Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.341.2017.1.JBB
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie z tytułu obniżenia wkładu w spółce osobowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie z tytułu obniżenia wkładu w spółce osobowej podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium RP i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Główny przedmiot działalności spółki komandytowej obejmuje m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, realizacje projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

Majątek spółki komandytowej obejmuje zasadniczo nieruchomości, ale także inne składniki majątkowe, w tym m.in. udziały w spółce kapitałowej z siedzibą na terytorium Polski, które nie są związane z głównym przedmiotem działalności.

Obecnie wszyscy wspólnicy rozważają możliwość obniżenia swojego udziału kapitałowego w spółce komandytowej, o określoną proporcjonalnie wartość, zgodnie przepisami KSH. Udział kapitałowy w spółce osobowej rozumiany jest jako procentowy udział każdego wspólnika w majątku tej spółki wynikający ze stosunku wniesionych wkładów do spółki komandytowej. Zwrot wspólnikom przypadającego na nich udziału kapitałowego nastąpiłby w formie niepieniężnej, poprzez przeniesienie na nich udziałów spół kapitałowej stanowiących składnik majątku spółki komandytowej, których wartość odpowiadałaby przyjętej wartości obniżenia udziału kapitałowego wspólników. Każdy ze wszystkich wspólników, w tym Wnioskodawca, otrzymałby proporcjonalnie przypadającą na niego (zgodnie z jego udziałem kapitałowym) liczbę udziałów w spółce kapitałowej.

Wnioskodawca składając niniejszy wniosek dąży do potwierdzenia skutków podatkowych opisanego wyżej zdarzenia przyszłego, tj. przeniesienia na niego określonej liczby udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w spółce komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, wraz z wszystkimi pozostałymi wspólnikami, będzie dla niego stanowić, w dacie otrzymania tych udziałów, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dacie otrzymania przez niego udziałów spółki kapitałowej, z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przychód taki może powstać dopiero w przypadku odpłatnego zbycia tych udziałów.

1. Możliwość dokonania obniżenia udziału kapitałowego wspólnika spółki komandytowej jest wyraźnie przewidziana w przepisach kodeksu spółek handlowych ( art. 54 § 1 w zw. z art. 103 k.s.h). Zgodnie z art. 54 § 1 KSH - stosowanego na mocy art. 103 KSH także do spółki komandytowej - udział kapitałowy może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników. Z kolei udział kapitałowy należy rozumieć jako udział w kapitale spółki czy też udział procentowy w majątku spółki - gdyż „kapitał” oznacza tyle co majątek spółki osobowej (tak:W. Górecki, A. Kappes w System Prawa Handlowego red. S. Włodyka, Legalis 2012). Na skutek takiego zmniejszenia, wspólnikom zostanie wypłacony udział w majątku spółki odpowiadający procentowemu zmniejszeniu ich udziału kapitałowego (co z kolei będzie odpowiadało także proporcji zmniejszenia rzeczywiście wniesionych przez wspólników wkładów).
   
2. Ustawa CIT w art. 12 ust. 4 pkt 3b wyłącza z przychodów wspólnika spółki osobowej wartości inne niż środki pieniężne, otrzymane z tytułu likwidacji tej spółki, oraz z tytułu wystąpienia wspólnika z tej spółki. Przepis ten jednocześnie zastrzega, że przychód wspólnika powstanie w dacie odpłatnego zbycia tych składników i będzie nim cena, za którą wspólnik dokona zbycia tych składników.
   
