Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.1.2018.2.LG
z 26 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 2 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 stycznia 2018 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 17 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB2-3.4014.1.2018.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Spółka z ograniczona odpowiedzialnością - Y Spółka komandytowa (dalej: Spółka komandytowa, Pożyczkobiorca) jest firmą developerską. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzona działalność w zakresie budowy lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na sprzedaż finansowana jest przede wszystkim z kredytów bankowych deweloperskich. Niemniej, ze względu na ograniczone własne środki finansowe oraz trwające procedury kredytowe, w listopadzie 2017 r. Spółka uzyskała oprocentowaną pożyczkę od innego podmiotu gospodarczego tj. od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka z o.o., Pożyczkodawca).

Pożyczkodawca, podobnie jak Pożyczkobiorca, jest również czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z umową pożyczka została udzielona przez Pożyczkodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Spółka z o.o. posiadała wolne środki pieniężne), niemniej w zakresie działalności gospodarczej zgłoszonej do KRS przez Pożyczkodawcę nie figuruje działalność finansowa (PKD 64.99.Z - pozostała usługowa działalność finansowa gdzie indziej nie sklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych).

Spółka z o.o. nie jest wspólnikiem Spółki komandytowej.

Spółka z o.o. nie wyklucza możliwości udzielenia w przyszłości (sporadycznie) pożyczek innym podmiotom gospodarczym (w przypadku dysponowania nadwyżkami finansowymi).

Pożyczkodawca będzie obciążał Pożyczkobiorcę co miesiąc odsetkami z tytułu udzielonej pożyczki wystawiając fakturę VAT.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z 25 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
2. Środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
3. Pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej jako zagospodarowanie wolnych środków pieniężnych (mimo braku wpisania w Krajowym Rejestrze Sądowym działalności w zakresie udzielania pożyczek). Pożyczka jest oprocentowana. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług udzielenie pożyczek w ramach działalności gospodarczej jest czynnością zwolniona z podatku od towarów i usług.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają opodatkowania (bądź zwolnienia) świadczonych usług od ich powtarzalności bądź wpisu jako przedmiotu działalności do KRS - dlatego według spółki nawet w przypadku jednorazowej pożyczki i nawet jeżeli pożyczkodawca nie ma wpisanego do zakresu działalności udzielania pożyczek, a udzielił pożyczki w ramach prowadzonej działalności to pożyczka taka korzysta ze zwolnienia z VAT u pożyczkodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej wyżej sytuacji czynność udzielenia pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (czy jako Pożyczkobiorca X Spółka z o.o.- Y Spółka komandytowa powinna zapłacić PCC) czy korzysta ze zwolnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej opisana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - korzysta ze zwolnienia od PCC na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie z wolą Wnioskodawcy, stanowi rozstrzygnięcie w podatku od czynności cywilnoprawnych. Informację, że przedmiotowa pożyczka korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przyjęto jako element stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U z 2017 r., poz. 1150, zwanej dalej ustawą), podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki.

W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać, że w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zaznaczyć jednak należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa) uzyskał oprocentowaną pożyczkę od spółki z o.o., która nie jest wspólnikiem spółki komandytowej. Umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej a środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pożyczkodawca będzie obciążał Wnioskodawcę co miesiąc odsetkami z tytułu udzielonej pożyczki wystawiając fakturę VAT. Strony umowy pożyczki są czynnymi podatnikami podatku VAT. Wnioskodawca wskazał, ze na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług udzielenie pożyczek w ramach działalności gospodarczej jest czynnością zwolnioną z podatku od towarów i usług.

Zatem, skoro opisana we wniosku umowa pożyczki – jak stwierdza Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego – podlega uregulowaniom ustawy podatku od towarów i usług (jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy), to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem, mając na uwadze powyższe, Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, mimo że w części stanowiska Wnioskodawca błędnie wskazał, że pożyczka korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tymczasem w art. 2 pkt 4 ustawy ustawodawca nie wymienia czynności zwolnionych z podatku, tylko czynności, które temu podatkowi nie podlegają.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.