Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.452.2017.4.PM
z 23 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2017 r. (data wpływu – 28 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 30 stycznia, 5 lutego i 20 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 18 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.847.2017.1.AB i 0111-KDIB4.4014.452.2017.2.PM wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 30 stycznia, 5 i 20 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zamierza w 2018 r. udzielić swojemu udziałowcowi, który posiada 50% udziałów Spółki, oprocentowanej pożyczki pieniężnej w wysokości 1 mln zł na podstawie zawartej umowy. Pożyczka zostanie udzielona ze środków pieniężnych Spółki wygenerowanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Udziałowiec jest zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Spółka udzieliła udziałowcowi prokury oddzielnej. Udziałowiec prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg kodu PKD 66.22Z – działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Czynności w ramach prowadzonej działalności przez udziałowca nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pożyczka będzie wykorzystana przez udziałowca na cele osobiste nie związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji konstrukcji stalowych. Czynności wykonywane przez Spółkę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zarówno w umowie Spółki jak i we wpisie w Krajowym Rejestrze Sądowym w zakresie swojej działalności Spółka nie ma wpisanego do przedmiotu działalności udzielania pożyczek, jak i innej podobnej działalności finansowej. Wcześniej Spółka nie udzielała pożyczek i nie prowadziła działalności w tym zakresie, trudno jednak jednoznacznie wykluczyć, że w przyszłości w przypadku nadwyżek finansowych nie udzieli kolejnych pożyczek, również odpłatnych.

W związku z powyższym opisem zadano (po przeformułowaniu) następujące pytanie:

Czy w związku z udzieleniem przez Wnioskodawcę pożyczki dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz zawarciem umowy pożyczki powstanie u którejkolwiek ze stron tej umowy (pożyczkodawcy lub pożyczkobiorcy) obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki, która podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a udzielający pożyczkę działa w danej sytuacji jako podatnik podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczka podlega opodatkowaniu tym podatkiem, a obowiązek podatkowy ciąży na pożyczkobiorcy zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy. Jednak w przedstawionym zdarzeniu, w przypadku otrzymania pożyczki przez osobę fizyczną od spółki zarówno na pożyczkodawcy jak i pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, na podstawie wyłączenia wynikającego z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż Spółka będzie działała w ramach tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług zwolniony z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie z wydaną interpretacją z 19 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.847.2017.2.AB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki powstałych po stronie Wnioskodawcy. W pozostałej części wniosku w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej skutków podatkowych powstałych dla udziałowca Wnioskodawcy – wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie. Ponadto w zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana interpretacja indywidualna z 19 stycznia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.847.2017.2.AB (przywołana przez Wnioskodawcę w stanowisku).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Obowiązkowi zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy tego podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w 2018 r. udzielić swojemu udziałowcowi oprocentowanej pożyczki pieniężnej w wysokości 1 mln zł na podstawie zawartej umowy. Pożyczka zostanie udzielona ze środków pieniężnych Spółki wygenerowanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że udzielenie pożyczek przez Wnioskodawcę (pożyczkodawcę) swojemu udziałowcowi nie powoduje po stronie Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 7 ustawy jasno bowiem wynika, iż w przypadku umowy pożyczki obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na pożyczkobiorcy. Wnioskodawca nie jest zatem obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia opisanej we wniosku pożyczki.

W związku z powyższym, rozważania w zakresie analizy możliwości zastosowania do wskazanej we wniosku umowy pożyczki wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wynikającego z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stały się bezprzedmiotowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazano we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.