2018.03.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.12.2018.2.PH
z 7 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2018 r. (data wpływu do organu 8 stycznia 2018 r.), uzupełnionego 10 oraz 26 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie warrantów subskrypcyjnych oraz akcji wydawanych wcześniej członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2018 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie warrantów subskrypcyjnych oraz akcji wydawanych wcześniej członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego. Pismem z 5 stycznia 2018 r. Wnioskodawca dodatkowo przesłał uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.12.2017.1.PH wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 26 stycznia 2018 r.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) zajmuje się produkcją urządzeń dla przemysłu spożywczego.

W związku z możliwościami związanymi z prowadzeniem spółki akcyjnej, Spółka planuje przygotować program motywacyjny (dalej: Program), adresowany do kluczowych osób w Spółce. Kryteria uczestnictwa będą dość rozbudowane – pod uwagę zostaną wzięte ocena pracy członka kadry zarządzającej, jego staż oraz wyniki całej Spółki. W celu realizacji postanowień Regulaminu Programu Motywacyjnego Spółka planuje warunkowo podwyższyć kapitał zakładowy oraz dokonać emisji bezpłatnych warrantów subskrypcyjnych na okaziciela (uprawniających ich posiadaczy do objęcia akcji) albo emisji akcji Spółki. W ramach przedmiotowego programu Spółka zaoferuje nieodpłatnie członkom kadry zarządzającej warranty subskrypcyjne (dalej: „warranty”) albo akcje Spółki (dalej: „akcje”).

Członkowie kadry zarządzającej w związku z uczestnictwem w programie złożą Spółce ofertę zbycia warrantów/akcji (oferta może zostać złożona w chwili objęcia warrantów/akcji lub nawet przed tym dniem). Oferta ta będzie nieodwołalna i wiążąca w określonym terminie (w przypadku warrantów w terminie nie krótszym niż termin wykonania praw z tych warrantów). Program zakładać będzie bowiem możliwość skupienia warrantów/akcji od członków kadry zarządzającej celem zaoferowania ich kolejnym beneficjentom programu. Zasady odkupu w tym cenę odkupu określać będzie regulamin programu motywacyjnego oraz podpisana umowa uczestnictwa w programie motywacyjnym.

Ponadto, zbywalność i obciążenie warrantów/akcji będzie ograniczone w ten sposób, że ich zbycie (za wyjątkiem zbycia na rzecz Spółki) oraz obciążenie wymagać będzie każdorazowo zgody walnego zgromadzenia akcjonariuszy Spółki. Co do zasady beneficjent nie będzie mógł zatem zbyć warrantów/akcji na rzecz osób trzecich, a jedynie na rzecz Spółki. Warranty nie będą dawać ich właścicielom, a zatem beneficjentom programu, żadnych praw korporacyjnych ani prawa do dywidendy w Spółce.

Na moment przyznania warrantów wraz z opcją odkupu, Spółka wskaże moment (datę), kiedy ten odkup nastąpi. Jednocześnie Spółka dokona wyceny akcji przypadających na dany warrant na przewidywany moment jego odkupu. Wydatek na wykup warrantów zostanie ujęty w kosztach operacyjnych proporcjonalnie do okresu pomiędzy przyznaniem warrantów członkom kadry zarządzającej a ich wykupem, z uwzględnieniem wszystkich kryteriów uczestnictwa w Programie. Zmiana momentu wykupu warrantu subskrypcyjnego spowoduje aktualizację wyceny akcji przypadających na dany warrant oraz ujęcia wydatku w księgach rachunkowych Spółki.

Warranty/akcje wydawane członkom kadry zarządzającej w ramach Programu mają na celu zapewnić ich lojalność wobec przedsiębiorstwa. Jest to forma premii oraz dodatkowej motywacji dla zarządzających Spółką, mająca na celu zachęcić, zmotywować i zatrzymać członka kadry zarządzającej oraz powiązać jego interesy z interesem Spółki.