   Po pierwsze, powyższy przepis przesądza o powstaniu przychodu wspólnika spółki osobowe w dacie odpłatnego zbycia otrzymanych od spółki składników majątkowych na rzecz innego podmiotu. Przedmiotem regulacji tego przepisu nie jest natomiast określenie skutków podatkowych transferu tych składników ze spółki osobowej do wspólnika, i to nie tylko
   w przypadku likwidacji spółki osobowej lub wystąpienia z niej wspólnika, ale także w przypadku transferu składników w związku z obniżeniem udziału kapitałowego wspólnika w spółce osobowej.
   Po drugie, z powyższej regulacji należy wysnuć wniosek, że skoro ustawodawca przesądziło opodatkowaniu otrzymywanych przez wspólnika składników majątkowych dopiero w momencie ich odpłatnego zbycia, a jednocześnie brak jest wyraźnego przepisu przesądzającego o powstaniu przychodu w dacie transferu tych składników ze spółki osobowej do wspólnika, takie transfery między spółką osobową i wspólnikiem są neutralne podatkowo.
   Po trzecie, powyższy przepis nie odnosi się co prawda wprost do przypadku otrzymania przez wspólnika spółki osobowej składników majątku tej spółki w związku z obniżeniem jego udziału kapitałowego w tej spółce, jednakże zdarzenie to można porównać do wystąpienia (częściowego) ze spółki. W obu tych sytuacjach chodzi w istocie rzeczy o obniżeniu udziału kapitałowego wspólnika i albo jest to obniżenie całkowite (wystąpienie ze spółki) lub częściowe. Ta okoliczność uzasadnia wniosek, że skoro w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej, otrzymane przez niego składniki majątkowe podlegają opodatkowaniu w dacie ich odpłatnego zbycia przez takiego wspólnika, reguła ta ma również zastosowanie w przypadku „częściowego wystąpienia”, tj. w przypadku obniżenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce osobowej.
   Gdyby przyjąć, że w dacie transferu składników majątkowych ze spółki osobowej do wspólnika powstaje przychód do opodatkowania, konsekwencją takiego stanowiska byłaby konieczność akceptacji dopuszczenia przez ustawodawcę możliwości ponownego opodatkowania tej samej wartości w momencie dokonania przez wspólnika odpłatnego zbycia tych składników (w tym również otrzymanych w związku z likwidacja spółki, jak i w przypadku wystąpienia wspólnika z te spółki). Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8f Ustawy CIT, regulującego sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia składników majątkowych otrzymanych przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki osobowej lub w związku z wystąpieniem z tej spółki, brak byłoby podstaw do wyłączenia z tego dochodu wartości tych składników, która podlegała opodatkowaniu w dacie ich otrzymania przez wspólnika od spółki osobowej. To w oczywisty sposób prowadziłoby do podwójnego opodatkowania, co w świetle ogólnych założeń konstrukcyjnych podatku dochodowego, nie może zostać uznane za zgodne z wolą ustawodawcy.
   W świetle powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w dacie otrzymania przez niego udziałów spółki kapitałowej z tytułu obniżenia jego udziału kapitałowego w majątku spółki komandytowej, nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
   
   
3. Stanowisko Wnioskodawcy co do neutralności transferu składników majątkowych na rzecz wspólnika spółki osobowej w związku ze zmniejszeniem jego udziału kapitałowego w tej spółce, znajduje swoje potwierdzenie także w stanowisku organów podatkowych prezentowanym w Interpretacjach Indywidualnych.
   Przykładem jest Interpretacja Indywidualna z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. IPPB5/4510-514/16-3/MR, odnosząca się do skutków podatkowych po stronie wspólnika spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia udziału kapitałowego w tej spółce i wydanie jej składników majątku. Organ zwrócił uwagę, że skoro wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej związane ze zwrotem wniesionego wkładu (wypłaconego w pieniądzu lub przekazanego w postaci innych składników majątku) jest wyłączone z przychodów, to podobnie należy traktować częściowe obniżenie wkładu i związaną z tym wypłatę środków pieniężnych oraz przekazanie składników majątkowych. Co istotne, organ podatkowy uzasadniając swoje stanowisko powołał się na linie orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego, którego przykładem jest wyrok z dnia 30 lipca 2014 r., w sprawie sygn. II FSK 2046/12.
   Analogiczne stanowisko co do zrównania wydania wspólnikowi spółki osobowej składników majątkowych tej spółki w związku z obniżeniem udziału kapitałowego tego wspólnika ze skutkami podatkowymi wystąpienia tego wspólnika ze spółki, potwierdził organ podatkowy w Interpretacji Indywidualnej z dnia 27 marca 2015 r. sygn.. IPPB3/423-1295/14-2/DP.
   
4. Analogiczne stanowisko do wynikającego ze wskazanych wyżej interpretacji indywidualnych, prezentowane jest także w wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 22 maja 2014 r., sygn. II FSK 1471/12. Sąd uzasadniając neutralność transferu składników majątkowych ze spółki osobowej do wspólnika w związku z obniżeniem jego udziału kapitałowego zwrócił uwagę na konstrukcję opodatkowania przychodów spółki osobowej, na ich opodatkowanie na poziomie wspólników, niezależnie od tego, czy wspólnicy uzyskali od spółki osobowej realne przysporzenie i wywiódł z tego konsekwencje w postaci neutralności podatkowej transferów majątku pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikami. Sąd zwrócił jednocześnie uwagę, że konsekwencją naruszenia tej zasady byłoby podwójne opodatkowanie, i że z tego względu ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić w przepisach podatkowych wyraźnej normy nakazującej opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej.
   
