Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.76.2018.2.KO
z 26 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 12 lutego 2018 r. (data wpływu) i 14 lutego 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynność udzielania pracownikom niskooprocentowanych pożyczek z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismami w dniu 12 lutego 2018 r. i 14 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynność udzielania pracownikom niskooprocentowanych pożyczek z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie dwóch zezwoleń: Zezwolenia z dnia 31 stycznia 2005 r. oraz Zezwolenia z dnia 18 stycznia 2011 r. Spółka zajmuje się produkcją wyrobów gumowych. Wnioskodawca jest podmiotem należącym do Grupy, będącej jednym z największych światowych producentów opon i innych wyrobów przemysłu gumowego. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce i prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu w zakresie sprzedaży tych towarów. Spółka zatrudnia średnio 76 pracowników na podstawie umowy o pracę. W ramach systemu motywującego dla pracowników, Spółka (dalej „Pożyczkodawca”) planuje udzielać pracownikom (dalej „Pożyczkobiorcom”) pożyczek na zaspokojenie ich indywidulanych potrzeb życiowych. Pożyczki będą udzielane na preferencyjnych warunkach w porównaniu do obecnych ofert rynkowych i będą udzielane z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Pożyczki będą udzielane w oparciu o wydany i zatwierdzony przez Spółkę Regulamin, który będzie precyzował zasady udzielania pożyczki Pożyczkobiorcy oraz zasady jej zwrotu. Załącznikiem do Regulaminu, będzie wzór umowy pożyczki. Regulamin będzie określał m.in.: zasady ubiegania się o pożyczkę, wysokość pożyczki, zasady jej zwrotu oraz wysokość oprocentowania. W dalszej kolejności, Regulamin będzie precyzował procedurę występowania do Pożyczkodawcy o pożyczkę oraz sposób akceptacji wniosku i zasady jej udzielenia. Pożyczka będzie ogólnodostępna dla wszystkich pracowników Spółki, którzy spełnią określone przez Spółkę wymagania. Pożyczki udzielane będą Pożyczkobiorcom na jednakowych warunkach i według jednolitych zasad określonych w Regulaminie. Proces udzielenia pożyczek przez Spółkę rozpoczęty zostanie poprzez złożenie wniosku przez zainteresowanego - Pożyczkobiorcę. Następnie, po akceptacji wniosku przez Spółkę i podpisaniu umowy pożyczki przez obie strony transakcji, tj. Pożyczkodawcę i Pożyczkobiorcę, Pożyczkobiorcy przelewana będzie kwota pożyczki na jego rachunek bankowy. Możliwość udzielenia pożyczki będzie skierowana do wszystkich pracowników etatowych Spółki, przy czym ze względu na długoterminowość udzielanych pożyczek, możliwość ubiegania się pracowników o udzielenie pożyczki będzie wymagało aby pracownik był zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Ponadto, ze względu na dbałość o bezpieczeństwo finansowe Spółki, dodatkowo Spółka będzie wymagała aby nie występowało żadne zajęcie komornicze na majątku osobistym oraz na majątku wspólnym pracownika. Element ten będzie swego rodzaju sposobem badania zdolności kredytowej/wypłacalności pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynność udzielania pracownikom niskooprocentowanych pożyczek z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38?
2. W przypadku uznania, iż przedmiotowa czynność udzielenia pożyczki pracownikowi nie jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumienie przepisów o podatku od towarów i usług oraz nie spełnia definicji działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT, czy w konsekwencji czynność ta powinna pozostać poza zakresem ustawy o VAT? (…)
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność w zakresie udzielania pracownikom niskooprocentowanych pożyczek z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ponadto, określony w ustawie zakres opodatkowania wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego, określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z powyższej regulacji wynika, że w wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone w umowie środki pieniężne stają się własnością Pożyczkobiorcy. Należy jednak podkreślić, iż sytuacja ta ma charakter terminowy. Ponieważ pożyczka nie generuje trwałego przysporzenia w majątku Pożyczkobiorcy, który jest obowiązany do jej zwrotu. Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za czynności podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy, ponieważ spełnia przesłanki świadczenia usług, w tym: (a) występuje świadczenie w postaci przeniesienia własności pieniędzy zgodnie z przepisami prawa cywilnego, (b) świadczenie nie jest dostawą towarów, (c) czynność następuje za wynagrodzeniem, w postaci odsetek. Jednocześnie, należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług udzielania m.in. pożyczek pieniężnych. Do planowanych przez Wnioskodawcę pożyczek nie mają zastosowania przepisy wyłączające zwolnienie, w szczególności art. 43 ust. 15 ustawy. W związku z powyższym zdaniem Spółki czynność udzielania pracownikom pożyczek, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktowana jest jako świadczenie usług, które ustawodawca zwolnił z opodatkowania tymże podatkiem.

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy, przedmiotowa działalność udzielenia pożyczki pracownikowi, spełnia definicję działalności gospodarczej na gruncie podatku VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. (…)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zatrudnia średnio 76 pracowników na podstawię umowy o pracę. W ramach systemu motywującego dla pracowników, Spółka planuje udzielać pracownikom pożyczek na zaspokojenie ich indywidulanych potrzeb życiowych. Pożyczki będą udzielane na preferencyjnych warunkach w porównaniu do obecnych ofert rynkowych i będą udzielane z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Pożyczki będą udzielane w oparciu o wydany i zatwierdzony przez Spółkę Regulamin, który będzie precyzował zasady udzielania pożyczki Pożyczkobiorcy oraz zasady jej zwrotu. Załącznikiem do Regulaminu, będzie wzór umowy pożyczki. Regulamin będzie określał m.in.: zasady ubiegania się o pożyczkę, wysokość pożyczki, zasady jej zwrotu oraz wysokość oprocentowania. W dalszej kolejności, Regulamin będzie precyzował procedurę występowania do Pożyczkodawcy o pożyczkę oraz sposób akceptacji wniosku i zasady jej udzielenia. Pożyczka będzie ogólnodostępna dla wszystkich pracowników Spółki, którzy spełnią określone przez Spółkę wymagania. Pożyczki udzielane będą Pożyczkobiorcom na jednakowych warunkach i według jednolitych zasad określonych w Regulaminie. Proces udzielenia pożyczek przez Spółkę rozpoczęty zostanie poprzez złożenie wniosku przez zainteresowanego - Pożyczkobiorcę. Następnie, po akceptacji wniosku przez Spółkę i podpisaniu umowy pożyczki przez obie strony transakcji, tj. Pożyczkodawcę i Pożyczkobiorcę, Pożyczkobiorcy przelewana będzie kwota pożyczki na jego rachunek bankowy. Możliwość udzielenia pożyczki będzie skierowana do wszystkich pracowników etatowych Spółki, przy czym ze względu na długoterminowość udzielanych pożyczek, możliwość ubiegania się pracowników o udzielenie pożyczki będzie wymagało aby pracownik był zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Ponadto, ze względu na dbałość o bezpieczeństwo finansowe Spółki, dodatkowo Spółka będzie wymagała aby nie występowało żadne zajęcie komornicze na majątku osobistym oraz na majątku wspólnym pracownika. Element ten będzie swego rodzaju sposobem badania zdolności kredytowej/wypłacalności pożyczkobiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy czynność udzielania pracownikom niskooprocentowanych pożyczek z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności udzielania pożyczki, spełni przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek pracownikom będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, należy wskazać, że udzielenie niskooprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę pracownikom z innych środków finansowych Spółki niż środki zgromadzone na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, jednak z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez Spółkę, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.