Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.729.2017.1.IT
z 8 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody określenia proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Wnioskodawca („Wnioskodawca”) posiada siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („podatek VAT”). Wnioskodawca posiada status instytutu badawczego w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1158 ze zm.), („ustawa o instytutach badawczych”).
   
2. Wnioskodawca w ramach swojej podstawowej działalności prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie budownictwa i dziedzinach pokrewnych, ukierunkowane na wdrożenie i zastosowanie tych prac w praktyce. Wnioskodawca prowadzi działalność naukową i techniczną w dziedzinie budownictwa i w dziedzinach pokrewnych, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z). Wszystkie badania prowadzone przez Wnioskodawcę mają w swoim założeniu mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji. Badania mogą być również prezentowane w publikacjach Wnioskodawcy oraz podczas konferencji Wnioskodawcy, których celem jest pozyskanie nowych kontrahentów. Ponadto, w ramach działalności statutowej wynikającej z ustawy o instytutach badawczych, Wnioskodawca wykonuje badania i analizy oraz opracowuje opinie i ekspertyzy w zakresie prowadzonych badań naukowych, przystosowuje wyniki badań naukowych do potrzeb praktyki, prowadzi działalność normalizacyjną, certyfikacyjną i aprobacyjną, przystosowuje wyniki badań do potrzeb praktyki gospodarczej. Zgodnie z ustawą o zasadach finansowania nauki (art. 2 pkt 3 lit. b i c) badania prowadzone przez Wnioskodawcę można zaliczyć do badań stosowanych i przemysłowych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.
   
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 28 kwietnia 2017 r. wydał - na wniosek Wnioskodawcy - interpretację indywidualną (nr 1462-IPPP1.4512.115.2017.1.MK) zgodnie z którą jest on zobowiązany do rozliczania podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT (za pomocą tzw. prewspółczynnika) z uwagi fakt, że wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Wnioskodawcę wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej - przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza - rozwój młodych naukowców i uczestników studiów doktoranckich.
   
4. Konieczność obliczania tzw. prewspółczynnika w przypadku Wnioskodawcy wynika z faktu, że Wnioskodawca otrzymuje dotację statutową, z której środki są wykorzystywane zarówno na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy (opodatkowanej podatkiem VAT według stawki podstawowej), jak i na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT).
   (…)
5. Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał - na wniosek Wnioskodawcy - interpretację indywidualną w dniu 17 października 2017 r. (nr 0114-KDIP4.4012.346.2017.1.BS), w której organ podatkowy wskazał, iż „odnosząc się do kwalifikowania środków finansowych do poszczególnych symboli wzoru, należy wskazać, że nieprawidłowe jest przyjęcie pod symbolem A wzoru, dotacji wykorzystywanych na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT (co do których Wnioskodawca przewiduje w przyszłości komercjalizację wyników ich prac). Do proporcji będą zatem wliczane dopiero „przychody” ze sprzedaży tych wyników prac jako uzyskane w ramach działalności gospodarczej (będą wliczane do obrotu z działalności gospodarczej - symbol A w liczniku i w mianowniku proporcji). Jeśli w chwili obecnej takie przychody nie występują nie „pojawią się” ani w liczniku ani w mianowniku proporcji. W przypadku przyjęcia metody obrotowo-przychodowej, we wskaźniku proporcji za dany rok należy w liczniku ujmować wyłącznie obrót z działalności gospodarczej. Ani w liczniku ani w mianowniku wskaźnika za dany rok nie powinny być ujmowane środki wydatkowane w danym roku na badania i prace rozwojowe, w stosunku do których planowane jest osiągnięcie obrotu dopiero w latach następnych. W omawianym przypadku obrót z działalności gospodarczej wystąpi dopiero przy komercjalizacji - sprzedaży wyników prac badawczych i rozwojowych. Projekty takie powinny zostać ujęte w liczniku wskaźnika (i mianowniku) dopiero gdy nastąpi sprzedaż ich wyników. W przeciwnym wypadku doszłoby do zdublowania wpływu tych środków na wskaźnik poprzez ujęcie we wskaźniku za poszczególne lata wydatków ponoszonych na te projekty, a następnie w roku sprzedaży wyników badań - ujęcie w liczniku i w mianowniku wskaźnika również obrotu ze sprzedaży. Sytuacja taka nie może mieć miejsca, gdyż prowadziłaby do zawyżenia kwoty podatku podlegającej odliczeniu. Zatem w celu wyliczenia proporcji wg ww. wzoru, Wnioskodawca powinien do symbolu A przyjąć roczny obrót, w rozumieniu § 2 pkt 4 rozporządzenia. Odnosząc się natomiast do pozostałych środków objętych symbolem B w mianowniku powyższego wzoru, należy zauważyć, że symbol ten będzie obejmował dotacje statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu [ustawy o VAT], jednakże - co wymaga podkreślenia - do wysokości poniesionych kosztów przez Instytut w danym roku”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w celu obliczenia tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r., w literze B we wzorze nie powinna być uwzględniona kwota dotacji wykorzystywanej na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. tj. na badania naukowe (badania stosowane przemysłowe) i prace rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań, ze względu na to, iż są to cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w celu obliczenia tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r., w literze B we wzorze nie powinna być uwzględniona kwota dotacji wykorzystywanej na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, tj. na badania naukowe (badania stosowane i przemysłowe) i prace rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań, ze względu na to, iż są to cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