5. Z ostrożności Wnioskodawca odnosi się w tym miejscu do przepisu art. 14a ust. 1 i ust. 2 Ustawy CIT.
   
   Art. 14a ust. 1 stanowi w zdaniu pierwszym, że „W przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu pożyczki, dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji) przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.” Z kolei drugi z tych przepisów (ust. 2) nakazuje odpowiednie stosowanie ust. 1 w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niemającą osobowości prawnej.
   W ocenie wnioskodawcy, art. 14a ust 1 i 2 Ustawy CIT nie znajdą zastosowania na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego.
   Po pierwsze, na gruncie przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego obniżenie udziału kapitałowego odnosi się do wszystkich wspólników w jednakowej proporcji. Nie można zatem mówić o tym, by którykolwiek ze wspólników świadczył na rzecz innego wspólnika kosztem przypadającego na niego udziału w majątku spółki. W omawianej sytuacji zachodzi unia personalna po stronie podatników wykonujących świadczenia z tytułu obniżenia udziału kapitałowego oraz po stronie otrzymujących to świadczenie. Wszyscy bowiem podatnicy będący wspólnikami w spółce osobowej obniżają swoje udziały kapitałowe. Innymi słowy, dokładnie ci sami podatnicy, którzy ponoszą ciężar świadczenia z tego tytułu, otrzymują to świadczenie. Jednocześnie, świadczenie to jest wykonywane i otrzymywane z zachowaniem tej samej proporcji między podatnikami, wynikającej z ich udziałów w spółce osobowej. W tej sytuacji wykluczona jest możliwość uznania świadczenia ciążącego na podatniku, a z drugiej strony - „otrzymywanego” przez tego podatnika, jako ostatecznego przysporzenia majątkowego na rzecz tych podatników. Jednocześnie, w świetle wykładni językowej art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT wszyscy podatnicy obniżający swój udział kapitałowy w spółce osobowej objęci są zakresem zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT, który wyłącza z przychodów podatkowych wszelkie przysporzenia z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej.
   Po drugie, przepis art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT wyłącza z przychodów wspólnika spółki osobowej majątek inny niż środki pieniężne, otrzymany z tytułu wystąpienia wspólnika z tej spółki. Przepis ten jednocześnie zastrzega, że przychód wspólnika powstanie w dacie odpłatnego zbycia takiego składnika majątkowego. Powyższy przepis należy traktować jako przepis szczególny w stosunku do przepisów ogólnych jakimi są art. 14a ust. 1 i ust. 2 Ustawy CIT. Zgodnie zaś z regułami wykładni, przepisy szczególne mają pierwszeństwo stosowania. Oznacza to, że wyłączają one stosowanie normy ogólnej po to, aby nie doszło do sprzecznych wyników wykładni i braku możliwości zastosowania jakichkolwiek przepisów w danej sprawie W niniejszej sprawie sprowadza się to do zapobieżenia sytuacji, w której wspólnik spółki osobowej byłby z tytułu tej samej czynności jednocześnie zwolniony z opodatkowania na podstawie przepisu szczególnego art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT i zarazem opodatkowany na podstawie normy ogólnej ( art. 14a ust. 1 i 2 Ustawy CIT).
   Po trzecie, należy mieć na uwadze, że nakaz „odpowiedniego" stosowania przepisu art. 14a Ustawy CIT do spółki osobowej nie może być utożsamiany z bezwzględnym nakazem jego stosowania do każdej sytuacji związanej ze spółką osobową. „Odpowiednie stosowanie” danego przepisu do spółki osobowej oznacza konieczność takiego jego stosowania, które nie będzie prowadziło do naruszenia innych przepisów, mających zastosowanie wprost, regulujących opodatkowanie przychodów z udziału w spółce osobowej. W rezultacie, odpowiednie stosowanie w omawianym przypadku wymaga uniknięcia sprzeczności między art. 14a i art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT, w szczególności, wymaga, aby świadczenie na rzecz wspólników pozostało objęte wyłączeniem z podatku, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT.
   Z uwagi na powyższe, odpowiednie stosowanie przepisu art. 14a ust. 1 i ust. 2 Ustawy CIT do spółek osobowych oznacza jego stosowanie w przypadkach, gdy spółka osobowa w sposób określony w tym przepisie reguluje swoje zobowiązania wobec osób trzecich (osób nie będących wspólnikami, np. z tytułu zaciągniętej pożyczki, zwolnienia z obowiązku zapłaty zobowiązania handlowego, itd.), lub gdy świadczenie na rzecz danego wspólnika spółki osobowej nie jest zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów prawa podatkowego, w tym art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT , na przykład, gdy wspólnik nie występuje ze spółki osobowej. W tym ostatnim przypadku, przepis art. 14a może być stosowany do określenia przychodu wspólnika nie występującego ze spółki osobowej, ani nie obniżającego swojego udziału kapitałowego w takiej spółce. W przeciwnym wypadku, należałoby przyjąć że przychód z tytułu tej samej transakcji (wystąpienie wspólnika) podlega opodatkowaniu na podstawie art. 14a, pomimo że jest on zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3b Ustawy CIT, co prowadziłoby do sprzeczności z założeniami racjonalnego ustawodawcy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jest wspólnikiem Spółki komandytowej. Obecnie Wnioskodawca wraz z innymi wspólnikami planują zmniejszenie udziału w kapitale Spółki komandytowej oraz dokonanie częściowego zwrotu wkładów w formie niepieniężnej, poprzez przeniesienie na nich udziałów spółki kapitałowej stanowiących składnik majątku spółki komandytowej, których wartość będzie odpowiadała przyjętej wartości obniżenia udziału kapitałowego wspólników.