Przedmiotowe warranty subskrypcyjne/akcje nabywane celem zaoferowania ich kolejnych beneficjentom programu będą przekazywane im nieodpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie warrantów subskrypcyjnych wydawanych wcześniej członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego? A jeśli tak, to w którym momencie?
Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie akcji wydawanych wcześniej członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego? A jeśli tak, to w którym momencie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie warrantów subskrypcyjnych wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego. Wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącane w dacie ich poniesienia, stosownie do art. 15 ust. 4d-4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm. – zwanej dalej „UPDOP’’).

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie akcji wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego. Wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącane w dacie ich poniesienia, stosownie do art. 15 ust. 4d-4e UPDOP.

Uzasadnienie:

Ad 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 UPDOP dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Możliwość zakwalifikowania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 UPDOP. Ze wskazanego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wskazanej powyżej ustawy.

W związku z powyższym, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

koszt musi zostać poniesiony przez podatnika,
koszt musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
koszt musi pozostać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie jest wydatkiem wymienionym w art. 16 ust. 1 UPDOP,
został właściwie udokumentowany.

Zatem wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 UPDOP, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Należy zauważyć także, iż kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, czy wydatki na wynagrodzenie i świadczenia na rzecz członków zarządu (wynagrodzenia i świadczenia wypłacanego członkom zarządu na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy). Spółka może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników i/lub członków zarządu, które pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez nią przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Należy wyjaśnić, iż pomimo, że ustawodawca w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy), nie wymienia wydatków dotyczących programów motywacyjnych, należy mieć zawsze na względzie, że podstawowym warunkiem zakwalifikowania tego typu wydatków do kosztów podatkowych jest ich związek z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, iż celem przedmiotowych działań Spółki jest związanie członków kadry zarządzającej ze Spółką zarówno w perspektywie czasowej, jak i w sferze motywacyjnej, co generalnie przyczynia się do osiągania przychodów przez Spółkę w związku z pracą tych osób. Dodatkowo wydanie warrantów subskrypcyjnych członkom kadry zarządzającej ma zapobiec odchodzeniu lub kończeniu współpracy ze Spółką przez osoby mające decydujące znaczenie dla działalności przedsiębiorstwa, a tym samym ma ochraniać przed konkurencją źródła przychodów Spółki i umacniać jej pozycję na rynku.

Jak zostało wskazane, przewidywany regulamin Programu będzie określał ile warrantów subskrypcyjnych przypada dla danego członka kadry zarządzającej. Spółka w dowolnym momencie może nabyć warranty subskrypcyjne celem zaoferowania ich kolejnym członkom kadry zarządzającej. Warranty subskrypcyjne zostaną nabyte po cenie rynkowej akcji (przypadających na dany warrant subskrypcyjny w dniu jego nabycia) i przekazane do Programu celem przydzielenia osobom zarządzającym przedsiębiorstwem.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu. W związku z tym, wydatki poniesione na nabycie warrantów subskrypcyjnych własnych w celu ponownego wydania ich członkom kadry zarządzającej uczestniczącym w Programie, tak jak inne świadczenia związane z wykonywaną pracą, spełniające przesłanki z art. 15 ust. 1 UPDOP, będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Reasumując powyższe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ponownym nabyciem warrantów subskrypcyjnych wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego stosownie do art. 15 ust. 1 UPDOP.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółki, stwierdzić należy, iż właściwa kwalifikacja danego wydatku jako kosztu bezpośredniego lub pośredniego jest niezbędna dla ustalenia momentu zaliczenia tegoż wydatku w ciężar kosztów podatkowych, i tak:

w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4-4c UPDOP,
w przypadku kosztów pośrednich - art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f- 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Za koszty pośrednie uznać należy te wydatki, które dotyczą funkcjonowania Spółki i są związane z całokształtem jej działalności. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Mając na uwadze powyższe, wydatki na nabycie warrantów subskrypcyjnych wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego stanowić będą koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącane w dacie ich poniesienia stosownie do art. 15 ust. 4d-4e UPDOP. W analizowanym przypadku za moment poniesienia kosztu uznać należy dzień, na który ujęto koszt na podstawie zawartej umowy nabycia warrantu subskrypcyjnego przez Spółkę.