I.1. Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (...) gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w [ art. 86 ] ust. 2 [ustawy o VAT], oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć”.

Art. 86 ust. 22 ustawy o VAT stanowi, iż „minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego”.

I.2. Zgodnie z § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. „w przypadku instytutu badawczego, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = (Ax100) / (A+B)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej instytutu badawczego,

B - środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej, z wyłączeniem dotacji przeznaczonych na stypendia dla uczestników studiów doktoranckich uczestniczących w realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych”.

II. 1. Rozporządzenie MF z 17 grudnia 2015 r. nie zawiera odrębnej definicji działalności gospodarczej, która powinna być stosowana dla celów tego rozporządzenia. Zatem, zgodnie z zasadami wykładni systemowej, dla celów Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. winna być stosowana definicja działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (potwierdzają to m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2017 r. (nr 0461-ITPP2.4512.32.2017.2 AK) oraz interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2017 r. (nr 0112-KDIL1-1.4012.440.2017.2.MJ

II. 2. Zgodnie zatem z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi natomiast, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

3. Z tych przepisów ustawy o VAT oraz Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. wynika, iż w literze B wzoru wskazanego w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. znajdują się środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych, prac rozwojowych oraz innych zleconych zadań, których realizacja nie mieści się w przedmiocie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
   
4. Definicja działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ma charakter podmiotowy - odnosi się nie tyle do charakteru działalności, ile do podmiotów tę działalność prowadzących. Definicja obejmuje więc wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Należy wiec podkreślić, iż taka formuła oznacza, że działalnością gospodarczą jest każda działalność prowadzona np. przez producenta, a nie tylko działalność polegająca na samej produkcji. To samo dotyczy, rzecz jasna, także innych podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Warto też podkreślić, iż definicja z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie wymaga, aby działalność gospodarcza miała charakter zarobkowy (tak T. Michalik [w] „VAT. Komentarz” Warszawa 2017).
   
5. orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) można znaleźć wyroki dotyczące m.in. tego, kiedy daną działalność można uznać już za działalność gospodarczą dla celów podatku VAT. W wyroku TSUE z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie D. A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financien (sygn. akt 268/83), TSUE podkreślił bardzo wyraźnie, iż zwrot działalność gospodarcza - dla celów podatku VAT - powinien być rozumiany w sposób szeroki. Oznacza to, iż działalność gospodarcza obejmuje także m.in. czynności przygotowawcze do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dlatego, zdaniem TSUE, dana osoba ma status podatnika podatku VAT już w chwili dokonania takich czynności przygotowawczych, nawet mimo że nie wykonała jeszcze żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu. TSUE, odnosząc się do tego orzeczenia w wyroku z dnia 11 lipca 1991 r. w sprawie Hansgeorg Lennartz v. Finanzamt Munchen (sygn. akt C-97/90), zaznaczył, iż „osoba, która nabywa towary w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI dyrektywy, czyni to jako podatnik, nawet jeżeli towary te nie są niezwłocznie wykorzystane dla prowadzenia tej działalności”. Potwierdza to zatem brak elementu zarobkowego jako bezwzględnie wymaganego dla określenia charakteru prowadzonej działalności, jako działalności gospodarczej dla celów VAT. Ponadto, w wyroku TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie INZO przeciwko Państwu Belgii (sygn. akt C-110/94), spółka, działając jako podatnik podatku VAT, przygotowywała inwestycję polegającą na budowie przedsiębiorstwa zajmującego się odsalaniem wody morskiej. INZO występowało na bieżąco z wnioskami o zwrot podatku VAT naliczonego przy zakupach inwestycyjnych i zwrot ten otrzymywało. Jednakże przeprowadzona po wykonaniu pewnych prac inwestycyjnych analiza ekonomiczna pozwoliła na uznanie inwestycji za nieopłacalną. INZO wstrzymało więc prace, belgijskie organy podatkowe zaś wystąpiły o kwotę podatku VAT, która ich zdaniem została INZO zwrócona niesłusznie (zważywszy na to, iż inwestycja została przerwana i w związku z tym nigdy nie służyła ani nie będzie służyła do prowadzenia działalności gospodarczej). W rezultacie organy podatkowe uznały, że INZO nie prowadziło działalności gospodarczej. TSUE nie zgodził się jednak ze stanowiskiem władz belgijskich i uznał, że firma zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, dokonywane przez nią zaś zakupy - w tym analizę opłacalności inwestycji, która spowodowała zaprzestanie prowadzenia prac, należy uznać za mieszczące się w ramach definicji działalności gospodarczej. W rezultacie trzeba podkreślić, iż w ocenie TSUE, prowadzenie działalności gospodarczej nie oznacza jedynie dokonywania sprzedaży, ale za działalność gospodarczą należy uznać także czynności przygotowawcze, prace inwestycyjne itp.
   
6. Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy oznacza, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w celu obliczenia przez Wnioskodawcę tzw. prewspółczynnika zgodnie ze wzorem określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r., w literze B we wzorze nie mieści się kwota dotacji wykorzystywanej przez Wnioskodawcę na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT tj. dotacja wykorzystywana na badania naukowe (badania stosowane i przemysłowe) i prace rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań. Zdaniem Wnioskodawcy, w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, mieszczą się bowiem także badania naukowe (badania stosowane i przemysłowe) i prace rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpraca naukowa krajowa i zagraniczna; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej oraz zakup literatury na potrzeby badań - jeżeli w swoim założeniu mają mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji. Efekty wszystkich prowadzonych przez Wnioskodawcę badań mają natomiast w swoim założeniu mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji przez Wnioskodawcę. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem Wniosku, spełnione będą przesłanki wykorzystywania przez Wnioskodawcę dotacji na cele związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.
   
7. Z literalnej definicji litery B we wzorze wskazanym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. wynika bowiem, iż do litery B zaliczają się m.in. środki na finansowanie nauki do wysokości poniesionych kosztów przez instytut badawczy w danym roku, w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki oraz inne dotacje lub środki o podobnym charakterze - przeznaczone przez ten instytut w danym roku na realizację badań naukowych (badań stosowanych i przemysłowych), prac rozwojowych, oraz innych zleconych zadań - których realizacja nie mieści się w działalności gospodarczej. A contrario, jeżeli środki finansowe, o których mowa powyżej zostaną przeznaczone w danym roku na realizację badań naukowych (badań stosowanych i przemysłowych), prac rozwojowych, oraz innych zleconych zadań, których realizacja mieści się w działalności gospodarczej, to nie mieszczą się one w literze B we wzorze z § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. Nadto, wzór określony w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. nie zawiera definicji negatywnej. Tym samym nie można uznać, iż to co nie zostanie wliczone do litery A we wzorze z § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r., powinno zostać zaliczone w tym wzorze do litery B.
8. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, skoro w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem Wniosku, dotacja otrzymywana przez Wnioskodawcę będzie wykorzystywana na cele badawczo-rozwojowe, których efekty będą w swoim założeniu służyć działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. tj. na badania naukowe (badania stosowane i przemysłowe) i prace rozwojowe, zakup aparatury naukowo-badawczej, współpracę naukową krajową i zagraniczną; zatrudnienie kadry naukowej i inżynieryjnej; zakup literatury na potrzeby badań, które to czynności mają w swoim założeniu mieć praktyczne zastosowanie i podejmowane są z zamiarem ich późniejszej komercjalizacji, to kwota ww. dotacja nie zostanie wliczona do litery B we wzorze określonym w § 7 Rozporządzenia MF z 17 grudnia 2015 r. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują bowiem na zakwalifikowanie ich jako wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
   
9. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2017 r. (nr 0114-KDIP4.4012.346.2017.1.BS) wydanej na wniosek Wnioskodawcy, w której organ podatkowy wskazał, iż „odnosząc się natomiast do pozostałych środków objętych symbolem B w mianowniku powyższego wzoru, należy zauważyć, że symbol ten będzie obejmował dotację statutową w zakresie wykorzystywanym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy, jednakże - co wymaga podkreślenia - do wysokości poniesionych kosztów przez Instytut w danym roku”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.