W opinii Wnioskodawcy w momencie otrzymania przez niego udziałów spółki kapitałowej, z tytułu obniżenia wkładu w spółce komandytowej nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przychód taki, zdaniem Wnioskodawcy, może powstać dopiero w przypadku odpłatnego zbycia tych udziałów.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: updop) nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych rodzajów przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 tej ustawy).

Jak stanowi art. 12 ust. 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na otwarty charakter regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ocena, czy dokonanie określonej czynności bądź zaistnienie określonego zdarzenia powoduje powstanie przychodu, nie powinna ograniczać się do stwierdzenia, że analizowana czynność/zdarzenie nie zostało wymienione w żadnym z punktów tego przepisu jako skutkujące przychodem, ale wymaga również zbadania, czy jej dokonanie/zaistnienie wiąże się z uzyskaniem przysporzeń majątkowych przez podatnika.

A zatem wszelkie przysporzenia majątkowe, o ile spełniają wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, są uznawane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczane do przychodów (stanowiącą katalog zamknięty) zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

I tak na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3b updop, do przychodów nie zalicza się składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, lub z tytułu jej likwidacji. Przychodem jest jednak w przypadku:

1. odpłatnego zbycia tych składników majątku – ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa
2. spłaty otrzymanej wierzytelności – przychód uzyskany z tej spłaty.
   
   

W niniejszej sprawie, powyższe unormowanie nie znajduje jednak zastosowania, gdyż reguluje ono zasady ustalania przychodu wyłącznie w sytuacji otrzymania składników majątku przez wspólnika spółki osobowej w wyniku likwidacji tej spółki bądź w przypadku wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wskazana regulacja nie dotyczy ustalania przychodu z tytułu otrzymania majątku spółki osobowej (w omawianym przypadku udziałów w spółce kapitałowej) w wyniku obniżenia wkładu w spółce niebędącej osobą prawną, czyli zdarzenia odmiennego od przywołanych w tym przepisie przypadków, kiedy to wspólnik definitywnie traci źródło przychodów, jakim jest udział w spółce osobowej.

Jak wskazano powyżej, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

W omawianej sprawie z tytułu obniżenia wkładu w spółce osobowej Spółka otrzyma wynagrodzenie o określonej wartości wypłacone w postaci udziałów w spółce kapitałowej. Wynagrodzenie to, jako przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym i trwałym, spełnia przesłanki wynikające z art. 12 ust. 1 updop.

A zatem w momencie otrzymania udziałów w spółce kapitałowej tytułem wynagrodzenia za obniżenie udziału w spółce komandytowej Spółka będzie zobowiązana do wykazania przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę indywidualnych interpretacji oraz wyroków sądów administracyjnych, należy podkreślić, że organ interpretacyjny nie ma obowiązku ustosunkowania się do wszystkich argumentów wnioskodawcy, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji. Do uprawnień organu należy wybór racji argumentacyjnych, które jego zdaniem będą wystarczające dla oceny merytorycznej problemu podatkowego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego (zob. wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2014 r., I FSK 1548/13). Wynikający z art. 14c § 1 o.p. obowiązek przedstawienia oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny nie oznacza konieczności dokonywania oceny (…) orzeczeń sądów administracyjnych, przywołanych przez zainteresowanego dla wzmocnienia prezentowanej przez niego argumentacji (zob. wyrok NSA z dnia 1 marca 2013 r., II FSK 2980/12).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę z złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.