Zasady ewidencji warrantów nie zostały uregulowane szczegółowo w polskiej ustawie o rachunkowości. W celu ustalenia sposobu ujęcia warrantów subskrypcyjnych w księgach rachunkowych można skorzystać ze wskazówek MSSF 2 „Płatności w formie akcji”, w zakres którego wchodzą m.in. transakcje przekazania instrumentów kapitałowych jednostki gospodarczej dokonane przez jej akcjonariuszy, pracownikom jednostki. Zgodnie z postanowieniami wskazanego standardu, jednostka powinna płatności w formie instrumentów kapitałowych odnosić na kapitał własny, z drugiej strony, ujmując to jako odpowiedni koszt (odniesienie wartości warrantów w poczet kosztów operacyjnych).

Mając powyższe na uwadze, na moment przyznania warrantów wraz z opcją odkupu, Spółka wskaże moment (datę), kiedy ten odkup nastąpi. Jednocześnie Spółka dokona wyceny akcji przypadających na dany warrant na przewidywany moment jego odkupu. Wydatek na wykup warrantów zostanie ujęty w kosztach operacyjnych proporcjonalnie do okresu pomiędzy przyznaniem warrantów członkom kadry zarządzającej a ich wykupem, z uwzględnieniem wszystkich kryteriów uczestnictwa w Programie. Zmiana momentu wykupu warrantu subskrypcyjnego spowoduje aktualizację wyceny akcji przypadających na dany warrant oraz ujęcia wydatku w księgach rachunkowych Spółki.

Ad 2.

W związku z powyższym, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

koszt musi zostać poniesiony przez podatnika,
koszt musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
koszt musi pozostać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie jest wydatkiem wymienionym w art. 16 ust. 1 UPDOP,
został właściwie udokumentowany.

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, iż celem przedmiotowych działań Spółki jest związanie członków kadry zarządzającej ze Spółką zarówno w perspektywie czasowej, jak i w sferze motywacyjnej, co generalnie przyczynia się do osiągania przychodów przez Spółkę w związku z pracą tych osób. Dodatkowo wydanie akcji członkom kadry zarządzającej ma zapobiec odchodzeniu lub kończeniu współpracy ze Spółką przez osoby mające decydujące znaczenie dla działalności przedsiębiorstwa, a tym samym ma ochraniać przed konkurencją źródła przychodów Spółki i umacniać jej pozycję na rynku.

Jak zostało wskazane, przewidywany regulamin Programu będzie określał ile akcji przypada dla danego członka kadry zarządzającej. Spółka w dowolnym momencie może nabyć akcje celem zaoferowania ich kolejnym członkom kadry zarządzającej. Akcje zostaną nabyte po cenie rynkowej i przekazane do Programu celem przydzielenia osobom zarządzającym przedsiębiorstwem.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu. W związku z tym, wydatki poniesione na nabycie akcji własnych w celu ponownego wydania ich członkom kadry zarządzającej uczestniczącym w Programie, tak jak inne świadczenia związane z wykonywaną pracą, spełniające przesłanki z art. 15 ust. 1 UPDOP, będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Reasumując powyższe, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ponownym nabyciem akcji wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego stosownie do art. 15 ust. 1 UPDOP.

w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4-4c UPDOP,
w przypadku kosztów pośrednich - art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe, wydatki na nabycie akcji wydawanych członkom kadry zarządzającej w ramach programu motywacyjnego stanowić będą koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącane w dacie ich poniesienia stosownie do art. 15 ust. 4d-4e UPDOP. W analizowanym przypadku za moment poniesienia kosztu uznać należy dzień, na który ujęto koszt na podstawie zawartej umowy nabycia akcji przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionych pytań. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Ze względu na powyższe, a także mając na uwadze sformułowane przez Wnioskodawcę pytania wyznaczające zakres interpretacji organ, wydając niniejszą interpretację dokonał oceny stanowiska Spółki w zakresie w jakim stanowisko to dotyczyło kwestii unormowanej przez przepisy prawa podatkowego. Oznacza to, że Organ nie dokonał oceny stanowiska dotyczącego rachunkowego ujmowania w kosztach operacyjnych warrantów uznając jednocześnie za prawidłowy pogląd Wnioskodawcy, że rachunkowe ujęcie kosztu pośredniego na koncie kosztowym przesądza o momencie jego rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodów.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Wydając interpretację indywidualną Organ podatkowy przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin