego funkcjonalnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – Nieruchomości przeznaczone do zbycia nie mogą potencjalnie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z dnia 1 marca 2018 r.):

Czy sprzedaż nieruchomości opisanych w stanie faktycznym wniosku stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji transakcja sprzedaży Nieruchomości jest objęta zakresem ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomości nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji transakcja zbycia tych Nieruchomości nie będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W uzasadnieniu stanowiska własnego Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy powołać treść przepisów ustawy definiujących pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa „rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Powołana w powyższym akapicie definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądów administracyjnych, jak i przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego. W ramach linii orzeczniczej sądów administracyjnych przyjmuje się, że dla uznania określonego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół ten musi cechować się:

wyodrębnieniem organizacyjnym,
wyodrębnieniem funkcjonalnym (samodzielność),
wyodrębnieniem finansowym.

W jednym z najnowszych wyroków dotyczących omawianej linii orzeczniczej, Naczelny Sąd Administracyjny (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt (…)) wskazał, że „aby zespół składników materialnych i niematerialnych danego przedsiębiorstwa mógł stanowić jego zorganizowaną część, niezbędnym jest wystąpienie łącznie przesłanki organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia z istniejącego przedsiębiorstwa”. W sprawie objętej przedmiotowym wnioskiem nie dochodzi do spełnienia żadnej ze wskazanych powyżej przesłanek. Nieruchomości nie stanowią zespołu składników majątkowych zdolnych do samodzielnego prowadzenia działalności, ponieważ są one jedynie jednym z aktywów koniecznych do działalności dotychczas prowadzonej na ich terenie. Istotne jest również, że na moment sporządzania niniejszego wniosku, za pomocą Nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Poza wskazanym w stanie faktycznym prawem użytkowania wieczystego oraz prawem własności budynków, w związku z planowaną transakcją zbycia Nieruchomości dojdzie do zbycia pojedynczych maszyn i urządzeń zlokalizowanych na terenie Nieruchomości. Z Nieruchomościami nie są związani pracownicy, konieczne wyposażenie, materiały produkcyjne, wierzytelności i zobowiązania, ani aktywne umowy handlowe.

W konsekwencji braku funkcjonalności (samodzielności) Nieruchomości, nie cechują się one również wyodrębnieniem finansowym lub organizacyjnym. Za pośrednictwem wyłącznie samych Nieruchomości nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie remontu urządzeń górniczych oraz produkcji konstrukcji górniczych - szybowych. Prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej za pośrednictwem Nieruchomości będzie wymagać zaangażowania przez potencjalnego nabywcę dodatkowych aktywów lub własnych pracowników.

Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych powyżej, Wnioskodawca uważa, że Nieruchomości nie spełniają przesłanek koniecznych do uznania je za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb interpretacji przepisu art. 6 pkt 1 ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/0l), w którym Trybunał stwierdził, że: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi działalność w zakresie sprzedaży krajowej oraz eksportowej maszyn i urządzeń górniczych. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej, w której podmiotem dominującym jest spółka z siedzibą.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego następujących nieruchomości położonych:

(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem ewidencyjnym 321/1 - obszaru 0,7003 ha oraz własność budynku o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (…), stanowiącego odrębną nieruchomość;
(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działki gruntu stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej numerem ewidencyjnym 319/1 - obszaru 1,0385 ha oraz własność: budynku jednokondygnacyjnego o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (..). oraz budynku jednokondygnacyjnego o przeznaczeniu pozostałe budynki niemieszkalne, oznaczonego identyfikatorem budynku (…);
(…) Sądu Rejonowego - prawo użytkowania wieczystego do dnia 05 grudnia 2089 r. działek gruntu stanowiących własność Skarbu Państwa, oznaczonych numerami ewidencyjnymi: 566/1, 567/1 i 568/1 - łącznego obszaru 0,3281 ha, zabudowana urządzeniami drogowymi (płyty betonowe, powierzchnia asfaltowa) w udziale wynoszącym 2/10.

Wskazane powyżej nieruchomości, w ramach niniejszego wniosku są dalej zwane Nieruchomościami. Nieruchomości stanowiły kiedyś element zakładu produkcyjnego związanego z remontem urządzeń górniczych oraz produkcją konstrukcji górniczych - szybowych. Działalność ta została wygaszona w 2015 roku przez podmiot, od którego Wnioskodawca zakupił Nieruchomości. Po zakupie nieruchomości w grudniu 2016 r. Wnioskodawca nie prowadził na tych Nieruchomościach żadnej działalności operacyjnej i przeznaczył Nieruchomości do sprzedaży. Podatnik wskazuje, iż powyższe nieruchomości nie stanowią wszystkich nieruchomości w których była prowadzona działalność zakładu produkcyjnego. Nieruchomości te nie stanowią przedmiot najmu czy dzierżawy.

Na terenie Nieruchomości znajdują się pojedyncze maszyny (przeznaczone do sprzedaży wraz z Nieruchomościami), które były wykorzystane do prowadzenia działalności wygaszonej w 2015 r. Maszyny i urządzenia o których mowa w zdaniu poprzednim, nie są wystarczające do prowadzenia działalności w zakresie remontu urządzeń górniczych oraz produkcji konstrukcji górniczych - szybowych. Wnioskodawca nie prowadzi aktualnie i na moment planowanej sprzedaży nie planuje prowadzić działalności gospodarczej na terenie Nieruchomości.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca w piśmie uzupełniającym:

Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego organizacyjnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy – Nieruchomości nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych; Nieruchomości nie mogłyby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa;
Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego finansowo w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy – Nieruchomości nie posiadają samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji księgowej nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Nieruchomości. W konsekwencji nie jest możliwe ustalenie wyniku finansowego związanego z Nieruchomościami;
Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego funkcjonalnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy – Nieruchomości przeznaczone do zbycia nie mogą potencjalnie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości opisanych we wniosku stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji, czy transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie objęta zakresem ustawy.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treść powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aktywa materialne w postaci Nieruchomości, które mają być przedmiotem transakcji sprzedaży, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Jak wskazała Spółka, Nieruchomości te nie stanowią majątku wyodrębnionego organizacyjne, nie stanowią zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Ponadto, sprzedawane Nieruchomości nie stanowią majątku wyodrębnionego finansowo – nie posiadają samodzielności finansowej pozwalającej na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Nie jest również możliwe przyporządkowanie do nich przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Nieruchomości nie stanowią również majątku wyodrębnionego funkcjonalnie, nie mogą potencjalnie stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji transakcja ta będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin